Tíminn - 07.09.1961, Blaðsíða 1
Áskriftarsími Tímans er
1-23-23
203. tbl. — 45. árgangur.
Eyjamenn
á skemmtiferð
bls. 8.
Fimmtudagur 7. september 1961.
.
i 1
„Þetta var gama!t skip og sökk.
Engum verður um kennt”
segir skipstiórisin á Sleipni.
Klukkan tólf í gærkveldi
lagðist Hekla að bryggjunni.
Óvenjumargt fólk var þar
saman komið til þess að taka
á móti farþegum, enda voru
meðal þeirra skipbrotsmenn-
irnir af Sleipni. Var þeim
fagnað innilega, þegar þeir
stigu í land.
Blaðamaður og ljósmyndari Tím-
ans tóku sér far með tollbátnum
út í Heklu, þar sem hún lá á ytri
höfninni, og höfðu þeir tal af
skipstjóranum á Sleipni í klefa
hans.
Sagðist honum svo frá, að
klukkan sjö á þriðjudagsmorgun
hefði mikili leki komið að skip-
inu og hálftíma síðar hefði hann
kallað áhöfnina upp á þilfar til
þess að dæla með þilfarspumpun-
um. Jókst sjór stöðugt í vélarrúm-
inu, og höfðu dælurnar ekkert við
lekanum. Var þá sent út neyðar-
kall og síðan hafði skipstjórinn
stöðugt samband við Heklu og
bandaríska flugvél, en jafnframt
var gúmmíbáturinn gerður klár
og matvæli sett í hann. Klukkan
11.20 hailaðist skipið mikið, og
stýrimaður kallar til skipstjórans,
að skipið sé að sökkva. Var þá
sldpið vfirgefið.
Sklpbrotsmennirnlr, taliS frá
vinstri. Fremri röð: Bragi Krist-
jánsson, Magnús Þorleifsson,
stýrim. og Snorri Nikulásson.
Aftari röð: Steingrímur Niku-
lásson, Björn Haukur Magnús- i
son, skipstjóri og Björgvin H.
Guðmundsson. (Ljósmynd: Tím-
inn, GE.) I
— Var ykkur ekki kalt í gúmmí-
bátnum?
— Nei, ekkert sem heitir. Við
höfðum þrjár ginflöskur og bjór-
kassa og hlýjuðum okkur á því.
Annars vöknuðum við svolítið í
fæturna.
— Hvar byrjaði iekinn?
— Við sáum ekki, hvar hann
(Framhald o 2. síðu)
ÞRISVAR SKIPREIKA
Enn í siávarháska þegar bjótSa átti honum aft vera vií afhjúpun vartJa til
minningar um skipsfélaga, sem fórust 1942.
Á föstudaginn næstkomandi
verður afhjúpað minnismerki
í Fossvogskirkjugarði um þá,
sem fórust með pólska flutn-
ingaskipinu Wigry, sem fórst
við íslandsstrendur 16. janúar
1942. Það er pólska ríkis-
stjórnin, sem hefur látið gera
þetta minnismerki. — Á skip-
inu var 27 manna áhöfn, þar
af þrír íslendingar. Af áhöfn-
inni komust aðeins tveir lífs
BRAGI KRiSTJÁNSSON
af, Pólverji og íslendingur. Is-
lendingurinn heitir Bragi
Kristjánsson og á heima á
Mýrargötu 14. Finnbogi Kjart-
ansson fyrrum ræðismaður
Pólverja á íslandi fór heim til
Braga í gærmorgun, til þess
að bjóða honum fyrir hönd
pólska sendiráðsins að vera
viðstaddur afhjúpun minnis-
merkisins. Bragi var ekki
heima. — Svo einkennilega
vill til, þegar á að bjóða hon-
um að taka þátt í minningar-
athöfn um látna skipbrots-
menn, félaga hans, er hann
sjálfur enn á ný skipbrots-
maður af Sleipni, sem fórst í
fyrradag.
Saga sjóslyssins
Wigry var á leið til Bandaríkj-
anna með fiskfarm, þegar það
fórst í aftakaveðri undan Skógar-
nesi á Snæfellsnesi. Hafði skipið
lagt af stað frá Hafnarfirði og
ferðin gengið að óskum, þar til
•uinar ketillinn í vélarrúminu
prakk, en við það dró mjög úr
ianghraða skipsins. Skipinu tókst
’.ð miða Reykjanesvita og reyndi
5 snúa við, en það hafði ekki við
^ðandi storminum og rak undan
eðri og sjó, þar til það loks tók
liðri.
Björgunarbátnum hvolfdi
Þetta var á vetrarkvöldi, brim-
gangur óskaplegur og frostbitra.
Skipverjar settu út björgunarbát
'og fór öll áhöfnin í hann nema
skipstjórinn og matsveinninn, sem
ekki vildu yfirgefa skipið. Drukkn
uðu þeir ,er skipið varð sjónum
að bráð.
Boðarnir voru svo miklir við
ströndina, að ágerlegt var að
lenda björgunarbátnum og auk
þess var niðamyrkur. Ætluðu
skipbrotsmenn að bíða birtingar
og freista þess að lenda þá, en
bátnum hvolfdi í brimrenningn-
um. Sumir skipbrotsmanna
drukkna þá þegar, aðrir komast á
(Framhald á 2. síðu.)
Skógaskóli. — Véla- og smíSahúsið stóð á háu barði,
skammt norðan aðalbyggingarinnar.
I fyrrinótt brann véla- og
smíðahús héraðsskólans á
Skógum til kaldra kola. Þrjár
ljósavélar skólans og öll
smíðakennslutæki fóru for-
görðum í eldinum. Skólinn er
nú rafmagnslaus, en kennsla
átti að hefjast 1. október.
Blaðið hafði í gær tal af Jóni R.
Hjálmarssyni, skólastjóra. en hann
var þá kominn til Reykjavíkur í
þeim erindagerðum að ráða fram
úr þeim vandræðum, sem af þessu
leiðir.
Skólastjórinn vildi ekki fullyrða
neitt um, hvoi't kennsla gæti
hafizt ó ‘ilséttum tíma.
100 mefra frá skólanum
Eldsins varð vart um tvöleytið í
fyrrinótt, en þá sáu Jón Einarsson,
kennari, og kona hans, að véla-
húsið stóð í björtu báli. íbúð
þeirra er i norðvesturenda skólans,
en vélahúsið stendur á háu barði
norðan skólabyggingarinnar í um
það bil 100 metra fjarlægð. Þau
hjón sáu eldinn úr glugga íbúðar
sinnar, og brá Jón við og vakti
skólastjórann og Þórhall Friðriks-
son smið, sem starfar við skólann.
Auk þeirra þriggja komu á vett-
vang Sigurður Guðmundsson, skóla
stjóri barnaskólans á staðnum, og
William Möller, kennari við kér-
aðsskólann.
Olíuleiðslan
Þakið á vélahúsinu var þá failið,
og stóð eldurinn hátt í loft upp..
Það, sem eftir stóð, fuðraði upp á
svipstundu, og var húsið brunnið
til grunna um klukkan þrjú. Þýð-
ingarlaust var að hringja á slökkvi-
liðið á Hvolsvelli, en heimamenn
(Framhald á 2. síðu.)