Fram - 18.11.1922, Blaðsíða 1

Handsápur m. góðar teg.,
Kerti stór og smá, Spil,
Stúfasirts 13 kr. kg.
Fiskiiínur & taumar
með tækifærisverði.
St. B. Kristjánsson.

Sagó, Natron, Sardínur, Lever-
posiej, Sópujurtir, Súputeningar,
Soya, Capers, Kaffibætir, Búð-
ingspúlver, marg. teg. Vanille
og Möndludropar.
Handsápur margar tegundir.
Páll S. Dalmar.
VI. ár.
Siglufirði 18. nóv. 1922.
46. blað.
Lyfjabúðarspursrnálið.
Herra ritstjóri.
Ein er sú spurning, er oft hefir
borist í tal manna á milli hér í
Siglufirði, en hún er sú, hver hafi
verið ástæða bæjarstjórnarinnar hér
fyrir þv{ að neita stofnun lyfjabúð-
ar hér á staðnum, er oss var boð-
ið það.
Það hafa víst fleiri en eg vonast
eftir því fyrir löngu, að máli þessu
yrði hreift í »Fram«, til þess að
öllum almenningi gæfist þess kost-
ur að kynnast þessu máli, sem
ymsir halda að sé ekki seni allra-
hreinast. En með því að þetta hefir
nú ekki ennþá verið rætt opinber-
lega, ætla eg, sjalfs mín og annara
vegna, að leyfa mér að spyrja hinn
háttvirta ritstjóra hvort hann geti
ekki gefið almenningi upplýsingar
um þetta mál í hinu heiðraða blaði
sfnu, meðfram af því að mér þykir
líklegt að hann, bæði vegna stöðu
sinnar sem héraðslæknir og hins,
að hann var þá bæjarfulltrúi er
þetta mál var á döfinni, muni. geta
gcfið almenpingi nauðsynlegar upp-
lýsingar.
Meðferð þessa máls hjá bæjár-
stjórn, og hvernig hún leiddi það
til lykta, vakti megna og réttláta
gremju allrar bestu borgara bæjar-
ins, og eigi ólíka því ef bæjarstjórn
hefði geíið þeim vænan löðrung.
Pað liggur líka í augum uppi, að
öllum hafi gramist þau málalok,
þar eð það er þó líklega skylda
hvers heiðarlegs borgara, hvernig
sem hann er settur í heiminum, að
styðja og styrkja, eftir bestu getu,
þá sveit eða þann bæ og bæjarfé-
lag, sem hann er kallaður til að
vinna í, og efla sem mest og best
sjálfstæði þess. — Og það var ekki
nema sanngjarnt, að almenningur
þessa bæjar vænti þess, að mál þetta
væri leitt til lykta með þetta fyrir
augum. En — nei — ónei! F*að
var nú ekki því að heilsa. Hinir
vísu feður höfðu komist að allt
annari niðurstöðu. — E n, af
hvaða ástæðu?
Menn hafa spurt þverjir aðra,
hvort þetta mundi vera afleiðing af
klíkufylgi eða eiginhagsmunapólitík,
og hefðu þá þessvegna hagsmunir
Sigluíjarðar verið fyrir boið bornir
til þess að einstaklingar sætu að
krásinni og fleyttu rjómann á kostn-
að kaupstaðarins. En þetta er nú
líklega þó ekki svo í raun og veru.
En sé það skoðað frá öðru sjónar-
miði er það heldur ekkert ótrúlegt.
Einhver ástæða lilýtur að liggja til
grundvallar fyrir því að hin heiðr-
aða bæjarstjórn drap mál þetta sem
almenning þessa bæjar varðaði svo
mjög, og sem öllum, í hverri stöðu
sem var, hefði orðið til hinna mestu
nytja, og sem nú mundi vera búið
að spara Siglfirðingum stórfé, auk
þess sem lyfsalinn hefði auðvitað
orðið einn rnesti og ábyggilegasti
gjaldandinn til hins opinbera.
Til allrar hamingju voru þó þeir
menn til í bæjarstjórninni er ekki
gáfu þessum illu málalokum atkv.
sitt, en þeir urðu hér, eins og oft-
ar .þegar um var að ræða heill bæj-
arins, í minni hlufa. Eitt er líka
víst, þegar um er að ræða mál
þetta um stofnun lyfjabúðar hér í
Siglufirði, og það er það, að hér-
aðslæknirinn var eiun af þeim er
hlyntastur var málinu, vann manna
best fyrir það og gaf því sín bestu
meðmæli; hann kom því hér fram
sem óeigingjarn maður, sem lagði
hagsmuni sína til hliðar, er varðaði
heill almennings. Pví það' lá næst
að lialda, að það hefi töluverð áhrif
á hagsmuni hans hvað snerti sölu
hans á lyfjum, ef slík lyfjabúð
kæmist á.
En nóg um það. Það er inargt
sem er á dagskrá Siglutjarðar, sem
varða heill hans og sjálfstæði, og
eitt þeirra mála, og kannske ekki
það lítilfjörlegasta, er einmitt lyfja-
búðarmál þetta, jafnvel þótt sum-
um, sem þó seint og snemma þykj-
ast bera velferð bæjarins fyrir brjósti,
finnist það ekki mikilsvirði — kann
ske af ástæðum, sem hvergi eiga
sér stað, og tæplega þola kannske
að koma fram í dagsljósið af því
að þá leggur af þeim þefinn af
klíkufylginu og hagsmunapólitíkinni,
en Siglufjörður heíur áður orðið
að borga þær dygðir of háu verði.
Ef ekki er nú eingöngu hugsað
um sjálfan sig eða hagsmuni ein-
stakra manna, en um leið ofurlítið
tillit tekið til hagsmuna Siglufjarðar,
og hinna d: 1200—1400 íbúa, að
ógleymdum þeim 3—4000 aðkomu-
mönnum er stunda hér veiðiskap
og vinnu 5 til 6 mánuði, þá hljóta
allir með heilbrigðri skynsemi að
játa það, að það er sanngjörn krafa
frá hálfu Siglufjarðar, að hann fái
lyfjabúð. Já, og það fullkomna
lyfjabúð; ekkert útbú frá hinni eða
annari lyfsölu, heldur lyfjabúð sem
er fullkomin í besta skilningi og
stjórnað er af fullfærum manni sem
helgar sig starfi sínu; því slík versl-
un -mun áreiðanlega gefa eiganda
sínum góður tekjur.
Eg ætla þá fyrst um sinn að láta
hér staðar numið þangað til eg og
99% af íbúum Siglufjarðar fáum ef
til vill eitthvert svar og útskýringu
þessa máls, og vænti eg þess að
hinn heiðraði ritstjóri sé þess
megnugur.
O. T.
Hr. O. T. beinir hjer að framan
fyrlrspurn til mín viðvíkjandi lyfja-
búðarmálinu og ætlast til að jeg
skýri málið nánar.
Pað er stytzt af að segja, að jeg
get ekki gelið neinar verulegar upp-
lýsingar um þetta. Jeg var sem sje
staddur erlendis, er þetta mál var
á döfinni hjer í Siglufirði á útmán-
uðum eða að vorinu 1921.
Það er rjettilega tekið fram í
greininni að jeg hef um mörg ár
verið hlynntur því, að hjer yrði
sett á stofn lyfjabúð f Siglufirði,
En það var ekki af neinni íórnfýsi,
eins og hr. O. T. sýnist halda,
heldur af því, að eg áleit lyfjabúð
hjer í Siglufirði öllum hlutaðeig-
endum til hagsmuna — mjer sem
öðrum.
Jeg get fullyrt það að flestir eða
allir embættisbræður. mínir á þessu
landi munu óska þess að losna við
lyfjasamsetning og lyfjaafgreiðslu
til sjúklinga sinna. Petta er ekki
nema eðlilegt.
Setjum svo að læknir í sveitahjer-
aði, þar sem mikið er um ferðalög
sje sóttur langar leiðir til sjúklings
og þá vill oft verða svo, að marg-
ir aðrir leita hans fyrir kvilla sína,
þar sem leið lians liggur hjágarði.
Öllum þessum mönnuni verðut
læknirinn að sinna, svo að þegar
hann kemur lieim aftur, þreyttur úr
langri ferð og eftir langt þankastrit,
getur hann ekki sest að, en verður
að vasast í að setja saman, mæla
og vega út lyf handa öllum þeim
sjúklingum, er orðið hafa á götu.
hans.
Pað segir sig sjálft, hvílíkur erf-
iðisauki slíkt muni vera lækninum.
En, svo kemur annað Sé um erf-
iðar meðalablandanir að ræða get-
ur oft orðið hætt við því að lækn-
irinn ráðist ekki í þann tilbúning,
vegna þreytu sinnar, enda þótt
læknirinn kynni að álíta, að einmitb
þetta meðal væri sjúklingnum fyrir
bestu. Pess er líka að. gæta að til-
búningur margra lyfja, er svo klús-
aður og erfiður, að það er yfirleitt
ekki hægt að afgreiða þau lyf ann-
arsstaðar en frá lyfjabúðum. Parna
kemur að því að sjúklingar í erfið-
um hjeruðum fá stundum, máske
oftlega, ekki þau lyf við krankleika
sínum, er þjenugust væru.
Hér í Siglufirði er ekki ferðalög-
um til að dreifa, en hjer er svo
mikið umleikis, um vissan tíma árs-
ins, þar sem sjúklingarnir byltast
að manni, stunduni svo tugum
skiftir á dag, þá er illframkvæman-
legt, að vera bæði læknir og sinn
eigin lyfsali.
Sama kernur fram. Erfiðar lyfja-
blandanir verða ekki afgreiddar og
sjúklingarnir fá oft í heilsubót, lyf-
seðil til einhverrar lyfjabúðar, sem
svo er afgreiddur þangað og það-
an eftir því sem best stendur á
ferðum í þann og þann svipinn.
Viðvíkjandi því er jeg veit best
um lyfjasölumálið og hvernig það
er til orðið skal jeg gefa örstutta
skýringu:
Árið 1920 var jeg sfaddur í Reykja-
vfk; hitti þar ungan danskan lyfja-
fræðing, sem spurði mig, hvort ekki
væru tiltök að setja á stofn lyfjabúð
í Siglufirði. Jeg svaraði, eins og
jeg álít satt vera, að vafalaust mætti
hafa arðsania atvinnu af slíku, Pessi
maður sagðist svo ætla að hug-
leiða þetta mál, og þar fjell talið.
Seint á vetrinum 1921 ferðaðist
jeg til útlanda og hafði þá enga
lyfjabúóarstofnun heyrt nefnda í
Siglufirði. Pegar jeg kom heim aft-
ur í júnímánaðarlok, var mjer sagt,
að hingað hefði borist beiðni um
umsögn hjeraðslæknisins og bæjar-
stjórnar um það, hvort æ^kilegt
væri að stofnuð yrði hjer lyfjabúð.
Jeg hef aldrei sjeð þessa umsagn-
arbeiðni stjórnarráðsins og því ekki
getað svarað henni, en hitt er á
allra vitnrði, að bæjarstjórnin lagð-
ist á móti lyfjabúðarstofnun hjer,
og álít jeg að það hafi verið heldur
bráðræði, því að bæjarstjórninni var
kunnugt um það, að mín, sem þetta
mál ekki síst varðaði, var bráðiega
þeim von. Parna fór sem fór. Og
fleira get jeg ekki þar um sagt ann-
að en það, að þessi lyfjafræðingur
leitaði síðan til Sauðárkróks og var
þar tekið opnum örmum af lækni
og hjeraðsbúum.
Pessi grein hr. O. T. kom til
-mín svo að segja á síðustu stundu
og alveg í opna skjöldu. Vegna
anna hef jeg ekki getað svarað
henni greinilegar, sem þó hefði ver-
ið hægt, að því er snertir a I m e n n
s k i I y r ð i fyrir lyíjabúðarstofnun
hjer í Siglufirði. En það kann að
gefast kostur á því síðar.
Guðm. T. H a 1 1 g rí m s s o n.
Munið að borga
„Fram“.
/