Alþýðumaðurinn - 12.09.1939, Blaðsíða 1

Hvað er óþarfi?
Ríkisstjórnin heitir á þjóðina að varast alla
óþarfa eyðslu, En hvar eru takmörkin?
Hverjir lita eftir? — Og hvar á að stöðva
íðnrekendur o. tl. við stríðsgróðaöflun?
Daglega fær þjóðin orðsendingar
frá rxkisstjórninni. Allar þarfar, en
þó full skamt gengið í því að
banna óþarfan.
Með það fyrir augum að Eng-
lendingar gera ráð fyrir að styrjöid-
in við Þýskaland standi í þrjú ár
að minnsta kosti, virðist engin á-
stæða til að dekra við hlutina.
Eíns og stríðsþjóðirnar gera sínar
áætlanir til tortímingar lífi og eign-
um manna, svo verða þær þjóðir,
sem álengdar standa, að gera sínar
áætlanir lífi og eignum sinna þegna
til bjargar. Þetta starf hafa ná-
gramiaþjóðir vorar líka hafið, og
spyrja ekki um þó þær ráðstafanir,
sem gerðar eru, komi við fjárafla-
klærnar, sem gapa yfir væntanleg-
um stríðsgróða á kostnað aimenn-
ings.
Ríkisstjórnin er enn ekki komin
lengra en að óþarfanum. En hvað
er óþarfi og hvað ekki? Þar er
aðallega byggt á þegnskap almenn-
ings. Hér skal aðeins nefnt eitt
dæmt:
Til að spara bensín skal draga
úr óþarfa akstri, En við hvað á
að miða? Vitað er að mikill hluti
einkabifreiðaeigenda heldur sér á
floti á óþarfa akstri. Er ekki til
of mikils mælst að þessir menn
Jeggi niður atvinnu sína ótilneyddir
— af eintómum þegnskap? Hætti
að aka fullfrískum mönnum, sem
vel geta gengið erinda sinna um
bæinn, en hraði nútímans hefir
rekið upp í bílana? Hætti að
sækja áfengi í áfengisbúðina fyrir
þá menn, sem eru of fínir til að
láta sjá sig með ílösku á götunni,
en ekki of fínir til að hvolfa inni-
haldinu úr henni í sig? Hætti að
hringsóla um bæinn á kvöldin með
konur og karia, sem gatan getur
ekki boðið nógu nána samveru?
Þetta þrent er aðeins nefnt af því
margur bensíndropinn fer { þessar
ferðir. — Og allt er þetta óþarfa-
akstur.
Ein fyrsta áskorunin frá ríkis-
stjórninni var um það, að fólkið
skyldi notfæra sér berin. Jú, berin
eru holl og góð, enginn neitar því
og vera má að einhverjir hafi haft
atvinnu af berjatínslu, t. d. börn
og liðléttingar í sveit- En hversu
mikill búhnykkur er þetta yfirleitt
fyrir bæjarbúana? Vér skulum ekki
reikna vinnuna neitt. En töluverð-
ur ferðakostnaður fylgir hverri
berjaför — og mikil bensíneyðsla,
sem þó á að varast. Og þegar
heim kemur með fenginn. Mörg
og dýr geymsluílát og þau feikn af
sykri að sykurþurrð er orðin í
landinu. Allt þetta hefir kostað
ærna peninga. Og eftir allt saman
er blessuð saftin og sultan aðeins
Miðilsfund,
síðasta að þessu sinni,
held ég í kvöld, kl.
8,30 í Skjaldborg. —
Aðgangur, kr. 2.00, seldur við
innganginn. Húsið opnað kl. 8
Lára Ágústsdóttir
dýr matarbœtir, en geta ekki kom-
ið í stað neinnar aðalfæðutegundar,
sem gæti orðið þurrð á vegna
siglingateppu eða gjaldeyrisskorts.
Nei, ríkisstjórnin þarf að taka
þessi mál fastari tökum. Og bæja-
og sveitastjórnir líka. Það verður
að banna allan óþarfa bílakstur,
kvöldknæpurekstur, tombólur, op-
inbera dansleiki, og loka fyrir
fullt og allt áfengisútsöluforsmán-
inni.
Næsta skrefið er svo að fá heild-
aryfirlit um matvælabyrgðir í land-
inu og hafa hönd í bagga með
dreifingu þeirra. Svo að gera ráð-
stafanir til að verjast kuldanum.
Hefja skógarhögg, vinna kol úr
jörðu — og mó á næsta vori.
Og samhliða þessu -- en ekki
síðast — þarf að athuga þá náunga
og stofnanir, sem hækka verð á
vörum sínum, eftir eigin geðþótta
að því er sýnist.
Það mun sannast í reyndinni að
almenningur mun sýna fullan þegn-
skap og stuðning við stjórnarvöld-
in, ef hann finnur að tekið er á
öllum málum með festu og fram-
sýni. —
Það hefir sanr.ast á íslendingum
frá ómunatíð, að skutbúar leggjast
þétt á árar, ef knálega er róið
fram í.