Fylkir - 23.09.1960, Blaðsíða 1

Málgagn
Sjálfstæðis-
flokksins
n> ■ v
12. árgangur
Vestmannaeyjum, 23. september 1960.
28. tölublað
Skemmdarstarfsemi og
svik kommúnista í
landhelgismálinu
Allt síðan 1948 er fyrsta útfærsla landhelginnar var
lögfest í stjórnartíð Sjálfstæðisflokksins af ríkisstjórn, er
Ólafur Thors veitti forstöðu, hefur ríkt þjóðareining um
landhelgismáíið.
Málið hefur í augum þjóðarinnar verið talið svo
mikilvægt, að það hefur með einni undantekningu þó
verið liafið yfir dægurþras stjórnmálanna. Mörg verk
vinstri stjórnarinnar svokölluðu voru gagnrýnd og nutu
ekki stuðnings almennings, eins og síðar kom í ljós.
Um útfærslu fiskveiðitakmarkanna 1958 voru lands-
menn hinsvegar sammála, þó að margir teldu að skemmra
hefði verið gengið, en efni stóðu til, og voru Vestmanna-
eyingar vissulega í þeim hópi.
Mun að bví vikið síðar.
Skemmdarstarfsemi
kommúnista.
Frávik frá þeirri þjóðarein-
ingu, sem um málið hefur ríkt,
er þó að finna í röðum for-
sprakka íslenzkra kommúnista.
Áróðursmenn þessa landráða-
flokks hafa frá fyrstu tíð notað
livert tækifæri, sem þeir hafa
talið tiltækilegt til þess að ala á
tortryggni og skapa ágreining
um málið, bæði innanlands og
utan.
Telja þeir sig vinna tvennt
með þessu.
í fyrsta lagi hyggjast þeir afla
sér fylgis með ásökunum sín-
um og getsökum í garð annarra
flokka um „svik“ í málinu, eins
og þeir orða það. Verður þó
ekki annað sagt, en að illa væri
íslenzka þjóðin á vegi stödd, ef
hún liefði ekki aðra, en erind-
reka erlendrar einræðisstefnu
til þess að gæta hagsmuna sinna
í þessu máli. Það yrðu ábyggi-
lega hagsmunir annarra en ís-
lendinga, sem ofan á yrðu, ef
þeir fengju einir að ráða gagni
og framvindu málsins. Og
klýgjugjarnt er kommúnistum
ekki, þegar þeir nú koma fram á
sjónarsvðið, barmafullir af þjóð
ernisrembingi og ættjarðarást,
þegar alþjóð veit, að þeir bæði
hér og annarsstaðar utan þeirra
landamæra, sem rússneski
hrammurinn nær ekki yfir,
sitja á svikráðum við það lýð-
ræðisskipulag, sem þeir verða
að búa við, en vilja þó ekki
una.
í öðru lagi hafa kommúnistar
reynt að nota málið til þess að
skapa ágreining og veikja að-
stöðu íslendinga innan þess
bandalags, sem þeir eru í,
N orður-Atl an tshafsban dalagsins.
Er sá lilutur þeirra verri en sá
fyrri, þar sem þeir með því eru
beinlínis að þjóna erlendum
hagsmunum, til óhagræðis fyr-
ir íslendinga.
Vegna áróðursskrifa komm-
únista er nauðsynlegt, að ís-
lenzka þjóðin geri sér ljóst,
hvernig málið liggur raunveru-
lega fyrir. Allt ábyrgðarlaust
gaspur um málið, eins og
kommúnistar viðhafa nú, er
hrein skemmdarstarfsemi.
Sakaruppgjöfin í vor.
Sú ákvörðun íslenzku ríkis-
stjórnarinnar að gefa Bretum
upp sakir til ákveðins tíma í
vor, var bæði skynsamleg og afl
aði málstað íslendinga samúðar
og fylgis á erlendum vettvangi.
Sum brezk blöð hafa ekkert
farið dult með, að þetta hafi
verið versti bjarnargreiði þeirra
málstað. Með þessu sýndu ís-
lendingar öllum heiminum, að
þeir vildu gera sitt til að Bret-
ar hættu ofsóknum sínum og
viðurkenndu rétt þeirra.
En þó að svo færi, að Bret-
ar slægju á útrétta hönd íslend-
inga og héldu ofbeldinu áfram,
veikir það ábyggilega málstað
þeirra á erlendum vettvangi,
en styrkir málstað íslendinga.
Að sjálfsögðu töldu komm-
únistar þetta landráð og svik
i málinu í fyrstu, en hljóðnuðu
fljótt, þegar þeir sáu, að þeir
áttu sér formælendur fáa í þessu
sambandi .
ViðræSurnar við Breta nú.
íslenzka ríkisstjórnin var ó-
neitanlega sett í óþægilegan
vanda, þegar henni í sumar bár
ust tilmæli frá Bretum um við-
ræður um landhelgismálið. Hún
hafði sannarlega ekki óskað eft
ir þessum viðræðum, og vafa-
laust talið eins og aðrir, að
Framhald á 3. síðu.
Gengið meðfram
Þessa dagana er sem óðast
verið að undirbúa kjör fulltrúa
á Alþýðusambandsþing. Enn
sem fyrr er lagt á það ofurkapp
af hálfu kommúnista að ná þar
yfirráðum, og er þá ekki frekar
en fyrri daginn hikað við að
beita ýmsum miður geðslegum
ráðum. Alþjóð eru nú orðnar
kunnar aðfarirnar í Dagsbrún,
þar sem algerlega er hundsuð
krafa 573 félagsmanna um alls-
herjaratkvæðagreiðslu. Þar við
bætist, að á kjörskrá eru aðeins
2300 félagsmenn, en Dagsbrún
fær þó 33 eða 34 fulltrúa fyrir
það. Er þetta alveg gagnstætt
lögum, þar sem skýrt og ótví-
rætt er fram tekið, að tala full-
trúa skuli miðast við tölu ful.1-
gildra félagsmanna.
Hér í bæ er einnig’mikill við
búnaður, og þess er vandlega
gætt, að ekki fari í hámæli,
hvað er að gerast. Um það er
glöggt dæmið um auglýsinguna
frá Verkalýðsfélaginu. í giugga
„Bolsévíkur,“ eða „Litlu-Kreml
ar“ var hengd auglýsing, skrif-
uð á venjulegan skrifpappír
með bleki þó, en lítil og óveru-
leg í alla staði. Þeir, sem leið
áttu um götuna, veittu þessari
auglýsingu enga athygli, enda
sjálfsagt gert með það fyrir aug-
um.
Þegar betur var að gáð var
þétta auglýsing frá Verkalýðsfé-
laginu um kjör fulltrúa á þing
A. S. í. Það var ekki auglýst
með félagsauglýsingu, ekki látið
berast til neinna aðila, ekki
minnzt á kjörið í Eyjablaðinu,
sem kom út um svipað leyti,
ekki auglýst í útvarpi né blöð-
um, aðeins þessi eini snepill,
pervisinn og óverulegur, og þó
sjálfsagt fullkomlega löglegurl
Því að allt er löglegt — eða látið
vera það!
Svona eiga sýslumenn að
vera! Svona á að skapa hinn
langþráða frið um fulltrúakjör
til A. S. Í.I Með þessum hætti
verður það algerlega ópólitískt!
Bara auglýsa svo, að hugsanleg-
um andstæðingum gefist ekki
ráðrúm til að koma sínum ósk-
Framhald á 4. siðu