Ísfirðingur - 02.06.1956, Blaðsíða 1

Áskriftarsimi blaðsins
er 332.
KaupiS og lesiS
ÍSFIRÐJNG
VI. árgangur.
ísafirði, 2. júní 1956.
8. tölublað.
Þa$ borgar sig að
auglýsa.
Auglýsið i
ISFIRÐINGI
„Stóra bomba" Sjálfstæðisflokksins og
sprakk á þeim sjálfnm.
fierræOiskenndar baráttuaðferðir og bolabrögð er ein-
asta hugsjón og von þessa spyrðubands.
i.
Óttinn við dóm almennings í
kosningunum 24. júní n. k. hefur
nú gripið svo um sig í herbúðum
foringja hins svonefnda Sjálfstæð-
isflokks að um fullkomna upplausn
má tala .
Ihaldið hefur nú gefið upp á bát-
inn málefnalegar umræður, en
gripið í þess stað til gerræðis-
kenndra aðgerða svo sem kæru-
mála út af löglega frambornum
landslistum umbótaflokkanna,
Framsóknarflokksins og Alþýðu-
flokksins. Hér er um að ræða svo
dæmalausa og ósvífna árás á rétt-
lætiskennd fólksins og lýðræði í
landinu að algjört einsdæmi mun
vera. Hlýtur sá stjómmálaflokkur
sem þannig hagar baráttu sinni á
opinberum vettvangi að verða
hart dæmdur af almenningsálitinu.
II.
íslenzka þjóðin er orðin ýmsu
vön í sambandi við baráttuaðferð-
ir Sjálfstæðisflokksins. Þótt nokk-
uð sé um liðið eru Sjá'lfstæðis-
flokknum enn í dag hugleiknar að-
ferðir sér til framdráttar eins og
fram komu í Kleppsmálinu svo
nefnda, þegar gáfaðasti og áhrifa-
ríkasti andstæðingur íhaldsins var
af því stimplaður brjálaður mað-
ur, sem loka bæri inni í geðveikra-
spítala. Þetta mál verður ekki rif j-
að upp nánar að þessu sinni.
íhaldið fékk sinn dóm fyrir þessar
óréttmætu og svívirðilegu aðfarir.
Það fékk fylgishrun og fyrirlitn-
ingu þjóðarinnar.
III.
Það hafði gefist íhaldinu illa að
vega á framangreindan hátt að
andstæðingum sínum. Ráðabrugg
og aðfarir sem íhaldið taldi sér
fara vel árið 1930, voru ekki tald-
ar færar 1956. Nú skyldi róa á
önnur mið og annarra úrræða
leita. Forusta Sjálfstæðisflokks-
ins gekk þess ekki dulin að á mál-
efnalegan hátt .gat Sjálfstæðis-
flokkurinn ekki unnið í kosninga-
bardaganum, sem fram undan er.
Af ósköp eðlilegum ástæðum
hefur Sjálfstæðisflokkurinn mark-
visst verið að tapa fylgi hjá þjóð-
inni að undanförnu. Ástæðurnar
eru uppgjöf og algert getuleysi til
að ráða fram úr vandamálum þeim
sem flokkurinn hefur boðist til að
inna af höndum. Til langframa var
ekki hægt að lifa á annara afrek-
um. Sjálfstæðisflokkurinn á enga
hugsjón og því engin lífvænleg
mál til að berjast fyrir. Þeim var
ekki hægt að flíka. Jafnvel „Bald-
ur“ og „Konni“, harmoníkan og
tromman, sem svo oft höfðu gef-
ist sæmilega vel, voru nú ekki tal-
in alveg einhlýt til að fyrirbyggja
áframhaldandi fylgishrun.
Þá er það sem Sjálfstæðismönn-
um dettur það snjallræði í hug að
túlka kosningalögin á annan hátt
gagnvart öðrum en sér sjálfum.
IV.
Þegar Sjálfstæðisflokkurinn var
í kosningabandalagi með Bænda-
flokknum árið 1937, þá lofsungu
málgögn flokksins kosningabanda-
lög og töldu þau bæði réttmæt og
sjálfsögð. „Breiðfylking allra ís-
lendinga”, kallaði íhaldið þessi
kosningasamtök þá, og allur lands-
lýður var hvattur til að standa nú
fast saman og efla kosningabanda-
lagið. Andstæðingum íhaldsins
kom ekki til hugar að ýta úr vör
kommúnista
með kærumál út af þessu hliðstæða
kosningabandalagi. Á árinu 1953,
þegar umræður fóru fram á
Alþingi um kosningabandalags-
frumvarp, hafði Sjálfstæðisflokk-
urinn ekkert við kosningabanda-
lög að athuga. Þá voru þau rétt-
mæt og lögleg. En nú 1956 þegar
umbótaflokkarnir hafa gert með
sér kosningabandalag og Sjálf-
stæðisflokkurinn sér fram á verð-
skuldað fylgishrun, þá er gripið til
þess gerræðis að kæra útaf fram-
kvæmd kosningabandalags and-
stæðinga sinna.
Svona framkomu mun íslenzka
þjóðin ekki þola. Sagan frá 1930
mun endurtaka sig. Sjálfstæðis-
flokkurinn og „glókollarnir" hans,
Kommúnistar og Þjóðvarnarflokk-
urinn, sem stóðu við hlið hans í
hinu gerræðisfulla kærumáli, munu
gjalda fylgishrun og fyrirlitningu
þjóðarinnar í kosningunum 24. þ.
m. Bomban sem íhaldið kastaði
sér til framdráttar hefur snúist í
höndum þess og sprungið á því
sjálfu.
Glæsilegt framtak i siglinga- og
þjóðarinnar.
StS 00 ðlíufélaoiö kaupa stért 00 vandað oliuflutninoaskip.
Það eru nú liðin nokkur ár síðan
Vilhjálmur Þór, bankastjóri, sem
þá var forstjóri Sambands ís-
lenzkra samvinnufélaga og for-
maður í stjórn Olíufélagsins,
hreyfði því á fundum þessara fé-
laga, að það væri mikið hagsmuna-
mál að Sambandið og Olíufélagið
ættu þess kost að flytja með eigin
skipum olíur til landsins.
Olíunotkun hér á landi fór vax-
andi með hverju ári sem leið. Ár-
ið 1939 var heildamotkun Islend-
inga á olíum og benzíni 22.000
lestir, en árið 1955 er notkunin
komin upp í 265.000 lestir. Olíu-
flutningarnir eru því orðnir all-
stór hluti af heildarflutningunum
til landsins, og það hefur orðið æ
augljósara, hve mikið hagsmuna-
mál það er fyrir íslendinga að
eignast sinn eigin skipakost til
olíuflutninga.
Bæði Sambandið og Olíufélagið
voru einhuga um að kaupa ætti
olíuflutningaskip, þó með því

skilyrði að unnt yrði að afla er-
lendra lána til þess að standa
undir skipakaupunum, þar sem
ekki var fyrir hendi eigið fé til
þess að ráðast í slíkar stórfram-
kvæmdir, og innlent lánsfé hefur
ekki verið fáanlegt. Athuganir
fyrirfarandi ára á því, hvort unnt
yrði að fá erlent lánsfé til skipa-
kaupanna, gáfu til kynna að slíkt
mundi mögulegt. Var því fyrir
nokkrum árum sótt um leyfi til
gjaldeyrisyfirvalda fyrir olíuskipi,
og hefur þessi leyfisumsókn verið
endurnýjuð á undanförnum árum.
Það var ekki fyrr en í desember
s.l. að Innflutningsskrifstofan til-
kynnti, að ríkisstjórnin hefði á-
kveðið- að veita Sambandinu leyfi
til kaupa á stóru olíuflutninga-
skipi.
Eftir að leyfi hafði fengist var
strax hafizt handa um útvegun
erlendra lána. Formaður stjómar
Olíufélagsins, Helgi Þorsteinsson,
vann að lántökunni í New York
Framhald á 2. síðu.