Íslendingur - 10.01.1919, Blaðsíða 1

Ritstjóri:
Si g. Ein. Hlíðar,
Breiðabliki.
Sími 67.
Islendingur.
Afgreiðslu- og inn-
heimtumaður:
Hallgr. Valdemarsson
Hafnarstræti 84.
^r^^r*** v^*^*^^*^*^**^**^*^* ••••••• ••••••••••• #•...
5. árg. I Akureyri, föstudaginn 10. janúar 1919.
-•••••-•• •-•••••• • • • • •-• •-• • «••••••• •• •••••••••••••••-••••••••
• ••
: 2. tbl.
• •••• •-•••-• • •••••••••••••••
Góða sjóvetlinga, hálf-
sokka og heilsokka
kaupi jeg gegn peningum allra hæsta verði.
Jóh. Christensen
Hafnarstræti 101.
Erlingur tii þess, að alment sjeu vegir
Rógburður Erlings.
Erlingur Friðjónsson hefir ritað
langa þvælu í 8. tbl. „Verkamanns-
ins", er hann nefnir wRagnar í bæj-
arstjórn", og er ætiunarverkið auð-
sjáanlega það, að reyna að sverta
mig í augum almennings, með raka-
iausum ósannindum og rógburöi.—
Raunarætti jeg því ekki að virða þvæl-
una svars, ekki síst, þegar það er
þessi maður, sem ritar hana, því bæði
læt jeg mjer í ljettu rúmi liggja,
hvernig hann lítur á gerðir mínar,
á hvaða sviði sem er, og svo dett-
ur mjer ekki í hug að ímynda mjer,
að það sem Erlingur Friðjónsson
segir um mig, muni á nokkurn hátt
rýra mig í áliti manna hjer nær-
lendis. — — —
Það er nú svo með þessa grein
hans, að það er hægt að sýna og
sanna með rökurn, að annaðhvort
eru hin ýmsu atriði í henni, meira
og minna rangfærð, eða þá vísvit-
andi helber ósannindi.
Jeg veit ekki til þess, að neinn
listi til bæjarstjórnarkosninga sje enn
kominn á gang, með mínu nafni, en
sje svo, eða verði það, þá ræð jeg
engu urn það, því í þetta skifti get
jeg ekki skorast undan að verða
settur á lista, ef kjósendur vilja, að
svo verði. En það get jeg sagt E. F.,
að öli árin, síðan jeg fór úr bæjar-
stjórninni, hefir verið skorað á mig
á hverju ári að gefa kost á mjer á
ný, án þess að jeg hafi gert það;-
mig hefir sannarlega ekki langað
eins mikið til að sitja í bæjarstjórn
eins og Erling, og jeg hefi heldur
ekki verið að trana mjer þar fram,
eins og hann hefir gert, sjer til lítils
sóma. — Það er nú auðsjeð á öllu,
að hann ætlar að reyna að troða
sjer í bæjarstjórn aftur og er því illa
við að fá mig þangað líka. Hann býst
líklega við, að jeg mundi verða sjer
Prándur í Qötu f ýmsum bruölunar-
ráðstöfunum sínum með fje bæjar-
ins, sem hann hefir verið ósþar á,
eftir mætti, þó að litlum notum hafi
komið, fyrir bæjarfjeiagið. Er. slíkt
skiftir litlu máli fyrir menn eins og
Erling, sem sjálfir láta lítið af hendi
rakna tii almenningsþarfa, en eru
því ósparari á að grfpa niöur í vasa
Þeirra, sem gjöldin bera.
Erlingur telur mig hafa drýgt sjö
höfuðsyndú- þau þrjú ár, er jeg dvaldi
í bæjarstjórninni og skal jeg nú með
nokkrum orðum gera grein fyrir
hverju atriði út af fyrir sig. En til
þess að byrja með, lýsi jeg Erling
opinberan ósannindamann að öllum
áburði hans í tjeðri grein. —
Koiabtyggian. — jeg hefi aldrei
beðið urn Ieyfi bæjarstjórnarinnar
til þess að byggja kolabryggju og
því auðvitað heldur ekki fengið
Það, en fyrir ýmsum dugandi mönn-
um innan bæjarstjórnarinnar vakti
sú hugsun fyrir nokkru síðan að
nauðsynlegt væri að bygð yrði sem
fyrst sjerstök kolabryggja og að
það þá heist yrði gert á kostnað
hafnarsjóðs, sem svo aftur leigði
hana út fyrir það gjald sem nauð-
synlegt væri til þess að hún bæri
sig sjálf sem best. - Ef hafnar-
sjóður sæi sjer ekki fært að byggja
tjeða bryggju, bauðst jeg til fyrir
hönd kolaverslunarinnar „Torden-
skjold" að byggja bryggjuna áhennar
kostnað, verslunarinnar, þó þannig,
að öll skip, er við bryggjuna legð-
ust, greiddu fult bryggjugjald, sem
rynni í hafnarsjóð. Með þessu móti
fengi Jiafnarsjóður árlega miklar
tekjur af bryggju, senr hann þó
ekki hefði kostað neinu til að byggja,
en bærinn átti að geta tekið aftur,
þegar hann vildi, fyrir byggingar-
verð, eða eftir dómkvaddra manna
mati.
Að þessu lilboði gekk bæjar-
stjórnin og hafnarnefnd, að svo
miklu leyti sem hún ekki sjálf
bygði bryggjuna, en ákveðið var að
fá hafnarverkfræðing til þess að at-
huga máíið nánara og eins til þess
að ákveða, hvar heppiiegast væri að
byggja slíka bryggju, ekki mín vegna,
heldur bæjarins og hafnarinnar vegna.
Hjer heíir því enn engu verið „slegið
föstu" í þessu máii, en fyrir þær
ákvarðanir, sem gerðar voru í þessu
kolabryggju-byggingarmáli, eða því
viðvíkjandi, þarf hvorki meirihl.uti
þáverandi bæjarstjórnar, nje jeg per-
sónuiega, að bera kinnroða gagnvart
bæjarfjelaginu.
Stríðið olli svo því að ekki var
frekar starfað í þessu máli og alt
situr enn við sama, enda hefir heldur
ekki verið mikil notkunar þörf fyrir
bryggur bæjarins þessi síðustu ár.
En athugi menn nú: Ef jeg hefi
fengið samþykt fyrir því, fyrir þrem
árum, að fá að byggja koiabryggju
við syðri endann á Torfunefsbryggj-
unni, eins og Erlingur segir berum
orðum, þarf jeg áreiðanlega ekki að
komast í bæjarstjórn aftur, til að
hrynda því máli áleiðis, sem þá var
afgert, að hans sögn. Þá gæti jeg
framkvæmt verkið tafarlaust án frek-
ara samþykkis, ef það væri ætlun
mfn. En hjer er á ferðinni ein blekk-
ingin og mótsögnin hjá þeim góða
manni.
Tángatan -Ekki hefi jeg farið þess
á leit, að fá lagða götu norður tún
mitt, og veit jeg ekki til, að því
máli hafi verið hréyft í bæjarstjórn,
en ýmsir hafa vakið máls á því við
mig, hvort ekki væri hægt að fá þar
Iagða >essa fyrirhuguðu götu, og
ætti almenningsviljinn að ráða þar
mestu. En það get jeg sagt Erlingi,
að ekki myndi jeg leyfa að sú gata
yrði lögð fyrir alls ekki neitt, nema
þá sjerstakar ástæður væru fyrir
hendi, sem mæltu með því. Þekkir
lagðir um ræktað land, alveg endur-
gjaldslaust ? Eða því hefir bæjarstjórn-
in ákveðið í eitt skifti fyrir öll, að
þar sem urn erfðafestulönd sje að
ræða, sem bærinn þurfi að nota til
Þygginga eða vegalagningar, skuli
þau Iátin af hendi fyrir fult ákveðið
verð?
Brunastöðin. — Um hana ætti Er-
lingur sem minst að skrifa eða tala.
Það hefir vakið alment hneyksli í
bænum, hvernig fje bæjarins með
þeirri byggingu var sóað út á bæði
borð og átti Erlingur þar mestan
þátt í, enda mun hann hafa brtiðiað
þar með fje bæjarins alveg í heim-
ildarleysi.
Það yrði of langt mál, að fara
að skrifa um afskifti Erlings Frið-
jónssonar af bygging brunastöðvar-
innar og vatnsveitu bæjarins því
svo hneykslanlega hefir mjer og
tnörgum öðrum fundist hann braska
á þeim svæðum, sem mörgum öðr-
um fyrir bæjarins hönd, að jeg er
ekki í neinum vafa um, að það hefði
jafnve! verið betrafyrir bæinn, þó hann
hefði átt að borga Gránufjelaginu
og Sam. ísl. verslunum 20 — 30 þús-
und krónur undir götur, heldur en
hafa haft Erling í bæjarstjórn Akur-
eyrar þau 3-4 ár, sem hann hefir
átt þar sæti. — Þetta er nú mitt álit
á honum, sem bæjarfulltrúa, en ef
til vill stendur hann til bóta, og
væri betur að svo reyndist.
. Raflýsingin. - Því máli hefi jeg
verið eindregið fylgjandi frá því það
fyrst korn á dagskrá, og er enn, -
ekki síður en áður. En hitt er satt,
að jeg vil ekki láta hrapa að því
og láta mjer alveg í Ijettu rúmi
liggja, hvað það kostar bæinn, að
koma hjer upp rafstöð. - Þegar jeg í
haust gerði ágreiningsatriði við fund-
argerð meiri hluta rafveitunefndar,
var það ekki vegna þess, að jeg
væri mótfallinn því velferðarmáli, -
en jeg var mótfallinn því, að gerð-
ar v£ru ráðstafanir, sem jeg áleit
með öllu skaðlegar og ástæðulausar
á því stigi málsins, en hðfðtt tölu-
verðan kostnað í för með sjer, sem
að mínu áliti kemur ekki að tilætl-
uðum notum og mun það sýna sig
Innilega þökkum við öllum þeim
mörgu konum og körlum, sem
með nærveru sinni og hluttekn-
ingu minningargjðfum og kvæðum
heiðruðu jarðarför okkar ástkæru
eiginkonu, móður og tengdamóður
Quðrúnar Þóreyjar Jónsdóttur, er
framfór á Qrund þ, 4. þ. m.
Mín vegna og fjarverandi barna
minna
Magnús Sigurðsson,
Valgerður Magnúsdóttir,
Hólmgeir Porsteinsson,
Rósa Pálsdóttir.
á sfnum tíma, að jeg þar hafði rjett.
— Annars er almenningi hjer í bæ
svo kunn afstaða mín til þessa máls,
að óþ>arfi er fyrir mig, að rita hjer
frekar um það, en ekki er jeg í nein-
um vafa um það, að áður en raf-
veitumálið verður leitt til lykta, og
ef okkur Erlingi báðum endist líf
óg heilsa, mun jeg Ieggja tninn
skerf til þess, að hrinda því áfram,
ekki sfður en Erlingur — og tel jeg
það ekkert sjálfsálit.
Brunahanarnir.—Ekki var það mjer
að kenna, að þeir 2 brunahanar, sem'
standa sitt hvoru megin við hús
mitt, annar í Túngötu en hinn f
Strandgötu, voru settir þar, því það
var gert eftir fyrirskipun verkfræð-
ingsins, er stýrði vatnsveitulagning-
unni, þegar hún var bygð. Hefði
jeg mátt ráða, hefði jeg helst kosið
aðþeir, hvorísínu lagi, hefðu stað-
ið fjær húsi mínu en þeir nú gera,
- eða getur Erlingur Friðjónsson
ekki skilið það, sem þó, illu heiili,
er búinn að vasast við vatnsleiðslu
bæjarins nú rúmlega þrjú ár, að það
er mikill ókostur að hafa brunahana
mjög nálægt húsum sínum, ef bruna
ber að höndum, og að það getur
jafnvel valdið því, ef eídur er kom-
inn í algleyming, að alls ekki verði
náð til brunahananna. Erlingi ætti
einnig að vera það kunnugt, að
nálega undantekningarlaust við öll
hús bæjarins á að vera hægt að nota
tvo brunahana, ef á liggur. — Jeg
stend þvf síst betur þar að vígi, en
hver annar húseigandi í bænum.