Samtíðin - 01.07.1965, Blaðsíða 14

10
SAMTIÐIN
að hann hafi minnzt spádónis Noels Oli-
variusar á þessari hátíðarstund.
Skömmu fyrir krýninguna hafði Napó-
leon rétt Jósefínu, konu sinni, gamla
spádómsbók og beðið liana lesa. Og úr
þessari hók las hún upphátt óstyrkri
röddu spádóm Olivariusar.
„Hvað er þetta?“ spurði hún undrandi.
„Það er sagt, að þessi spádómur eigi
við mig,“ anzaði Napóleon.
„Hvað? I bók, sem var gefin út árið
1542?“
„Lestu áfram!“ skipaði keisarinn.
Og drottningin las:
ftalía mun sjá yfirnáttúrlega veru af
skyldum ættstofni hefjast til valda. Þessi
maður mun í æsku koma utan af hafi.
Hann mun aðhyllast keltnesk-gallverska
tungu og hætti. Hann mun á unga aldri,
þrátt fyrir ótölulegar hindranir, hljóta
mikinn frama og verða frábær herfor-
ingi.
Síðan munu koma örðug ár strangrar
Ijaráttu. Hann mun um meir en 5 ára
skeið eiga í stöðugum bardögum nálægt
ættjörðu sinni. Hann mun setja Þjóð-
verjum lög, binda endi á upplausnar-
ástandið í Galliu og að lokum verða tek-
inn til konungs.
Siðan mun hann öðlast keisaratign við
mikla hrifningu þjóðar sinnar. Hann
mun berjast i öllum hlutum keisara-
dæmis sins um meira en 10 ára skeið
og sigra fursta og konunga.
Hann mun standa í miklum stórræð-
um í ríki sinu, reisa miklar byggingar,
gera hafnir, skurði og vatnsveitur. Hann
einn mun afkasta eins miklu og allir
Rómverjar. Á herferðum sinum mun
hann fara alla leið þangað, sem 55ti
breiddarbaugurinn sker 55ta lengdar-
bauginn.
Þar munu óvinir hans leggja eld i
stóra borg. Hann mun halda innreið
sína i þessa horg ásamt hermönnum sin-
um og hverfa siðan aftur á brott úr rúst-
um hennar. Menn hans mun þá bæði
skorta vatn og vistir. Þeir munu týna líf-
inu í miklum frosthörkum.
Að lokum mun þessi mikli maður
verða svikinn og yfirgefinn af vinum
sínum og verða hrakinn til höfuðhorgar
sinnar af miklum evrópskum lier. Síðan
verður hann rekinn í útlegð til evja1'
nokkurrar ekki langt frá föðurlandi sínu
og mun dveljast þar með fylgdarliði sínu
11 mánuði, en stíga síðan á land á kelt-
nesk-gallverska storð. Eftir hálfan fjórða
mánuð mun hann verða hrakinn frá
völdum af evrópskri þríveldasamsteypu
og verður þá að afsala sér ríki sínu i
hendur fyrrverandi konungi þess.
.TÓSEFÍNA var sem þrumu lostin, ev
hún hafði lesið þessi orð. Hún lokaði
bókinni og vildi fræðast af Napóleoni
um þetta furðulega rit. Hann sagði:
„Spádómar segja ávallt það, sem menn
ætlast til. Samt verð ég nú að játa, að
j>essi spásögn hefur orkað mjög á hug
minn.“
f fyrsta sinn, sem Napóleon las þenn-
an spádóm, rak hann upp hlátur. En
])egar hann las liann aftur árið 1806, na-
fölnaði hann. Þá spurði hann guðfræ^-
ing nokkurn, hvort trúarbrögð hans
krefðust ])ess, að hann tryði spásögnum,
og fékk þetta svar:
„Andi Guðs hefur talað fyrir munn
spámannanna.“
Upp frá því trúði Napóleon á spásagn-
ir og örlög. Þess vegna liafði hann ærn-
ar áhyggjur af spásögn Olivariusar. Og
auðvitað rættist hún, er fram liðu stund-
ir, eins og allir vita.
NAPÓLEON andaðist á Elínarevju
(St. Helenu) 5. mai 1821. Mánuði áður
en hann dó, sagði hann við Arnott, laekm
sinn: