'j&riðjudag 18 jfébr. 1919 8 argangff 97. t&iisblarit Riístjórnarsími nr. 500 Ritstjóri: Vilhjálnrar Finsevi .v-MS íaaf oid arpr«.nt8mjí8 j» | AfgpriMtafm! úr. 500 Friðarfundurinn. Þessar myndir eru frá friðarfundinum í París, sem nú er liáður í Quai d'Orsay, en verður fluttur til Versailles þegar fulltrúar Þjóð yerja koma þangað. Efst til vinstri má líta þá Lloyd George, Clemenceau og Baker, hermálaráðherra Bandaríkjanna. Hægra inegin 'við þá er mynd af því, þé er friðarfulltrúarnir koma til utanríkusráðuneytis Frakka á Quai d' Órsay og hermenn halda þar heiðursvörð fyrir framan. — Að neðan er mynd frá sjálfum friðarfundinum. Meðál þeirra, sem þar eru. má þekkja Poineare forseta, sem stendur hjá arn- inum. vmstra megm við hann er Wilson forseti og stendur, en hægra megin situr Lloyd George. - Síðasta myndin er tekin þá or Poin- care flutti setningarræðu friSarfundarins. Símoslúðrið Flestir þeirra, sem íandsímann nota að nokkrum mun, munu nafa rekið sig á það, að hann er ekki jafn þögull og hann á að vera. Komi inaður og sími út á land, get- ur maður verið hér um bil hand- ¦ viss um það, að næsta dag veit all- ur bærinn um hvað talað var — því er slöngvað framan í mann uppi á Rauðarárstíg og vestur á Holts- götu og alt þar í milli. Nú er það svo, að símþjónar eru eiðsvarnir. Þeir mega ekki segja •¦@itt einasta orð af því sem þeir heyra. Þrátt fyrir það fer varla svo orð um xímann, að það sé ekki á allra vörum. Og sé þa« satt, sem sagt er, að á einni millistöð land- símans hafi frúin og vörðurinn boð- ið gesti sínum að hlusta á skraf annara sér tii dægrastyttingar, þá er ekki við góðu a.ð búast. Aniiars getur það oft komið sér illa fyrir ýmsa menn, ef símtöl þeirra fara út á meðal almennings. En menn eru nú einu sinni svo gerðir, að þeir væna ekki aðra um ódrengskap áð óreyndu. Verði eg samt aftur var við það, að síma- stöðin slúðri, þá mun eg reyna — 1>æði vegna mín og annara — að fá hana til þess að þegja. H. B. Fiáísó- hermanna- og verkamannaráðsins' í Berlín. Áshmdið í Þýzkalandí, síðan byltingin varð í nóvembermámiði. hefir að mörgu leyti verið verra en símskéytin bera nieð sér. Stjórn Éberts fe'stúlíti] mjog, verkamanna- ráðið og framkvæmdaráðið skipað verstú bófum og stjórnin eigi ver- ið þess megnandi að halda þeim niðri. Talandi vottur um framferði verkamannaráðsins er hin gífur- lega f járeyðsla þess. Pyrstu 14 dag- ana, sem það sat að völdum, hafði það farið með 800 miljónir marka. Eru það tveir þriðju hlutar þoss fjár, sem Þýzkaland várSi til hers> og flota fyrir ófriðiim. „Lokalan- zeiger" telur upphæðina mikiu. nieiri, eða 1800 milj. mörk. Undir- skrifararnir í ráðinu höfðu hærri byrjunarJaun en embættismemi eru vanir að fá eftir 20—30 ára þjón- ustu. En sjálfir meðlimir ráðanna skömtuðu sér 1200—1500 mörk á mánuði, og gat stjórnin ekki s. 'ioinar skorður við þessu. Skynsain- ari menn sáu hvert stefndi me5 þessu ráðlagi og reyndu að sýna fram á að þetta yrði til niðurdreps- tyrir þjóðina. en j>að virtist ekki hafa nein áhrif.
Beinir tenglar
