Tíminn - 24.12.1958, Blaðsíða 13

★ JDLABLAÐ TIMANS 195B ★
13
Guðmundur Kjærnested, skipherra.
Ilmandi kaffiiykt barst nú fram
vélina. Ingi vélamaður hafði sett
ketilinn yfir. Yeitti hann nú öllum
kaffi af miklum myndarskap og'
ennfremur voru nú teknir fram
brauðkassarnir. Allir fengu tæki-
færi til þess að dvelja stundarkorn
aftur í „borðsai", fá sér kaffi og
reyk. En ekki var lengi tál setunnar
boðið. Þegar komið var yfir Blöndu-
ós, fundu flugmennirnir „gat“. En
svo nefna þeir skýlausa bletti, þar
sem sést til jarðar. Þarna grillti í
dauf ljós í þorpinu, langt fyrir neð-
an. Þarna var farið að lækka flug-
ið. Flugmemiirnir beindu vélinni í
hringi og stööugt færðist jörðin
nær og nær. Þarna var hafskipa-
bryggjan, brúin á Blöndu og spítal-
inn.
Þegar komið var niður í 1200
feta hæð, var stefnan sett út miðj-
an Húnaflóa. Vindur var hvass, en
skyggnið sæmilegt. Við aðeins
greindum ljósin á Skagaströnd og
litlu síðar sáuin við vitann í Sel-
skeri til vinstri. Strandafjöllin
komu í ljós. Þau voru drungaleg í
haustmyrkrinu. Enda hétu þau
leyndardómsfulluin nöfnum, sem
líka voru drungaleg, eins og þau:
Dranagaskörð, Geirólfsnúpur, Látra
bjarg og Heljarvíkurbjarg. Svona
nöfn voru ekkert blávatn, enda
staðirnir ekki árennilegir. Þegar
komið var norður undir Kögur, var
sama sagan. Þykkir þokubakkar
lágu þétt upp að landi og svo langt
til hafs sem augað eygði. Við sner-
um enn við. 4 skip sáust í radar-
tækinu, en ekki voru tök á að at-
huga þau nánar. Reyndar vissum
við hvaða skip þetta voru. Það
voru 2 brezkir togarar, brezk frei-
gáta og varöskipiö Sæbjörg.
Nú var stefnan sett „með línu“
austur með. Flogið var framhjá
Skaga, í áttina að Siglufirði og
mynni Eyjafjaröar. Ætlunin var aö
gista á Akureyri yfir nóttina eftir
að skipherrami hafði ráðfært sig
við landhelgisgæzluna.
Þegar komið var í mynni Eyja-
fjarðar, sáust Ijós á Grímseyjar-
sundi. Komið var hið bezta flugveö-
ur. Var nú haldið að ljósunum, ef
ske kynni, að þar væri eitthvaö á
ferðinni, er okkur bæri skylda til
aö hafa afskipti af. Flugið var nú
lækkað i 200 fet og von bráöar
vorum við komnir að ljósunum.
Sterkum ljóskastara var beint að
fyrsta skipinu. Mjór ljósgeirinn
skar myrkrið og i ljós lcom norð-
lenzkur fiskibátur. Mennirnir í
bátnum veifuðu til okkar. Það var
nú ljóst, að þarna var ekkert í okk-
ar verkahring, svö að við héldum í
áttina til Eyjafjarðar. Til Akureyr-
ar.
Davíð Stefánsson hefir ort mikið
kvæði um að sigla inn Eyjafjörð.
Ýmsir fleiri hafa orðið til þess að
yrkja kvæði um firði. Matthías
sagði: „Skin við sólu Skagafjörður“
o. s. frv. Já, íslenzk skáld hafa
keppzt um að lofsyngja firði, þegar
þeir eru baðaðir sumarsól.
Eyjafjörður er fallegur fjörður,
ekki aöeins í sólskini á sumardegi,
heldur er hann lika fagur í annan
tíma, meira að segja í myrkri. Ef
ég væri Eyfirðingur og skáld, myndi
ég yrkja langt kvæði um Eyjafjörð
í myrkri, þ. e. a. s. séðan úr lofti.
Þegar ver.ið er niðri á jörðinni, er
myrkrið svart og Ijótt, en þegar
verið er hátt á lofti í flugvél, er
það allt öðru visi: Alstirndur him-
inn, undursamlega fíngerð samsetn
ing af takmörkuðu ljósi og lit. Þeg-
ar komið var inn fyrir Hrísey, blasti
við Ijósbogi frá þúsundum ljósa í
höfuðstað Norðurlands. Innan
skamms snerti vélin jörðina með
lágu ískri og von bráðar stöðvaðist
hún fyrir framan afgreiðslubyg'g-
inguna. Klukkau var 2347.
Þoka
Eg vil nú fara fljótt yfir sögu.
Siðdegis daginn eftir var haldið
frá Akureyri og austur fyrir land.
Út af Héraösflóa varð að snúa við
vegna dimmviðris. Vorum við á
hótelinu á Egilsstöðum yfir nótt-
ina. Þess má geta, að lent var á
Egilsstöðum eftir radíómiðara
(radio-compass), en það er aðferð,
sem í raun og veru er undirstaða
innanlandsflugsins hér. Aðferð
þessi grundvallast á því, að flogið
er yfir radíóvita í sifellu meðan
flugið er lækkað niðurfyrir skýin.
Á þennan hátt er mögulegt fyrir
flugvél að fljúga niður gegnum ský,
enda þótt há fjöll séu á allar hliöar,
eins og t. d. á Akureyri. Ef þessir
vitar væru ekki til staðar, er hætt
við því, að erfitt væri aö tryggja
öruggt flug hér innan lands, enda
hefir flugvélum minna hlekkzt á,
síðan radíólendingar fóru að tí'ðk-
ast.
Lagos
Þegar flUgbáturinn lyfti sér til
flugs af Egilsstaðaflugvelli í grárri
morgunskímunni, höfðu tveir menn
bætzt við í vélina, þeir Stefán Jóns-
son fréttamaöur og unglingspiltur
af varðskipinu Þór, Guðbjartur
Benediktsson að nafni. Þeir voru
á leiðinni til Reykjavíkur.
Flogið var sem leið liggur til
sjávar, út á Héraðsflóa. Þaðan var
haldiö suður með línu að Gerpi, en
þar snúið við aftur og stefna sett
að Langanesi. Segir ekki af feröum
okkar fyrr en komið var fram hjá
Langanesi og að Hraunhafnar-
tanga. Þá sáum við fyrsta skipið
frá því að við fórum frá Egilsstöð-
r!m. Flugið var lækkað og haldið
að skipinu. • Þetta reyndist vera
brezka skipið Black Ranger, birgða-
skip brezku flotadeildarinnar, sem
hér aðstoöar tögara við ólöglegar
vaiðar. Þarna voru ennfremur
nokkrir togarar að veiðum. Þegar
gerðar höfðu verið staðarákvarðan-
ir yfir togurunum, kom í ljós, að
þeir voru að veiðum innan fiskveiði
takmarkanna. Togararnir voru all-
ir brezkir. Ennfremur var þarna
alllangt í burtu tundurspilliririn
Lagos.
Þegar við höfðum lokið mæling-
um að skipunum, var flogið lágt
niður að einum togaranum. Guðjón
flugstjóri renndi vélinni alveg nið-
ur að sjónum, svo nærri, aö maöur
bjóst við að’ hún myndi snerta
vatnsflötinn. Þegar fáeinir metrar
voru eftir að togaranum, lyfti hann
vélinni snögglega til þess að rekast
ekki á möstrin og í sama mund var
skotið merkjaljósi. Merkjaljós eru
alsaklaus og gera engum rnein. Ekki
var langt um liðið, þegar Garðar
loftskeytamaður tilkynnti, að tog-
arinn væri búinn að klaga okkur
fyrir tundurspillinum. Kvað togar-
inn þessa djöfulsins Catalinu vera
byrjaða að skjóta á togarann. Við
sjáum, að tundurspillirinn setti á
ferð og beygði í áttina að togaran-
um. Við héldum samt áfram að
stríða togaraskipstjóranum og enn
fremur reyndi loftskeytamaðurinn
að fá hann til þess að svara sér í
talstöðina, en til þess var hann
ófáanlegur. Við biöum yfir togaran-
um þar til tundurspillirinn kom til
„hjálpar“, þá héldum við áfram
ferðinni. Skömmu síðar náði Garð-
ar loftskeytamaður radíósambandi
við Lagos. Bað Garðar hann um
að taka nokkur loftskeyti til þeirra
togara, sem þarna hefðu verið að
ólöglegum veiðum. í skeytum þess-
um var togararskipstjórunum til-
kynnt, að þeir hefðu veriö staðnir
aö ólöglegum fiskveiðum innan
landhelgi og yrðu kærðir fyrir til-
tækið. Tundurspillirinn lofaöi að
koma loftskeytum þessum til skip-
anna.
Ccmmandore í slæmu skapi?
Nú var haldið meðfram nýju lín-
unni vestur eftir. Yfir Grímsey og'
þaðan að Horni. Ekkert sást til
skipaferða á þessari leið fyrr en
farið var að nálgast Hornbjarg, en
þar voru nokkrir brezkir togarar aö
veiöum utan 12 sjómílna markanna,
enda voru þeir látnir afskiptalaus-
ir.
Þegar komiö var aö Straumnesi,
sáust fyrstu landhelgisbrjótarnir.
Varðskipið Sæbjörg var þarna hjá
þeim og ennfremur brezk freigáta.
Þar sem varðskipið var þarna gerö
um við aðeins lauslegar mælingar
að þessu sinni og héldum svo áfram
eftir aö hafa haft talsamband við
Sigurö Árnason skipherra á Sæ-
björgu.