Neisti - 04.09.1934, Blaðsíða 1

II. árg.
Siglufirði, Priðjudaginn 4. sept.
Sala Goos-eignanna.
Á bærinn að eignast Goos-eignirnar
eða eiga þær að verða eign fárra
r
einstaklinga? Ihald og kommúnistar
sameinaðir £e£n ha£smunum bæjarins.
Goos-eignirnar hér á Siglufirði
hafa nú verið seldar þeim Sigurði
Kristjánssyni og Snorra Sttfánssyni
fyrir kr. 180 þúsund, ef Siglufjarð-
arkaupstaður hafnar forkaupsrétti
sínum á eignunum.
A síðasta bæjarstjórnarfundi var
5 manna nefnd kosin lil þess að
gera tillögur um, hvernig eignunum
skyldi ráðstafað ef bærinn keypti
þær. Pessir voru kosnir:
Jóhann F. Guðmundsson, Por-
móður Eyólfsson. Aage Schiöth,
Óli Hertervig og F’óroddur Guð-
mundsson.
Nefnd þessi hefir haldið einn
fund. Par báru Sjálfstæðismenn
fram tiilögu þess efnis, að rætt yrði
við Sigurð og Snorra um sameigin-
leg kaup, þannig. að bærinn keypti
aðeins nokkurn hluta af eigninni.
Pessi tillaga var feld með 3 gegn
2 atkv.
Önnur tillaga kom frá undirrit-
Eftir m æli.
1931 mynduðu Framsókn og í-
haldið stjórn saman. í stjórnina
völdust þeir menn úr Framsókn,
sem næst stóðu íhaldinu í skoðun-
um, enda varð sú raunin á að stjórn-
in ríkli hér og „regeraði" sem hrein
íhaldsstjórn og má því segja að í-
haldið í landinu hafa borið mesta
ábyrgð á stjórninni.
Hver voru svo helstu verk þess-
arar stjórnar?
uðum svohljóðandi:
„Ef bærinn kaupir Goos-eign-
irnar, leggur nefndin til, að aug-
lýsa Gránuverksmiðjuna til leigu,
en bærinn starfræki rauðu verksmiðj-
una fyrst um sinn t sambandi við
ríkisverksmiðjurnar, ef samkomulag
næst um það við ríkisstjórnina“.
Pessi tillaga var einnig feld með
3 gegn 2 atkvæðum. Á móti voru:
Hertervig, Schiöth og Póroddur.
Eins og málið horfir nú við er
bæjarsljórnin tvískift: Framsóknar-
og Alþýðuflokksmenn vilja kaupa
eignirnar og starfrækja þær til hags-
bóta fyrir bæjarfélagið, en Sjálfstæð-
ismenn og Kommúnistar telja heppi-
legra að Sigurður og Snorri eignist
þær.
Siglfirðingar ættu að fjölmenna á
næsta bæjarstjórnarfund og fylgjast
vel með lokaafgreiðslu þessa stór-
máls.
J. F G.
Eftir marg endurteknum kennÍBg-
um íhaldsblaðanna mætti ætla að
þessi stjórn hefði sett sér það æðsta
markmið að gæla alls sparnaðar á
ríkisbúinu. Vinna að tekjuhallalaus-
um búskap þar. Greiða úr vand-
ræðum atvinnuveganna, finna þeim
ný vaxtarskilyrði. Vinna nýja mark-
aði o. fl. o. fl.
Hvað gerði svo þessi íhaldsstjórn?
Hvernig er viðskilnaðurinn við
ríkiskassann? Tekjuhalli á hverju
ári. Lausaskuldir ríkisins auknar.
Lánstraust í aðalviðskiftabönkum
ríkisins erlendis að þrotum komið.
Vandræði með daglegar greiðslur
rikissjóðs. Hækkandi skuldir ríkis-
sjóðs við þjóðbankann. Ríkislög-
regluuppihaldið með ærnum kostn-
aði að nauðsynjalausu, jafnvel þvert
ofan í gildandi lög. Alóþörfum em-
bættum viðhaldið (sbr. Jakobs Möll-
ers embættið o. fl.) Svona mætti
lengi telja. Fjárlögin glæfralega af-
greidd. Ónauðsynlegar greiðslur sitja
þar í fyrirrúmi fyrir nauðsynlegum
útgjöldum til eflingar atvinnuveg-
anna i landinu.
Ekki sýndi stjórnin neina régg af
sér að bæta atvinnutækin. Rau
ganga nú úr sér ár frá ári. Dýrustu
framleiðslutækin ganga úr sér, eru
að verða „ryðhólkar", eins og einn
útgerðarmaðurinn orðaði það áþingi.
Engin viðbót. Engar nýjar leiðir,
nema ef vera skyldi að nú erum
við þvingaðir til að kaupa dýrar
kartöflur frá Pýzkalandi.
Thórsarar guma af Sölusambandi
ísl. fiskframleiðenda, en það var
neyðin sem þjappaði útgerðarmönn-
um saman um það. En um það
má segja að þar hefir sá mestiein-
ræðisandi ríkt um stjórn og fyrir-
komulag frá upphafi. Stofnendur
nefna sjálfa sig í stjórn og ákveða
sjálfum sér 20—30 þús. króna laun.
Á þetta leit fyrverandi stjórn með
fyllstu velþóknun. Hún sendi sendi-
herrann fraega til Pýzkalands og
keypti hann svo heim, og fyrver-
andi fjármálaráðherra hafði jafnvel
orð á því að svoleiðÍ9 sendiherra-
efni „þyrfti að loka inni í landinu.“
Ekki má gleyma einu af stærstu
glappaskotum Magnúsar Guðmunds-
sonar fyrv. ráðh., og það er skipun
í verksmiðjustjórnina hér á Siglufirði.
Sú ráðabreytni hans er hneyxli.
Vinnumaður Kveldúlfs, unglingur,
er skipaður í stjórnina ásamt Sveini
Benediktssyni, sem Siglfirðingar
þekkja seint og snemma. Sem bar-
ist hefir með sínu alkunna oftorsi
og hrottaskap á móti verkalýðnum