Tíminn - 28.04.1961, Blaðsíða 8
8
föstudaginn 28., apriLJftftl?
Guðbrandur Magnússon:
Landnámsævintýri
Barböru Árnason
Yfirlitssýning á verkum listakonunnar
f Listamannaskálanum stendur
nú yfir eins og í fyrirsögninni
segir, yfirlitssýning á listaverkum
frú Barböru Árnason. En frúin er
löngu víðkunn af verkum sínum,
sem bera vott um erfða snilligáfu,
en einnig mikinn lærdóm á lista-
skólum, til undirbúnings lífsins
sjálfs mikla skóla!
*Að þessu sinni er það Félag ís-
lenzkra myndlistarmanna, sem
heiðrar listakonuna með því að
stofna til þessarar yfirlitssýningar.
Það sem einkennir þessa sýn-
ingu er fjölbreytileikinn í list-
brögðum og efni því, sem unnið
er með.
En hitt ber þá af, hvílíkur yndis
leiki lýsir sér í hverri mynd, úr
hvaða efni sem unnið er. Þessu
veldur hvort tveggja, hugkvæmn-
in, sem hin fjölbreytilegu viðfangs
efni lýsa, en jafnframt þeir töfr-
ar, sem eins og geisla frá sérhverri
mynd.
Sérstaka athygli vekja þarna
veggteppin, ofin og ísaumuð. Af
þessum myndum varð mér tíðlitið
til fjárhópsins nr. 35 í skránni,
en sú sérstæða mynd var gerð
1954. Öll sjö veggteppin á sýning-
unni eru ýmist jafngömul eða
yngri. Liggur við, að maður óttist
að vefnaður og saumur séu of sein
unnin og því dýrkeypt vinnuað-
ferð fyrir listamann, sem býr við
slíkan innblástur og á jafnauð-
velt og frú Barbara Árnason að
tjá sig með fljótvirkari tjáningar-
aðferðum. Og þó —! Eftir að ég
tók að veita myndskermunum henn
ar athygli, varð ég svo hugfanginn
af þeim, að ég hætti að telja eftir
Landbúnaðarmál
Myllukofinn að Keldum (1945).
tímann og vinnuna, sem frúin
hefur varið í slíkar gersemar!
Annars mun vart hafa staðið
hér sýning einstaklings, þar sem
við blasa jafn margvísleg vinnu-
brögð og þá jafnframt verið unnið
úr jafn fjölbreytilegum efniviði.
Enda eru á sýningunni alls 108
myndir, sem á sýningarski'á er
skipt í ellefu flokka, en aðalflokk-
urinn, alls 34 myndir, skiptist auk
þess í fernt, sakir efnis, sem með
er unnið.
Hjátrúarfullur maður, eins og
sá, sem þessar línur ritar, og fyrir
löngu tók þá trú, að við mennirnir
ráðum ekki okkar næturstað, hlýt-
ur að telja með því, að það hafi
verið örlagavöld, sem réðu þvi, að j
þessi vel mennta, hálærða lista- j
kona skyldi flytjast til okkar fá- j
menna, fátæka, en að vísu undur-'
fagra norðlæga lands, og það þeg-!
ar á þeim fyrstu árum, er voniri
tóku að rætast um að listamenn, j
er helguðu sig hlutskiptinu, !
fengju líka hér lifað það af!
Frú Barhara Árnason má telj-j
ast að hafa með þessu lagzt í vík-;
ing að fornum sið og vissulega þá i
markað spor, þar sem hún kaus j
sér að herja, með því að fullvíst |
er, að hér hefur hún eigi aðeins I
komið, séð og aðlagazt annarlegu;
umhverfi, heldur sigrazt á því, svo ;
sem verkin hennar sýna. Þá eru '
(Framhald á 15. síðu).
Eins og skýrt var frá í grein-
inni „Frá fjárræktarbúinu á
Heiði“ í Frey nr'. 5 þ. ár urðu
ærnar í öðrum húsunum mun
verr fóðraðar en í hinum. Á-
stæðan var sú, að miklu verra
heyfóður var gefið í þeim hús-
um, þar sem ærnar þrifust verr.
Kom munux’inn á þrifum aðal-
lega í Ijós eftir miðjan vetur,
enda var ánum ekki endanlega
skipt í 'húsin fyrr en að aflokn-
um fengitíma, en frá því
snemma í desember þar til ær
voru fengnar var reynt að fóðra
þær allar mjög vel og 150
þeirra voru í fengieldistilr'aun.
í vesturhúsunum, þar sem
aérnar voru vel fóðraðar, voru
73 ær á níunda vetri og 74 á
þriðja til áttunda vetri, 60
Halldór Pálsson:
eða 4.5 kg minna. Afurðir í
dilkakjöti, vesturhúsaánum í
vil, nam 2.07 kg eftir tvílembu
og 0.39 kg eftir einlembu. Verð
gildi þessa afux'ðamunar miðað
við verðlag 1960 nemur um kr.
52 eftir tvílembu og um kr. 10
eftir einlembu. Sýnir þetta, að
mikið vantar á að tvílemburnar
í austurhúsunum væru nógu vel
fóðraðar til þess að þær gætu
skilað fullum afurðum, og að
þær hefðu endurgoldið allmik-
ið aukinn fóður'kostnað. Einnig
sýnir þessi athugun, að enda
þótt einlembur' í Austurhúsum
væru of illa fóðraðar til þess
að skila fullum afurðum, þá
hefðu þær ekki endurgoldið
mikið aukinn tilkostnað í fóðri.
Nú má telja víst, að afurða-
Áhrif fóðrunar síðari hluta
vetrar á afurði ánna
Fallegar kindur á Hesti.
þeirra á þriðja vetri. í austux'-
húsunum voru 203 ær á fjórða
til áttunda vetri og 69 ær á
öðrum vetri í sér húsi. Tafla 1
sýnir þyngdarbreytingar og af-
. urðagjöf ánna.
Ekki er rétt að hafa ærnar á
níunda vetri og öðrum vetri
með hinum ánum, þegar gerð
er athugun á því, hvaða áhrif
mismunandi vetrarfóður hefur
á afurðir ánna, vegna þess að
þær fyrrnefndu eru of gamlar
og þær síðaxnefndu of ungar
til þess að þær geti gefið af-
urðir á við ær á bezta aldri.
Hins vegar má gera samanburð
á vesturhúsaánum á þriðja til
áttunda vetri og austurhúsaán-
um á fjórða til áttunda vetri,
því að þær eru allar á góðum
aldri. Þær fyrrnefndu þyngdust
4.7 kg en þær síðarnefndu létt-
ust 1.5 kg yfir veturinn að með-
altali. Frá 1. febrúar til 5. maí
þyngdust þær fyrrnefndu 8.6
kg, en þær síðarnefndu 4.1 kg
munurinn á vesturhúsa- og aust
urhúsaánum hefði orðið mun
meiri en hann varð, ef vor'ið
hefði verið kalt og seint hefði
gróið. Einnig hefur afurðamun
urinn orðið eitthvað minni, en
munurinn á vetrarfóðrun gaf
tilefni til, vegna þess að tæpar
20 lökustu austurhúsaærnar
voru teknar á of mikið eldi
strax eftir að vorvigtun fór
fram og þær aldar þar til þær
báru.
Þessi athugun sýnir meðal
annars, að svo framarlega, sem
hár hundraðshluti ánna gengur
með tveimur lömbum, þá þarf
að ala þær mjög vel, helzt svo
þær þyngist um 8—10 kg. frá
miðjum vetr'i til vors og ekki
minna en 4—5 kg. yfir vetur-
inn, en séu ærnar því nær allar
einlembdar, þá svarar varla
kostnaði að ala þær betur en
svo, að þær séu í haustþunga
í byrjun maí.
Halldór Pálsson.
TAFLA I.
Þyngdarbreytingar ánna um veturinn og afurðir þeirra í dilkakjöti.
Fiskþurrkun (1958).
Þungi Þyngdaraukning kg. Dilkakjöt kg. Tala áa, sem skilaði
kg. Frá Frá Frá Eftir Eftir 2 1
Tala áa Aldur Vesturhúsaær: 1/10 1/10—1/2 1/2—5/5 1/10—5/5 tvílembu einl. lömbum lambi
73 9 v. 62.3 5.0 7.1 2.1 27.57 17.10 29 40
\ 74 3—8 v. Austurhúsaær: 62.8 3.9 8.6 4.7 28.57 17.76 35 38
203 4—8 v. 63.0 5.6 4.1 1.5 26.50 17.37 77.5 116
69 2 v. 59.1 4.4 3.0 1.4 23.28 16.86 12 54