Fram - 24.08.1918, Blaðsíða 3

Nr. 33
FRAM
131
FRAM
kemur út 52 sinnum á ári.
Verð 4 kr. Gjalddagi 1. júní.
Utgefandi: Hlutafélag.
Ritstjórar:
Friðb. Níelsson
og
Hannes Jónasson.
Afgreiðslu- og innheimtumað-
ur Friðb. Níelsson.
Siglufjarðarprentsmiðja 1918.
Almanak næstu viku.
Ágúst 1918.
Sd. 25. d. Pétur Guðjónsson 1877.
Md. 26. d. Steindór sýslum. Finnsson 1819
Tvímánuður.
Þd. 27. f. Finnur Magnússon 1781
Md. 28. Síðasta kvartil 6.27 e. m.
Fd. 29. Höfuðdagur(höggvinnjóh.skírari)
19. v. sumars
Fd. 30. d. Jón bp. Vídalín 1720
Ld. 31. f. Jón konf. Eiríksson 1729.
Bæjarfréttir.
—o—
Afmæli:
27. ág. Björg Jósefsdóttir, ekkja.
27. — Helgi Hafliðason, kaupm.
Kirkjan.
Síðdegismessa á morgun. — Næsta sunnu-
dag, 1. sept., verður hádegismessa.
Jarðarför
Garibalda Einarssonar, Engidal, fór fram
19. m. þ.
Konsert
hélt hr. Símon Þórðarson frá Hól hér i
gærkvöldi fyrir fullu húsi.
Síld
hefir engin veiðst í snyrpinót þessa viku,
en lítilsháttar í reknet. Fer nú að verða
úti ÖII von urn að rætist fram úr snyrpi-
nótaveiðinni, ef ekki skiftir um næstu daga.
KolP
Hérna vestan í fjallsbrúninni (upp af
Engidal) hafa nýlega fundist molar, sem
mjög líkjast kolum. Hefir þeim verið brent
og reyndust þeir að loga vel. Mun þetta
verða betur athugað hið bráðasta.
»Sterling-«
kemur líklega ekki hingað fyr en á mánu-
dag. Var á Borðeyri í morgun.
Veðráttan.
Hin óstöðuga, vonda veðrátta sem
nú hefir haldist í margar vikur, gef-
ur tilefni til ýmislegra hugleiðinga,
þar sem það er óþekt áður að sum-
artíðin hafi verið svo slæm, sem hún
hefir verið í sumar og í fyrrasum-
ar. Meðal annars er menn hafa gert
sér í hugarlund að sé orsök þess-
arar vondu veðráttu, er hin afarmikla
skothríð er öðru hvoru fer fram á
vígstöðvunum í vestur Evrópu, er
það skoðun manna — og það ekki
svo fárra — að hún orsaki miklar
breytingar og röskun á loftstraum-
unum.
Að hve miklu leyti þessi skoðun
er rétt, leiði eg hjá mér að dæma
um, en dæmi eru þess, að miklar
sprengingar dreyfa skýunum, það
er að segja undir sérstökum kring-
umstæðum. Til dæmis er það, að í
litlum þýskum kaupstað, sem liggur
í þröngu fjallskarði, er árlega hald-
in hátíðasamkoma á ákveðnum degi,
líti nú út fyrir að verða muni úr-
koma eða þykt Ioft þennan dag,
skjóta íbúar bæjarins með fallbyss-
um, og hefir þeim ætíð hepnastað
fjarlægja skýin á þennan hátt, eða
þá að minsta kosti dreifa þeim svo
að sólin hefir náð að skína og hjálp-
að til að reka á flótta það sem eft-
ir var. En á þessum stað getur lega
kaupstaðarins, skarðið og aðrir stað-
hættir hjálpað til.
Það er því ekki alveg ómögulegt,
að skothríðin í vestur Evrópu geti
áunnið i líka átt í stærri stíl, en að
áhrifin af skothríðinni nái alla leið
hingað og geti orsakað hina vondu
veðráttu má skoða í fylsta máta vafa-
samt. Réttara mun að álíta að veðr-
áttan sé sprottin af því, að byrjað
sé og fari mjög vaxandi kuldatíma-
bil á norðurhálfu hnattarins. Rað
mun því vera »bu!l út í bláinn« þeg-
ar fólk kennir stríðinu um hina vondu
veðráttu, og einungis sprottið af
hinni almennu löngun og tilhneig-
ingu til að kenna stríðinu — með
eða án ástæða, um alt er móti blæs
á hinum síðustu tímum,
F. O. H.
Ólafur Felixsson
heitir íslenskur maður, sem bú-
settur er í Noregi og hefir dvalið
þar lengi. Hann hefir fengist mikið
við blaðamensku og ritstörf.
Árið 1898 varð hann ritstjóri Ung-
mennafél.blaðsins »Heimhug« sem
þá var stofnað, sama árið kom út
eftir hann bók er heitir »Sagar fra
fsland.«
Síðar varð Olafur meðritstjóri við
»Söndmörsposten« og frá 1901 til
1911 var hann ritstjóri »Söndmörs
Folketidende,« þá varð hann aftur
meðritstjóri við »Söndmörsposten«
og hefir þann starfa á hendi enn.
Auk þessa hefir hann skrifað mikið
í ýms önnur norsk blöð svo sem:
»Tidens Tegn« og »Örebladet« í
Kristjaníu, fastur fréttaritari er hann
við »Morgenavisen« í Bergen.
Olafur hefir ferðast um mestallan
Noreg, og haldið fyrirlestra fyrir
Ungmennafélög og fl. mest um ís-
land. Hefir hann mjög aukið þekk-
ingu Norðmanna á fslandi, sögu
þess og þjóðlífi. Götu landasinna,
þeirra er til Noregs hafa komið og
á hafa þurft að haida, hefir hann
greitt á ýmsan hátt, bæði með góð-
um ráðum, með því að útvega þeim
atvinnu og taka málstað þeirra er á
hefir legið. Má óhætt fullyrða að
íslendingar í Noregi skoða hann
frekar sem ræðismann sinn þar, og
leita meira til hans en danskra manná
þeirra er það embætti hafa á hendi.
Ólafur er skáldmæltur vel, hefir
eitt kvæði eftir hann verið birt í
»Óðinn« 1912, er það frumorkt á
norsku en birtist í íslenskri þýðingu
eftir Porstein Erlingsson, orkti Ólaf-
ur kvæðið eftir föður sinn látinn.
Blaðagreinar Ólafs eru snjallar og
oft skarpt orðaðar er honum þykir
þess við 'þurfa, hefir honum jafnan
tekist vel að vera málsvari fslands,
en um það ritar hann mikið.
Peim, er þekkja Ólaf Felixson og
starfsemi hans, kemur saman um
það, að hann hafi ætíð komið fram
sem tryggur og einlægur ættjarðar-
vinur, og er ástæða til að þakka
honum fyrir framkomu hans í garð
íslands og fslendinga.
Gullkapsel hefir tapast. Skilist
á afgreiðslu blaðsins gegn fundarl.
148
Neck hló hæðnislega. »Hann veit ekkert um þetta.
Við förum í fyrramálið til Willesden, skýrum alt fyrir ofursta
Sanham, tökum hann með okkur hingað, sýnum honum
stelpuna, heimtum peningana og snúum hana svo úr háls-
Irðnum ef ofurstinn vill hafa það svoleiðis.«
»Eg tek tilboðinu félagi,« sagði Amy-Boy. »Fjandinn
hafi »Doktorinn« og alt hans dót, að minsta kosti þegar
hægt er að vinna sér inn hundrað pund með lítilli fyrirhöfn.«
»Eitt er enn eftir,« sagði Neck. »Verði eg var við að
þú ætlir að svíkja mig, þá er þér óhætt að falla á kné og
lesa faðir vor, því þá er þín síðasta stund upp runnin, hvort
heldur það er á sólbjörtum degi eða um svarta nótt.«
Um leið og Neck sagði þetta reiddi hann upp hnef-
ann, sem sýndist hafa nóg afl til að rota naut.
Amy-Boy fölnaði. »Pér er óhætt að treysta mérNeck,
fái eg þessi hundrað pund þá smelli eg tjöruplástri fyrir
kjaftinn á mér.«
»Hvenær má eg koma með drósina?« spurði Neck-
Krigger, og sneri sér að móðir Trundel, »nú er að koma þoka
og um miðnættið verður hún orðin svo svört, að lögreglu-
þjónarnir sjá ekki baun frá sér, og þá er eg að hugsa um
að nota tækifærið.«
^Rér .getið komið nær sem þér viljið. Pér þekkið leyni-
ganginn neðanjarðar frá Bettostræti, eg skal sjá um að alt
verði í lagi til að taka móti þeirri litlu.«
»Segðu mér Neck,« sagði Amy-Boy, »hvernig förum
við að því að ná í stúlkuna?«
Nancy varð fyrri til svars. »Nú fer eg og gæti að hvort
ekki er annar inngangur í húsið í Irtonstræti, og til þess að
vita hvar í húsinu Kate býr.
145
»Til dæmis »Doktorinn,« svaraði Neck og gaut augunum
lymskulega til hennar.
»Mikkel Fox,« sagði hún forviða. »En hvað fæ egmik-
ið, Mikkel Fox er ekkert lamb að leika sér við.«
»Við skiftum jafnt,« svaraði Neck, og sté á fót Nancy
undir borðinu.
»Já, auðvitað,« bætti hún við, »hver og einn verður að
fá sína fyrirhöfn borgaða.«
»Og hvað verður það mikið? spurði kerlingin sem virt-
ist hafa beig af að fela fanga sem hinn alræmdi stórglæpa-
maður Mikkel Fox sóttist eftir að ná.
»Eg hefi hugsað mér að þér fengjuð hundrað pund,
getur skeð að það verði meira,« svaraði Neck.
Ágirndarglampa brá fyrir í augum kerlingar, fyrir hundr-
pund var hún fús til að gera hvað sem var. »Látum svo
vera« sagði hún, »fyrir hundrað pund skal eg geyma þessa
lipurtá svo vel, að jafnvel Mikkel Fox, sá gamli refur, skal
ekki geta þefað hana uppi. En svo er eitt enn. Eg vil fá
eina krónu fyrir hvern dag sem líður frá því stelpan kemur
og þar til eg fæ þessi hundrað pund, því það er líklega
ekki meiningin að hún verði einungis beinin ber þegarhún
kemur út, eitthvað verður hún að fá ofaní sig.«
»Auðvitað,« svaraði Neck, »en ekki býst eg við að brýn
þörf sé að hleypa henni í spik. Ætli hún fái ekki að íleng-
jást þarna niðri.«
»Nú er það svoleiðis. Pað kemur mér ekkert við, því
þér vitið að eg get ekki þolað að sjá blóð.«
í þessu opnuðust dyrnar og Amy-Boy stakk bleiku
horuðu andlitinu inn í gættina.