Alþýðumaðurinn - 01.05.1938, Blaðsíða 1

✓
Þetta blað er gefið út at F. U. J. og á þess ábyrgð
“VIII. árg. j
Akureyri, Sunnudaginn í. Maí 1938.
22. tbl.
I Sðnpr nngra jaínaðarmanna f
Vakna maður og mey! |
Svefninn sæmir oss ei.
Pað er sólfar um höfin og lönd.
Omar ólgandi vors,
Pýtur svellandi þors
| Berst með þeynum frá fjarlægri strönd. |
Heyr, það heillandi mál §
Kallar huga og sál |
Fram til herferðar myrkrinu gegn.
Stælir starffúsa hönd |
Vísar veginn um lönd
Svo ei verður oss gangan um megn. 1
£= . ' —
— es
Okkar bíður það starf,
Sem að óbornum arf
Eftirlætur á tímanna braut. |
Starf, sem fegrar allt líf,
Minkar mæðu og kíf |
Og miidar hins líðanda þraut |
Pað er kall vort í dag. J
Okkar ljúfasta lag, |
Hvort sem leiðin er brött eða greið. |
Æska, horfandi hátt,
Treystu hug þinn og mátt! 1
Og í hrifning skal snúið á leið. |
== ' e=
~ =
Kom því, ungmenna öld!
Tak þinn skjóma og skjöld!
| Pað er skyggni urn heiminn í dag.
Fram með fánann í hönd
=T3 ££
| Inn í framtíðarlönd |
Undir frelsisins dynjandi brag. |
H. F.
aiinnuHiuiJniiiinnmmiiiiiiniiiiimiiuiiiiniiiiJiiiuiUJtmmiiiiiiiiiimiuuiiiiiiiiininiiiiiiniiiiiiiiiiiiiimiimiiiiiniiiiiiimiiiniiiiiiiiiiininnmnmmiiiuimmmuM
I. Maá
í dae gjalla lúðrahljómar verka-
jýðain 3 um allan heim. í dag
fylkir ílþýða allra landa sér sarnan
í stórum skörum og þögulum
fylkingum. Merki hennar gnæfa
hátt við hún, og nú staldrar
hún v$ í baráttu sinni og lítur
um öxl, yfir genginn veg. í dag
gleðst hún yfir unnum sigrum og
fylkir sér þéttar ssman fyrir næsta
táfangann, á brautinni sem llggur
il rnenningar og sigurs. — Og
hér við nyrstu höf, úti á okkar
kalda íslandi, heldur alþýða rnanna
baráttudag sinn hátíðlegau. Henni
er það nú fullijóst oiöið að hÚU
hreppir ekki andlegan auö, né
efnaleg verðmæti, nema með mætti
sinna samtaka, Henni er það líka
Ijóst að stefna hennar veröur þ/í
aðeins sigursæl, að forystumenn
hennar hafi heill alþjóðar fyrir aug-
um, en láti ekki hiaupa með sig í
gönur af augnabliks tilfinningum
ábyrgðarlausra manna. Hugsjónir
Alþýðunnar hér á íslandi risa háít
í dag, og henni svellur í brjósti
máttur og löngun til þess að leggja
fram krafta sína í þágu þessara
hugsjóna. Hún harmar að vísu
fallinn foringja, en við gröf hans
ger ir hún þá heitstrenging að iáta
elcki merki hans í gras falla, heldur
lyfta þvf hátt, mót sumri og sól,
og beina þeirri braul, sem hann
markaði, og hún veit að hans ham-
ingjudísir munu áíram haida vörð
á vegum þeirra málefna, sem hann
barðist fyrir, göfugustu hugsjónunv
sem nútíðin elur.