Fram - 17.03.1917, Blaðsíða 1

Útgefandi:
Hlutafélag á Siglufirði.
Ritstjórar:
Friðb. Níelsson og
Hannes Jónasson.
1. ár.
Siglufirði 17. marz. 1917.
19. blað.
Undir kvöld.
Nú eru liðnar lífs þíns bestu stundir
líður að elli, gröf þú færist nær.
Senn færðu að hvílast blómabreiðu undir,
blikandi geislum sól á leiðið slær.
Oott er að hvílast. Starf er ágætt unnið,
með afli og þreki vanstu hverja þraut;
þegar að skeiðið alt á enda er runnið
með ást og virðing mun þér fylgt á braut.
Hvað ertu að segja! Sérðu dökka skugga
svífa þér nær og taka á sig mynd,
finst þér þú sleginn sárum ótta og ugga,
eru það boð frá löngu drygðri synd?
F*að eru órar; enginn sá þig breyta
á annan hátt, en þann er virtist rétt.
Vertu ei hug og sálu þína að þreyta
á þér ei nokkur sér hinn minsta biett.
Hvað! Sérðu nýja, nyja sífelt nýja
nötrandi reiði-þrungnra skugga fjöld,
þráir þú eitthvert athvarf til að flýja,
óttastu breytni þinnar sáru gjöld?
Ljúfasti vinur, legðu þig að sofa
líqla mun þessi illi draumur frá.
Rú hefir aldrei gleymt þinn guð að lofa
guðhræddum börnum sínum er hann hjá.
Líður þér betur? Oott, nú skaltu glejföia
þó glæptist stundum út af réttri leið.
Um afreksverk þín aðeins lát þig dreyma
en ekki um það, er náunganum sveið.
Hjá hvílu þinni síðan skal eg sitja
sjá um að ljósið brenni jafnt og skært.
Verði þér órótt eg skal Ijóð mín flytja
um att sem þér er Ijúft og hjartakært.
H. J.
Útlitið.
Aldrei, síðan stríðið byrjaði, hef-
ir útlitið verið jafn ískyggilegt fyrir
ísland og nú. Hið erfiðasta er á-
reiðanlega eftir, og enginn geturnú
dæmt um hve mikið að oss kann
að sverfa. Allar siglingar við norð-
urálfu eru nú teptar, og ekki útlit
fyrir, að það breytist fyrst um sinn.
Eins og nú stendur, má heita að
allar nauðsynjavörur vanti er landið
þarfnast, Kornvara er mjög lítil til,
sykur, smiörlíki, steinolía kol, salt,
veiðarfæri og margar vörutegundir,
eru annaðhvort af skornum skamti,
eða vantar alveg.
Fari svo, að siglingabannið haldi
áfram má áreiðanlega búast við at-
vinnuleysi fyrir miklum fjölda fólks.
Allir vita hvílíkur fjöldi manna af
suðurlandi og víðar að, sækir at-
vinnu hér til norðurlands um síld-
veiðatímann. Þar við bætist fólk
sem þar á heima, sem aðallega hef-
ir atvinnu sína af sjávarútveg.
Ef Norðmenn koma ekki til veiða
í sumar, sem ekkert útlit er fyrir nú,
og íslenskir útvegseigendur eiga
erfitt með að stunda veiðiskap, sök-
um skorts á kolum, salti og öðrum
nauðsynjum, verður allur þessi fjöldi
atvinnulaus, þar af leiðandi bjarg-'
arlaus, og þarf að leita hjálpar ann-
ara, sem auðvitað verður hið opin-
bera.
En þá kemur að aðalatriðinu, sem
er, að séð sé fyrir að nægilegar
matarbyrgðir séu ekki einungis í
landinu, heldur og í hverri sveit,
og kaupstöðum.
Landsstjórnin hefír umsjón á
kaupum á vörum frá Ameriku og
flutning á þqim hingað, til lands-
ins, en í fyrsta lagi er það fremur
lítið handa öllu landinu, sem hún
getur flutt með þeim skipastól er
hún hefir til umráða, og í öðru-
lagi er það ekki nóg fyrir allar
sveitir, landsins, að vörurnar séu
til í Reykjavík.
Hver einstaklingur, sem er, eða
verður matarlaus, getur ekki á eig-
in hönd snúið sér til landsstjórn-
arinnar, hann verður auðvitað að
snúa sér tíl stjórnar þess sveitar-
félags sem hann er í.
Nú er það margreynt, að þegar
leita þarf hjálpar sveitarfélagsins,
skirrast menn við að gera það fyr
en í fulla hnefana, eru vanalegast
að þrotum komnir þegar þeir leita
þeirrar hjálpar. En hirði sveitar-
stjórnin ekkert um að tryggja sér
við hentug tækifæri vöruforða frá
Rvík til að afstýra þeirri hættu sem
öllum er augljóst að vofir yfir, og
láti reka á reiðanum, þar til beðið
er um styrk, er hætt við að sú
hjálp geti orðið um seinan, þegar
samgönguleysið er.
Á þessum tímum reynir meira
en nökkru sinni fyr á dugnað og
fyrirhyggju þeirra manna er falið
hefir verið að hafa umsjá með, og
veita forstöðu landi og lýð. Duga
nú engin stóryrði heldur fram-
kvæmdir í verki.
Tækifærið er gott fyrir yfirburð-
amennina til að sýna að þeim hef-
ir ekki yerið oftreyst, er þeim var
falin formenska á einn eða annan
hátt.
Að endingu nokkur orð til
allra yfir höfuð.
Leggjumst nú allir á eitt með að
takmarka óhóf og eyðslusemi á
öllum sviðum. Reynum aílir að spara
svo mikið sem unt er íé það, sem
við eigum og kunnum að eignast.
Sýnum bróðurkærleik í því, að
sprengja ekki upp vörurnar þegar
vöruskipti geta átt sér stað á sjáfar
og lands afurðum; á því er ekkert
unnið.
Gerum oss í hugarlund að ó-
friður og siglingabann geti staðið
yfir í langan tíma, höfum það hug-
fast að þá fyrst reynir á kappan
þegar á hólminn er komið, og að
nú sem fyrri eru bestu vopnin í
lífsbaráttunni: fyrirhyggja, dugn-
aður og sparsemi.
H. j.
Ur bænum.
Afmæli
18. marz Jóna S. Möller, húsfrú.
20. marz Hallgr.' Jónsson, kaupm.
B. Þorsteinsson
fór til Akureyrar á fimtudaginn
var, á sýslufund Eyjafjarðarsýslu, sem
byrjar 20. þ. m.
Skemtun
hefir skemtinefnd Sjúkrasamlags-
ins gengist fyrir að haldin verði í
kvöld kl. 9. Rar syngur Chr. Möll-
er og Flóvent Jóhannsson heldur
fyrirlestur. — Óskandi að menn fjöl-
menni á skemtun þessa, og styðji
þannig eitt þarflegasta félag bæjar-
ins. — Auglýsing um skemtunina
er á öðrum stað hér í blaðinir.
Sjöstjarnan
kom inn á fimtudagsmorguninn
eftir 11 daga útivist. Ekki hafði hún
fengið einn einasta hákarl, en aðeins
einn hlýra, alla þessa daga, og ef
selja ætti hann fyrir útgerðarkostn-
aðinum mundi hann kosta nær 5
þús. kr. — Sophus Árnason hafði
þenna dýra fisk til miðdegis í gær.
Frá Reykjavik
komu á mánudaginn var með
»Ceres:« Helgi Hafliðasson kaupm.,
Porm. Eyjólfsson kaupm., Jón Sig-
urðsson verzlunarm., Sæmundur
Stefánsson og Jón Jónsson. Voru
þeir sóttir á vélbát út í skipið er
það fór fyrir fjörðinn.
Enginn póstur var hingað með