Miðv,öag 19 ííebF. 1919 98 Ritstjórnarsími nr. 500 Ritstjóri: Vilhjálmur Fínsen ísaf oldarp¥«ntsm télnhl»f/ ú London, 18. febr. Vopnahléssamningarnir endurnýjaðir. Það er tilkynt opinberlega, að Foch marskálkur hafi skýrt frá því í yíirherráðinu í París þ. 17. febr. um kvöldið, að Þjóðverjar hafi gengið ag vopnahlésskilmál- um bandamanna. Morð Liebknechts. Frá Berlín er símað, að nefnd sú, sem skipnð var til þess aj? rann- -saka atvik að dauða Liebknechs, hafi tilkynt stjórniimi, að hún muni hætta störfum, ef liðsforir.gjar nokkrir og hermenn, sein hún telur seka um morðið, verði ekki teknir höndum og mál þeirra rannsakað , af borgaralegum dómstóti, í stað þess að láta herrétt fjaila um það. En þessu hefir stjórnin synjað. Viðskíftin vi Búlgaríu og Tyrkland. i . Viðskiftaráðið brezka hefir gef- ið út allsherjar leyfi til að hefja aftur viðskifti við Tyrkland, Búl- garíu og Svartahafshafnir Rtíss- lands. Göður sestur. Með jjSterling" kom hingað í fyrradag kapteinn úr sjóher Svía, hr. N. Unnérus frá Stokkhólini, á- samt frti sinni. Brindi hans hingað er að kynnast viðskiftahögum þjóð- armnar og skilyrðum fyrir náinni viðskiftasamvinnu milli Islands og Svíþjóðar. Kemur hann hingað sem umboðsmaður „s'veriges allmána Exportf örening", ssem er sam- bandsfélag og nær yfir alla Sví- J?Í6S. og hefir hann leiðarbréf frá sænsku stjórninni. Vér höfum hitt hr. ITnnérus að máli og gerir hann svolátandi grein fyrir för sinni: — Vér Svíar höfum til þessa lítil hein kynni haft af íslandi. Verzlun- arviðskiftin ganga að mestu leyti / y£ir Danmörku með dönskum milli- liðum. íslendingar brúka raikið sænskt timbur og þó nokkuð af Kaupirðu góðan hlut, J>á mundu hvar þú fékst hann. Sigurjón Pétursson. Fundarboð. Aðalfundur Fiíkirkjusaínaðaiics i Hifnr.ifirði, verððr haldina í kirkju safnaðarins mánodaginn 24. febr. n. k. k!. 7V2 siðdegis. D a g s k r á: 1. Lngðir fram endurskoðaðir reikmngar kiikjunnar fysir f.udagaátið 1917 og 1918. 2. Kosin safn ðarstjórn. ¦ 3. Borin upp tillaga til samþyktar um frjils fjárframlög tH prcsts og kirkju í stað hiris ákveðna nefskatts er verið hefir. 4. 0anur safnaðarmál er upp kunna að verða borin. Safíiaðarstjórtiin. sænskum járnvörum og vélum, en þau viðskifti hafa gengið óhentuga og dýra leið. Sama er að segja um íslenzkar afurðir. Vér fáum ís- lenzka síld —- beztu síldina, sem á boðstólum er í Svíþjóð —¦ og okkur sárvantar ull, kjöt og svo margt fleira gott, sem íslendingar hafa aflögum. En við höfum verið syo langt frá, eða réttara sagt: það hefir verið þrösknlchir á milli okk- ar, sem nú er horfinn. Nú er engin ástæða til að snúa sér eigi beint hingao, bæði til ríkisstjórnarinnar og einstakra manna, og gera til- ratm til þess að koma á beínu við- skrftasambandi milli«ríkjanna. Þau viðskifti, sem hingað til hafa þrif- ist undir því óeðlilega fyrirkomu- lagi, sem verið héfir, ættu að vera nægileg sönnun þess, að beint við- skiftasamband verðtir báðum aðil- um til ómetanlegs gagns. Af Norð- urlaiidaþjóðunum eru það að niörgu leyti Svíar, sem eru bezt faihiir til viðskifta við íslendmga. Þeir hafa allar tegundir bygging- arefna, sem ísland þarf mikið af, og standa ofarlega í allri vélasmíði. I rafmagnsiðnaði eru þeir sam- keppnisfærir og hafa þar orðið góða reynslu. Alls þessa munu ís- lendingar þurfa með og eigi skaði að, þó vér getum kept á íselnzkum markaði á sama grundvelli og aðr- ar þjóðir. Og svo eru íslenzku vör- nriiar. Tóviimufyrirtækin okkar þurfa óhemju af ull. Húsdýrin hafa f ækkað svo óskaplega á stríðsárun- um að það tekur að minsta kosti 10 ár að koma upp aftur þeim stofni sem var fýrir stríðið. Við þurfum að flytja inu mikið af smjöri og kjöti og íslendingar hafa sinn hús- dýrastofn óskertan eftir ófriðinn. í stuttu máli: við viljum vera með í samkeppninni, það getur engan skaðað. •— Um fyrirkomulagið á væntan- legu viðskiftasamhandi Svíþjóðar og íslands fara hr. Unnerus þannig orð: Kaupirðu góðan hlut, þ§ xnundu hvar þú fékst hann. Sigurjón Pétursaon. —* Eg hugsa mér að komið verði á fót verzlunarfélagi með sænsku og íslenzku fé. Hafi það skrifstof- ur bæði á íslandi og í Svíþjóð og kaupi þær vörur þar, sem þjóðirn- ar'skiftast á, hver í sínu landi og selji þær að viðbættum flutnings- kostnaði. Hér er ekki að ræða um gróðafyrirtæki fyrir einstaka ménn heldur þjóðlegar stofnanir, er reki viðskiftin að eius til að efla hag landanna. Més virðist ísland hafa verið svo einangrað í öllum sínuni viðskiftum hingað til. Hvers vegua er alt af farið til Danmerkur til þess að fá lán? Og hvers, vegna er alt af farið fyrst þangað, ef eitt- hvað þarf að geraf Megum við ekki vera með, við erum líka frænd- ur, og ínargt líkt með okkur. — Vonandi verður góður árangur af för þessa maniis. sém nú er til vor komiim handan um haf og vill leita samvinnu við yngsta ríkið á Norðurlöndum. Og gleðiefni má það vera oss, að hér er rétt á móti oss fyrsta hendin, sem ríkið ís- lenzka fœr tækifæri til að taka á móti. Er vonandi a,ð sú kveðja hafi góðar afleiðingar. Lsndar vestaibifs Vilhjálmur Stefánsson var um miðj- an desembermánuð sæmdur „Charles P. Dalys" heiðursmerkinu svo nefiida fyrir hið mikla starf, sem hann hefir unnið í þágu visindanna á ferðum sín- um. Var honum afhent það í New York. Við það tækifæri flutti Vil- hjálmur ræðu þar sem hann endurtók fyrri Sskoranir sínar um það, að eigi væri verið að þröngva menningu upp á Eskimóa, því að það væri sama sem að útrýma þeim alveg. Sagði hann þar sögu af einum Eskimóaflokki, sem fanst árið 1825 og í voru þá 5000 manns, en nú eru eigi eftir nema 40. Kaupirðu góðan hlut, þá mundu hvar þú fékst hann. Sigurjón Pétursson. Kendi hann menningunni og breyttum lifnaðarháttum um tortíming þjóð- flokksins. Inga Johnson, sem verið hefir hjúkr- unarkona í heriiði Kanada, hefir hlot- ið hæsta heiðursmerki fyrir fráhært hugrekki og dugnað við líknarstörf. Einar Jónsson myndhöggvari er nú sem stendur að gera frummynd a5 minnismerki um íslendinga þá, sem fallið hafa í stríðinu. Jóhannes Jósefsson glímukappi hef- ir að undanföniu sýnt íþróttir sínar í Orphean leikhúsinu í Winnipeg. Þórður Thorsteinsson, sonur Stein- gríms skálds, hefir ásamt feiri lönd- um fengið lausn úr herþjónustu og er kominn til Kanda. Hefir hann náð fullri heilsu aftur og er allæknaður af sárum þeim, sem hann fékk í fyrra. Pallnir landar. Guðmundur Bjarna- son, fæddur í Beykjavík árið 1900. Foreldrar hans eru þau Þórður Bjarna- son og Vigdís kona hans, sem nú eiga heima í Selkirk. Guðmundur var send- ur tií Prakklands seint í júlí 1916 og var hann stöðugt í skotgröfunum þang- að til liann féll 2. sept í haust, þá rúmlega 18 ára gamall. Sveinn Hjaltalín Oddsson, sonur þeirra Guimars Oddssonar frá Hvammi í Kjós og Sesselju Sveinsdóttur frá Syðraseli í Hrunamnnnahreppi, féll í orustu 8. ágrist í sumar. Haiui var fæddu'r í íieykjavík 30. sept. 1890. Danskfslenzka féfagið hélt aðalfund simi 13. janúar, aS viðstöddu allmiklu f jölmenni, bæði af íslendingum og Dönum. Hátíðin fór mjög vel fram og menn skmntu sér hið bezta. Sfjórnin — Arne Möller prestur, Aage M. Benedictsen rithöfundur, frú Stampe-Feddersen, lýðháskóla- stjóri Poulsen, próf. Pinnúr Jóns- son, kabinetssekretær Jóii Svein- björnsson og Þórarinn Ttilinius stórkaupmaður •— var endurkosin í einu hljóði. Auk þess voru kosin í varastjórn: Próf. Brik Arup, tmg- frú Ingibjörg Ólafsson og Auð. mag. Kristinn Armannsson. Formaðtir, Arne Möller, gaf stutt yfirlit yfir starfsemi félags- ins, arangur þess og framtíðarhorf- ur. Kvað hann félagið hafa áorkað furðu miklu á jafn skömmum tíma, og ætti að fá enn þá meira gert nú, Kaupirðu góðan hlut, þft mundu hvar þú fékst hann. Sigurjón Pétursaon.
Beinir tenglar
