Ísfirðingur - 08.10.1977, Blaðsíða 1
27.árgangur Isafjörður 8. október 1977 20-tölublað.
'
Stórgiöf til Byggingarsjóðs Elliheimilis
ísafjarðar
Með bréfi dags. 2.
þ.m. barst Byggingar-
sjóði Elliheimilis ísa-
fjarðar ávísun að upp-
hæð kr. 6.000.000 - -
sex milljónir króna - og
er upphæðin gjöf frá
hjónunum Maríu Jóns-
dóttur og Baldvin E.
Þórðarsyni, fyrrverandi
bæjargjaldkera, en þau
hjónin dvelja nú á Elli-
heimili ísafjarðar að
Mánagötu 5.
Blaðið telur að höfð-
ingsskap og rausn
hjónanna verði best
lýst með því að birta
gjafabréf þeirra, og fer
það her á eftir:
„Með þessu bréfi okkar
fylgir ávísun á Landsbanka
íslands að upphæð kr.
6.000.000, sex milljónir
króna.
Upphæðin er andvirði
húseignar okkar við Tanga-
götu 8, hér í bæ.
Þessa upphæð viljum við,
hér með, gefa Byggingar-
sjóði Elliheimilis Isafjarðar,
þó með þeirri kvöð að, hátt-
virt bæjarráð, láti leggja
þessa upphæð inn á vaxta-
aukareikning og hún verði
ekki hreyfð eða tekin út af
reikningnum, að minnsta
kosti í eitt ár.
í trausti þess að svo verði
gert, lýsum við því, hér
með, yfir, að Byggingarsjóð-
ur Elliheimilisins er réttur
eigandi þessarar upphæðar.
Við vitum að þetta litla
framlag okkar, er ekki nema
eins og „dropi í hafið“ til að
byggja hér upp heimili fyrir
aldrað fólk, en við vonum
og óskum þess, að sú hreyf-
ing, sem komin er á þetta
langþráða mál okkar gamla
fólksins, verði að veruleika
innan tíðar.
Með þeirri ósk og von að
svo veroi og að þetta litla
framlag, sýni hug okkar og
vilja til þessa langþráða
máls, kveðjum við“.
Með virðingu,
María Jónsdóttir,
Baldvin E. Þórðarson,
Þann 5. þ.m. rituðu þeir
Bolli Kjartansson, bæjar-
stjóri, og Guðmundur H.
Ingólfsson, formaður Bygg-
inganefndar Elliheimilis-
ins, þeim hjónunum Maríu
og Baldvin bréf svohljóð-
andi:
„Bæjarstjórn ísafjarðar
og bygginganefnd íbúða
fyrir aldraða veitir hér með
viðtöku hinni stórhöfðing-
legu gjöf ykkar kr. 6.000.000
í Byggingasjóð Elliheimilis-
ins samkvæmt gjafabréfi
ykkar dags. 2. þessa mánað-
ar. Bæjarstjórnin og bygg-
ingarefndin vilja þakka ykk-
ur sérstaklega fyrir þessa
miklu gjöf til þessa málefnis
og fyrir þann góða hug, sem
að baki bvr. Þessi stóra
gjöf verður mikil hvatning
þeim, sem vinna að bygg-
Hjónin María Jónsdóttir og Baldvín E. Þórðarson.
ingu heimilis fyrir aldrað
fólk hér á ísafirði“.
Með virðingu,
f.h. Bæjarstjórnar Isafjarðar,
Bolli Kjartansson, bæjar-
stjóri, f.h. Byggingarenfnd-
arinnar, Guðmundur H.
Ingólfsson, form.
Sama dag heimsóttu þeir
Bolli Kjartansson, Guð-
mundur H. Ingólfsson og
Gunnar Jónsson, sem er rit-
ari bygginganefndarinnar,
þau hjónin og færðu þeim
blóm og sérstakar þakkir.
Skutuii og landbúnaðurinn
Ritstjóri Skutuls hefur á-
hyggjur af lélegum lífskjör-
um bænda og kemur þetta
fram í forystugrein blaðsins
16. september. Ber að fagna
þessum velvilja í garð
bænda, en heppilegt væri
ritstjóranum að kynna sér
málin betur áður en hann
skrifar fleiri greinar um
sama efni.
Hann segir í blaðinu „ull-
arverð svo lágt að það liggur
við borð að það borgi sig
ekki hjá bændum að rýja fé
sitt og verð á gærum og
skinnum er litlu betra“. Nú
segja bændur sín á milli að
vel megi una við ullarverðið
og það muni borga sig fyrir
bændur að klippa gærurnar
og selja síðan ullina. Gærur
eru nú verðlagðar eftir svo-
kölluðu heimsmarkaðsverði
eða því sem fæst fyrir þær í
útflutningi, en ríkissjóður
hefur að undanförnu lagt
fram fé tii að verðbæta ull-
ina, en verksmiðjurnar
Guðm. Ingi Kristjánsson
töldu sig engan veginn geta
greitt meira en útflutnings-
verð. Þegar ríkið hóf þessar
fjárveitingar, hækkaði ullar-
verð til mikilla muna.
Ritstjórinn fullyrðir að
því hafi ekki verið sinnt ,,að
skipuleggja og aðlaga land-
búnaðarframleiðsluna að
þörfum innlendra neyt-
enda“. Satt er það að lítið
fer fyrir skipulagningu í
þessum efnum, en hitt er
víst, að þegar lög voru sett
um útflutningsbætur á
landbúnaðarafurðir var við
það miðað að tryggja ævin-
lega næga framleiðslu á
kjöti og mjólkurvörum fyrir
innlenda neytendur. Þótti
þá eðlilegt að miða hámark
utflutningsbótanna við 10%
af heildarverðmæti búvar-
anna til að mæta þeim
sveiflum sem framleiðslan
verður fyrir af völdum mis-
munandi árferðis. Reynslan
á kalárunum sýndi glöggt,
að hér var rétt að verki
staðið. Þá var framleiðslan
ekki lengi að dragast saman
um 10%. Þannig getur enn
skipast á skammri stundu,
Í)ó að nú sé goðæri og mikil
ramleiðsla
Bændur vita vel, að meiri
skipulagningar er þörf og
hafa nýlega lagt fram tillög-
ur og hugmyndir um þau
efni. En allt slíkt þarf at-
hugunar við og oftast laga-
setningar. Þar er erfitt á að
taka líkt og í öðrum at-
vinnuvegum. Nefna má
sjávarútveginn, þar sem
hvert 400 manna porp þarf
að eiga sinn skuttogara, þó
að heimafólk komist þá eng-
an veginn yfir að vinna
þann afla sem berst á land í
þorpinu. Er þá bætt úr því
með því að flytja til þorps-
ins tugi manna frá öðrum
löndum, jafnvel alla leið frá
Astralíu, til þess að vinna
fiskinn og herða þar með
sóknina í þann stofn, sem
fiskifræðingar telja ofveidd-
an.
Satt er það hjá ritstjóran-
um að það er „undarleg
hagspeki að vilja heldur
borga milljónatugi vegna
flutninga á mjólk lands-
hornanna á milli, hcldur en
að hvetja bændur í ná-
grenni þeirra byggðakjarna,
sem við mjólkurskort búa,
til að auka framleiðsluna
með verðuppbótum á
mjólk“. En hér ber að sama
brunni. Framleiðslúráð
landbúnaðarins telur sig
ekki hafa heimild til að á-
kveða mismundandi mjólk-
urverð eftir landsvæðum án
þess að landslögum sé
breytt. Hingað til hefur ekki
fengist þingmeirihluti til að
samþykkja frumvarp sem
felur í sér slíka breytingu.
Hér með er heitið á ntstjora
Skutuls að beita áhrifum
sínum í Alþýðuflokknum til
stuðnings þessu nauðsynja-
máli.
Það væri verðugt verkefni
fyrir Sighvat Björgvinsson
alþingismann á síðasta
þingi fyrir alþingiskosningar
að leiða Alþýðuflokkinn til
samstarfs við stjórn Stéttar-
sambands bænda um að
koma fram þessari anuðsyn-
legu breytingu á fram-
leiðsluráðslögunum. Er hon-
um bent á að leita sam-
vinnu við alþingismennina
Jón Helgason og Inga
Tryggvason. Ekki verður
hann verri maður í þeirra
félagskap.
Rétt er að minna á það,
að í öllum grannlöndum
okkar í Evrópu er háð hörð
Framhaldá 3. siðu