Fram - 23.03.1918, Blaðsíða 1

Fermingakjólatau
4 teg. ódýrast í verzlun
Sig. Sigurðssonar. W
1fappf9PP&F&PPP&
^kk±±±±±±skksk±±^
I
ff
Sími 32. Sími 32. ^
VerzJ. Sig. Kristjánssonar
er ódýrasta verzlunin i
bænum.
II. ár.
Siglufirðj 23. marz. 1918.
8. blað.
Á glapstigum.
f’að mætti segja um þá menn,
sem viljandi eða óviljandi hröklast
út af sínu eigin starfssviði og lenda
inn á annara og taka þar að ráðs-
menskast — öðrum til skapraunar
og sjálfum sér til háðungar, — að
þeir séu á glapstigum. Petta
mun þó sjaldan henda góða og rétt-
hugsandi menn.
það er því sorglegra, að einmitt
þetta skyldi henda hreppsnefndina
okkar 9. þ. rn. þegar hún hafði til
umræðu greinina »Kolaúthlutunin«
sem prentuð var í síðasta tbl. þessa
blaðs, því greinilegar hefir enginn
maður á glapstigum lent, en hrepps-
nefndin þar. Oddviti lagði fram til-
lögu í málinu sem hann hafði haft
nieð sér á fundinn, og mælti fast
fram með að hún yrði samþykkt.
Effir allsvæsnar umræður hepnaðist
oddvita að fá þrjá meðlimi samkund-
unnar til þess, ásamt sér, að sam-
þykkja tillöguna, og var hún sam-
dægurs send oss og þess krafist að
hún væri birt í blaðinu.
Vér eru í engum vafa um að
hreppsnefndin hefir eingan rétt til
að krefjast að slík yfirlýsing, sem
sú er hún sendir oss, sé birt í blað-
inu, þar eð hún inniheldur aðeins:
1 afskifti af ritstjórn blaðsins sem
henni kemur ekkert við, 2. illyrt og
alveg órökstudd stóryrði um greinina
og greinarhöf., sem á engan hátt
leiðrétta eða upplýsa sjálft málið,
og 3. tilkynning um málssókn, sein
blaðinu auðvitað ber engin skylda
að flytja — nema þá sem auglýsingu
og þá fyrir þorgun. En samt sem
áður prentum vér hér bréf nefndar-
innar orðrétt, og hljóðar það svo:
»Hreppsnefnd Hvanneyrarhrepps
skorar hér með á ritstjórn blaðsins
Fram, að taka eftirfylgjandi yfirlýs-
ingu upp í l. eða 2.*) tölubl. blaðs-
ins, en hún var samþykkt á hrepps-
nefndarfundi í dag:
Hreppsnefndin lýsir megnri ó-
ánægju sinni yfir ritstjórn blaðs-
ins Fram, sérstaklega þeim ritstjór-
anum, sem sæti á í nefndinni, að
í síða’sta blað skyldi vera tekin
svæsin árásargrein á hreppsnefnd-
ina í heild sinni og nafngreinda
meðlimi hennar, mestmegnis bygð
*) Vér biðjum hina héiðruðu hreppsnefnd
að virða ekki á verri veg, • '
um þessa yfirlýsingu í 8. tbl. blaðsins,
þar eð 1. og 2. tbl. kemur ekki ut fyr
en væntanlega í janúar 1919.
á vanþekkingu, illgirni og ósann-
indum, og það athugasemdalaust
af honum, sem þó var vorkunn-
arlaust að vita hið rétta.
Hreppsnefndinákveðurennfrem-
ur að hefja málssókn gegn ritstjórn
blaðsins út af greininni, sérstak-
lega að því er snertir kolaúthlut-
unina.«
Siglufirði 9. marz 1918.
Fyrir hönd hreppsnefndar.
B. Porsteinsson.
oddviti.«
Eins og ölium hér á Siglufirði
mun vera kunnugt — og sjálfsagt
mörgum fleirum, — er þetta blað
gefið út af »Prentsmiðjufélagi Siglu-
fjarðar« og ritstjórarnir því ráðnir
hjá stjórn þessa félags. Oss kom
því meira en á óvart að sjá, að
hreppsnefndin fer að skifta sér af
ritstjórninni, rétt eins og hún væri
einhver yfirstjórn, sem oss bæri að
hlýða. Vér sendum því stjórn Prení-
smiðjufélagsins framan ritað bréf
nefndarinnar til umsagnar, og fer
hér á eftir svar hennar:
»Út af framangreindri yfirlýs-
inguhreppsnefndarinnar, vill stjórn
Prentsmiðjufélags Siglufjarðar —
þess félags, sem einnig er eigandi
og útgefandi blaðsins Fram —
taka þetta fram:
1. Að hún telur hreppsnefnd
Hvanneyrarhr. óheimil öllaf-
skifti af ritstjórn blaðsins
»Fram.«
2. Að ritstjórar blaðsin^s »Fram«
hafa fulla heimild til að taka
þær greinar i blaðið sem ekki
koma í bága við lög félagsins.
3. Að öðruleyti getur stjórnin
ekki tekið neina afstöðu gagn-
vart greininni »Kolaúthlutunin«
fyr en hreppsnefndin hefir gef-
ið rökstutt svar gegn henni.
Siglufirði n. marz 1g18.
I stjórn og varastj. Prentsmiðju-
félags Siglufjarðar.
PormóðurEyólfsson.OleO. Tynes.
Helgi Hafliðason. Kjartan Jóns-
son. Sophus A. Blöndal.«
Af þessu svari stjórnarinnar get-
ur hreppsnefndin séð, að hún hefir
slett sér fram í mál, sem henni kem-
ur ekkert við, þar sein hún leyfir
sér að dæma framkomu ritstjóranna.
Hefði henni verið sæmra að svara
áminstri grein, ef hún er fær um,
og óneitanlega skartar það illa á
öllum þeim er opinber störf hafa
með höndum, að stökkva upp á
nef sér, þó fundið sé að gjörðum
þeirra. Álítum vér hreppsnefnd
Hvanneyrarhrepps, með þeirri virð-
ingu fyrir henni er henni ber, als
ekki skipaða betri mönnum en þeim
er með hógværð hafa tekið aðfinnsl-
um, hrakið þær með rökum ef á-
stæður hafa verið til, eða þá bætt
úr þeim yfirsjónum er aðfinslurnar
hafa fjallað um.
Að því er snertif greinina »Kola-
úthlutunin,« þá mun það að líkind-
um á sínum tima sannast, hvort
hún fer með rétt eða rangt mál, hún
er óhrakin enn.
Siglufjörður
nú, og í framtíðinni.
— o—
Niðurl
Slip og vélsniíðaveikstæði verður
að byggja innan við hafnarbryggj-
una; mun það vera langheppilegasti
staðurinn, þegar á alt er litið. Að
minsta kosti svarar landslag til þess,
sern litið er á f útlöndum, þegar
slíkum stofnunum er komið á fót.
Er sjálfsagt að taka sér það til fyr-
irmyndar. Fyrirtæki þetta verður að
sjálfsögðu hlutafélag, og er það mitt
álit að það fyrirtæki verði einn af
hornsteinunum undir framtíð Siglu-
fjarðar. Sönnun fyrir því er, að Siglu-
fjörður, ef svo mætti að orði kveða,
lifir á sjónum, verður hann því að
auka skipastól sinn, bæði að fjölda,
og einnig að því er snertir stærð
og hentugan útbúnað skipa, svo
hægt sé að standa þeim á sporði
sem sækja veiðar á sömu stöðvar,
en eins og nú standa sakir, er þetta'
erfitt, því strax og um nokkuð stærri
skip er að ræða, verður að fara með
þau annað hvort til Reykjavíkur, eða
annara landa, til eftirlits og aðgerða,
hversu lítið sem að þeim er.
Annað má einnig hafa hugfast,
og það er, að þetta fyrirtæki myndi
auka mjög atvinnu hér í Siglufirði,
og um leið verslun og viðskipti,
má gera ráð fyrir að slippurinn yrði
mjög notaður af útlendum skipurn,
er þá ölluin ijóst hve mikla peninga
það drægi til Siglufjarðar.
í sambandi við þetta má benda á,
að áður en injög langt líður mun
mikill hluti af selveiðaskipum Norð-
manna hafa stöðvar sínar hér, en á
meðan þau þurfa heim íil viðgjörða,
má naumast búast við að þetta verði.
Komist slippurinn afíur á móti fljót-
lega upp, þá mun hitt ekki lengi
láta bíða eftir sér.
Um stærð slippsins má taka það
fram, að hann þarf að vera svo stór
að hann geti tekið upp botnvörp-
unga og minni flutningaskip. Að
byggja hann svo stóran strax, mun
skynsamlegast og framtíðarvænleg-
ast.
Að því er snertir útbúnað slipps-
ifis sjálfs, vagna og annara áhalda
til uppdráttar skipa, þá er ekki gott
að ákveða það nú. Miklar breyting-
ar til framfara hafa orðið í þá átt
á síðustu árum, og geta orðið enn
þar til hann yrði settur upp hér,
virðist þvi nægur tími tii að taka
ákveðnar ráðstafanir í þá átt, þegar
öðrum útbúnaði er lokið.
Rekafl til slippsins má ef til vill
gera ráð fyrir að fáist frá rafmagns-
aflstöð þeirri, sem niinst er á fyr í
þessari grein, annars má nota bæði
gufuafl og mótor, og að því er
snertir byggingarsvæði fyrir verk-
stæði og slippinn sjálfan, þá mun
það vera nógu stórt á hinum fyr-
nefnda stað.
F*á kemur til greina þýðingar mik-
ið atriði, og það er efni — grjót —
til slippsins og hafnarbryggjunnar.
Til siippsins þarf að vísu ekki mjög
mikið, en í því stærri stíl til hafn-
bryggjunnar. Vil eg benda á hvern-
ig eg hefi hugsað mér tilhögun
með aðflutning á grjóti.
Eftir því sern ástæður eru, virðist
hentugast að taka grjót til þessara
fyrirhuguðu bygginga í bökkunum
fyrir utan Bakka, yrði þá sjálfsagt
að leggja þaðan járnbraut, og nið-
ur að vinnustaðnum. Að taka grjót-
ið hinumegin fjarðarins, sem að vísu
er ekki ókieyft, áiít eg svo mörgum
erfiðleikum bundið, bæði að því er
snertir veður og vind, og svo má
einnig taka hafís með í reikninginn,
að tæplega er ráðlegt að hyggja á
þá aðferð með grjótflutning.
Sé grjótið aftur á móti tekið fyrir
utan Bakka, má vinna að þyí bæði
nótt og dag iangan tíma ársins. Enn
er eitt, sem taka má til greina, og
það er, að grjótprammar og lyfti-
vindur sem þyrftu við grjótflutning
frá austurlandinu, yrðu mun dýrari
en járnbrautin frá Bakka.
Regar svo bygginguhafnarbryggju
og siipps værijokið, ætti bærinn að
kaupa járnbrautina. Ennfreinur grjót-
mölunarvél, sem inylur grjót hæfi-
lega smátt til steypu, og selja svo
mulninginn. Á þann hátt fengju bæ-