Íslendingur - 29.05.1964, Blaðsíða 1

NÚ stendur sauðburður
sem hæst í sveitum lands-
ins og unglingamir sækj-
ast mjög eftir að komast
í kynni við lömbin. Litla
stúlkan á myndinni fer
ekki dult með ánægju
sina við að hafa lamb í
fangi, jafnvel þótt það sé
svo snemmborið, að búið
sé að marka það eyma-
marki eigandans og alum-
iniummerki með númeri.
— Ljósmynd: S. S.
2300 MUNIR SKRÁSETTIR I
ÍSLENDINGUR
B I. \ 1) SJÁLFSTÆÐISMANNA í NO RÐURL AND SK J Ö R DÆMI EYSTRA

50. ÁRGANGUR . FÖSTUDAGUR 29. MAÍ 1964 . 22. TÖLUBLAÐ
MINJASAFNINU
Stutt heimsókn í Minjasafnið á Akureyri
MINJASAFNIÐ í Kirkjuhvoli verður opnað nú um lielgina fyrir
almenning, en það liefur verið lokað um tíma, meðan Þórður
Friðbjamarson safnvörður hefur verið að setja upp muni og
koma þeim fyrir.
Blaðamönnum var boðið að
líta á safnið s.l. mánudag, og
tóku safnvörðúr og formaður
safnsstjórnar á rrióti þeim. Það
sem fyrst mætir auganu, þegar
inn í anddyrið kemur, er stór
Borgundarhólmsklukka, sem
hugvitsmaðurinn Sveinbjörn
Jónsson hefur gefið safninu. Er
talið, að Þorsteinn Daníelsen á
Skipalóni hafi á sínum tíma
smíðað skáp hennar, og nú hef-
ur hún verið gerð upp og er
hinn ásjálegasti gripur.
SÍÐTJSTU FORVÖÐ.
Þórður safnvörður kvaðst
vera búinn að skrásetja um 2300
muni, en auk þeirra væri úr-
smíðaverkstæði Friðriks heit.
Þorgrímssonar, þar sem einstök
Þórður Friðbjarnarson safn-
vörður.
tæki væru ekki sundurgreind
tölulega. Kvað hann safninu
berast smátt og smátt eigulega
minjagripi, og væri furða hvað
því reittist, þar sem Eyfirðingar
hefðu orðið síðbúnari um söfn-
un en ýmis önnur héruð. Kvað
hann nú að verða síðustu for-
vöð að bjarga tækjum, sem not-
uð hefðu verið við ýmiskonar
iðnað og iðju á árum áður. Ekki
aðeins tóskap og annan heimil-
isiðnað, heldur og söðlasmíði,
skósmíði o. fl. Hefði hann t. d.
nýlega komizt yfir tæki þau, er
notuð voru við beykisiðn á öld-
inni sem leið.
(Framhald á blaðsíðu 2.)
ÓSANNINDUM ANDMÆLT
Úr minjasafninu á Akureyri.
f BLAÐINU „DEGI“ 20. þ m.,
er grein eftir ritstjórann, Erling
Davíðsson, þar sem hann full-
yrðir, að ég hafi stuðlað að lán-
veitingum Útvegsbankans á Ak-
uréyri til Brynjólfs Brynjólfs-
sonar, veitingamanns.
f tilefni af þessu vil ég taka
fram, að ég hefi aldrei mælzt
til þess við Júlíus Jónsson, úti-
bússtjóra, eða aðra ráðamenn
Útvegsbankans, að bankinn lán-
aði veitingamanninum, enda við
skipti hans verið mér óviðkom-
andi.
Ritstjórinn hyggst finna stoð
fyrir þessari hugarsmíð sinni
með því að benda á, að ég hafi
átt hlut í Félagsgarði h.f., sem
leigði Br. Br. Ég var á sínum
tíma einn af sjö stofnendum
Félagsgarðs, en seldi eignarhlut
minn í félaginu árið 1959. Rekst
ui' Br. Bi’. í húseign félagsins
mun hafa byrjað á árinu 1960.
Að ég hafi átt einhverra persónu
legra hagsmuna að gæta í sam-
bandi við leigu Br. Br. á hús-
eign félagsins er hrein fjar-
stæða, sem ritstjórinn gæti hæg-
lega fengið staðfest ef hann vildi
hafa fyrir því að leita upplýs-
Erfitt að manna togarana
Frá aðalfundi Útgerðarfél. Akureyringa h.f.
AÐALFUNDUR Útgerðarfélags
Akureyringa h.f. fór fram s. 1.
mánudag. — Fundarstjóri var
Sverrir Ragnars. — Formaður
stjúrnar og framkvæmdastjórar
skýrðu frá rekstri og afkomu
féiagsins á s.I. ári, og í fiindar-
lok fór fram stjórnarkjör, og
var fráfarandi stjórn endurkjör-
in. Hana skipa: Albert Sölvason,
Helgi Pálsson, Jakob Frímanns-
son, Arnþór Þorsteinsson og
Tryggvi Helgason.
Rekstur togaranna á árinu
1963 var erfiður sem áður, enda
(Framhald á bls. 2).
I
I
inga hjá eigendum Félagsgarðs,
sem hann þekkir mjög vel.
Gjaldþrot Br. Br. er rauna-
saga. Að rifja hana upp, eins
og Erlingur Davíðsson gerir,
þjónar ekki öðrum tilgangi en
að koma illu til leiðar.
Reykjavík, 23. maí, 1964
Jónas G. Rafnar.
Skotar á togarana?
NÚ er í athugun hjá Útgerð-
arfélagi Akureyringa, hvort
unnt muni að fá skozka sjó-
menn frá Aberdeen ráðna á
togarana, en þar ríkir nú at-
vinnuleysi. — Mun skozkur
maður, sem vann við Hótel
Akureyri grennslast fyrir urn
þetta fyrir Útgerðarfélagið.
IIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIMIIII
Sorpblaðamennska rís upp á Akureyri
í 41. TBL. DAGS hinn 21.
þ. m. er hafin gegn Jónasi
Rafnar alþingismanni ein-
hver viðurstyggilegasta rógs
lierferð, sem lengi hefur sézt
í íslenzku blaði, þar sem rit-
stjórinn ber þingmanninn
liinum furðulegustu sökum í
blóra við gjaldþrotamál
Brynjólfs Brynjólfssonar. —
Með þeim yfirlýsingum, sem
birtust í Degi nú í vikunni
frá Bankaráði Útvegsbank-
ans og alþingismanninum er
rógur Dags gjörsamlega hrak
inn, svo að ekkert atriði, er
máli skiptir, hefur reynzt
annað en ósannindi.
Með þessu hvatvísa tilræði
tókst ritstjóra Dags, Erlingi
Davíðssyni, til fullnustu að
gera blað sitt að sorpblaði,
og meðan ritstjórinn biðst
ekki afsökunar á framferði
sínu og viðurkennir ósann-
indi sín, verður að líta svo
á, sem bæði hann og þeir,
sem ábyrgð bera á útgáfu
blaðsins, telji frumlilaup
hans ekki athugavert. Má
þá raunar vænta þess, að
blaðið verði áfram skrifað í
sarna dúr, þá er ritstjórinn
heiðrar bæinn aftur með
nærveru sinni eftir stutta
utanlandsreisu.
Að sjálfsögðu hitta eitur-
skeyti ritstjórans ekki Jónas
Rafnar. Enginn, — hvorki
vinir lians, stuðningsmenn
né andstæðingar, leggja trún
að á rógburðinn, sem nú
þegar hefur verið rækilega
hrakinn. Árásin verður að-
eins til þess að þjappa rnönn-
um betur santan í stuðningi
\ ið Jónas Rafnar en nokkru
sinni fyrr.
Hitt verður að harma, og
mun mæta fullkominni van-
þóknun fólks norður hér, að
sorpblaðamennska af lægstu
tegund skuli hafa fest ræt-
ur á Akureyri.