Alþýðublaðið - 08.06.1947, Blaðsíða 5

Alþýðublaðið - 08.06.1947, Blaðsíða 5
A&&ÝÐUBLAÐHÖ 5 Sunnudagur 8. júní 1947. ÐAVÍD LOW: EF ÞO HÆTTÍR EKKI AÐ ELTA MIG! Low hefur verið í fríi undanfarið; en hér kemur hann m eð hugleiðingu um hið slærna samkomulag milli Rússa cg vesturveldanna. Molotov, sem hér er ímynd tortryggni R ússa í garð vesturveldanna, segir við skuggann sinn, sem er þar af leiðandi tortryggni vesturveldanna í g arð Rússa: ,,Ef þú hættir ekki að elta mig, þá. . . .“ HÚN HÉT MATOAKA. En faðir hennar, Wahunsona- cock, höfðingi Powhatanna, kallaði hana Pocahontas — fjörkálfinn — og úndir því aiafni hefur hún orðið okkur kunn. Hún steig fram í birtu sögunar eins og léttfætt hind úr myrkviði helgisagna og ævintýra. Hún var ellefu ára, þegar hún sá fyrst John Smith kaptein. Kapteinninn var 27 ára, þegar hann kom til Vir- giníu. Skip hans var eitt af þremur, er sigldu inn Chesa- peakflóa nótt eina í apríl 1607. á leið til nýlendunnar við Jamestown. Skip þessi höfðu, að því er virðist all- mikið af þorpurum og fúl- mennum innanborðs, því að John Smith var settur í hlekki, eftir að hafa viljað láta skálkabrögð skipverj- anna til sín taka. Nóttina eftir landtökuna var tekið að vega og meta, hvort ráðlegast væri að lofa John Smith að dingla uih stund á ráarendanum vegna uppreisnartilraunar. En þá þurftu skipstjórarnir endi- lega að reka augun í innsigl- aðar tilskipanir frá Virginía- félaginu í London og opna þær, og komust þá að raun um, að Smith hafði verið skipaður einn af sjö ráðherr- um nýlendunnar. Þeir máttu því leysa hann úr fjötrunum. Af öllum hinum skraut- klæddu herramönnum, er stigu á land í Jamestown þennan vormorgun, var John Smith einn hæfur til að mæta ógnum óbyggða Aeríku. Leið hans hafði verið samfelld hernaðar- og ævintýraför yf- ir hálfa Evrópu. Hann hafði barizt við Tyrki, verið tek- inn höndum og hnepptur í brældóm, en að lokum komst hann undan til Englands. Þar kynnti hann sig fyrir hinum ,,virðulegu ævintýra- mönnum“ í Virginíafélaginu í London. Þeir lentu einungis í fjármálaævintýrum, en Smith var sendur út af örk- inni til þess að hætta lífi sínu fyrir þá. Enginn nýlendumannanna óskaði að taka á sig mikið erfiði, því að enginn hugsaði sér að dvelja lengur í þessu villta landi en þann tíma, er nægja mundi til þess að fylla vasana af gulli því, er þeir bjuggust við að finna. Og enginn hafði hugboð um, að áður en ár væri liðið, mundi fullur helmingur þeirra vera hniginn í valinn fyrir sjúk- dómum, skorti og örvum Indíánanna og hengingaról- um. En Smith lagaði sig að skilyrðum hins nýja lands. Hann hóf að rannsaka það og leita fæðu. 1 fyrstu ferð sinni upp með James-ánni komst hánn í kynni við Indíána og mikinn forða korns. í .næstu ferð var hann tekinn til fanga. Villimenn- irnir fluttu hann yfir flæði- landið og afhentu 'hann Wa- hunsonacock, ihöfðingjanum sjálfum. „Keisarinn“, eins og Smith kaljar hann, tók á móti fanganum sitjandi á hægindi úr teppum, og um- hvefis ha'nn mátti sjá glott- andi smettin á máluðum stríðshetjum, og konur, er báru skeljafestar. Ef til vill sá hann líka litla stúlku, yndislega og sviphreina. Smith tíndi nú saman öll þau orð, er hann kunni í máli ÞETTA ER SAGAN um Pocahontas, frum- skógamærina, er varð hetja Jamestown nýlend- unnar í Norður-Ameríku. Meðan hennar naut við, ríkti friður milli hvítra manna og rauðskinna í ný lendunni. Lndíánanna. Hann sýndi þeim áttavitann sinn og sagði þeim frá norðurpólnum og göngu jarðarinnar um sólu, auk allmikils fróðleiks um tunglið, en að lokum varð hann að draga andann. Þolin- mæði -Indíánanna var þrotin og höfðinginn gaf merki um helgisiði dauðadómsins. Kapteinninn var látinn leggja höfuðið á stein og böðlar hans hófu upp stór björg, er áttu að mola höfuð hans. Þá kom óp og leiftur brúnna lima, og barnshand- leggir vöfðust þétt um háls hvíta mannsins. Höfðinginn benti böðlunum að víkja til hliðar, því að hann var van- ur að fara allmikið eftir dutlungum dóttur sinnar. Og það er vel þekktur siður rauðskinnanna, að konur mættu gefa föngum líf. Og John Smith hélt til baka til Jamestown, og voru þá lendnemanir aðfram- komnir af eymd og skorti. En litla skógarmæriin kom gegnum frumskóginn með röð harðneskjulegra stríðs- manna og einkennilegar kon- ur, er báru stórar körfur full- ar af vistum. Næstum því í hverri viku kom hún svo til landnemanna frá hinum villtu lendum, er lágu fram undan þeim. Barnaheimilið ,VorboðinnF Foreldrar, sem óska að koma börnum til okkar í sumar, geri svo vel og vitji umsóknareyðublaða á Hverfisgötu 21 n.k. mánud., þriðjud. og miðvikud. kl. 1—4 alla dagana. Pocahontas vildi fara gegn um skóginn til að hitta hvítu börnin og keppa við þau í leik. Og einnig flutti hún kapteini.num fréttir af því, er gerðist við varðeld föður hennar. Höfðingi Powhatanna vildi aka seglum eftir vindi, þar til hann gæti komizt í færi út á sjóinn aftur. En Smith var nú orðinn forseti ný- lendústjórnarinnar, og í við- skiptum við skógarfólkið hafði hann verndarengil. Pocahontas kom gegnum nóttina og skóginn til að vara hann við fjörráðum föður sins.' Þakklátur gaf hann barninu gjafir, en hún hafn- aði þeim, því að þær hefðu getað komið upp um hana. Dag nokkurn varð hún að kveðja kapteininn sinn með tár í augum. Hann hafði orð- ið fyrir brunasárum af völd- um sprengingar og varð nú að fara til Englands til lækn- inga. En nýlendumennirnir tóku brottför hans með fögn- uði, þvi að þeir hirtu ekki um að standa vörð eða rækta korn. Þeir óskuðu að lifa í leti sinni á gæðum þessa auð- uga lands. En Pocahontas kom ekki eftur til nýlend- unnar og þangað komu engin matvæli frá Indíánunum. Að lokum brauzt út ófriður, og landnemunum heppnaðist að taka Pocahontas til fanga og höfðu hana í gíslingu. Hún var þá 18 ára, fegurst allra Indíánakvenna, er þeir höfðu ■nokkurn tíma séð. Og að lokum hafði hún spurnir af John Smith aftur, en það voru sorglegar fréttir. Hann hafði farið rannsóknar- för til Nýja-Englands — það var hann. sem gaf landinu það nafn, — og verið tekinn til fanga af frönskum sjóræn- ingjum. Skip sjóræningjanna strandaði við strendur Eng- lands og fórst með manni og mús. Englendinganir litu á Pocahontas sem hernumda konungsdóttur. Og þegar hún kom i tign sinni og feg- urð til þess að læra enska tungu, enska siði og kristna trú, gat ungur maður, að nafni John Rolfe, ekki haft augun af henni. Rolfe var að gera Virginíu að auðugu landi. Hann gerði tilraunir með ýmsar tóbakstegundir og mismunandi meðferð á uppskerunni og framleiddi að lokum tegund, er enskum reykingamönnum þótti taka öllum öðum fram. Og nú fór hann að yfir- 1 vega tilfinningar sínar gagn- vart Pocahontas og komst að raun um, að hann elskaði hana, þótt hún hefði hlotið frumstætt uppeldi, numið í æsku villimannlega siði og ætt hennar væri gagnólík honum. í apríl 1614 var John Rolfe og Rebekka gefin sam- an í heilagt hjónaband. Skírn- arnafni hennar hafði verið breytt. Þetta hjónaband kom á friði milli hvítra manna og rauðra. Velmegun óx í Vir- giníu við hinar miklu rækt- unarframkvæmdir þar. Kon- ur fluttu til nýlendunnar, og það var Pocahontas, sem hafði komið á öryggi fyrir hinar hvitu systur hennar í villta landinu hennar. En hún var þar ekki til að bjóða þær velkomnar. Árið 1616 fylgdi hún manni sín- um til Englands. Þar komst hún að raun um, að John Smith var enn á lífi. Sömu (Frh. á 7. síðu.)

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.