Stormur - 03.04.1936, Blaðsíða 1

STORMUR
FMa ll A. -1
KTTSTJOn
Magnússon
XII. árg.
Reykja'vík, 3. apríl 1936.
10. tbl.
Þjáningarsaga
Nýja Dagblaðsins.
Þegar glímuskjálftinn var sem mestur í Hermanni
Jónassyni og hann dreymdi um það að leggja undir sig
Reykjavík með Aðalbjörgu og verða einvaldur á íslandi,
stofnaði hann Nýja dagblaðið.
Omsir af flokksmönnum hans lögðu fram stórfé í
fyrirtækið. Vatnsskarðs-Jón mun hafa látið 5000 kr.
Svavar Guðmundsson lofaði 5000 kr. Tryggvi Þórhalls-
son sömuleiðis og fleiri létu þetta frá 2000—5000 kr.
Skömmu eftir blaðstofnunina bar svo það við, að Fram-
sóknarflokkurinn klofnaði og gengu þá ýmsir úr honum,
sem lofað höfðu stórum fjárframlögum, þar á meðal þeir
Svavar og Tryggvi, en alt fyrir það efndu þeir þó loforð
sín við blaðið, sumir alveg, en aðrir að meira eða minna
leyti.
Auk þessara hluthafa var svo fjöldi af smærrí, sem
lögðu fram 250—500 kr. Voru það aðallega þeir menn,
sem embætti og bitlinga höfðu hlotið í tíð Framsóknar-
stjómarinnar. Var sumum þeirra það meira en nauðugt-
en þeim var hótað uppsögn og brottrekstri, ef þeir létu
ekki féð af hendi rakna, og þá glúpnuðu þeir, sem von
var að.
Alls mun hið upphaflega hlutafé blaðsins hafa numið
um 1000 þús. króna, og var aðallega lagt fram af þeim
mönnum, sem mest höfðu auðgast á fyrra Hriflunga-
aldartímabilinu, árunum 1927—1931, og var því í raun
og veru að miklu leyti fengið á óráðvandlegan hátt —
beint og óbeint tekið úr ríkissjóðnum með aðferðum, sem
heiðarlegir menn láta sér ekki sæma.
Þetta var þá fyrsta tannfé barnsins og dúsugjöf. —
Ekki að furða, þótt barnasjúkdómar kæmu og reyndust
illkynjaðir, enda varð og svo.
Sá sem fyrstur var ráðinn til þess að hafa eftirlit og
umsjá með þessu afkvæmi Hermanns, var maður norðan
úr Þingeyjarsýslu, er Gísli-hét Guðmundsson, og ýmist
kallaður Tíma-Gísli, Gísli sannleikur, eða Hrossakéts-
Gísli. Hann var þá ritstjóri Tímans, og treysti Hermann
og aðrir forystumenn Framsóknarflokksins, að hann væri
orðinn svo leikinn í því að rangfæra og blekkja, að ekki
myndi annar lærifaðir fást betri handa barninu. En Gísli
átti um þessar mundir við ýmiskonar armæðu að etja, sem
tók mjög á hann og sinti því lítt blaðinu. Fóru nú strax að
koma ýmiskonar óþrif í það bæði andleg og líkamleg.
Faðir sjúklingsins