Helgarpósturinn - 26.03.1987, Blaðsíða 33
HARALDUR ingi Haraldsson
opnar nk. laugardag sýningu í Ný-
listasafninu uiö Vatnsstíg. Á sýning-
unni verða um 25 málverk ýmist
olíu eða akrýlverk, og 40 smærri
myndir sem eru teikningar á pastel.
Haraldur hefur málað þessar mynd-
ir á undangengnum tveimur árum
og hann sagði í stuttu spjalli við HP
að þetta væru mymfir sem yrðu til í
hinum raunsanna tatatveruleika bak
við augun. Jafnfmmt sýningunni
gefur Rauöa húsid á Akureyri, en
þaðan er Haraldur ættaður, út tvær
bækur eftir Harald, Ljóö í blárri bók
og bók án nafns með teikningum og
texta þar sem höfu«dur teflir saman
mismunandi fornwtMn, orði og
mynd, þannig að ^au skipta um
hlutverk. Haralduf stundaði nám
hér heima, við AíMf'á árunum 78—
’81 og síðan um þnggja ára skeið í
Hollandi.
Vafalítið munu margir kannast
við nafnið hér að ofan, Rauöa hús-
iö. Upphaflega var þetta félagsskap-
ur norðan heiða sem efndi til ýmissa
uppákoma og stóð fyrir sýningum í
Rauða húsinu, sem var gamalt timb-
urhús í miðbæ Akureyrar. Húsið
sjálft var síðan fært „inní fjörð" þar
sem það nú verður hestum að bráð,
en félagsskapurinn heldur ótrauður
áfram þó ekkert sé húsið. Hugur
þeirra er nú farinn að snúast meira
og meira að bókadtgáfu og hafa alls
10 titlar komið frá þéim. Fregnir
herma að þeir háfi hugsað sér að
gera stærri hluti í þessu í framtíð-
inni.
DJASS
eftir Vernharð Linnet
Trompetinnrás úr austri og vestri
Það kraumar í íslandsdjassinum
um þessar mundir og á sunnudag-
inn var hóf nýr íslenskur djass-
klúbbur starfsemi sína — Heiti
potturinn nefnist hann og á heim-
ili í Duushúsi. Ég átti þess ekki
kost að vera við opnunina, en þar
léku Skátarnir, tríó Eyþórs Gunn-
arssonar og hljómsveit Friöriks
Theódórssonar. Fullt var útúr dyr-
um og segja heimildamenn mínir
að leikgleði hafi verið mikil og er
vonandi aðhvorttveggjahaldistog
hægt verði að greina frá því sem
þar gerist á síðum HP er fram líða
stundir.
Ætlunin er að halda sveiflunni
gangandi hvert sunnudagskvöld
og mun hljómsveit Björns Thor-
oddsens leika á sunnudagskvöldið
næsta. Þarað auki verður djassað
mánudagskvöldið næsta í Heita
pottinum því danski trompetleik-
arinn Jens Winther kemur þá í
heimsókn og blæs við undirleik
Eyþórs Gunnarssonar, Tómasar R.
Einarssonar og Gunnlaugs Briem,
sem þjóðin var næstum því búin
að senda til Brússel. Jens mun
hljóðrita breiðskífu með þeim fé-
lögum og Rúnari Georgssyni um
helgina og piltarnir því samspilað-
ir á mánudagskvöld.
Jens Winther er okkur íslend-
ingum að góðu kunnur því hann
kom hingað á tíu ára afmæli Jass-
vakningar og blés ásamt tenórist-
anum Dale Barlow með Mezzo-
forte í Háskólabíói og síðan blésu
þeir félagar á Hótel Sögu með
dægilegri rýþmasveit: Jóni Páli,
Guömundi Ingólfssyni, Olle Stein-
holtz og Pétri Östlund.
Þegar Jens kom hingað á Jass-'
vakningarafmælið var hann þegar
helsti trompeteinleikari Radioens
Big Band og síðan hefur vegur
hans enn aukist. Ein af bestu djass-
skífum dönskum s.l. ár bar það
einfalda nafn: Jens Winther quint-
ett og með þeim kvintett hefur
hann ferðast víða við mikið lof
gagnrýnenda sem hlustenda.
Eg hvet alla sem djasstónlist
unna til að Iáta Winther sér ekki
úr greipum ganga þetta eina kvöld
er hann blæs á íslandi að þessu
sinni.
En sjaldan er ein báran stök — á
þriðjudaginn hefur annar tromp-
etieikari blástur norður á Akur-
eyri, daginn eftir á Akranesi og
þann 2. apríl blæs hann á Hótel
Borg í Reykjavík. Sá er einnig góð-
kunningi okkar: Leo Smith er fyrst
blés í Reykjavík á vegum Jass-
vakningar árið 1982. Hann hefur
verið í Evrópuferð með hljómsveit
sinni N’Da og leikið bæði austan
tjalds og vestan. Það telst einna
helst til tíðinda að gítarleikari
sveitarinnar er Þorsteinn Magnús-
son (Stanya), en hann lék tvíleik
með Leo á nýjustu breiðskífu
trompetleikarans: Human Rights.
Það var Grammið sem gaf þá skífu
út og það er Grammið sem stend-
ur að tónleikum Leo Smiths hér.
Auk Lqos og Þorsteins skipa
sveitina rafbassaleikarinn Wes
Brown, sem leikið hefur með Leo
um árabil, og trommarinn Kamal
Jens Winther.
Sabir, sem hefur m.a. leikið með
meistara Ornette Coleman. Það er
þó enginn frjálsdjass sem boðið er
uppá heldur rafmagnað djassfönk-
að reggie með sveiflu. Leo er
rastafari og lítur til Eþíópíukeisara
sáluga, Haile Selassie, sem ein-
hvers konar frelsara, svo sem Bob
Marley gerði. Reggie-djassfönkið
sem Leo Smith leikur hefur vakið
mikla athygli meðal bandarískra
gagnrýnenda og þykir það besta
er uppá er boðið í þeirri tónlistar-
grein. Það verður gaman að fá að
hlýða á þessa tvo trompetleikara í
Revkiavík í-næsju viku — þeir eru
jafn ólíkir semsvart og hvítt (sem
þeir eru) en samt af skyldum rót-
um sprottnir.
Gömlu sveiflumeistararnir týna
tölunni og hver af öðrum safnast
þeir til feðra sinna. Fréttin um að
Freddie Green væri allur er rétt og
finnst mér einhvern veginn að þar
með sé Basie-bandið úr sögunni,
hvort sem Frank Foster keyrir það
áfram eða ekki. Afturá móti var
fréttin um dauða Buddy Rich röng
og á kappinn vonandi eftir að
leika aftur með hljómsveit sinni.
Hann gekkst undir erfiða skurðað-
gerð vegna heilaæxlis en leikur
nú við hvern sinn fingur þótt hann
þurfi að gangast undir geislameð-
ferð næstu tvær vikur. Það lá við
að Buddy léki á Islandi s.l. sumar
og hver veit nema hann eigi eftir
að gista eyjuna. Buddy verður sjö-
tugur í júní. Hann byrjaði að
tromma í hljómsveitum fimm ára
og var kominn með eigin hljóm-
sveit ellefu ára; íslenskir sjón-
varpsáhorfendur hafa séð hann
með Prúöuleikurunum og Frank
Sinatra, Jón Páll hefur leikið með
hljómsveit hans og Guðmundur
Ingólfsson djammað með honum í
Osló.
Gömlu stjórsveitarjöfrunum fer
fækkandi í djassinum, en alltaf
bætast einhverjir í hópinn og
halda uppi merkjum lúðranna.
Hér á landi blæs Léttsveit Ríkis-
útvarpsins sem aldrei fyrr og þótt
hún sé ekki fyrstá íslenska stór-
sveitin, eins og misritaðist hér í
blaðinu, er hq^^pta íslenska at-
vinnustórsveitm —' því drengirnir
fá reglulega borgað úr ríkiskassan-
um, þótt sú upphæð sé ekki stór.
Reyni að
breyta hefðinni
Daði Guðbjörnsson myndlistarmaður og
formaður FÍM í viðtali
Daöi Guöbjörnsson sýnir um þess-
ar mundir í Gallerí Borg. Daöi er
löngu oröinn vel þekktur og hefur
ásamt öörum veriö í fararbroddi
þeirra sem gjarna eru kallaöir ungu
málararnir. Hann byrjar á að svara
spurningu um hvenœr hann hafi
málaö myndirnar á yfirstandandi
sýningu.
„Þetta eru allt myndir frá því í
fyrra, nema fjórar sem eru frá '85 og
einar tvær frá því í ár. Það má segja
að þessi sýning sé framhald af sýn-
ingu minni frá '85. Sýningin sem ég
var með í fyrra var hinsvegar öðru-
vísi, það var einskonar yfirlitssýn-
ing á því sem ég hef verið að gera frá
Annars hafa ekki orðið
mjög miklar breytingar á minni
myndlist á þessum tíma, ég held að
ég geti sagt að það sé heillegur þráð-
ur í þessu öllu.”
— Hvaö meö þennan flúrstíl, er
þetta ekki einkenni fyrir þig sem
listamann?
„Ég hef verið með þetta flúr í mín-
um myndum mjög lengi en hvort
þetta er einkennandi fyrir mig veit
ég ekki, kannski miðað við þá sem
núna eru í fullu fjöri, en ekki þegar
litið er til lengri tíma að sjálfsögðu.
Þetta er einkenni á töluverðum
hluta af myndum Kjarvals, og Svav-
ar Guðnason var, að ég held, ásak-
aður fyrir að vera of dekoratífur ein-
hvern tíma á sínum ferli. Þetta hefur
aldrei þótt mjög fínt hér heima.
— Þú nefnir þarna Svavar Guöna-
son, dreguröu aö einhverju leyti
dám af honum?
„Ja, flúrið var náttúrlega mikið
áberandi fyrir COBRA-hópinn sem
Svavar var í. Ég hef verið bendlaður
við þá, vafalaust réttilega, þótt ég
vinni mínar myndir allt öðruvísi en
þeir, þeir voru miklu lausbeislaðri
en ég leyfi mér að vera.”
— Hvaö viltu segja um hugmynd-
irnar aö baki myndunum?
„Ég myndi segja að þetta væri
einskonar leikur milli þess rökrétta
og órökrétta. Það eru í þessum
myndum ákveðnar vísanir í frum-
formin, og svo eru þetta myndir sem
fjalla töluvert mikið um list og lista-
söguna, þótt vísanir þess efnis séu
oft vel faldar. Þetta eru persónuleg-
ar myndir, þær fjalla ekki um við-
tekin viðfangsefni, ég er ekki ex-
pressíónískur, eins og megnið af því
fólki sem er í hinu svokallaða nýja
málverki. Ég er frekar að reyna að
breyta hefðinni, eða það finnst mér
sjálfur að minnsta kosti." K.K.
HELGARPÓSTURINN 33