Baldur - 25.01.1955, Blaðsíða 1
sjy BLAÐ SÓSlií L1 lLISTA á 1 > U fESTFJÖRÐUI vi \
XXI. árg. ísafjörður, 25. janúar 1954. 2. tölublað.
4^
Brezkur íogari siglir niður íslenzkan flskíbát
Tveír menn ðmkkna.
Pað hörmulega slys varð á miðunum út af Súgandafirði 12. þ.m., að
brezkur togari sigldi á m.s. Súgfirðing Í.S. 500 frá Suðureyri, með
þeim afleiðingum að báturinn sökk og tveir menn drukknuðu. Þeir,
Rafn Ragnarsson, annar vélstjóri frá Suðureyri, 21 árs ókvæntur og
barnlaus, og Hörður Jóhannesson, ættaður úr Súðavík, um tvítugt.
Hann lætur eftir sig unnustu. Togarinn, sem ásiglinguna gerði, heitir
Kingston Pearl og er frá Hull. Hann kom hingað til Isafjarðar kl. 9
að kvöldi dagsins, sem slysið varð, með skipbrotsmennina þrjá, er af
komust, og lík Ilarðar heitins. Lík Rafns sál. Ragnarssonar náðist
ekki. Sjóréttur hefur farið fram í málinu.
trr skýrslu skipstjórans
á Súgfirðingi.
Eftir því sem segir í skýrslu
skipstjórans á Súgfirðingi, Gísla
Guðmundssonar, lagði báturinn af
stað í fiskiróður frá Suðureyri kl.
21,15 11. janúar s.l. Skipverjar
voru fimm. Stefna var tekin N.
að V. hálft V. Eftir 3 klst. og
30 mín. siglingu, var byrjað að
leggja lóðirnar. Kl. 5,20 um
morguninn, 12. þ.m., var byrjað
að draga. Veður var þá SA ca; 3
vindstig og lítilsháttar NA öldu-
vottur. Skyggni yfirleitt gott,
skemmst 1 km.
Síðan segir orðrétt í skýrsl-
unni:
„Nokkru eftir 11,30 f.h., sáum
við togara, sem var á siglingu
í NV frá okkur og stefndi hann
í áttina til okkar. En ég taldi
víst, hð hann mundi víkja öðru
hvoru megin við okkur. Þar sem
við vorum að draga línuna, var
skip okkar ferðlaust, og taldi ég
öruggt fyrir mig að gera engar
ráðstafanir til þess að hreyfa
mitt skip, þar sem ég ekki gat
séð af stefnu skipsins (togarans),
hvoru megin hann mundi sigla
fram hjá okkar skipi, en það taldi
ég auðvitað sjálfsagt að togarinn
gerði. En þegar togarinn átti
skammt eftir að skipi mínu, það
mun hafa verið kl. 11,45 f.h., og
ég sá ekki betur en að (hann)
ætlaði að sigla á. okkar skip
miðskips, setti ég hið fljótasta
mitt skip á fulla fei'ð áfram, til
þéss að fá togarann fyrir aftan
okkur. Skip mitt náði auðvitað
ekki strax fullri ferð, svo að
togarinn lenti með stefni sitt á
stjórnborðssíðu m.s. Súgfirðings
rétt framan við stýrishúsið og
gekk stefni togarans inn í mitt
skip. Strax eftir ásiglinguna
hrökk skip mitt undan, svo að
ca. 3—4 faðma bil myndaðist
milli skipanna. Renndi togarinn
þá þegar aftur í annað sinn á
skip mitt og lenti þá lítið eitt
aftar á skipi mínu, eða framan
til við hurð stýrishússins, og möl-
braut þann hluta stýrishússins.
Þegar áreksturinn varð, var ég
staddur í stýrishúsi við andóf,
fyrsti vélstjóri var að innbyrða
(gogga) fiskinn, stýrimaður var
að draga línu frá spili, annar
vélstjóri var í ganginum að
blóðga (hálsskera) fiskinn og há-
seti var niðri í káetu að borða.
Kallaði ég strax á hinn síðast
nefnda, og kom hann þegar á
þilfar. Og þar sem enginn tími
vannst til að setja á sig lífbelti,
skipaði ég öllum skipverjunum
að ná sér í belgi með bandi við
og festa þá við sig. Sjálfur gat
ég komið lauslega á mig lífbelti,
þar sem það var rétt hjá mér í
klefa minum í stýrishúsinu. Um
leið og ég greip lífbelti mitt þaut
ég út úr stýrishúsinu og aftur á
skut til hinna skipverjanna fjög-
urra. Á þessu augnabliki tel ég
að togarinn hafi fjarlægst frá
skipi okkar ca. 20 faðma, og hafði
hann þá stöðvað vél sína. Veif-
uðum við þá til hans og gáfum
honum merki um að renna fram
með okkur stjórnborðsmegin, þar
sem augljóst var að skip mitt
mundi sökkva á næsta augnabliki.
Hlýddi togarinn bendingu okkar
og tókst fljótlega að leggja upp
að stjórnborðssíðu okkar. Fljótt
á litið varð ég ekki var við nema
fáa menn á þilfari togarans, þeg-
ar hann lagði upp að okkur. Sökk
skip okkar þá mjög ört og við þá
allir komnir í sjóinn, þó að ekki
værum við lausir við skipið, enda
sökk það skömmu síðar.“
Þannig segist Gísla skipstjóra
frá í skýrslu sinni.
Það, sem síðar gerðist, var það,
að þremur skipverjum af Súg-
firðingi tekst að bjarga upp í tog-
arann, en tveir menn fóru niður
með bátnum, þeir Rafn og Hörð-
ur. Fannst sá síðarnefndi á floti
eftir ca. 40 mínútur, voru gerðar
á honum lífgunartilraunir, en á-
rangurslaust. Lík Rafns Ragnars-
sonar fannst ekki.
Vitnisburður skipstjóra og
háseta á togaranum.
Eftir vitnisburði skipstjórans á
togaranum, hafði hann vikið af
stjórnpalli og aftur í ratsjár-
klefa þrem mínútum áður en á-
reksturinn varð. Áður hafði hann
staðið við opinn glugga á brúnni
bakborðsmeginn og ekki séð
neinn bát þaðan. Hann kvaðst
heldur ekki hafa séð bát í rat-
sjánni.
Á stjórnpalli með skipstjóra
voru tveir menn, annar við stýrið
en hinn stóð við lokaðann glugga
á stýrishúsinu stjórnborðsmegin.
peim síðar nefnda sagðist svo
frá fyrir réttinum:
„Ég var í brúnni þegar árekst-
urinn varð. Kom á vakt kl. 12,30
eftir brezkum tíma. Auk mín voru
í brúnni tveir aðrir menn, maður
Hann andaðist í Landsspítalan-
um í Reykjavík 13. janúar s.l.
eftir langvarandi veikindi.
Aðalbjörn var fæddur í hafnar-
dal í Nauteyrarhreppi 18. ágúst
1902. Foreldrar hans voru Pétur
Pétursson bóndi þar og kona hans
Ingibjörg Jónsdóttir. Hann lærði
gullsmíði'-hjá Einari Oddi Krist-
jánssyni, gullsmið hér á ísafirði,
og stundaði þá iðn alla ævi upp
frá því, meðan heilsa og kraftar
entust. Fyrst á Akureyri, síðan
Siglufirði og síðast í Reykjavík
og starfrækti jafnframt gull-
smíðaverkstæði á þessum stöðum.
Gekk þessi starfsemi hans mjög
vel, enda var allt sem frá hans
hendi köm, vandlega og vel unn-
ið.
Hugur Aðalbjarnar hneigðist
snemma að stjórnmálum og sner-
ist hann þá brátt á sveif með
alþýðunni og þeim flokkum, er
djarfast og af mestri raunsæi
hafa barizt fyrir rétti hennar.
við stýri og skipstjóri. Ég fór
fyrst að glugga stjómborðsmeg-
inn að gæta að skipaferðum og
var sá gluggi lokaður, en þegar
skipstjóri fór í ratsjárklefann um
kl. 12,45 þá tók ég mér varðstöðu
við gluggann á bakborða, sem
var opinn. Um 5 mínútum eftir
að skipstjóri fór, sá ég bát fram-
undan, og var hann um tveggja
skipslengda fjarlægð frá togar-
anum. Ég hringdi þegar í vélina
fulla ferð aftur á foak og um
leið kallaði ég í skipstjórann, en
maðurinn, sem við stýrið var,
beygði á stjórhborða eins og hægt
var að leggja stýrinu. Það skipti
ekki sekúndum, að áreksturinn
varð milli skipanna. Ég hygg að
togarinn hafi verið á um 9 mílna
ferð áður en tekið var aftur á
bak.“
Skipverjar togarans töldu úti-
lokað að hann hefði tvisvar siglt
á bátinn.
Þegar áreksturinn varð voru
aðeins þessir þrír menn á þilj-
um.
M.s. Súgfirðingur ,var nýr bát-
ur, smíðaður í Reykjavík s. 1.
haust og seldur til Suðureyrar.
Eigendur hans voru Hermann
Guðmundsson og Óskar Kristjáns-
son. Báturinn var 40 rúmlestir.
Aðalbjörn Pétursson gullsmiður.
Hann var einn af stofnendum
Kommúnistaflokks íslands 1930
og Sameiningarflokks alþýðu —
Sósíalistaflokksins — 1938 og
reyndist alla tíð einn af allra
beztu liðsmönnum þessara flokka.
Framhald á 4. síðu.
Aðalbjörn Pétursson
gullsmiður.