Hænir - 22.06.1929, Blaðsíða 1

Ip^mmnnamTrnrmnTmOTtnTf
Ritstjóri og ábyrgðarm.
Sig. Arngrímsson
Talsími 32 :: Pósthólf 45
Kemur út einu sinni í viku
minst 52 blöð á ári. Verð
6 kr. árg. Gjaldd. 1. júlí, inn-
anbæjar ársfjórðungslega. —
7. árg. Seyöisfirði, 22. júnf 1929 25. tbl.

Island fyrir Islendinga
Stefnuskrá Sjálfstæðisflokksins
er í þremur orðum: Island fyrir
íslendinga. Aðalstefnumálunum er
lýst í tveimur liðum, sem megin-
atriðum til fullnægingar stefnu-
skránni. Meginkjarni stefnumál-
anna er, að efla og tryggja frelsi
og sjálfstæði einstaklinganna jnn
á við og þjóðarheildarinnar út á
við.
í þessu felst, að því er veit út
á við, að undirbúa uppsögn sam-
bandslaganna frá 1918 að enduðu
samningstímabilinu. En það atriði
veit einnig inn á við, þar sem
einungis með því móti má það
verða, að landsmenn fái aðstöðu
til þess einir, að njóta gæða lands-
ins. En á meðan sambandslögin
vara, með hinu margumrædda
jafnréttisákvæði 6. gr., er þetta
síður en svo trygt og gæti stafaö
beinn háski af, ef sambandsþjóðin
seildist hingað til nokkurra muna
til veiðifanga og til þeirra hluta
nauðsynlegra landsnytja, eins og
sambandslögin heimila þegnum
hennar til jafns við íslendinga.
Aö þetta ákvæði standi óhaggað
lengur en óhjákvæmilegt er, getur
auðvitað ekki komið til nokkurra
mála. — Önnur er sú grein sam-
bandslaganna, 7. gr., um umboð
Danmerkur til þess, að fara með
utanríkisinálin í umboði íslands,
sem Sjálfstæðismenn telja jafn
sjálfsagt að falli burt, jafnhliða 6.
gr., og að ísland þá taki utanríkis-
málin í sínar hendur. En með því
að nema þessar tvær greinar burtu
úr sambandslögunum, virðist mál-
efnasamband íslands og Danmerk-
ur upphafið og sambandslögin úr
gildi teld.
Til lífs og þroska þjóðinni tel-
ur Sjálfstæðisflokkurinn stjórnfrelsi
borgaranna meginskilyrði, atvinnu-
frelsi og viðskiftafrelsi, en til
hnekkis sönnum þjóðþrifum, ef
því er íþyngt um of.
Nú geta menn spurt: Er ástæða
fyrir hendi og nauðsyn til að
stjórnmálaflokkur á íslandi hefji
það merki, sern Sjálfstæðisflokk-
urinn gerir með stefnuskrá sinni
og fyrgreindum stefnúmálum?
Hver meðalgreindur þjóðfélags-
borgari, sem gefið hefir sér tóm
til þess, að gefa gaum öldum þeim,
sem risið hafa á stjórnmálavötn-
unum íslenzku síðustu árin og
straumum þeim, sem þangað hef-
ir veitt verið, gengur þess ekki
dulinn, að hann hlýtur hiklaust að
svara spurningunni játandi.
Menn þurfa e'.tki, í innanlands-
málunum, að líta á annaö en all-
an aragrúa einokunarlaga-frv.
þeirra, sem einn stjórnmálaflókk-
ur, Jafnaöarm., hafa maighamrað
á á undanförnum þingum og haft
til þess Iiðsinni nokkurs hluta
annars flokks, Framsóknar. Frv.
þessi hafa öll miðað að því, að
innleiða hér á landi hina svörtustu
og svívirðilegustu áþján í við-
skifta- og atvinnulífi þjóðarinnar,
skipulagsbundna þrælkun borgara-
legs frelsis niður á það stig, sém
gerst hefir og gerist þar, sem
menning og þroski stendur lægst
og mest riiðurnítt af ofbeidisfull-
um kúgurum og níðingum. Qegn
þessu hafa Sjálfstæðismenn þings-
ins veitt öflugt viðnám, svo fátt
hefir enn náð fram að ganga, og
notið þar að stuðnings nokkurra
frjátslyndustu og vitrustu manna
Framsóknar. Af alveg sama toga
eru spunnar þær þrálátu tilraunir
sama flokks til þess, að koma
hvað ofan í æ á vinnustyrjöld í
landinu, og beita tii þess háska-
legasta og fyrirlitlegasta vopninu,
sem til er, verkföllum. Þetta er
einn liðurinn í kúgun og niður-
níðslu atvinnulífsins í landinu og
sjálfstæðis þjóðarir.nar. Sjálfsstæð-
ismenn þingsins hafa viljað reyna
að finna leið til að stemma stigu
fyrir þessu voðalega böli, og bentu
á síðasta þinginu á frjálsustu og
réttlátustu leiðina, sem hægt er að
finna, gerðardóm. En gerðardóm-'
ar eru leið, sem frjálslyndustu,
friðelskustu og víðsýnustu stjórn-
málamenn heimsins hneigjast mjög
að í ýmsum ágreiningsmálum,
hinsvegar munu ekki dæmi til
þess um víða veröld, að íhalds-
menn beiti sér fyrir að fá vinnu-
deilur leystar með gerðardómi. En
þetta mál tókst Jafnaðarmönnum
að fá meiri hluta Framsóknar í
lið með sér til að svæfa. Einnig í
atvinnumálum tekst þeim að vefja
úlfhéðni að höfði Framsóknar-
bændánna.
Enn er það, að flokkur manna,
sem gerst hafa leiðtogar í lands-
málum, hefir markað á skjöld
sinn sem stefnumál sameign og
svonefnt jafnrétti, ekki aðeins inn-
byrðis með þjóðinni, heldur þjóða
milli, og þar með að jafna þjóð-
ernið við jörðu. En allir mega
sjá, hver lífsnauðsyn það er fá-
mennri þjóð, að halda þjóðerni
sínu óskertu. Verða því allirþjóð-
ræknir menn aö leggjast á eitt
með að veita viðnám, að þessir
niðurrifsmenn þjóöfélags og þjóð-
ernis nái bolmagni til framkvæmda
íessara stefnumála sinna. Er
Dessu ekki of snemma gaumur
gefinn, þar sem bert hefir orðið,
að flokkur, sem telur sig bænda-
flokk, hefir látið svínbeygjast fyrir
valdi þessara óhappamanna.
Þegar svo auk alls þessa bætist
við sú óhæfa, sem er á allra vitorði,
að fé er borið frá útlöndum
til þess að ryðja þessari stefnu
braut, þá mega allir sjá, hvílíkur
voði er fyrir dyrum um sjálistæði
þjóðarinnar.
Loks er á það að minnast, að
komið hefir fyrir á síðustu tím-
um, að úr stjórnarsessi hefir ver-
ið ráðist á stofnun þá, sem er
eitt mikilsverðasta full veldistákn
þjóðarinnar, Hæstarétt, með þeirri
heift og lítilsvirðingu, að mönnum
hrís hugur við. Er það sönnun
Hann er ófagur, sónninn í hirð-
mönnum stjórnarinnar síðustu
vikurnar, út af sameiningu fhalds-
manna og Frjálslyndra í einn flokk,
undir eitt merki. Önnur eins ó-
dæma óhljóð segja átakanlega til
um líðanina og sálarástandið.
Hvílík angist og kvöl! Báðir Jón-
asarnir skrækja og garga í kór í
Tímanum, Haraldur æpir og
grenjar í dönsku Alþýðuútgáfunni
og öll varðsveitin tekur undir.
Óhljóð hins hrelda lýðs glymja
um breiða bygð, suða fyrir eyr-
um smalans í innstu sauðaleitum
og sjómannsins á djúpmiðum —
utan við íslenzku kolamiðin, sem
nú eru að jöfnu veiðisvæði útlend-
inga. Öll þessi óhljóð stjórnar-
hersveitanna vitna berlega um
hvað innifyrir býr — angistina og
hugarvílið — eins ótvírætt eins og
reykur vitnar um að eldur hafi
verið kveiktur.
Og það, sem öllum þessum ó-
sköpum veldur, er stofnun Sjálf-
stæðisflokksins. Stofnun hans er
þyrnir í augum stjórnarhersveit-
anna. Ekkert sannar það betur en
óhljóöin.
Tíminn og Alþýðublaðið ætluðu
alveg að ærast út af Landsfundi
íhaldsmanna í vor.er fregnin spurð-
ist um hugsanlega nafnbreytingu
flokksins. En gersamlega umhverfast
þessi blöð stjórnarinnar þegar sá
happa- og merkisatburður gerist,
að áður sundurþykkir samherjar
sameinast undir eitt merki. Þá var
stillingu stjórnarliða ofboðiö. pá
rann það upp íyrir þeim og þeir
þess, hver háski getur af því staf-
að fyrir sjálfstæði landsins, að til
valda fái brotist menn, sem ekki
eru slíku ábyrgðarstarfi vaxnir og
ekki láta einu sinni í friði æðsta
dómstól þjóðarinnar. Að öllu þessu
athuguðu, þótt margt fleira mætti
nefna, munu menn sannfærast um,
við æsingalausa yfirvegun, hve
aðkallandi þörf var einmitt nú á
öflugum flokki, sem hefði að að-
almarkmiði vernd hins borgara-
lega frelsis og sjálfstæðis þjóðar-
innar, eins og Sjálfstæðisflokkur-
inn.
Komandi ár bera vitni um það,
hvort þjóðin metur enn og vill
halda „í góðu gildi“ — ekki að-
eins í orði, heldur og á borði —
alvöruorðum frelsishetjunnar:
„íslendingar viljum vér allir
vera“.
finna áþreifanlegar til þess með
hverjum deginum sem líður, að
skjaldborg þeirra nötrar og skelf-
ur á skektum stoðum og fúnum
fótstykkjum — og hlýtur að hrynja.
Þeir munu sannfærast um, hvílík
hrákasmíði hún hefir veriö, bygð
á gljúpum sandi, á sam-breyskju
bolsivisma og bændavalds. Slíkur
grundvöllur hlaut fyr eða síðar að
að renna undan, hvenær sem
leysingin kom, frjóvgandi vorleys-
ing og heilnæmur vorblær, sem
hreinsaði til í stjórnmálaloftinu
og feykti burtu hráslaganum og
fúamollunni. Þeir finna að þessi
leysing og loftbreyting er í aðsigi
með stofnun Sjálfstæðisflokksins.-
Þeir skilja, hverja afleiðing sam-
einingflokkanna hefir, þóttaðgrein-
ing þeirra áður hafi meiri verið í orði
en á borði, og vita að undir stefnu-
skrá Sjálfstæðisflokksins og merki
hlýtur hin ósljóvaða æska íslands
að fylkja sér, og að jafnvel augu
fjölda þeirra manna ungra, sem
þeim hingað til hefir tekist að
þenja slýju fyrir, munu innan tíð-
ar opnast, fyrir óheilindum þeim,
sem ríkja innan núverandi stjórn-
arflokka.
Þetta er varðliði stjórnarinnar
ljóst og henni sjálfri.
þeir finna, að stefnuskrá Sjálf-
stæðisflokksins er í fullu samræmi
við eðliseinkenni og frjálsborinn
hugsunarhátt íslendinga. Og þar
er æska hverrar þjóðar, sem eðl-
iseinkenni hennar eru.
Óp og óhljóð stjórnarliða í
blöðunum eru blátt áfram hjákát-
Óhljóð stjórnarliðsins