Helgarpósturinn - 18.04.1980, Blaðsíða 1

„Skrýtnu mennirnir
eru ekki á vitum”
Óli kommi á Þingeyri i
elgaroóstsviðtali
2. árgangur
15. tölublaö
Föstudagur 18. apríl 1980
Lausasöluverð kr. 300 Simi 81866 og 14900.

■ Yfirleitt setjum við samansem-
merki milli mótórhjóla og ung-
linga. Þessi mótórhjólakappi er þó
heldur eldri en þeir. Hann heitir
Jónas Bjarnason og er 86 ára
gamall. Samt lætur hann sig ekki
muna um að þeysa um alla borgina
til innheimtustarfa og þeir eru ekki
margir dagarnir sem falla úr hjá
honum vegna veikinda.
NORÐMENN OG DANIR í SÍMASAMBANDI
-hákarl
VERDBÓLGINN HVÍTVODUNGUR
— innlend yfirsýn
MIL TISBRANDSFARALDUR í SVERDLOVSK
— erlend yfirsýn
„Ég þekki mýmörg dæmi þess, að fullhraustir menn
hafi brotnað niður á stuttum tfma, þegar allt f einu hefur
verið klippt á þráðinn,” sagði Svavar Hjaltested, 79 ára
gamall starfsmaður Almennra trygginga, f samtali við
Helgarpóstinn.
Svavar er einn þeirra fáu sem komnir eru yfir sjötugt,
en fá samt að halda sfnu gamla starfi. Yfirleitt eru opin-
berar reglurum hámarksaldur starfsmanna látnar gilda.
Helgarpósturinn ræddi viö fjölda fólks um atvinnumál
aldraðra og voru allir á einu máli um að starfshæfni
manna færi fremur eftir heilsu en aldri. Samt semáður er
aldurinn fremur látinn ráöa, þegar starfslok eru ákveðin.
Og starfsmennirnir sjálfir hafa þar ekkert um aö segja
HVADVARD UM BARNA-
STJÖRNURNAR OKKAR?
BARNIÐ SENT
fBURTUí
PRÓFUNUM
Lífsbarátta ungsnámsfólks
úr dreifbýli í höfuðstaðn-
um er enginn dans á rósum
„Fjárhagurinn er aðalvanda-
málið, það er svo dýrt að þurfa að
leigja. T.d. þurftum við að borga
heiltár fyrirfram, íbúðin stóð auö
i ailt sumar og engir peningar
voru eftir siðasta vetur. Þá voru
bara slegin lán og vixlar og þetta
flýtur á þvi.”
Þannig lýsir ungt námsfólk frá
Bolungarvik, Soffia Vagnsdóttir
og Pálmi Gestsson, sem bæði eru
i listnámi i Reykjavik, lifsbaráttu
ungs dreifbýlisfólks sem þarf að
sækja skólagöngu sina til höfuð-
borgarinnar. Þetta er ekkert
sældarlif sem þessu unga fólki er
boðið upp á og nú þegar prófannir
byrja verða þau Soffia og Pálmi
að sætta sig við að senda son sinn
kornungan til foreldra sinna
fyrir vestan til að geta helgað sig
prófunum.
fólkið afskrifa
„Barnastjörnur” svokallaðar r
*eru alþekkt fyrirbæri úr
erlendum skemmtanaiðnaði þar
sem auglýsingaskrumið og
persónudýrkunin er hvað
mögnuðust. Ung börn eða
ungiingar, hæfileikafull, faileg
eða einhverjum hagstæðum
eiginleikum búin, skjótast sem
snöggvast upp á stjörnuhimininn
en hrapa yfirleitt um leið og þau
eru orðin of gömul og vaxin upp
úr hlutverkinu.
Sem betur fer hefur þetta fyrir-
bæri ekki komið upp hérlendis i
sambærilegum mæli, og
vissulega geta krakkar sem
i þessu lenda lika haft bæði
gagn og gaman af.
Helgarpósturinn ræðir
i dag við fjórar „gamlar” islensk-
ar barnastjörnur, — Andrés
Indriðason, dagskrárgeröar-
mann, Stefán Thors, arkitekt,
Sverri Guðjónsson, kennara og
Hönnu Valdisi Guðmundsdóttur
menntaskólanema, — um reynslu
þeirra af þvi að hafa lent
i þessu hlutverki um
tima.
©
Björn
Bjarman
um hlut
íslands í
Víkinga-
sýningunni:
„ Vonbrígði sem varía
verður með
Nú stendur yfir
gagnmerk Víkingasýning
f British Museum i London.
Björn Bjarman, rithöfundur
og blaðamaður var á ferð i
heimsborginni á dögunum og
notaði þá tækifærið til að
skoða sýninguna.Hann lýsir
þvi sem fyrir augu bar
i Helgarpóstinum í dag,
og segir einkum tvennt
koma upp ihugann:
„t fyrsta lagi glæsU
leg og vel skipulögð
sýning en i annan stað
orðum lýst,,
vonbrigði, sem varla verður með
oröum lýst. í minum huga áttu
tslendingar nokkra og jafnvel
ekki litla hlutdeild og fullan
þegnrétt i þvi timabili sem kennt
er við vikinga. En framlag okkar
til þessarar gagnmerku sýningar
var I hróplegri andstöðu við þessa
barnatrú mina.
I fáum orðum sagt var skerfur
okkar allt i senn.fátæklegur.rislitill
og særandi fyrir hvern þann
sem hefur einhvern vott af
tilfinningufyrirþvi sem á^^^
hátiðlegum stundum er f 22|
kallað islensk menning.”\^ V