Muninn - 01.11.1909, Blaðsíða 41

MUNINN
37
Guði til dýrðar. Veitingamaður einn
gerðist áhyggjusamur um sálarheill sína og fór
því a-ð verða miður gefið um þessa atvinnu,
sem hann rak. Hann fann prest sinn, sagði
honum, hvað á sig legðist, og bað hann leggja
sér heilræði.
„Eg skal svara yður á morgun", ansaði
prestur. Hann kom morguninn eftir og segir
við veitingamanninn:
„Seljið svo mikið, sem þér getið, Guði til
dýrðar og í Jesú nafni“.
Síðan fór veitingamaðurinn leið sína.
„Guði til dýrðar og í Jesú nafni“, hugsaði
veitingamaðurinn; „nei, það nær engri átt“.
Og hann hætti við veitingaiðnina.
Vitur maður einn og glöggskygn fortekur
að konur séu trygglyndari en karlmenn. Hann
sannar mál sitt á þessa leið:
„Vitum vér eigi mörg dæmi þess, að karl-
menn halda trygð við gamalt og úrelt höfuð-
fat, hatt eða húfu, og viija með engu móti fá
sér nýjan hatt í staðinn; en hefir nokkur mað-
ur heyrt þess getið um konur?
Skemst leið til auðlegðar er eftir braut
nægjuseminnar.
Fyrir hvern breyskleika, er vér getum bent
á hjá öðrum, höfum vér tvo sjálfir.
Vér erum ekki færir um að njóta auðsæld-
ar fyr en vér getum verið ánægðir án hennar.