Tíminn - 01.10.1959, Blaðsíða 1

Fjölmertnt var á fyrsta kjósendafundi B-listans hér í Reykjavík, sem haldinn var í Framsóknarhúsinu í gærkvöldi. Bar fundurinn vott um einhuga sóknar-
vilja í þeirri kosningabaráttu, sem nú er hafin.
lítsvars- og skattamálin verða eitt mesta stórmál næsta kjörtímabils
Lækka verður beina skatta á einstaklingum
og afstýra spillingu í álagningu útsvara
Úr ræðu Þórarins Þórarinssonar á
kjósendafundi B-Iistans í gærkveldi
Það hlýtur óhjákvæmilega að verða eitt helzta viðfangsefni
Alþingis á næsta kjörtímabili að taka útsvars- og skattamál til
endurskoðunar frá rótum og draga stórlega úr hinum beinu
sköttum, útsvörum og tekjuskatti, frá því sem nú er. Ef nauð-
synlegt er að afla ríki og sveitarfélögurn tekna í staðinn er
eðiilegt að gera það heldur í formi óbeinna skatta. Sú skatta-
tilhögun, sem nú er búið við, er alveg sérstaklega ranglát
gagnvart launastéttunum og bíður margs konar spillingu
heim, einkum þó útsvarsálagningin, eins og gleggst sést á út-
svarsíríðindum forsprakka Sjálfstæðisflokksins.
Þanrig fórust efsta manni B-list-
ans i Reykjavík, Þórarni Þórarins-
syni, orð á fyrsta kjósendafundi
listans, er haldinn var í Framsókn-
arhúsinu í gærkveldi. Þórarinn
sagði ennfremur:
Reykvíkingar greiía
330 millj. í útsvar
og tekjuskatt
— Það hefur margt verið rætt
um verðiag landbúnaðai’afurða und
anfarið. Það hefur verið látið eins
og þar væri aðalmeinsemd dýrtið-
arinnar fólgin. Seinustu vikurnar
'hafa menn þó verið að fá miða,
sem haía minnt þá óþægilega á það
að fleira á sinn stóra þátt í dýrlíð-
inni. Ég á hér við skatta- og út-
svarsseðlana.
Samkvæmt upplýsingum, sem ég
hefi aflað mér, munu Reykvíkingar
greiða um 90 millj. kr. í tekjuskatt
á þessu ári. Útsvörin, sem íhalds-
meirihlutinn í bæjarstjórninni legg
ur á Reykvíkinga, nemur nær
þrisvar sinnum hærri upphæð eða
um 240 millj. kr. Alls greiða Reyk-
víkingar því í útsvar og tekjuskatt
á þessu ári um 330 millj. kr.
Slíkar álögur ganga vissulega
langt úr hófi fram.
KaupiíS lækkaft, en
útsvörin hækkuÖ
Tekjuskatturinn og útsvörin,
sem Reykvíkingar greiða í ár, eru
nú tölulega hærri og koma þyngra
við skattgreiðendur, miðað við af-
komu, en nokkru sinni áður. Eðli-
legt hefði verið, þegar kaupið var
lækkað um áramótin seinustu, að
'tekjuskatturinn og útsvörin hefðu
verið lækkuð tilsvarandi. Þvert á
móti var tekjuskatturinn látinn
standa óbreyttur, en útsvörin hækk
uð, þannig að nú er jafnað niður
10—20 millj. kr. hærri útsvarsupp-
hæð en í fyrra. Slíkt var tillag rík-
isstjórnar Alþýðuflokksins og bæj-
arstjórnarmeirihluta Sjálfstæðis-
flokksins til þess að stöðva dýrtíð-
ina á þessu sviði. Skattgreiðendur
flestir munu líka finna það, að það
er örðugra fyrir þá nú en í fyrra
að rísa undir útsvarinu og tekju-
skattinum.
Gegndarleysi útsvara
Eins og áðurnefndar tölur sýna,
eru útsvörin langsamlega megin
hluti beinu skattanna, sem Reyk-
víkingar greiða. Að sjálfsögðu þarf
Reykjavíkurbær verulegt fé til
starfsemi sinnar, og hér hljóta því
að vera verulegar útsvai-sálögur,
meðan útsvörin eru helzti tekju-
stofn bæjarins. Hinu mun hins veg
ar enginn neita, að útsvarsálögurn-
ar ganga alveg úr hófi fram, þegar
þær eru orðnar 240 millj. kr. á
einu ári. Ástæðan fyrir svo gífur-
legum útsvarsálögum getur ekki
verið önnur en sú, að algert sukk
ríki í bæjarrekstrinum og að ekk-
ert tillit er tekið til gjaldgetu skatt
þegnanna. Þetta síðastnefnda sést;
sennilega bezt á því, að á einum
fjórum árum eða síðan 1955 hefurj
heildarupphæð útsvaranna verið
miklu rneira en tvöfölduð. Slíki
hefði ekki getað átt ,sér stað, ef
nokkuð hefði verið hugsað um
gjaldþol borgaranna af þeim, sem
stjórna bænum.
Launastéttirnar vertSa
IiarSast úti
Þær tölur, sem hér hafa verið
nefndar, sýna vissulega, að hinir
beinu skattar, útsvörin og tekju-
skatturinn, eru orðnir alltof háir.
En það er fleira, sem er athuga-
vert við úlsvörin og tekjuskaltinn.
Þeir koma mjög misjafnlega niður
(Framhald á 2. síðu)
Hæstiréttur sýknar
framleiðsluráðið
Hæstiréttur kvað upp dóm
sinn í framleiðsluráðsmálinu
í gær. Var Framleiðsluráð
landbúnaðarins þar algerlega
sýknað af ákæru þeirri, sem
reist var gegn því fyrir að
hafa lagt lítils háttar verð-
jöfnunargjald á sölu kjöts
innan lands.
Niðurstaða dóms undirrétt-
ar í málinu var alveg staðfest,
en forsendum breytt lítillega.
!nn um „finu nefndina”
Bjarni Benediktsson heldur
áfram að skrifa um „finu nefnd-
ina" og er það nú orðið aðaltromp
hans, að undirritaður hafi átt að
segja sig úr nefndinrii fyrst fund-
ir voru ekki haldnir i henni.
í tilefni af þessu vil ég aðeins
taka þetta fram:
Mér barst tilkynning um það í
febrúar eða marz 1958, að ég ætti
sæti í nefndinni og að utanríkis-
ráðherra væri formaður ísl. nefnd
arhlutans. Ég átti fljótlega eftir
þetta tal við ráðherrann um það
hvernig störfum nefndarinnar
yrði háttað, og taldi hann líklegt,
að hún myndi halda einn eða tvo
fundi árlega eftir ástæðum. í
framhaldi af þvi ræddi ég um það
við ráðherrann, hvaða mál yrðu
rædd á fyrsta fundinum og lagði
ég áherzlu á að rætt yrði m. a.
við fulltrúa Bandaríkjanna um
eftlrtalin at.-jði:
1. Að varðstöð varnarliðsins í
Hvalfirði yrði strax lögð niður.
2. Að endurskoðaðar yrðu þær
reglur, sem giltu um sambúð
varnarliðsins og landsmanna, m.
a. með það fyrir augum að koma
í veg fyrir árekstra og óþörf ferða
lög varnarliðsmanna.
3. Að hafnir yrðu samningar
um, að íslendingar tækju við
störfum á Keflavikurflugvelli,
sem hermenn gegna nú, — hern-
aðarstörf að sjálfsögðu undanskil-
in — eða byggju sig undir að
taka við þeim, svo að þeir gætu
annazt alla eðlilega starfrækslu
þar strax og rétt þætti að láta
herinn fara.
Af ástæðum, sem ég kann ekki
að greina, hefur nefndin aldrei
verið kvödd til fundar. Ég hef
samt talið rétt að biða átekta frek-
ar en að segja mig úr nefndinni,
svo að ég ætti þess kost að koma
þessum sjónarmiðum á framfæri,
ef svo færi, að fundur yrði hald-
inn. Meðan ég hef hins vegar ekki
átt þess kost að koma á framfæri
innan nefndarinnar þeirri gagn-
rýni, sem ég hef talið nauðsyn-
lega, hef ég talið mér skylt að
gera það á opnum vettvangi eða
hér í blaðinu. Hygg ég, að þetta
geti ekki talizt óeðlileg afstaða.
Annars ætti enginn maður síður
en Bjarni Benediktsson að sKamm
ast yfir því, þótt menn drægju
nokkuð að segja sig úr nefndum,
sem illa gengi að fá til starfa.
Bjarni á nefnilega algert íslands-
met í þessum efnum. Hann. var i
tólf ár formaður þingkjörinnar
nefndar, sem ekkert aðhafðist án
þess þó að segja af sér. Það virð-
ist þannig ekki ein báran stök
hjá Bjarna. Hann getur aldrei
kastað steini öðru vísi en úr gler-
húsi.
Þórarinn Þórarinsson.