Neisti - 11.05.1940, Blaðsíða 1

>

Útgefandi: Alþýðuflokksfélag Siglufjarðar.
8. árgangur
Siglufirði, laugardaginn 11. maí 1940.
6. tölublað
i
»Kolahistoría«
Adalbjörns.
i.
í blaði kommúnista, »Mjölni«,
sem út kom laugard. 6. apríl, birt-
ist langt viðtal við Aðalbjörn Pét-
ursson um K.F.S. og starfsemi
þess. Ástæða væri til þess að ræða
ýtarlega grein þessa og »sannleik«
þann sem í henni felst, en slíkt
mun þó ekki gert hér, heldur aðal-
lega vikið að einum lið samtals-
ins, um kolakaupin. Þykir mér
urðu gegna sú frásögn. Er þar
auðséð, að Aðalbjörn hefir treyst á
manndómsleysi og drengskapar-
skort kaupfélagsstjóra, enda hefir
honum reynst slíkt óhætt, þar sem
hann hefir ekkert gert til þess að
upplýsa hið rétta í málinu, sem
honum þó v*ar skylt, þar sem Að-
albjörn ræðst með ósvífnislegum
ósannindum að einum viðskipta-
manni félagsins. Það er einkenni
kommúnista og annara einræðis-
elskandi manna, að treysta um of
á trúgirni manna. Slíkt er vitan-
lega óhætt þar sein þeir sjálfir
ráða yfir blöðum og útvarpi og
engir komast að til þess, að upp-
lýsa málin og skýra þau. Kannske
hefir Aðalbjörn líka treyst á það
hér, að gögn öll í þessu máli væru
»týnd«, svo ekki væri unnt að
hrekja skrök hans. Hvort hinn
reglusami kaupfélagsstjóri leggur
það í vana sinn, að geyma ekki
plögg K.F.S. betur en svo, að hann
týni mikilsverðum vörutilboðum,
skal eg ekki fullyrða um, en hitt
er víst, að hann hefir tjáð, að
hann hafi týnt síinskeyti joyí, sem
kauptilboðið var í. Hlýðmsaðstaða
hans til Aðalbjarnar kann þó
nokkru að valda um.
II.
Eins og grein Aðalbjarnar dylg-
ir um, var eg nokkuð viðriðinn
þessi umræddu kolakaup, og með
því, að eg hefi ekki »týnt« sím-
skeytum þeím sem um þetta mál
fjalla, skal eg birta þau, til þess
að fletta ofan af vaðli Aðalbjörns
og vísvitandi röngum áburði og
KFS skaðlegum, á hið útlenda
firma, í þessu máli.
III.
Þegar eg fór utan s.l. vor, tal-
aðist svo til milli mín cg kaup-
félagsstjóra, að eg athugaði um
innkaup á kolum, ef tími ynnist
til, þar sem áhugi var fyrirþví, að
KFS verzlaði i?leðþessa nauðsynja-
vöru. Hinn 19. maí sendi eg svo
Kristjáni Sigurðssyni eftirfarandi
símskeytí:
Tillegg bœrinn taki kolasöluna
hefi fastboð 4000 tons tveimur
þremur skipuni júní september
sex mánaða gjaldfrestur 31/6
cif. Siglufjörð bankagaranti stop
tilkyhntu bœjarstjóra ef sam-
þykkið stop hann strax tali mig
stop annars kaupfélagsstjóri.
Það.má skjóta því inn hér, að
eg orðaði þetta símskeyti svo og
sendi það til Kristjáns, vegna þess
að einn liður í kosningprógrammi
Alþýðuflokksins og Kommúnista-
flokksins var sá, að bærinn tæki
að sér kolasöluna. Eg hefi allíaf
litið svo á, og lit svo á enn, að
þetta kosningaprógram bæri að
efna og taldi hér mjög heppilegt
tækifæri til að efna einn lið þess.
Kommúnistar voru á öðru máli,
eins og reyndar hefir verið um
fleiri framkvæmdir þess prógrams,
sem ekki skal þó rakið hér.
Þar sem meirihluti bæjarstjórnar
ekki vildi sinna þessu, afhendi
Kristján símskeyti þetta til kaup-
íélagsstjóra, og 2—3 dögum siðar
fékk eg símskeyti frá honum, þar
sem hann telur verðið alltof hátt.
Við þessu var náttúrlega ekkert að
segja. Eg taldi vist — þó að mér
þætti ótrúlegt — að þeir hefðu ó-
dýrari tilboð, sem sjálfsagt væri
að taka. Þetta reyndist þó vitleysa,
því nokkrum dögum síðar hringir
Sig. Tómasson til mín í Stockhólmi
og segir að það hafi verið mis-
skilningur, að verðið væri hátt —
það væri mjög lágt — en óskaði
eftir minna magni. Eg sagði hon-
um, að eg mundi reyna að tala
við firmað aftur. Firma þetta lét
svo til leiðast, að bjóða minna
magn, eins og eftirfarandi sím-
skeyti frá mér til kaupfélagsstjór-
ans, dags. 30. maí, ber með sér:
Fastboð polsk kol 31/6 cif.
Siglufjord samcisort vorkol fyrra
sumar ensk kol hœrri pólsk
hœkka júníbyrjun verðið strax
svara magn 1000—1200 kol
leverance júní—júlí.
Daginn eftir barst mér svohljóð-
1