Eining - 01.01.1948, Blaðsíða 1

6. árg.
Reykjavík, janúar 1948.
1. tbl.
-Að þau
Með þessari yfirskrift birtist forustu-
grein í Reader’s Digest, október 1947.
Mér þótti sérlega gaman að rekast á
skoðanabróður i þessu víðlesna riti.
Fyrir nokkrum árum flutti ég út-
varpserindi, sem ég kallaði: Draumur
æskunnar. Þar var því haldið fram, að
það vasri heilög skylda þjóðfélagsins að
\ búa æskumönnum þau menningar- og
atvinnuskilyrði, að þeir gætu stofnað til
hjúskapar á unga aldri og komið upp
sínu eigin heimili. I marzblaði Einingar
1946 birti ég svo grein, sem heitir: Hvað
leiddi hernámið í Ijós? Þar er þetta s.ión-
armið einnig varið og rökstutt. En nú
snúum við okkur að greininni í Reader’s
Digest. Þar segir:
„Ég vildi ógjanian vera 22 ára og
trúlofaður, eins og nú árar. Hvernig
^ ætti ég að sjá fyrir konu? Hvar gæti
ég fengið íbúð, og hvernig gæti ég ser-
menntað mig? En sérmenntunar er
krafizt fremur nú en nokkru sinni áð-
ur.
Áii fjárhagslegrar aðstoðar gæti ég
þetta ekki“.
Andspænis þessum vanda standa nú
einmitt ungir menn í Ameríku svo þus-
undum skiptir.
„Ég verð orðinn gráskeggjaður áður
•ien ég get gift mig“, sagði Hal Smith.
Hal Smith hefur 30 dollara tekjur á
vikui
„Gifting er „lúksus“, sem við getum
ekki látið eftir okkur“, segir Jean
Fostér. Kærastinn hennar er lækna-
nemi.
Þetta, að hundruð þúsunda æsku-
manna, sem öll sund eru lokuð, geti gift
*sig á hinum heppilegasta aldri, er ekk-
ert tilfinningamál. Það er hvorki meira
né minna en að bjarga unga fólkinu
frá því að fara í hundana, varðveita
heimilislífið og stöðva flóðöldu lausung-
ar, afbrota og hjónaskilnaðar.
Unglingum innan við tvítugt er inn-
rætt allavega, að hjúskapur og stofnun
gift sig ung
heimila sé hið eftirsóknarverða mark-
mið. Og líffræðilega skoðað verður því
ekkí neitað, að æskuþroski Hal Smiths
og Jean Fosters gefur þeim fullan rétt
á hjúskaparlífi og foreldraréttindum,
og knýr jafnvel fast að því marki. Þetta
markmið er gyllt fyrir æskulýðnum í
skáldskap, kvikmyndum og öllum ljóma
ævintýrabókmenntanna. En svo gerum
við hinn glæsilega draum hans að engu
og segjum: „Gerðu þig ekki að flóni,
unga stúlka. Það er hreinasta brjálæði
að giftast ungum manni, sem þénar
aðeins 30 dollara á viku“. Eða við segj-
um við unga manninn: „Láttu þér ekki
til hugar koma að gifta þig fyrr en
þú hefur lokið námi þínu“.
Niðurstaðan verður svo alls konar
kynferðisleg vandamál. Biðstofur sál-
sýki- og geðsjúkdcmalæknanna eru
þéttsetnar af ungum konum og körlum,
sem þjást af hugarangri og truflun á
geðsmunum, sökum þess að líf þeirra
og sambönd í kynferðismálum, án hjú-
skaparlífs, er á villigötum, eða svo
finnst þeim aö minnsta Kosti sjálfum".
í þessa grein eru teknar nokkrar f rá-
sagnir um ófarir ungra hjúa, sem af-
leiðing þessara vandkvæða á stofnun
hjúskaparlífs á hinum hentuga tíma.
Sögumaðurinn er læknir, dr. Janet
Fowler Nelson.
Svo heldur greinarhöfundur áfram:
„Gerði þjóðfélagið æskumönnum fært
að stofna til hjúskapar um tvítugt eða
22 ára, þá mundi það vera í fullu sam-
ræmi við þroska og eðliskröfu þeirra.
Dr. James F. Bender, formaður stofn-
unar þjóðarinnar, er leiðbeinir mónn-
um í hjúskapar- og sambúðarmálum —
Tlie National Institute for Human Rela-
zions, segir: „Sambúð þeirra hjóna, sem
gifta sig ung, tekst miklu betur, bæði
sálar- og líkamlega, cn hinna. Þeir sem
leita minna ráða, eru ekki fólkið, sem
giftir sig ungt, heldur miklu fremur
hinir, cr stofnað hafa til hjúskapár
meira komnir til ára og vcitir þv' crfið-
)
r
L
i m
Z •• * _ \
Heimilið.