Tíminn - 01.04.1960, Blaðsíða 13

T í MIN N, föstudaginn 1. aprfl 1960.
13
! m MINNING:
Frií Gudrun Jónasson
[ggert Gilfer, skákmeistari
Fáein minningarorð
Fœdd 24. des. 1910
Dáin 25. marz 1960.
Hún var fædd í Lenvig hinn 24.
desember 1910, dóttir Rantzau
Geisler, sem lengi var 1. vélstjóri
hjá björgunarfélagi Eon. Z. Switz-
er. Hún ólst upp hjá foreldrum
sínum í Gedser á Falstri, lauk
gagnfræðaprófi í menntaskóla í
Nyköping og stundaði síðar nám
í húsmæðraskóla í Kaupmanna-
höfn. Hinn 26. september 1931
giftkt hún Ársæli kafara Jónas-
syni, sem hafði þá starfað hjá
björgunarfélagi Switzer um nokk-
urra ára skeið. Stóð brúðkaup
þeirra i Marseille og voru hjónin
þar búsett fyrst í stað, en fluttu
til íslands 1933.
Hinni ungu og myndarlegu hús-
freyju féll þegar vel við hina nýju
fósturjörð sína. Hún náði fljótt
furðu góðum tökum á íslenzku
tungunni og má segja að hún hafi
talað hana lýtalaust. Henni var
yfirleitt haígt um að læra tungu-
mál og hún talaði ensku, þýzku
og frönsku. Hún var rausnarleg
húsfreyja og manni sínum sam-
hent við að skapa fallegt heimili,
þar sem hún og þau bæði nutu
þess að taka vel á móti vinum sín-
um og margir hafa þar notið gest-
risni þeirra hjóna. Ég mun ávallt
minnast hennar með þakklæti fyr-
ir kynni okkar.
Frú Guðrún átti að stríða við
mikla vanheilsu síðastliðið ár og
leitaði sér heilsubótar bæði hér
heima og í Danmörku, en allt kom
fyrir ekki. Hún lézt 25. f. m. en
útförin fer fram í dag. Vinir hjón
anna senda Ársæli og tengdafor-
eldrum hans einlægar samúðar-
kveðjur.
Bjarni Bjarnason.
Hún ólst upp í landinu, þar sem
beykiskógurinn liðast um ása og
dalverpi, og hún fluttist til lands-
ins, sem vantaði beykiskóginn, en
hafði í hans stað tignarleg fjöll; og
hvoru tveggja virtist hún kunna
jafn vel, því hvort tveggja átti
við skapgerð hennar og þó mat
hún ekki síður tign íslenzkrar nátt-
úru.
Frú Guðrún Jónasson, fædd
Geisler, bar svipmót stórrar ættar
og hún var sjálf stórbrotin í lund.
Ég kynntist frú Guðrúnu fyrir
allmörgum árum, og ég fann, þeg-
ar við fyrstu kynni, að hún var
cvenjuleg kona. Hún kunni vel þá
list að láta gestum sínum líða
vel, og er hún bauð gestum til
sín, var hún hin fullkomna hús-
móðir, sem auðveldlega breytti
hversdagsleikanum í hátíðarstund.
Fjölþætta menntun sína hlaut
írú Guðrún í Danmörku þar sem
hún dvaldist hjá ástríkum foreldr-
um sínum unz hún giftist eftirlif-
andi eiginmanni sínum, Ársæli
Jónassyni og fluttist með honum
til framandi landa.
Hingað til íslands fluttist frú
Guðrún árið 1933 — og hún tók
fljótt ástfóstri við þetta land, sem
var þó svo ólíkt ættjörð hennar,
og mér er nær að halda, að hér
hafi hún unað því betur því lengur
sem hún dvaldist hér.
Á síðast liðnu ári fór hún til
Danmerkur sér til heilsubótar, og
'’irtist nokkuð hafa áunnizt i því
efni,' en þrátt fyrir alla þá um-
ör.nun sem hún naut þai hjá ást-
rikum foreldrum sínum og öðrum
a’ttmennum. þá þráði hún þó að
l:oma heim — og hún kom heim,
og hún fór — fór til þeirra heim-
k'mna. sem bíða okkar allra
Frú Guðrún var du að eðlis-
fari. en inin va- heil og trvgg vin-
nm sínum
Nú. þegar frú Guðrún er horf-
in vinum sínum, minnazt þeir á-
nægjus'tundanna, er þeir áttu á
snotra heimilinu, sem hún og Ár-
sæll Jónasson höfðu búið sér.
Frú Guðrún Jónasson unni ís-
lenzku vori og björtum nóttum
sumarsins, og við vonum að þar
sem hún fer að loknu jarðlífi mæti
hún enn vori og sumri, þar sem
engan skugga ber á — þar sem
hið eilífa vor kærleikans ríkir.
★★★
Hun voksede op í Landet hvor
Bögeskoven „bugter sig i Bakke og
Dal“, og hun tog med sin Mand til
Landet hvor Bögeskoven manglede
men hvor der i stedet fandtes höje
og stolte Bjerge, og hun elskede
disse to Lande lige höjt, for de var
begge to en saa stor Del af hendes
egen Karakter — det smukke og
Ömfindtlige og det store og det
stolte.
Det var nemt at se at Fru Gud-
run Jónasson var af en fornem her-
komst, og hun besad en stærk Kar-
akter, der ikke saa let bukker sig
for Stormen.
Jeg lærte Fru Gudrun at kende
i hendes smukke Hjem, der var
præget af hendes gode Smag og
fornemme Tone, for Fru Gudrun
besad i saadan en höj grad den
fuldkomne Husmoders ædle kunst
altid að lade sine Gæster föle sig
hjemme.
Det var i aaret 1933 at Fru Gud-
run tog med sin mand til Istend —
og hun kom saa hurtigt til jft elske
dette Land, der i mange henseend-
er var saa forskelligt fra hendes
Fædres Land, og jeg tror at hun
skattede Island desto höjere desto
længere hun opholdt sig der.
Sidste Aar opholdt Fru Gudrun
sig en Tid i Danmark, hvor hun
forsögte at komme sig efter en
langvarig Sygdom, men trods hend-
es höjt elskede Forældres og andre
Slægtningers Omsorg længtes hun
at komme op til Island — og hun
kom hjem — og hun gik bort til
den Verden, der venter os alle.
Og nu, da Fru Gudrun er bort-
gaaet, mindes hendes Venner og
Bekendte de dejlige Tider de til-
bragte i det smukke Hjem som
hun og Ársæll Jónasson havde
skabt.
Fru Gudrun Jónasson elskede
pen islandske Vaar og Sommerens
lvse Nætter. og vi haaber at' hun,
hvor end hun saa færdes maa end-
nu gaa Vaar og Sommer imöde —
h.nsides den store Elv hvor kær-
l'ghedens evige Vaar hersker
I dag gaar Tankerne först og
fremmest til Gudruns Forældre,
Fru Karen og Ranzau Geisler, der
har misted en kær Datter de elsk-
ede saa höjt.
Jeg ved dog at i deres dybe Sorg
vi) det tröste dem at mindes Rejs-
en til Island i Aaret 1951 da de
gæstede Fru Gudruns Hjem og nöd
hendes Kærlighed og Omhu i de
giade Sommerdage.
Vi tröster os alle ved de gode
Minder.
Henrik Thorlacius.
Hinn 1. marz s.l. var formlega
stofnað taflfélag útvarpsmanna,
Riddaraliðið. Á undirbúningsfundi,
höldnum nokkrum vikum fyrr, var
samþykkt að hafa í liðinu einn
heiðursfélags frá upphafi vega,
ef hann vildi gerast svo lítillátur.
Og svo varð. Sá, sem heiðraði þann
ig hið nýja félag var sjálfur Egg-
ert Gilfer, margvegsamaður ís-
Iands- og Reykjavíkurmeistari í
Rætt vifc frú Sigrúnu
Ingólfsdóttur
(Framhald af 9. síðu).
— Hefðir þú fremur óskað
þér að vera á stað þar sem
væru minni umsvif en á Hól-
um?
— Vera má, að það hefði
átt betur við mitt skaplyndi
að vera þar, sem minna var
umleikis, en Hólum fylgir, eitt
hvað sérstakt — ég veit ekki
hvað það er — sem laðar fólk
ótrúlega. að staðnum. Oft
hvarflar að mér, að það séu
einhver áhrif aftan úr öld-
um. Fólk unir sér vel á Hólum
og bindur ósjálfrátt tryggð við
staðinn. Og margs hef ég þar
notið, sem veitt hefur mér
gleði. Eg hef alla tíð haft yndi
af fallegum skepnum og fögru
umhverfi og úr svefnherberg
isglugganum í nýja húsinu
sé ég fjallið Elliða blasa við.
Það fjall stígur fyrst út úr
dimmunni á vetrárdögum.
Um það leika hin fegurstu
litbrigði alla árstíma og skýja
far yfir því breytist í sífellu.
Þannig hef ég sífellt yrir aug
unum lifandi náttúru, sem er
fegurri' nokkru málverki.
Þá er það ekki lítið ánægju
efni, að hitta gamla nemend
ur, hvar sem farið er um land
ið, finna tryggð, þeirra við
skólann, njóta vináttu þeirra
og fylgjast með þroska þeirra
og lífsferli.
— Eru öll börnin ykkir far-
in að heiman?
— Þar til síðasta sumar
komu þau alltaf heim á sumr
in, og unnu við búið, því að
alltaf eru verkefnin næg. En
nú er eldri sonur okkar að
nema landbúnáðarverkfræði
í Bandaríkjunum og eldri
dóttirin að byrja hjúkrunar-
nám, svo að sennilega fer að
fækka dvalardögum þeirra
heima. Yngri sonurinn er í
menntaskóla og smgri dóttir-
in Kvennaskólanum, en fóst-
urdóttirin gift kona og farin
að búa fyrir austan fjall.
Þó aö það kunni að vera
rétt, sem frú Sigrún heldur
fram, að hin frábæra snirti
mennska, sem allsstaðar mæt
ir auganu þegar komið er að
Hólum, sé fyrst og fremst
skólastjóranum að þakka, þá
vitum við, sem höfum notið
gestrisni þeirra hjóna, að ekki
hefur hlutur húsfreyjunnar
legið eftir í þvj að halda uppi
reisn staðarins.
Eg óska skólastjórahjónun
um til hamingju með aldar-
fjórðungsstarf þeirra á Hól-
um og þakka þeim góð kynni.
Sigríður Thorlacius.
Sigurður Olason
Og
Þorvaldur LúSvlksson
Málflutningsskrifstofa
Austurstræti 14
S(mar 15535 og 14600
skák og atkvæðamesta skákkempa
íslendinga á fyrra helmingi 20.
aldar.
Og hann gerði annað og meira.
Hann gekk ótrauður út í bardag-
ann í fararbroddi þeirrar sveitar,
er Riddaraliðið nefndi til þátttöku
í hinni fyrstu skákkeppni stofn-
ana, sem nú er nýlokið. Náði sveit
in þar sómasamlegum árangri, ekki
sízt fyrir tilstuðlan Eggerts. Hlaut
hann í þeirri keppni 4% vinn. í
6 skákum. Þetta varð síðasta þol-
raun hans við skákborðið á opin-
berum vettvangi, en þó átti hann
„,svanasönginn“ eftir. Tveimur
dögum fyrir dauða sinn kom hann
á taflkvöld hjá þessu yngsta tafl-
félagi landsins. Var þar engin
feigðarmerki að sjá á hinum aldna
meistara, því að hann vann þær
9 skákir, sem hann tefldi það
kvöld, allar með tölu. Var það
verðugur endasprettur þessum
gjörfulega riddara skáklistarinnar
og í fyllsta samræmi við 100%
„karakter" hans.
Eggert Gilfer var 23 ár í þjón-
ustu Ríkisútvarpsins sem félagi í
útvarpshljómsveitinni, því að hann
var músíkalskur mjög og lærður
á því sviði. Hann var t.d. einn
þeirra sárafáu fslendinga, sem lok-
ið hafa prófi í organleik í erlend-
um skóla. Hann samdi og fáein
tónverk fyrir þetta aðalhljóðfæri
sitt. Við útför hans í dag mun
eitthvað heyrast úr þeim.
Eggert var Ijúfur maður í við-
kynningu og hafði á hraðbergi
spaugsyrði og skemmtilegar sögur
og ummæli. Að vísu var hann
nokkuð sérkennilegur í tali, en
eigi að síður var hann mjög orð-'
var um menn og málefni, svo og
með afbrigðum orðheldinn. Má
segja að grandvarleiki hans og
prúðmennska garði hann að vamm-
lausum manni.
Við skákborðið var Eggert Gilfer
snillingur, sem getið hefur sér ó-
dauðlegt orð í skáksögu íslands.
Auðvitað er skáklífi okkar íslend-
inga feiknamikil) sjónarsviptir að
slíkum manni, en ríkari allri eftir
sjá er minningin um hinn aldna
meistara, merkan mann og góðan.
Baldur Pálmason
Húnvetningar - Húnvetiiingar
Fata- og skómarkaftur verííur í verzlunarhúsi Hall-
dórs Albertssonar, Blönduósi dagana 5. til 8. apríl
n. k.
Kaupfélag Húnvetninga
Blönduósi.