Hamar - 12.06.1937, Blaðsíða 9

HAMAR
9
með stjórnmálaskoðun sinni.
Meira að segja G. P. V. Kolka
skrifaði um bók þessa í „Víðir“
og taldi hana bera vitni um
margt ágætt hjá kommúnistum
í Rússlandi.
til almennings
Síðastliðmn fimtudag skyldi halda
bæjarstjórnarfund. Fundi þessum af-
lýsti bæjarstjóri með eins til tveggja
tíma fyrirvara — vegna forfalla.
Ástþór Matthíasson forseti og Sigfús
Scheving varaforseti bæjarstjómar
höfðu skyndilega orðið veikir. Mörg
hundruð bæjarbúa voru nörruð á
fundarstaðinn.
Orsök krankleikans.
Á fjárhagsnefndarfundi síðastlið-
inn miðvikudag kom fram tillaga frá
Isleifi Högnasyni um að segja fá-
tækrafulltrúanum Guðlaugi Br. Jóns-
syni upp starfi sínu og auglýsa það
laust til umsóknar. Sífeldar um-
kvartanir verkafólks og styrkþega
undan óþolandi framferði fátækra-
fulltrúans var ástæðan. Annar full-
trúi sjálfstæðismanna í fjárhags-
nefnd, Guðmundur Einarsson, greiddi
atkvæði með tillögu þessari og
kvaðst á næsta bæjarstjómarfundi
reiðubúinn að færa fram sínar á-
stæður fyrir atkvæði sínu. Á móti til-
lögunni greiddi atkvæði Ólafur Auð-
unnsson; tillagan því samþykt með 2
atkvæðum gegn 1. Varð sjálfstæðis-
fulltrúanum Ólafi Auðunnssyni svo
mjög um afdrif tillögunnar, að hann
iét hnígast niður í sæti sitt með þeim
ummælum, að hann byggist við að
verða veikur á morgun og því ekki
geta mætt á bæjarstjómarfundi. En
óskir samnefndarmanna hans um
sama áframhaldandi heilsufar hafa
uppfyllst, því það varð ekki Ölafur
Auðunnsson sem tjáði sig forfallað-
an er til bæjarstjórnarfundarins
kom.
Auðsætt er að íhaldsklíkan, sem
bænum stjómar, hefir ekki treysts
til að gera Ólafi upp veikindi, vegna
klaufalegrar framkomu hans á fjár-
hagsnefndarfundinum. En það verð-
ur að teljast heppiieg tilviljun fyrir
'haldsmeirihlutann í bæjarstjóm, að
þeir forsetamir Ástþór og Sigfús
skyidu veikjast í skyndi, til þess að
tefja afgreiðslu þessa máls og ann-
ara sem almenningsheill varða. 1 dag
gengur það fullum stöfum um bæinn,
að innan klíkunnar séu skiftar skoð-
anir um hve hentugt verkfæri fá-
tækrafulltrúinn sé. Hvað sem því lið-
En mér finst þessi kafli
nægur til þess, að ekki verði
litið á kommúnistaforingjana
öðru vísi en með fullri fyrir-
litningu.
í Vestm.eyjum.
ur er það staðreynd, að fram til þessa
tíma hefir bæjarstjómarlið sjálf-
stæðisflokksins myndað um Guðlaug
Br. vamarmúr, þegar þess hefir ver-
ið krafist að hann færi úr stöðu sinni.
í>ví skyldu menn varast að trúa, að
Guðlaugur væri orðinn að einskonar
flokksmáli sjálfstæðisflokksins hér,
enda mun allur þorri fylgenda sjálf-
stæðisflokksins, sjá fulltrúa sinn í
þessu máli, Guðmund Einarsson, og
samfylkinguna, sem stendur að til-
lögu þeirri um uppsögn Guðlaugs, er
fram kom í fjárhagsnefndinni.
Hitt er sennilegri tilgáta, að Guð-
laugur sé orðinn klíkumál hæstu
broddanna í sjálfstæðisflokknum, að
Guðmundi Einarssyni undanskildum,
og að þeir þori beinlínis ekki, vegna
sinna pólitísku vamma, að hrófla við
Guðlaugi, þ. e. a. s. af ótta við að
hann muni uppljóstra einhverju því
sem almenningur ekki má vita, enda
mun Guðlaugur nú harma fjarveru
vinar sins Jóhanns þingmanns, en ná-
vist Jóhanns þýddi, að Guðmundur
Einarsson, sem er varafulltrúi Jó-
hanns, myndi ekki eiga sæti í bæjar-
stjórn; Jóhann sæti fundinn og Guð-
laugi yrði í bili bjargað við bitlings-
missi. Og vissulega mun hann halda
munni á meðan hann hefir eitthvað
að naga.
Samfylkingamefnd verkamanna-
félagsins Drífandi og Alþýðuflokks-
ins mun boða til almenns borgara-
fundar n. k. mánudag, þar sem bæj-
armálin verða rædd og þeir háu
herrar, sem með taumlausri ósvífni
reyna að blekkja bæjarbúa og aftra
því að stungið sé á óþverrakílum
klíku sinnar, verða dregnir fyrir dóm
almennings og ráðstafanir gerðar til
að rótað verði upp í ruslakistunni við
Miðstræti.
Kröfur fundarboðenda eru þessar:
1. Bæjarstjómarfund tafarlaust.
2. Fátækrafulltrúanum sagt upp
og staðan auglýst laus.
3. Að haldið verði áfram vega-
gerðinni í Ofanleytislandi og
auknar atvinnubætur.
4. Sundlaugin opnuð nú þegar til
afnota fyrir almenning.
Vestmannaeyjum, 17. nóv. 1935.
Samfylkingarncfndin.
I bréfinu stendur að Guðm.
Einarsson muni skýra frá á-
stæðum sínum fyrir uppsögn-
inni. Og hver reyndist svo á-
stæðan? „Að ég byggi of langt
frá bænum.“
Isleifur og félagar hans rót-
uðu upp heilum bílhlössum af
lognum svívirðingum í minn
garð. Eftirtektarverðast var, að
þetta gerðist á sama tíma, sem
ég stóð í sem harðastri baráttu
innan flokks míns, fyrir aukinni
atvinnubótavinnu og ýmsum
öðrum hagsmunamálum fyrir
fátæka menn.
Þetta vissu sumir af ofsókn-
armönnum mínum. En þeim reið
mest á, áð það tækist ekki, svo
þeir sjálfir, foringjarnir, mistu
ekki sína innbyrluðu glansgloríu
hjá hinu fátækara fólki.
Þannig hefir ísleifur og alt
hans foringjalið altaf verið
fjandsamlegt í garð þeirra fá-
tæku.
Kvítfun.
Það er von að ísleifur Högna-
son og Jón Rafnsson beri ekki
hlýjan hug til mín, frekar en
endranær, þar sem framboðs-
listi minn, er hvorki meira eða
minna, en sú allra sterkasta
sönnun, mér gefin af hinu fá-
tækara fólki hér í bæ, um að
framkoma mín við það, sem fá-
tækrafulltrúi, hafi verið hin á-
kjósanlegasta.
Framboðslisti minn er eitt hið
stærsta hnefahögg í andlit
kommúnistaforingjanna og Við-
eyjar-Gvendar, sem þeir hafa
fengið.
Framboðslisti minn er full-
komin sönnun fyrir því, að Is-
leifur og alt hans foringjalið
ráku hina svívirðilegustu lyga-
starfsemi á hendur mér.
ísleifur og foringjalið hans
standa nú fyrir framan alla al-
þýðu, sem brennimerktir ósann-
indamenn að öllum árásum sín-
um í minn garð, árásum er eiga
sér ekki neitt hliðstætt dæmi
hér á landi, árásir er jafnast
fyllilega á við Dreifus-hneikslið
í Frakklandi. Enda hefðu þess-
Opið bréf