Víðir - 20.08.1948, Blaðsíða 1

XIX.
23- tölublað.
Vestmannaeyjum 20. ágúst 1948.
„Til himnaríkis og heim aftur"
Viótal við Jón Sigurðsson fró Ártúni.
Laust eftir miðjan júlí frétti
ég, að Jón Sigurðsson frá Ártúni
hér væri nýkominn í bæinn eftir
2ja mánaða dvöl í Bandaríkjun-
um. Nú á þessum tíma utanfara
þykja það nú éf til vill ekki tíð-
indi, þótt einhver dvelji vestra
tvo mánuði eða svo, en af því að
Bandaríkin og lífi'ð þar er mjög á
dagskrá og svo af því að ýmsu
miður þokkalegu er haldið að
lólki um þessa rhiklu þjóð í vestr
inu, þótti mér rétt að leita frétta
hjá Jóni um, hvérnig honum
hefði litist á sig. ]ón er greinar-
góður maður Og hafði tækilæri
til þess að kynnast iólki af öllum
stéttum, svo sem bændum, verka-
mönnum, læknmn og lögreglu-
mönnum, og má því vænta, að
frásögn hans sé í aðalatriðum
nokkuð sönn mynd af því, sem
satt er og rétt um Bandaríkin og
fólkið, sem byggir þetta mikla
land.
Þegar ég fór fram á það við
Jón, að hann léti mér í té frétt-
ir af för sinni, sagði hann: „Það
er sjálfsagt, en góði maður, þú
varst sjálfur fyrir vestan miklu
lengur". Já, en ég hygg, að það
þýki meiri fengur, a. m. k., fyr-
ir vissan flokk manna, að þú seg-
ir frá, því að það verður varla
skoðað sem áróður fyrir Mars-
hall-hjálpinni, það sem þú segir.
Við skulum nú sleppa öllu þess-
háttar, segir Jón og snúa okkur
að efninu, og nú byrjar frásögn
Jóns.
Við vorum tveir saman, ]ón
Pétursson af Akranesi og ég, sem
stigum upp í flugvél á Keflavík-
urflugvellinum þann 23. maí s.l.
Ferðin gekk að óskum yfir hafið,
þjónustan í flugvélinni var með
þeim ágætum að seint mun mér
úr minni líða, allt gert fyrir
mann, sejn hægt var, og gott var
að fá „sjússinn”. Við lentum í
New York eftir tæpra 14 klukku
tírna flug. ()g herra minn trúr,
þau viðbrigði að koma úr fá-
menninu hér heinta í allt þetta
mikla mannhaf, sjá allar þessar
miklu byggingar, alla umferð-
ina, og öll þau lífsins gæði, sem
hér voru fáanleg og að mér
fannst fyrir skít og ekki neitt, el’
svo mætti að orði kveða. Annars
stanzaði ég örskamma stund í
New York að þessu sinni, flaug
(il Chigago í 75 farþega vél til
móts við Harald bróður minn,
sem þar býr og er lögregluþjónn
að atvinnu. I Chigago.dvaldi ég í
3 daga, skoðaði borgina, og
lannst mikið ti 1 um. Þó verð ég
að segja, að margar borgir fund-
ust mér fallegri. Hinsvegar fór
það ekki fram hjá manni, að
þessi borg er ein af lífæðum
landsins, mikið starfað og verkin
líka eftir því.
Eftir þessa 3 daga, hélt ég til
North-Dakota fylkis eða ríkis.
Ferðaðist ég í strætisvagni og var
26 tíma á leiðinni. Ákvörðunar-
staðurinn var smáborg á banda-
rískan mælikvarða, Minote, álíka
stór og Reykjavík, en þar býr
Gísli bróðir minn, er þar lög-
reglustjóri. Rétt er að skjóta hér
því inn í, að Gísla halði ég aldrei
séð áðnr, svo að þegar vi'ð heils-
uðumst þarna á bílastöðinni, hef
ur | >að sjálfsagt verið með óvenju
legum hætti, því það vakti at-
hygli viðstaddra, og varð það til
þess, að mynd af okkur bræðrun-
um ásamt viðtali kom í aðalblað-
inu í borginni. Minote er ljóm-
andi skemmtileg borg, umvafin
skógi, myndarlegar byggingar,
hreinlégt og aðlaðandi. í borg-
inni og umhverfi hennar búa að-
allega Norðurálfumenn, sem at-
vinnu hafa af hveiti og naut-
griparækt.
í Minote dvaldi ég dálítinn
tíma, en fór síðan til þess að
heimsækja móður mína, sem býr
þar skammt frá hjá Skarphéðni
yngsta bróður mínum, sem er
bóndi. Urðu þar fagnaðarfundir
eins og þú getur nærri, því móð-
ur mína hafði ég ekki séð í 47 ár,
og reyndar aldrei svo að ég muni.
Nú þarna dvaldi ég í par daga,
hélt síðan norður í Canada til
systur minnar, sem þar býr og er
gift manni af íslenzkum ættum.
Ég kom í Winnipeg og Selkirk
s\o og í íslendingabyggðina að
Gimli. Hitti ég þar marga landa,
en við engan kannaðist ég að
tveim undanteknum. Voru það
þeir Þorvaldur Jónsson, bróðir
Sigurjóns lieitins í Víðidal og
Kristinn Guðmundsson, ættaður
frá Skeið í Landeyjum.
Hvernig létu íslendingarnir af
sér?
— Nú ertu áttatíu og fimm
ára 19. ágúst, að mér er sagt,
og ætla ég áð minnast á það í
„Víði“.
— Hvaða vitleysa. Ég fer þá í
burtu.
— J>ú getur þó alltaf sagt mér,
hvar þii ert fæddur.
— Ég er fæddur í Bjargarkoti
í Fljótshlíð hinni fögru.
— Var ekki nóg af öllu þar?
Sigurður hlær við. — O, stund-
um var nú af skornum skammti.
En segðu mér, er það ritstjórinn,
sem talar við mig, eða ert það
bara þú?
— Sleppum því. Við skulum
rifja upp það, sem skeði á löngu
liðnum dögum. Ég trúi ekki
öðru en þii komist þá í essið þitt
og gleymir bæði ritstjóranum og
mér.
— Hvenær fórstu fyrst að
heiman?
— 16 ára. Þá fór ég að Velli á
Og blessaður, alveg ágætlega.
Þeir stunduðu þarna alls konar
vinnu, bændur, iðnaðarmenn og
sjómenn. Sjómennirnir stund-
uðu sjó á Winnipeg-vatni, þeir
létu nú heldur lítið yfir veiðinni
í svipinn, en vonuðu að úr
myndi rætast. Þarna er veiðin
aðallega hvítfiskum, dökkur á
lit, fíngerður, einna líkastur lísu.
Annars fannst mér ekki eins mik-
ið koma til Canada eins og
Bandaríkjanna, þó allt væri þar
með myndarbrag. Eftir nokkra
dvöl í Canada hélt ég aftur til
Bandaríkjanna á búgarð Skarp-
héðins bróður míns og móður
minnar, ,og þar dvaldi ég um
kyrrt í mánaðartíma. Dvölin þar
hefúr nú gefið þér talsverða inn-
Framhald á 4. sí'ðu.
Rangárvöllum til sýslumannsins
Hermanns Elíasar Jónssonar og
átti að heita vinnumaður. Þar
var gott áð vera. Ég var þar í sex
á .
— Varstu hjá honum, þegar
þú lentir í sjóhrakningnum?
— Já, þá stóð ég rétt á tvítugu.
Vinnumenn voru þá látnir fara í
verið, og vorum við tveir vinnu-
menn sýslumanns í Þorlákshöfn.
— Segðu mér frá hrakningn-
um.
— Ég get ekkert sagt þér um
hann, — þú og aðrir, sem vilja
kynna sér það, geta lesið um það
í ritinu Þorlákshöfn, — nema það
að við vorum 20 daga frá því við
rérum þennan góða róður og
þangað til við komumst aftur til
Þorlákshafnar aftur á sumardag-
inn fyrsta 1883, og höfðu allir
talið okkur af fyrir löngu. Við
vorum cina viku á sjónum, kom-
Framhald á 2. síðu.
Spjallað við hálfníræðan öldung.
SIGURÐUR ÍSLEIFSSON
Merkisteini
85 ára