Siglfirðingur - 01.10.1941, Blaðsíða 1

Blað Sjálfstæðismanna í Siglulirði.
S i g I f i rði n gu r
fæst eftirleiðis í lausasölu í
Aðalbúðinni og
Verlzunarfélaginu
14. árgangur
I
Siglufirði, miðvikudaginn 1. október 1941
I
17. tölublað
a
Verður aukaþing
kvatt saman ?
I Hörmulegt sjóslys |
Mötorbáturinn Páími Si. 66 5—6 smálestir, ferst með
allri áhöfn. Lík eins af skipshöfninni fundið á reki útaf
Siglufirði. Hin öll ófundin, þrátt fyrir vandlega leit margra
skipa. 5 menn voru á bátnum, allir frá Siglufirði.
Um 5—6 leytið síðasliðið sunnu-
dagskvöld Iagði mótórbáturinn
Pálmi af stað í handfæraróður og
jafnframt var tilætlunin að veiða
kolkrabba til beitu yfir nóttina.
Veður var gott, hæg suðvestanátt
og því nær kvikulaust. Ekki mun
hafa verið búizt við að báturinn
kæmi að fyr en síðari hluta mánu-
dags, eða að minnsta kosti þótti
ástæðulaust að óttast um bátinn,
þóít hann væri eigi kominn að,
er dimma tók á mánudagskvöld.
Reyndar hafði hvesst talsvert mik-
ið síðari hluta mánudagsnætur og
hélzt allsnarpar suðvestanvindur
fram .eftir mánudeginum, en sjó-
laust að kalla. Þótti eigi ástæða
að óttast um bátinn veðurs vegna
og það því síður, sem báturinn
var nýviðgerður, og vandað til
viðgerðarinnar. Var báturinn talinn
traustur. En vélin var gömul og
hafði bilað áður fyrr, þannig að
sveifarás hennar hafði brotnað, en
rafsuðuviðgerð hafði farið fram á
brotinu og þótti tryggt til ending-
ar.
Kl. um 8 á mánudagskvöldið
kom m. b. Villi úr róðri og fann
hann þá lík eins af skipshöfn
Pálma um rúma sjómílu útaf mynni
Siglufjarðar vestanverðu. Var þetta
lík Jóhanns Viggóssonar, er var
einn hásetinn á Pálma. Þótti nú
sýnt, að slys hafði orðið og lík-
legt talið, að báturinn hefði farizt
meðallri áhöfn. Lík Jóhanns var í
olíustakk og var björgunarbelti
vandlega bundið utan yfir stakk-
inn og vel um búið, svo líklegt
má telja að einhver bátsverja hafi
hjálpað til að binda beltið. Björg-
unarbeltin munu hafa verið geymd
niður í hásetaklefanum frammi í
og þar í einhverju rúmstæðanna.
Sézt á þessu, að einhver tími
hefir veitzt til lítilfjörlegra öryggis-
ráðstafana. Er Villi kom var orðið
diihmt af nóttu, og leit því tilgangs-
laus unz birti. Strax er birti á
þriðjudagsmorgunfóru margir bát-
ar, smáir og stórir, i leit og leit-
uðu bæði lengra og skemmra en
árangurslaust.
Þessir menn voru á bátnum:
Júlíus Einarsson, formaður
Lindargötu 32 D, fæddur 15. maí
1901. Lætur hann eftir sig konu
og 6 börn.
Kristján Hallgrímsson, Brekku-
götu 7, fæddur 14. marz 1892.
Hann lætur hann eftir sig konu
og 4 börn.
Snorri Sigurðsson Björgölfs,
Túngötu 10 fæddur 16. september
1916, kvæntur, barnlaus.
Jóhann Viggósson, Lindar-
götu 24, fæddur 22. febrúar 1923, ó-
kvæntur.
3úlíus Sigurðsson, Norðurgötu
8 fæddur 5. júlí 1882. Hann lætur
eftir sig konu og 3 börn.
Eigi verður vitað, og sennilega
aldrei upplýst, hverjar voru or-
sakir slyssins, en glöggir menn
þykjast mega telja líklegt, að
annaðhvort hafi sveifarás vélarinnar
brotnað og sveifarstöngin brotið
botn bátsins, ellegar að báturinn
hafi á fullri ferð lent á einhverju
rekaldi er mórt hafi í kafi og eigi
sézt svo forðazt yrði. En eins og
fyr segir, mun það seint verða
Nú hafa ýms vandræði þjappað
svo að þjóðstjórninni, að hún hefir
kvatt á sinn fund þingmenn stuðn-
ingsflokka sinna til að ræða við
þá ástandið og dýrtíðaröngþveitið.
Er búizt við, er þessum viðræðum
er lokið, að alþingi verði kvatt
saman til að ræða enn frekar fram
úr vandræðunum, ef svo mætti
verða.
Er haft fyrir satt, að hér sé um
að ræða mörg alvarleg viðfangs-
efni varðandi viðskipti íslendinga
og Breta, en þar kvað íslenzka
þjóðstjórnin hafa orðið fyrir sárum
vonbrigðum, hvað efndirnar snertir
á mörgum og fögrum loforðum um
hagkvæm viðskipti og allan stuðn-
ing í örðugleikum af völdum hern-
aðarástandsins.
Það er sjálfsagt öllum ljóst, að
þjóðstjórnin á í vök að verjast og
aðstaða hennar örðug, ef hún þarf
að etja kappi við tvær voldugustu
þjóðir veraldar um hagsmuni ís-
lendinga viðskiptalega og siðferði-
lega. Þar á stjórnin að sjálfsögðu
vitað með hverjum hætti þetta
slys hefir að borið, en óvissan um
það gerir slysið enn þá ömurlegra
og ægilegra.
Það er mikið og stórt afhroð
er Siglufjörður hefir goldið á
skömmum tíma, þar sem sjö
hraustir og góðir drengir hafa
látið lífið í baráttunni við að sækja
lífsbjörg handa sér og sínum í
djúp hafsins.
Blaðið Iangar til að geta nánar,
ef þess verður kostur, hinna 5
bátverja af Pálma, og öllum að-
standendum, er hér eiga um sárt
að binda, vottar það lotningar-
fyllstu samúð sína.
óskiptan hug allra íslendinga, og
þar má enginn skerast úr leik,
hverjum flokki sem harin fylgir,
en veita íslenzkum málstað allan
stuðning gegn erlendri ágengni,
hverju nafni sem nefnist. Er þar
mikið í húfi, að einarðlega og vit-
urlega sé á málunum haldið og
djarfmannlega fyrir því barizt, að
öll loforð séu haldin til hins itr-
asta. Mun því þá eigi trúað að
óreyndu, að hin mikla brezka
þjóð, og þeir er henni stjórna,
sýni oss eigi fulla sanngirni. Hitt
er annað mál, að ýmsir vilja halda
því fram, að stjórnin hafi til þessa
sýnt fullmikla undanlátssemi og
jafnvel óþarfa auðmýkt í þessum
viðskiptum. Slíkt hlýtur að hefna
sín að lokum, og við hljótum
óvirðing af í stað viðurkenningar,
og ekki er það líklegt til vegsauka
þjóðinni, hve sum blöðin hafa sýnt
hundslega auðmýkt í skrifum sín-
um um ástandið, í stað sanngirni
og réttlátrar djörfungar. Værisann-
arlega mál til komið, að hér væri
breytt um stefnu, og betur haldið
á málstað íslendinga framvegis.
Það er hægt að gera án þess að
særa í nokkru metnað hinna er-
lendu aðilja. Þeir kunna vafalaust
betur að meta frjálsmannlega djörf-
ung en flaðrandi auðmýkt. Að
minnsta kosti eru Bretar vanir að
halda fram málstað sínum með
fullri djörfung við hvern sem um
er að eiga, og munu betur skilja
og meta ;slíkt, en ótímabæra og
ástæðulausa auðmýkt og fleðulæti.
Þá mun og liggja fyrir að reynt
verði að komast að einhverju leyti
að einskonar jákvæðri niðurstöðu
um hin svokölluðu dýrtiðarmál. —
Eins og kunnugt er, flaustraði síð-
asta alþingi þessum málum af með