Víðir - 19.02.1938, Blaðsíða 2

J
r ibik
Kveðja Skeidarverk.
IHðii*
kemur út vikulega.
Ritstjári:
MAGNÚS JÓNSSON
Sími 58. Pósthólf 4
Afgreiðslumaður:
' MAGNÚS JÓNSSON
Sólvaugi.
Sjálf8tæðismanna Ve. Einnig
talaði sr. Jes A. Gíslasqn f. h.
Góðtemplara. Hr. læknir Ólafur
Lárusson. Sr. Sigurjón Árnason
og fl. Eftir að borð voru upp
tekin skemtu menn sér við
dana alla nóttina til morguns.
Sjálfstæðisflokkurinn í Vest-
mannaeyjum, Kvenfél. Líkn og
Góðtemplarareglan hafa öll tek-
ið höndum saman um að byggja
þetta veglega hús. En af ein-
stökum mönnnm, mun ein* og
áður er sagt, Ársæll Sveinsson
útgerðarmaður hafa reynst þar
drýgstur að ráðum og dáð. Prá
því að verkið hófat og þar til
því lauk hefir hann starfað að
framkvæmd þeBS með fádæma
dugnaði og viljafestu, sem lengi
mun minst, og þó mest af þeim
sem þar stóðu næst, og þektu
best til þeirra miklu erfiðleika
sem við var að stríða.
Síðan húsið var vígt, hafa
þar verið haldnar margar skemt-
anir og fundir. og hefir það þá
sýnt sig glegst, hve mikil þörf
það var, að hér í bænum kæm-
ist upp samkomuhús, sem bæjar-
búar mættu við una. Er og von-
andi að þeir kunni þar vel með
góða gjöf að fara og megi njóta
þar margra gleðistunda í fram-
tíðinni.
Samkomuhús Vestmannaeyja
er bygðarlagi' okkar til hins
mesta sóma, og öllum þeim, sem
að því unnu heiðursvarði, sem
mun lengi standa, — standa sem
merki um djárfsýni, dugnað og
fórnfýsi, — sem okkur öllum er
skylt að meta ogþakka að verð-
leikum.
Valur.
--------------
Ninningarhí iíd.
Bátaábyrgðarfélag Ver í nanna-
eyja mintist 75 ára ifmælis
síns, þann 10. þ. m., me borð-
haldi, ræðum og söng, að við-
Btöddu fjölmenni, 4—5 hundruð
manns.
Að vísu var félagið 75 ára
fyrir ári síðan, en fresta varð
minningarhátíðinni þá sökum
hú3leysis. En nú barst tækifæri
ið upp í hendur þess, þar sem
hið nýja Samkonuhús Vest-
mannaeyja tók léttilega á móti
mannfjöldanum.
Það er ekki víst að almenn-
ingur viti, að Bátaábyrgðarfé-
lag Vestmannaeyja er liin elsta
tryggingarstofnun fiskiskipa hér
á landi, og hefir starfað óslitið
frá stofndegi í janúar 1862, og
jafDan farnast vel. Ennfremur
má segja stjórnendum og not-
endum félagsins það til hróss,
að það er hið ódýrasta trygg-
ingarfélag, í sinni grein, hér á
landi, og þó víðar væri leitað.
í næsta blaði verður birt há-
tíðarræða núverandi formanns
félagsins, Guðmundar Einars-
sonar, þar sens hann í fáum
dráttum ‘Segir sögu félagsins.
Sannast þá með tölum að hér
sé rétt skýrt frá.
Nú vill ríkisstjórnin, samband
Eramsóknar og krata, mynda
eitt allsherjar tryggingarfélag
fyrir íslensk fiskiskip, og draga
Vestmannaeyinga inn í þá
hringiðu.. En hvað skyldi það
kosta Vestmannaeyinga? Það
myndi kosta að minsta kosti
eitt þúsund króna álag á hvern
Vestmaunaeyjabát, að meðaltali.
Því verðum við að mótmæla
allir fyrir einn og einn fyrir
alla.
Alakanlegt slys.
M.b. Viðir VE. 326
ferst með allrí áhöfn
5 mönnttm.
Þann 6. þ. m. var hér hæg-
viðri snemma morguns og reru
allmargir bátar. í birtingu tók
að hvessa á suðaustan, og um
hádegi var komið hvaesviðri.
Eftir kl, tvö fór aftur að hægja
og vindur að ganga suðlægari.
Meðan vindurinn var mestur
var mikil snjóhríð, er síðar um
daginn breyttist í rigningu.
Þegar leið á daginn fóru bát-
ar smátt og smátt að koma heim
og allir komu þeir heim um
kvöldið nema m.b. Víðir Ve.
326. Um kvöldið fór varðskipið
Þór að leita hans. Einnig leitaði
m.b. Ver nokkuð um kvöldið.
M.b. Víðir hafði lagt línu sína
um 25 sjóm. NV. frá Vest-
mannaeyjum. Þrátt fyrir leit
nokkurra skipa í fullan sólar-
hring sást ekki til bátsins. Eóru
menn þá að verða vonlausir um
heimkomu hans, þó að öllum
sjómönnum kæmi saman um það,
að eitthver óvænt óhapp, ann-
að en stormurinn, hefði grand-
að bátnum.
Báturinn var vel sterkur, vel
útbúinn, 21 tonn að stærð og
vel mönnum skipaður. Skip-
tíl hínna 5 ungti s)ó-
manna sem fórust með
vélbátnum .,Víðír“ frá
V estmannaeyjum
6. fehrúar s. í.
Höggur dauðans hjör.
Hníga að velli
sterkir stofnar,
sem stráið veikt.
Grimmur er ægir
en gjöfull þó.
Skatnar ei sköpum renna.
Þið létuð glaðir frá landi
með lífsþrótt í hverjum armi,
og siglduð djarfir á sjóinn.
Afla úr unnar skauti
ætluðuð þið að dragu.
En nú skyldi ykkar enda,
æfinnar stutta »aga.
Þótt brotíjórinn beljandi risi
svo brysti í reiða og viðum,
oft höfðuð áður setið,
og aflað á dýpstu miðum.
Haldið svo heim að kveldi
þótt hvínandi stormurinn æddi,
og náttmyrkrið niðdökkvum
hjúpi
nauðandi bylgjurnar klæddi,
En nú skyldi lífinu lokið,
leiðin var gengin til enda.
Harmþrungnir ástvinir heima
hinstu kveðjurnar senda.
Hugir í hljóðri lotning,
hugsa til liðinna funda,
margt er að þakka- og minnast
mildra og sólbjartra stunda.
Minningin lengur lifir,
hún lýsir upp myrkrið svarta
og breiðir læknandi blæju
á blæðandi vinar hjarta.
í brjóstum ástvina allra
aldrei minningin fölnar.
Myndirnar mást ei úr huga.
Manndáðin hvergi sölnar.
H. E.
stjóri var Gunnar Guðjónsson
32 ára, Gísli Guðjónsson 1. vél-
stjóri 23 ára, bræður frá Kirkju-
bæ hér, Ólafur Markússon frá
Fagurhól hér, 2. vélstjóri um
tvítugt og tveir Eyrbekkingar
Árni Bjarnason og Halldór Þor*
leif8son. Allir vaskleikamenn.
Nú má telja víst að bátur
þessi hafi farist með allri áhöfn,
enda hefir heyrst um rekald úr
honum á Landeyjasandi.
Það er altaf hörmulegt að
ungir menn og frískir bverfi í
fullu fjöri, og í þessu tilfelli er
ekki síst sorglegt tii þess að
vita, að móðir bræðranna,
Gunnars og Gísla, Halla Guð-
mundsdóttir, hafði áður mist
í nokkur skifti hafa menn
skernt vatnsleiðsluna, sem bær-
inn á undir Löngu og ætluð er
bátum. í eitt skifti var krani
stór og dýr snúinn í sundur.
I annað skifti leiðslan skemd og
vatnið látið tæmast úr þrónni,
Þetta er aorglegur vottur þess
kæruleysis, er ríkir meðal þeirra
manna er þarna ganga um, ein-
hverra, því auðvitað eiga ekki
allir þar um óskilið mál.
Vatnið er bátunum nauðsyn-
legt og vatnsbólið bygt til
þess að gera sjómönnum hægara
fyrir, en þá mega hvorki þeir
né aðrir ganga gálauslega um,
eða eyðileggja það, sem hefir
verið kostað fé til af bæjarins
hálfu, almenningi til þæginda.
J. J5. ,7.
---0*0*^---
Innbyrðisstríi ai>
þýluhðfðiegJaBna.
Á mánudaginn var eyddi Rík-
isútvarpið drjúgum tíma af út-
varpskvöldinu til þess að skýra
hlustendum frá ósamlyndi Al-
þýðuflokkshöfðingjannaíReykja-
vík, Jóna Baldvinssonar og Héð-
ins Valdimarssonar. Þeir bera
nú hvor annan sölcum um svik
og fláræði við stefnumál flokks-
ins. Héðinn hefir verið rekinn
úr Alþýðusambandinu, með yf-
irgnæfandí meirihluta fulltrúa
þess, en þar er Jón formaður.
Héðinn er aftur á móti fyrir-
ferðarmikill í verkamannafélag-
inu Dagsbrún — hann þykiat
víst vera handtakagóður verka-
maður — og hefir fengið þar
samþykta atkvæðasterka tillögu
um það, að gera Jón Baldvins-
son rækann þaðan, ef hann ekki
lækkaði eeglin fyrir Héðni í
Alþýðusambandinu.
H. V. er smitaður af sýkjandi
bakterfum frá Moskva, og virð-
ist láta sér í léttu rúmi liggja
þó að alt vinnandi fólk smitist
af þeim,
Þannig er nú sem stendur
samkomulagið hjá hinum stór-
tvo syni sína í sjóinn, á unga
aldri, hér við Eyjar.
Eftir að þetta var skrifað,
hefir bátinn rekið upp á Land-
eyjasand, brotinn til ónýtis.
Hvers vegna báturinn hefir
lent þarna í brotsjóum skamt
frá landi verðui aldrei vitað
með vissu, en sennilega hefir
kompáskekkja, eða vélarstopp
valdið þessu hörmulega elysi.