Tíminn - 27.08.1942, Blaðsíða 2

370
TÍMIM, fimmtiidagfim 27. ágnst 1942
94. blað
'gímirm
Fimmtudag 27. áqúst
Orð og efndir
í upphafi ófriðarins voru bæði
stjórnmálamenn og alþýða
manna fyllilega á einu máli um
það, að meðan þessi hildar-
leikur stæði yfir, ættum við að
búa sem mest að okkar, gæta
hófs í öllu, gera sem minnstar
breytingar á lífsvenjum, láta
stríðsgróða ekki villa okkur sýn,
forðast umfram allt verðbólgu
og verðhækkun eftir fremsta
megni.
Allir fulltíða menn voru minn-
ugir fyrri heimsstyrjaldar og
hinnar taumlausu dýrtíðar, sem
þá ríkti í landinu. Þeir mundu,
hve fljótt stríðsgróðinn fjaraði
út, hve lítið hann skildi eftir
af varanlegum verðmætum, hve
örðugt reyndist að klifra niður
stigann af hátindi verðbólg-
unnar og koma jafnvægi í bú-
skap þjóðarinnar og lífsvenjur
einstaklinga.
Allt þetta átti að forðast a,f
fremsta megni. Öll þjóðin fagn-
aði því, að samstarf hafði tek-
izt með aðalþingflokkunum og
full eining virtist ríkja milli
þeirra um vandamál líðandi
stundar og komandi ófriðarára.
Síðan ófriðurinn hófst eru
senn liðin þrjú ár.
Margt hefir breyzt. Hin góðu
áform hafa liðið undir lok. í
stað þess að standa saman
gegn aðsteðjandi hættum og
örðugleikum, höfum við tekið
upp harðar deilur um innan-
landsmál. í stað þess að hafa
hemil á stríðsgróðanum, höfum
við gerzt þrælar hans.
Saga þessarar hnignunar í ís-
lenzkum þjóðmálum, er sorgar-
saga. Hún er saga um það,
hvernig menn missa sjónar á
hlutverki sínu, skyldum sínum
og loforðum, jafnvel orðum og
eiðum.
Af þeim þremur flokkum, sem
stóðu að ríkisstjórn í upphafi
styrjaldar, hefir Framsóknar-
flokkurinn einn haldið þeirri
stefnu óbreyttri að vara við ó-
gætilegri stefnu í fjármálum,
vara við afleiðingum þess að
sprengja aðhald í verðlagsmál-
um.
Sú stefna hefir orðið í minni
hluta á Alþingi nú í bili. En hitt
er jafn víst, að meginþorti þjóð-
arinnar óttast þá stefnu, sem
leiðtogar hennar virðast fylgja,
og hún óttast það syndaflóð
dýrtíðar og verðbólgu, sem
þessir menn hafa leitt yfir hana.
Af fldkkum þeim, er tóku þátt
í þjóðstjórninni bilaði Alþýðu-
flokkurinn fyrst. Hann braut
gegn áður lýstri stefnu af ótta
við nágrannaflokkinn, sósíal-
ista eða kommúnista. Þess
vegna fór hann úr stjórninni,
þegar átti að setja varnargarð
í elfi verðbólgunnar og stemma
hana að ósi.
Sjálfstæðisflokkurinn virtist
þá enn vilja halda í horfinu. En
hann rauf einnig samstarfið
með því að taka upp ótímabært
fjandskaparmál gegn sam-
starfsflokki sínum.
í raun og veru er kjördæma-
málið sameiginlegt átak þeirra
afla í þjóðfélaginu, sem ekki
vildu eira því, að verðbólgu og
dýrtíð væri haldið í skefjum.
Sjálfstæðisflokkurinn á Al-
þingi hefir komizt í þá grát-
broslegustu aðstöðu, sem hent
getur nokkurn stjórnmálaflokk.
Hann fleygir frá sér öllu
taumhaldi • í verðlagsmálum,
sem hann lengi vel taldi höfuð-
nauðsyn að stjórna með hygg-
indum og festu.
Framsóknarmenn hafa valið
stjórnarskrárfrumvarpi því,
sem nú er verið að sigla hrað-
byri í gegnum þingið: Stjórnar-
skrá upplausnarinnar. f þeirri
nafngift fólst frá upphafi sá
spádómur, að í kjölfar hennar
mundi fljóta upplausn í flest-
um þeim stjórnargerðum, sem
mest eru aðkallandi eins og
sakir standa og mestu geta skipt
fyrir sjálfstæði þjóðarinnar og
heiður á komandi árum.
Það má nú öllum ljóst vera,
að þessi hrakspá hefir ræzt og
er að rætast.
Hin nýja dýrtíðaralda, sem
nú er að flæða yfir landið, er
Timburvandræðí
- úrræði íbaldsíns
Fiskírœkt og Iridun
Viðtal við Ólaf á Hellulandi
Um þessar mundir eru liðin
10 ár frá því að lögin um fiski-
rækt og friðun bergvatnsánna
voru samþykkt á Alþingi.
Ólafur Sigurðsson fiskirækt-
arráðunautur leit inn á skrif-
stofu Tímans fyrir skömmu
síðan, og átti þá tíðindamaður
blaðsins viðtal við hann um
fiskiræktina og það helzta, sem
gerzt hefir í þeim málum síðan
hið opinbera fór að hafa af-
skipti af þeim.
— Lögin um friðun berg-
vatnsánna og fiskiræktina eru
10 ára um þessar mundir, segir
Ólafur. Nokkrar breytingar og
viðaukar hafa verið gerð við
lögin eftir því, sem reynslan
hefir sýnt að þörf var fyrir. Á
síðasta Alþingi var bætt inn í
þau heimild til að friða göngu-
silung í sjó. Að dómi þeirra, sem
bezt þekkja til erlendis í þess-
um efnum, er okkar Iöggjöf um
þessi mál orðin einhver hin
fullkomnasta, sem til er. Lög
þessi byggjast á þremur aðaF
atriðum: Bönnuð er laxveiði í
sjó, stofna má veiðifélög, sem
hafa stuðning landslaga að
baki sér, svo að öll veiði í við-
komandi vatnsfalli er á valdi
félagsstjórnarinnar og heimilt
er að banna veiði göngusilungs
í sjó.
— Hvað eru mörg veiði- og
fiskiræktarfélög á landinu?
— Slík félög eru alls orðin um
60 og skilyrði eru til að fjölga
þeim nokkuð enn. Langflest
þessara félaga hafa horfið að
því ráði, að leggja niður neta-
veiði og veiða einungis á stöng.
Þó er leyfð netaveiði þar, sem
veiðifélög eru við jökulárnar,
enda eru þær einu vatnsföllin,
sem þola þá veiðiaðferð án þess
að stofninn þrjóti á stuttum
tíma. Ég hefi rekið mig á, að
hugsunarhátturinn varðandi
þessi mál er mikið að breytast
hjá landsmönnum, einkum á
svæðum elztu veiðifélaganna.
Bændurnir eru farnir að tala
um vaxandi veiði í ánum með
talsverðum drýgindum. Margir
hafa sagt við mig: „Nú er að
koma góður stofn í ána; hún
var bókstaflega full af laxi í
haust“. Með því að leggja nið-
ur netaveiðina í bergvatnsán-
um, var horfið frá rupli og rán-
veiði, en í staðinn kom ræktun
og fyrirhyggja. Eitt aðalvið-
fangsefnið síðustu 10 árin hef-
ir verið að uppræta netaveið-
ina úr bergvatnsánum, því að
þær eru beztu upepldisstöðvarn-
ar fyrir laxinn og silunginn.
Þetta tímabil hefir stofninn
aukizt svo hröðum skrefum í
ánum, að mér þykir sennilegt,
að innan skamms fari að veið-
ast stöðugt eins mikið á stöng,
að minnsta kosti í sumum
þeirra, og áður veiddist í net,
þegar mest fiskaðist. Svo virð-
ist, sem stofninn í íslenzku án-
um vaxi örar en dæmi eru til
erlendis. Mun það meðal ann-
ars stafa af því, að vatnið í ís-
lenzku ánum er yfirleitt hreint
og heilnæmt og ekki blandað
sora frá verksmiðjum eða öðru
slíku frárennsli, eins og marg-
ar af ánum í hinum þéttbyggðu
löndum.
— Hvað er að segja um veið-
ina í stöðuvötnunum?
— Aðalveiðivötnin í byggð eru
þrjú: Mývatn, Þingvallavatn og
Apavatn. Við Mývatn er fiski-
ræktin að komast í viðunandi
horf. Þar eru reknar tvær klak-
stöðvar, og sú þriðja er að verða
fullbúin til notkunar. Tekizt
hefir að stemma stigu fyrir
veiði riðsilungsins að mestu
leyti og álftin fæld burtu af
riðstöðvunum, en hún var hinn
mesti vargur í véum.
Um Apavatn og Þingvalla-
vatn gegnir allt öðru máli, enn
sem komið er. Þó munu veiði-
eigendur við þessi vötn vera
farnir að átta sig á, að fram-
vegis verði eitthvað að gera til
að viðhalda og auka veiðina í
vötnunum. í óbyggðum er ara-
grúi af vötnum, sem eru full af
silungi, en í flestum þeirra er
lítið sem ekkert veitt.
— Er ekki búið að gera laxa-
stiga og bæta gönguskilyrðin
fyrir laxinn í mörgum ám?
— Síðustu árin hefir komizt
talsverður skriður á slíkar að-
gerðir. Alls er búið að gera um
16 fiskvegi. Flestir eru í Flóka-
dalsá í Borgarfirði. Þessi fisk-
vegagerð hefir margskonar þýð-
ingu. í mörgum ám eru stað-
hættir þannig, að hár foss er
skammt frá ósi árinnar, sem
stöðvar laxinn á göngu sinni,
og veldur því, að engin veiði er
í miklum hluta árinnar. Með
fiskvegunum er hægt að koma
laxinum í alla ána. Veiðin verð-
ur miklu betri við það að rýmra
er um laxinn, og auk þess fá
miklu fleiri jarðir aðgang að
veiðinni.
— En hvað er að segja um
silungarækt í volgu vatni?
— Fiskirækt í tjörnum tíðk-
ast víða erlendis, og hefir náðst
góður árangur af þeirri aðferð.
Hér á landi getur verið um að
ræða fiskirækt í volgu vatni.
Geri ég ráð fyrir, að í framtíð-
inni megi ná stórkostlegum
árangri í fiskiræktinni með því
móti, því að volga vatnið þýðir
hið sama og eilíft sumar fyrir
Úti um byggðir landsins og
kauptún hefir undanfarið ríkt
stórkostlegt vandræðaástand,
vegna timburskorts. Mest allt
timbur, sem til landsins hefir
flutzt, hefir verið notað í
Reykjavík — sumt að vísu til
nauðsynlegra framkvæmda, en
að mjög miklu leyti hefir timr-
ið verið notað til bygginga
skrauthýsa, sumarbústaða og
annarra slíkra framkvæmda,
sem auðvitað eiga að sitja á
hakanum, þegar skortur er
byggingarefnis.
Tímanum er kunnugt um, að
í maímánuði í vor gerði fyrrver-
andi viðskiptamálaráðherra það
að skilyrði fyrir flutningi á
timburförmum, sem þá voru
væntanlegir, að timrinu væri
ráðstafað eftir ákvörðun við-
skiptamálaráðuneytisins, enda
þvert á möti þeim fyrirheitum
sem unnin voru í upphafi styrj-
aldarinnar.
Ólafur Thors og ríkisstjórn
hans ber fyrst og fremst á-
byrgðina. Þessari stjórn er
hrófað upp' með fylgi þeirra
flokka, sem fyrstir brugðust í
verðlagsmálunum og harðast
hafa barizt gegn öllum skyn-
samlegum ráðstöfunum í því
efni.
Margir hinna vitrari Sjálf-
stæðismanna voru svo óánægðir
yfir atferli hans við síðustu
kosningar, að þeir sátu hjá og
vildu eigi kjósa.
Hvað mun þá síðar verða? En
það er ekki nóg fyrir þessa
menn að láta andúð sína í ljós
með því að sitja hjá. Þeir verða
að horfast í augu við veruleik-
ann. Þeir verða að gera það upp
við sjálfa sig, hvort þeir eru
samþykkir þeirri upplausn og
verðbólgu, sem stjórn Ólafs
Thors hefir veitt yfir landið.
Og séu þeir mótfallnir hel-
stefnu þessari, verða þeir að
taka höndum saman við þann
flokk, sem einn hefir varað við
hættunni og reynzt trúr mál-
stað þjóðarinnar: Framsóknar-
flokkurinn.
Á næstu krossgötum, sem
væntanlega eru ekki langt
framundan, verður Sjálfstæð-
isflokkurinn krafinn reiknings-
skila. -f
A ð norðan:
i.
Kvenfélag Suður-Þingeyinga
var stofnað skömmu eftir alda-
mót. Það starfar í deildum í
flestum sveitum milli Reykja- j
hlíðar og Vaðlaheiðar og mun
vera elzta samband kvenfélaga
á landinu. Það hefir jafnan
starfað með miklum þrótti og
beitt sér fyrir mörgum góðum
málum. Fyrstu frumherjarnir
hófu langvinna og þrautseiga
baráttu fyrir stofnun hús-
mæðraskóla í héraðinu, og
unnu að lokum, eftir næstum
tvo áratugi, glæsilegan sigur,
því húsmæðraskóli sá, sem
reistur var að lokum, markar
tímamót i menningarsögu
kvenna i sveitunum.
Þegar félagið var stofnað,
var hinn forni heimilisiðnaður
nær því að deyja út. Félagið
setti sér það takmark að rétta
hann við. Hér var erfiðu hlut-
verki að sinna, en þrautseigja
kvennanna varð hér einnig
sigursæl. Félagið hefir einnig
haldið sýningar á heimilisiðn-
aði héraðsins, í fyrsta sinni
1915, nú síðast 27. júlí 1942.
II.
Margir örvæntu um sýning
þessa og töldu óráð, nú væru
flestar konur einyrkjar, en ungu
var slík ráðstöfun sjálfsögð eins
og þá horfði.
Magnús Jónsson mun hins
vegar ekki hafa talið miklu
skipta, þótt bændur og útgerð-
armenn og aðrir atvinnurek-
endur næðu ekki í nokkra spýtu
á sama tíma, sem timbrið var
keypt upp af stríðsgróðamönn-
unum í Reykjavík. Hann hefir
því fellt niður öll afskipti af
þessu máli og árangurinn af
þeirri stefnu ráðherrans þekkja
flestir utan Reykjavíkur a. m. k.
Nú hefir flokksbróður ráð-
herrans, Bjarna Benediktssyni,
víst þótt nóg um afskiptaleysi
ráðherrans í málum þessum og
það öngþveiti, sem af því leiðir.
Flytur hann nú frumvarp á Al-
þingi um notkun byggingarefn-
is. Virðist vaka fyrir flutn-
ingsmanni, að ríkisstjórnin
geti haft afskipti af sölu bygg-
ingarefnis á hverjum stað, —
og ekki er hægt að sjá annað
en að ætlunin sé, að það bygg-
ingarefni, sem kemur til
Reykjavíkur t. d., skuli þar
notað o. s. 'frv.
Slík,ar ráðstafanir mundu
gera illt verra. — Hér þarf full-
komið vald yfir byggingarefn-
inu og tryggingu þess, að það
sé flutt þangað, sem þess er
mest þörf, — hvar sem það er
á landinu og hvar sem bygging-
arefnið kemur að landi.
Auðvitað vænta menn sér
ekki neinnar úrlausnar á þessu
máli af þeirri ríkisstjórn, sem
nú situr. Hún hugsar um það
eitt í þessum málum, að hafa
fyrirkomulagið sem allra heppi-
legast fyrir kaupmennina og
framkvæmir því vitaskuld
aldrei neitt, sem getur minnkað
gróða þeirra, hversu aðkallandi
sem nauðsyn almennings kann
að vera.
Mikil loitárás
í mikilli loftorustu yfir Port
Darwin fyrir skömmu, þar sem
flugvélar Bandamanna og Jap-
ana áttust við, biðu Japanir
mikinn ósigur.
Japanir sendu 47 flugvélar til
árása á borgina, þar af 27 þung-
ar sprengjuflugvélar.
Flugvélar Bandamanna skutu
niður 13 japanskar flugvélar en
misstu enga sjálfir.
stúlkurnar hyrfu sem farfuglar
á haustnóttum, enda komnar
háannir túnasláttar og veður
fremur válynd í lofti. Dagur-
J inn var kaldur og úrillur. Og þó
kom mikið fjölmenni, mörg
hundruð manna, að Laugum
þennan dag.
Og hvað var þar að sjá?
Tvennt mun hafa vakið
mesta athygli. Þelband og
prjónles úr því og ýmiskonar
listvefnaður.
Þeir, sem bezt til þekkja,
telja þingeyska ull fínni og
þelbetri en aðra ull hérlenda.
Þetta mun hafa hvatt þing-
eysku konurnar til þess að hafa
þelið til nokkurskonar listiðn-
aðar. Það hefir myndazt keppni
um, hver gæti unnið bezt og
fínast úr þelum. Halldóra
Bjarnadóttir telur, að þessi tó-
skapur eigi hvergi sinn líka er-
lendis eða hérlendis.
Hún vill bæta þriðju burst-
inni við húsmæðraskólann á
Laugum og stofna þar tóvinnu-
skóla fyrir allt landið, kenna
þar listrænan og hagnýtan ull-
ariðnað, svo sem bezt hentar
húsmæðrum.
Þelbandið og prjónlesið var
að miklu verk hinna eldri
kvenna, og bar meiri svip hins
gamla tíma, og lét minna yfir
sér en hinir marglitu listofnu
og saumuðu dúkar og áklæði,
er þöktu veggi og bekki tveggja
stórra sala, framar öllu öðru.
Þar var vinna ungu stúlkn-
anna, og augsýnileg áhrif hús-
mæðraskólans. Margar fyrir-
myndir höfðu verið sóttar í
fornan íslenzkan listvefnað. Þó
gætti þar allmikið erlendra
fyrirmynda og er illt til þess
að vita, að svo mikil og góð
vinna skuli lögð í muni, sem
aldrei geta skartað vel í ís-
lenzkum stofum.
III.
Miklu minna gætti þarna
þess, sem karlar höfðu unnið.
Mikla athygli vöktu þó ýms-
ar gipssteypur Aðalgeirs frá
Stórutjörnum, frumlegar
myndir, steyptar og málaðar á
ýmsa muni úr gipsi. Og nokkuð
var þarna af ýmsum smámun-
um úr tré. En enga hugmynd
gáfu þeir þó um hina miklu
smíði, sem nú er framkvæmd í
héraðinu.
Hin síðari árin hefir fjöldi
sveitabýla verið endurreistur,
bæði að bæjum og útihúsum,
úr varanlegu efni. Öll sú mikla
smíði, er nær eingöngu fram-
kvæmd af bændum sjálfum,
varla fenginn utansveitarmað-
ur til smíða. Lærisveinar Þór-
halls kennara frá Ljósavatni að
Laugaskóla, éru margir lista-
smiðir og færir að búa heimili
að húsgögnum.
Ungu stúlkurnar hafa marg-
ar hverjar klætt hin nýju hús
og muni þeirra með dúkum sín-
um. Að því ber að stefna, að
ungu mennirnir smíði eigi að-
eins húsin, heldur einnig hús-
munina almennt í sveitum. En
til þess þarf enn að herða sókn-
ina. Það þarf meðal annars að
finna snotran og hagnýtan hús-
gagnastíl. Og helzt þyrftu í
sveitunum að rísa iðnaðarmið-
stöðvar með vélum og tækjum,
sem léttu vinnuna, söguðu efni
til o. s. frv.
Þetta er allmikið hagsmuna-
mál. Sveitirnar verða varla
numdar að nýju svo vel sé, nema
iðnaður hjálpi sem aukaat-
vinna. En það er öllu framar
menningarmál. Sveitaheimilin
njóta sín ekki, missa eitthvað
af arinyl sínum, ef þau bera
ekki svipmót þess, að bóndinn
og húsfreyjan hafi búið þau
eigin höndum.
IV.
í þúsund ár hefir þjóðin full-
nægt fegurðarþrá sinni með
heimilisiðnaði. Nú gengur öld
efnishyggju yfir heiminn, allt
er metið til fjár, fegurðin og
listin eins og annað, almenn-
ingur sækir æ meir að því að
kaupa fegrun umhverfisins,
heldur en að leggja tóm-
stundavinnu sína í sköpun þess
fagra.
Nú fara tómstundir margra í
fánýtar skemmtanir. Þeir einir
eru taldir listamenn, sem lærð-
ir eru, en „fúskararnir" fyrir-
litnir. Þessi aldarandi glæðir
ekki verkgleði unga fólksins til
listiðnaðar, tízkukonunni
finnst hann ekki „borga sig“.
Ég veit ekki hvort í öðrum
málum finnst orð, sem svarar
Handavinnusýníng-
í Laugaskóla
Hitaveituefni
á haSsbotni
Blaðinu hefir borizt tilkynn-
ing frá amerísku herstjórninni
um, að skipi, sem flutti hluta
af efni til hitaveitunnar hafi
verið sökkt í árás, er óvinirnir
gerðu. Talið er að um 1000 smá-
lestir af efni til hitaveitunnar
hafi verið í þessu skipi, auk um
600 símastaura, varahluta í
bifreiðar og ýmiss annars
varnings.
Ekki er enn vitað hvað af
efninu til hitaveitunnar var
með þessu skipi, en óhætt er
að fullyrða, að þetta skipatjón
verður til að seinka framgangi
hitaveitumálsins enn um óá-
kveðinn tíma.
Vestur-Isl. söngkona
Ung íslenzk söngkona, ungfrú
Þóra Matthíasson, hefir getið
sér mjög góðan orðstír fyrir
söng sinn í Ameríku. Ungfrú
Þóra er dóttir Gunnars Matt-
híassonar (Jochumss. skálds)
og er hún fædd vestan hafs.
Ungfrú Þóra hefir sungið m.
a. fyrir hin stóru útvarpsfyr-
irtæki National Broadcosting
Company og Columbia Broad-
costing System og hlotið ein-
róma hrós allra blaða, sem
minnst hafa á söng hennar.
Eitt blaðið segir m. a. um
ungfrú Þóru:
„Þóra Matthíasson, óvænt
coloratursöngkona frá íslandi
vann hreinan sigur. Hin hreina
og fagra rödd hennar hreif á-
heyrendur með yndisleik sín-
um. Hún var eins og vorblóm,
ljós, grannvaxin og örugg í
framkomu. Hin rólega, örugga
framkoma hennar er augsýni-
lega byggð á réttum undirbún-
ingi og minnir á Flagstad
(Kristine, norsku operusöng-
konuna frægu).“
Benda allar líkur til, að þarna
sé komin fram á sjónarsviðið
söngkona, sem gera má ráð fyr-
ir að hljóti mikla frægð og við-
urkenningu í framtíðinni.
laxa- og silungsseiðin. Tveir
bændur norður í Kelduhverfi
hafa gert tilraun í þessum efn-
um í smáum stíl með talsvert
góðum árangri. En okkur ís-
lendinga vantar alla verklega
þekkingu á þessum málum.
Hana verðum við að fá erlend-
is frá. Gæti ég vel trúað, að í
framtíðinni yrði þessi uppeldis-
aðferð mikilvæg atvinnugrein,
ef við getum tileinkað okkur
þær aðferðir, sem til þessa þarf,
því að nóg fóður má fá úr úr-
gangi frá slátur- og frystihús-
um handa seiðunum.
til nýyrðis Jónasar um „yndis-
arðinn“. En eitt er víst, að þó
að hávaða manna finnist hann
ennþá engu skipta, er hann þó
öllum vinnulaunum æðri og
sælli að þiggja.
Margir hinir eldri menn virð-
ast örvænta um andlega menn-
ingu unga fólksins, finnst að
það hyggi mest til fánýtra
skemmtana og gjálífis, og sé
þar kvenþjóðin enn þá meir á
undanhaldi frá sveitalífinu.
Þessir svartsýnu menn fengu
svar á sýningunni að Lauga-
skóla. Ennþá eru hundruð
ungra kvenna í litlu héraði, sem
verja tómstundum sínum til að
skreyta heimili foreldra sinna,
meta meir yndisarð vinnunnar,
en glys og skemmtanir tízk-
unnar.
V.
Ekki verður minnst þessa
sýningardags svo, að því sé
gleymt hvers virði héraðinu er
húsakostur Laugaskóla. Svo
má segja, að þar sé húsakostur
er rúmi alla úr nálægum sveit-
um, sem líklegt er að heiman-
gengt eigi í senn. Auk skólans
sjálfs er leikfimissalurinn, sem
Inun vera einn stærsti sam-
komsalur í sveitum landsins.
Héraðið verður sem eitt heim-
ili slíka daga. í leikfimissalnum
fóru fram ýmsar skemmtanir:
ræðuhöld, ágætur kórsöngur
kvenna, einsöngur frú Lissyar á
Halldórsstöðum, en að lokum
var' stiginn dans.
Sýningargestur.
ttbreiðið Tímann!