Íslensk endurreisn - 22.06.1933, Blaðsíða 3

ÍSLENSK ENDURREISN
ríkisstjórnin gert sér fulla'grein fyrir þessu í
tíma, ímynda jeg mjer að þingmenn hefðu
liikað við að samþykkja samningana.
Aðdáendur samninganna lialda því fram, að
við andstæðingarnir höfum notað samninginn
til árása á stjórnina. Þetta er ekki rjett, en við
sem þekkjum langtum betur til síldarútgerð-
ar, sjáum betur fram í timann en hún
í þessu máli, og er slcvlda okkar að benda
henni á það.
Það er ekkerl leyndarmál, að rikisstjórnin
ætlar að halda samningana út i ystu æsar, en
það getur liæglega orðið henni ókleift, jafnvel
þótt hún vildi grípa til hinnar nýstofnuðu rík-
islögreglu til þess að framkvæma samningana.
Hvað kosta norsku samningarnir þjóðina
þá?
Óskcir Hctlldórsson.
Framboðið.
Þann 18. þ. m. var framboðsfrestur til Al-
þingis útrunninn að þessu sinni, og mun nú
frjett um frambjóðendur úr öllum sýslum
landsins.
Eins og getið var um i síðasta blaði, sá Þjóð-
ernishreyfingin sjer ekki fært, að fylkja liði
sínu svo sem æskilegt hefði A*erið, enda var
tæpast við því að búast, þareð liðnir eru aðeins
rúmir tveir mánuðir síðan Þjóðernishreyfing-
in hóf göngu sina og undirbúningstími mjög
n’aumur.
í Suður-Þingeyjarsýslu mun þó Þjóðernis-
hrevfingin hafa mann í kjöri: Jón Þorbergs-
son bónda á Laxamýri. Er hann, sem kunn-
ugt er, einn af þektustu bændum landsins og
er hans getið*nánar á öðrum stað lijer i blað-
inu.
Af liálfu Framsóknar-, Alþýðu- og Sjálf-
stæðisflokksins er um litlar verulegar breyt-
ingar á framboði að ræða frá því áður. Þó
má geta þess, að Jónasi útvarpsstjóra hefir nú
verið „útvarpað" úr Dalasýslu. Voru lengi
-áhöld um Jivor fram skyldi fara fyrir hann,
Gísli Tímaritstjóri eða Þorsteinn Briem. Mun
Framsóknarmönnum Jiafa litist ritstjórinn litl
sigurvænlegur að lijóða Dalamönnum upp á
og fór það að vonum. Er ráðlierranum ætlað
að erfa ríki.útvarpsstjórans. — En vel á minst:
úr því að Framsóknarmenn álíta Jónas Þor-
bergsson ekki lengur hæfan til þingmensku,
hvernig dettur þeim þá í hug að bjóða þjóð-
inni lengur upp á hann, sem útvarpsstjóra?
í Strandasýslu á Tryggvi Þórhallsson að
verða sjálfkjörinn. Hafa Sjálfstæðismenn
jafnan haft þar mann í kjöri þangað til nú.
Er mönnum með öllu óskiljanleg sú lilífð er
þeir sýna nú
einum allra mesta skaðræðismanni í ís-
lensku stjórnmálalífi
með því að Jjjóða eigi fram manii á móti hon-
um.
Það, sem einkum einkennir liið nýja fram-
boð er þátttaka Kommúnista í því. Hafa þeir
menn i kjöri í ekld færri en 15 kjördæmum
landsins. Má af því ráða nokkuð um útbreiðslu
'Kommúnistaetefnunnar hjer á landi undir
verndarvæng núverandi valdhafa.
Nýr doktop.
Nýlega liefir magister Einar Ól. Sveinsson
hlotið doktorsnafnbót fyrir rit sitt „Um
Njálu“. Fór doktorsvörnin fram í neðri deild-
ar sal Alþingis þ. 1G. þ. m. Andmælendur voru
prófessorarnir Sigurður Nordal og Árni Páls-
son. Luku þeir báðir lofsorði á rit Iiins nýja
doktors.
Þjððernissinnar heiðra
minningn Jóns Sigurðssonar.
Þann 17. júní s.l., á fæðingardag Jóns Sig-
urðssonar, gekk sveit manna úr fánaliði Þjóð-
ernishreyfingarinnar, með íslenska fánann i
broddi fylkingar, upp að leiði forsetans. Var
staðnæmst þar um Jirið og lagðun* krans á
leiðið.
Lengi getnr
vont versnað!
Nýlega Jiafa orðið ritstjóraskifti við sorp-
blað það hjer í bæ, sem kennir sigvið íslenska
alþýðu. Ólafur Friðriksson ljet af aurkastinu
í Alþýðublaðinu og við tök Einar Magnússon
lcennari. Maðurinn mun vera guðfræðingur,
en lieldur þylcir mönnum iðja lians óprests-
leg. Þótt ritstjórnarferill lians sje ekki nema
tveggja daga gamall, virðist liann á skömmum
tima ætla að setja
met í lygum og rógburði um Þjóðern-
ishreyfinguna.
Var það þó sannarlega ekki á hvers manns
færi, að skara fram úr fyrirrennara hans í
því efni. En lengi getur vont versnað.
í Alþbl. þ. 20. þ. m. birtist grein með fyrir-
sögninn/ „Landrúð íslenskra násisla• Stórvcld-
isdraumar Hillers." Þar úir og grúir af liinum
gífurlegustu dylgjum og rógi um Þjóðernis-
hreyfinguna. Telur höfundur liklegt
„að Þjóðernishreyfing Islendinga sje
landráðaflokkur, flokkur, sem stefnir að
því að svíkja sjálfstæði þjóðarinnar,
svíkja hana undir erlend yfirráð“.
Ekki þorir hann samt að fullyrða þetta al- |
veg! En líklegt telur hann það!! Af þessum
og fléiri líkum ummælum er augljóst, að hjer
er á ferðinni blaðasnápur af allra aumasta
tæi. Að hætti allra örgustu kjaftakerlinga
reynir hann að fylla upp í eyður vanþekking-
ar sinnar með andstyggilegum orðatiltækjum,
sem huglausum mönnuin einum eru samboð-
in, s. s.: „sumir segja“, „sagt cr og“ og „sum-
ir mæla það og“ og annað þess liáttar. Ber þetta
vott um ótrúlega meingallað innræti Röfund-
arins: annarsvegar ástriðuna til þess að rægja
Þjóðernishreyfinguna og hinsvegar heigul-
skápinn og kjarkleysið, að þora ekki sjálfur
að bera ábyrgð á ósóma sinum, heldur vilja
klina henni á „suma“.
Eins og sjá má á öðrum stað hjer í blaðinu
i dag, hefir verið ákveðin málshöfðun gegn
Alþýðublaðinu út af hinum umræddu ásökun-
um og rógi í garð Þjóðernishreyfingarinnar.
„íslensk Endurreisn“ hefir vfirleitt ekki sjeð
ástæðu til þess að elta ólar við ósanninda-
þvætting þann, er daglega vellur út úr Al-
þýðublaðinu. Hún mun heldur ekki gera það
eftirleiðis, nema sjerstök þörf sje á því. Hún
veit það, að Alþýðublaðsbroddarnir eru
ómerkingar, sem íslensk alþýða er tekin að
snúa baki við, með andstygð og fyrirlitningu.
Frá Hósavík.
Frá Húsavík hefir blaðinu borist eftirfar-
andi brjefkafli:
„Við kattpfjelagsmennirnir hjef i Suður-
Þingeyjarsýslu fneguin muna tvenna tímana.
Kaupfjelagið okkar er elsta kaupfjelag lands-
ins. Um margra áratuga skeið var þvi stjórn-
að af snild og prýði. Fjelagið var altaf vel
birgt af nauösvnjavörum, sumar, vetur, vor
og haust. Allir þeir fjelagsmenn, er áttu inm
hjá l'jelaginu fengu að sjálfsögðu inneign sina
greidda í peningum, hvenær sem þeir óskuðu
eftir. En nú er komið annað hljóð í strokk-
inn. Ivaupfjelagsstjóranum okkar, Bjarklind,
hefir tekist að koma fjelaginu í það horf, að
fjelagið hefir ekki nema einstaka vörutegund-
ir og úttekt fjelagsmanna á þeim er skorin
svo við neglur, lxvort sem menn eiga inni eða
ekki, að leita verður til annara verslunarfyrir-
tækja. Enda þótt fjelagsmenn eigi inni lijá
fjelaginu, má það heita gersamlega útilokað
að fá peninga til nauðsynlegustu útgjalda, svo
jeg sje mjer ekki fært að koma suður til að
hitta þig eða kunningjána i sumar eða liaust,
nema að þú getir lánað mjer 60—80 ki\, en
sem jeg get aldrei horgað þjer, ef þessu held-
ur áfram, nema með úttekt í kaupfjelaginu
okkar hjer. En hvernig þú getur notfært þjer
það, verður þú sjálfur að ráða fram úr. —
Ástandið hjefna er nú þannig, að Suður-Þing-
eyjarsýsla er önnur skuldugasta sýsla lands-
ins, þrátt fyrir forystu okkar ágætu manna,
Jónasar frá Hriflu, Ingólfs frá Fjósatungu og
Sigurðar Bjarklind. -— Það er nú orðin al-
menn skoðun lijer i sveitinni, að timi sje til
kominn að Bjarklind hverfi úr þessari stöðu
sinni, því að engar auðlindir hafa frá honum
runnið.“