ií»riðjim(Iag febr. 1910 MORGUNBLAÐI 6. argauigr '90. tölwblað Ritstjórnarsími iir. 500 Ritstjóri: Vilhjálmur Pinsen Isafoldarprentsmiðja AfgreiðslusÍMÍ nr. 500 Úr Softiny London, 10. febr. Heimför Wilsons. Það er búist við ]»ví, aö Mr. AVil- son nmni fara heimleíðis l'rá París himi 18. febrúar. Vopnahléssamningarnir. Samkvænd ]>ví sem iiréttaritari „Daily News" í París aegist frá, eru Þjóðverjar mjög óáriægðir meS •síðustu vopnahlésskilmálana. Það er ástæðá til þess að ætla, að Þióð- verjar haldi ekki áfra'm upplausn bersins, en haldi hersveitunura enn tmdir vopnum, nndir því yfirskyni að þess þiirfi vegna ástandsins innanlands og að þeir haíi nú sem stendur 18 herdeildir á vesturvíg- . •stöðvunum undir forystu Hinden- burgs. Upplausn bandamannahers- ins er undir því komin, hvað Þjóð- Vferjar sera. t'a.ð er hafteftir .Foch jmarskálki, að hann álíti að Þjóð- yerjar séu „farnir að gleýma því, . að þeir séu sigraðir". Plug milli London og París. Flugdrekinn „öoliatk", sem flaug i'rá London til Pavís með L4 -farþega, er kominn heim aftur. Vopnahlésskilmálarnir endurnýjaðir. Eins og kunnugt er, náðu fyrstu yopnahlésskiimálamir eigi lengra , «n f ram til 17. desember. Hinn 13. . ,<leseniber voru þeir svo framlengd- ir til 17. janúar og 16. sama mán- " aðar voru þeir enn framlengdir til 17. febrúar, með allmiklum breyt- ingum. í stað 500 eimreiða og 19000 járn- brautarvagna, sem Þjóðverjar áttu að láta af hendi við bandamenu, v -eiga þeir nú að skila þeim rúmlega 51000 landbúnaðarvélum með öll- um útbúnaði (svo sem gui'uplóg- um, sláttuvélum, þreskingarveium o. s. frv.). Eiga að fylg.ia hverri Kaupirðu góðan hlut, ijjþá mundu hvar þú fékst hann, Sigurjón Pétursson. LDNDÁR-HLDTÁB3EF. Handhafar hlutabréfa nr, 95 — 96 — 127 — 130 — 131 — 238 og 358 í hlutaíél. »Völundur< eru hér n:eð ámintir að sýna hlutabréf sin á skrifstofu féiagsins, og er áríðandi að þeir geri þetta sem allra fyrst Reykjavík í febr. 1919. Stjórn hlutafeL „Völ a vél varahlutar, sem nægt geta til 18 mánaða. Þriðjungnum af þess- úm vélum eiga Þjóðverjar að l.afa skilað fyrir 1. marz, og hinum fyr- ir 1. júní. Skiþuð var nefnd til þess að hafa eftirlit með rússneskum herföng- um í Þýzkalandi. Nefnd bessi á að sitja í Berlín og koma Eram iyrir hönd bandamanna við þýzku stjórnina ogj ráða fram úr öllum þeim málum, er við kome. rússnesk- um herföngum í Þýzkalandi, sér- staklega viðvíkjandi geymslu þeirra og vistum handa þeim. Yiðvíkjandi kafbátunum eru sett þess.i viðbótarskilyrði: Alla kal'- 'báta, sem eru sjðfærir eða geta flotið, verðixr þegar í stað að af- henda bandamönnum. Þá kafbáta aðra, sem ekki er hœgt að komast með til landa bandamamia, verður að úiiýta'i'ullkomlega uiuiir uiasjá bandamanna. Þjóðyerjar verða j)eg- ar í stað að hætta kafbátasmiSum og þá kafbáta, sem nú eru í smíð- nm, verður að ónýta. Auk þess er svo fyrir mælt, að öll þau skip bandamann, sem eim eru íþýzkum höfnum, veröi að gefa( laus og senda þau heim. Þýzki kaupskipastóllinn. Þá er eiiii svo fyrir mælt í þess- um nýju samningum, að Þjóðverj- ar verði að at'henda allan kaup- skipastól sinn. Verður hann látinn sigla undir merkjum bandamanna og eftirliti þeirra og einhvers manns, sem Þjóðverjar kjósa til þess sjálfir, meðan vopnahléð stendur. En ekkert er \\m það á- kveði«, hvað á að verða um þessi skip að lokum. Sýnist bandamönn- um það nanðsynLagt, geta þeir að nokkru eða öllu loyti skift um skipshafnir á ])essum Bkipnm, <M, þýzku sjómennirnir verða þá send- ir heim. Allar landbúnaðarvélar, sem Þjóðverjar hafa tekið í herbiiðum þeim, er ])eir höfðu á síuu valdi á Kaupirðu góðan hlut, þá mundu hvar þú fékst hann. Sigurjón Pétursson. / • vestnrvígstöðvunum, eigi að af-i hendast sínum fyrri eigendunji, Yi'irherstjórn bandamanna áskil- iir sér ívtí til ]>ess að leggjá undir sig, gegn tryggingum, öll Strass- borgarvígin austan Rínar eg 5—10 kílómetra landsvæði fyrir austan þau. Getaþeir lagt þetta uridir sig eftir viku aðvörun .(Frakkar hafa þegár lagt undir sig nokkuð af því) og mega Þjóðverjar eigi flytja neitt á brott þa§an eða skemma. Þjóðverjar mótmæltu öllum þess- tun nv.ju sk'rlyrðum, en urðu þó að skrifa undir þau, af því að þeir voru til neyddir. — Um þýzku kanpförin er þess enn fremur get- ið, að þau eigi að sigla undir tveim fánum — fáua þeirrar þjóðar, sem skipin fær til umráða, og sérstök- um bandamannafána, rauðum, hvít- um og bláum, með rauði-i bmgröud þvert yfir reitina. Nokkrar íviln- anir vöru gerðar um siglingar milli Þýzkalands og næstu landa, ei_. það var ekki viðlit að bandamenn vildu upphefja hafnbannið. 1 Hjálparstöð fyrir berkla- veika í Reykjavík. Ný líknarstarfsemi. Reykjavíkurbær á um sárt að binda eftir kvefpestina, er nú er um garð gengin. En það er annar sjúkdómur, sem ekki er um garð genginn, sem ekki fer yfir á ein- um einasta mánuði, heldur er stöð- ugt á ferðinni í þessum bæ. Að vísu er hann ekki eins hraðfara og inflúenzan, en honum miðar þó svo vel áfram, mánuð eftir mánuð, ár eftir ár, að hann verður skæðari öllum öðrum sjúkdómum. Berklaveikin hefir ýmist verið nefnd híbýlasjúkdómur, barnasjúk- dómur eða öreigasjúkdómur, og Kaupirðu göðan hlut, þá mundu hvar þú fékst hann. Sigurjón Pétursson. má alt þetta til sanns vegar íæra. Hún er b í b ý 1 a s j ú k d ó m ti r, því hún sezt sérstaklega að þar sem þéttbýlt er og þar sem húsákynni eru þriing og léleg. Hún er b ar nas j úk'dómur, ]>ví eng- um er eins hætt við að smitast eins og börnum, og það er auðsætt, að hættan er pví meiri. því lélegri sem liúsakyimin eru, et' þar 1 t einhver, sem smitað getur. Ö'g berklaveikin er ö r e i g a s j ti k d ó m u r, að því leyti, að lnin er mikhi algengari meðal snauðra manna er. efnaðra, sérstaklega í mannmörgum bæjum og hverfum, því bæði er smitunar- hættari meiri í þröngbýlinu, sem snauðir meim vei'ða við að búa, og svo eiga þeir erfiðara moð að leita sér lækninga, og hafa ekki þann aðbúnað, sem iiauðsynlegur er til þess að ná heilsunni aftuiv biii hún á annað borð. Auðvitað er hér að eins um mun að ræða, því berklaveikin er al- geng meðal allra stétta. Hin síðari áriri hafa um 40 berklaveikir s^úklingar, sem heim- ili eiga í Rvík, verið innlagðir á Heilsuhælið árlega, og margir eru þeir sjúklingar, sem aldrei fara á heilsuhæli. Það er alkunuugt, hve erfitt slíkir sjúklingar eiga með að ná sér í húsnæði. Því veldur sýk- ingarhræðslan, sem einmitt keyrir fram ttr öllu hófi. Þeir verða oft að hola sér niður, þar sem engir aðrir vilja'búa. Við ekulum liugsa okkur f jölskyldu, þar sem einhver er berklaveikur, búandi í slíkri her- bergiskytru, þar som sjúkir menn' og heilbrigðir, börn og fullorðnir sofa í sömu herbergisholunni, stundum í sama rúmi. Það má geta nærri hvernig loftið er. Það má geta nærri, að þar er sýkhigarhætt- an margföld, og á slíkum stöðum er hætt við að sjúkling, sem bata hefir fengið, versni aftur. Eg hefi áður, á öðrum stöðum, ritað um hjálparstöðvar f y r i r b e r k 1 a v e i k a s j ú k- linga. Þessi starfsemi hefir rutt sér til rúms, og er svo að segja í öllum löndum, í hverjum stórbæ og í mörgum smábæjum og þorpum. Þessi starfsemi hefir gert svo mikið gagn, að þar sem hún einu sinni er komin á, er það mál manna, að án hennar verði ekki komist af, og að hún muni verða eitt af beztu vopnunum í baráttunni við berkla-' veikina. Það er aðalstarfsvið þessara stöðva, að hjálpa berklaveikum sjúklingum á heimilum þeirra, gera alt, sem hægt er að gera, til þess Kaúpirðu góðan hlut, þá mundu hvar þu fékst hann. Sigurjón Pétursson.
Beinir tenglar
