Eyjablaðið - 05.05.1970, Blaðsíða 1

30, árgangur
Vestmannaeyjum 5. mtí 1970.
4. tölublað
Mörg eru verkefnin
í málgagni Sjáifstæðis-
manna, „Fylki“, hefur að und
anförnu mátt líta langa óska-
lista með stórum fyrirsögn-
um, hafa þeir helzt minnt
lessndur á það ,sem börn eru
stundum spurð að í gamni.
Hvað ætlar þú að verða
þegar þú ert orðinn stór?
Það er hreint ekki að sjá á
þessum skrifum ,að þeir hafi
eftir að úrslit síðustu kosn-
inga urðu kunn, neitað öllum
afskiptum af framkvæmd
þeirra verkefna, ,sem þeir
sjálfir höfðu þó samþykkt að
vinna. Sýnist nú vera ráð-
legast þeim, sem dróu sig í
hlé þegar þeir fengu flokks-
einræði sínu e'kki lengur við-
komið, að hafa sig nú hæga,
þegar þau verk hafa verið
unnin, sem þeir treystust ekki
til að hjálpa til við að leysa
þegar hjálpar þeirra hefði
jafnvel verið þörf.
Þa.ið sem bíður
úrlausnai.
Eg mun ekki leggja hér fram
neinn óskalista, innvafinn í
rósaflúr móðurmálsins, held-
ur leitast við að telja upp og
minna á þau verkefni, sem
skjótrar úrlausnar bíða, og
meira eða minna leyti ráðið
vexti og viðgangi þessa byggð
arlags.
Vatnsleiðslan.
Ekki getum við rætt fram-
tíðarmál okkar bæjarfélags,
án þess að taka fyrst og
fremst með í umræður okkar
þann atvinnuveg, sem við
leggjum stund á, og sem allt
stendur og fellur með, en
það er fiskiðnaðurinn. Þegar
það er hugleitt, að til þess að
hann megi teljast í góðu á-
standi, þá verður að vera
hægt að fullnægja kröfum I
þeim, sem neytendur gera og
setja sem skilyrði fyrir áfram
haldandi og auknum viðskipt-
um. Ekki munu þær kröfur
í smáatriðum vera almenn-
ingi 'kunnar, en megin áherzla
mun þó vera lögð á stóraukið
hreinlæti. Hverjum manni er
það vel skiljanlegt ,að ferskt
vatn, leitt hingað út til okk-
ar, hiýtur að stuðla meir en
allt annað að auknm þrifn-
aði og þá um leið vöruvönd-
un. Nú, þegar við höfum feng
ið rennandi ferskt vatn, get-
um við vissulega stigið yfir
margar þær hindranir, sem áð
ur komu í veg fyrir góða um-
gengni við iðnað okkar.
Höfnin.
Sé það haft í huga, hversu
gott skipalægi Vestm. eyja-
höfn er, þá er ekki sárinda
laust að sjá og virða fyrir sér
þann mikla sóðaskap, sem
allsstaðar er, vægast sagt,
mjög áberandi, bæði í höfn-
inni, sem í nágrenni hennar.
Hér ætla ég ekki að kenna
þetta neinum sérstökum, við
eigum öll meiri eða minni sök
á þessum ósóma.
Þá staðreynd skulum við
því horfast í augu við, að
þetta þarf að laga hvað sem
það kostar.
Til þess að ráða bót á þeim
sóðaskap, sem rí'kir og ríkt
hefur um áratugi, þarf að
koma í veg fyrir, að úr hol-
Ciiil kveðia iil Armanns
Það er ekki drengilegt að
ráðast á þann, sem fallinn er,
enda mun ég ekki skjóta að
GÁE fleiri lausum skotum,
nema að gefnu tilefni, svo
snögglega sem blaðra hans
sprakk við fyrsta andsvar.
Föstum s'kotum er ekki skot-
ið á slíkar blöðrur.
Sannleikurinn er sá, að G-
ÁE æddi of hratt til atlögu
og beitti aðferðum, sem ekki
sæma manni í hans stöðu, og
gerði það auk þess mjög
klaufalega. Eg vil í tilefni af
því minna GÁE á gamlan
orðskvið er hljóðar þannig:
Kapp er bezt með forsjá, og
sá, sem hraðar sér, misstígur
sig.
Málefnalegur hringsnúning-
ur hans kom mér að sjálf-
sögðu og varla nokkrum j
manni, á óvart, og fannst mér I
satt að segja óþarfi af Mm. í |
i
Brautinni að senda honum
tóninn þess vegna. Mm. þek'k-
ir ekki GÁE.
Blaðadreifing.
Eg vil gera smá athuga-
semd varðandi blaðadreifingu
er GÁE gerir að umtalsefni.
Eg hef keypt Fylki í skrif-
stofu minni í skólanum og sá
ekkert athugavert við það, og
þótt ég vilji ekki ta'ka til við
að verðleggja innihaldið, þá
sá ég ekkert eftir fimm-kalli-
inum. Hafsteinn sendi nokur
blöð upp í Stýrimannaskóla,
'þar eru nemendurnir fullorðn
ir menn, sem eru áreiðan-
lega einfærir um að mynda
sér skoðanir á hlutunum, án
minnar aðstoðar eða foringj-
ans.
Það sem fer í taugarnar á
foringjanum er greinilega
ekkert annað en það, að við
tímdum að sjá af þessum
blöðum án þess að ætlast til
greiðslu fyrir. Eg trúi því
varla, að Ármann hafi haft
svo mikið álit á pólitís'kum
styrkleika snepilsins okkar
eða þá svo litla trú á per-
sónulegu mati nemenda sinna
að hann hafi verið smeykur
við áhrifin.
Nýyrði.
Aldrei fór það svo, að andi
Guðjóns Ármanns yrði ekki
til að ,,auðga“ móurmálið að
ræsakerfi bæjarins renni
í höfnina. Bent hefur verið á
ýmsar leiðir í því stóra máli
til úrlausnar, er það ekki á
mínu færi að dæma um hvað
bezt mundi gefast. Vissulega
yrði að koma þarna til verk-
leg kunnátta og þekking.
Ek'ki verður komizt hjá því
öllu lengur, að leitt verði
vatn á bryggjurnar, að
minnsta kosti tii neyzlu fyrir
flotann. Mætti nota ferskan
sjó til þvotta og hreinsunar á
fiskilestum. Aðstaða verði
sköpuð til handa sjómönnum,
svo þeir geti auðveldlega
losnað við úrgangsolíur og
óþrif, sem því miður eru oft
látin út fyrir borðið. Akstur
milli staða með loðnu eða síld
lifur o. fl. ekki leyfður, nema
sá flutningur fari fram í til
þess gerðum lokuðum köss-
um. — Varla verður því á
móti mælt, að þrifnaður í
' fis'kiðnaðinum er stuðull und-
ir betri nýtni, og eftirsóknar-
verðari framleiðslu, gæti
þannig stuðlað að hærra hrá-
efnisverði til bátasjómanna,
sem nú mega sætta sig við
það lægsta fiskverð sem nokk
urntíma hefur þekkzt á ís-
landi-
Smábátahöfnin.
Eg vii einnig minna á, að
knýjandi nauðsyn er til að
skapa litlu bátunum viðeig-
andi aðbúnað. Smábátaflot
inn er orðinn það athyglis-
verður, ,og þótt afli hans sé
ekki mikill að tonnatali, er
hann samt sú bezta gæða-
vara sem völ er á. Með því
að lagfæra Bæjarbryggjuna
og útbúa smábátalægi fyrir
Frh. á 2. síðu.
5 iullri vinsemd
Eg vil strax taka það fram,
að ég sé svolítið eftir bleki
í athugasemd þessa, sem ég
neyðist til að gera við upp-
gjafas'krif Ármanns skóla-
stjóra, sem út komu með síð-
asta ble.ði Fylkis.
Hann biður mig að senda
sér tvö eintök af Eyjablað-
inu, en varazt að senda það
nemendum skólans. Þessari
málaleitan get ég ekki orðið
við, þar eð með því myndi ég
leggja blessun mína á ritskoð
un, sem oft hefur verið for-
dæmd af hinum skinhelgu
málgögnum Sjálfstæðisflokks
ins, þó Ármanni virðist hún í
þessu tilfelli nauðsynleg.
Þá vil ég ta'ka fram, að blöð
in, sem ég sendi voru 20, en
ekki 30-40, eins og Ármann
fullyrðir, og með tilliti til
þess að nú eru próf yfirstand
andi, skulum við ekki ergja
ykkur á því að ræða þessa
s'kekkju, eða hvernig hún
kæmi út leiðarreikningi.
Hinn hvíti uppgjafarfáni í
þessu litla umrædda grein-
arkorni Ármanns, var hverju
mannsbarni sýnilegur, og mun
ég virða hann með því að
láta hér staðar numið.
Hafst. Stefánsson.
orðaforða. Þar á ég við orðið
flugurit.
H.vað þýðir það, hver væri
andstæða þess eða samstæð
orð við það? Eyjablaðið er að
foringjans dómi flugurit, væri
FYLKIR þá til dæmis rottu-
rit, eða bara aparit.
Til þess að forðast misskiln
in, þá get ég sagt lesendum,
að þetta var ek'ki sök prent-
villupúkans, heldur Guðjóns
Ármanns Eyjólfssonar.
Að Iokum.
Þá hefur lærifaðirinn að
Breiðabliki klappað stein-
barni sínu hið annað sinn og
meira að segja aftur þeim
hluta þess, er gert er af mis-
skilningi. Eg benti honum á
skekkjur í hans ritverki, sem
Framhald á 2. síðu