Tíminn - 29.05.1964, Blaðsíða 8

RITSTJÓRI: OLGA 'ÁGÚSTSDÓTTIR
f boði Loftleiða og á vegum
Ferðaskrifstofunnar Útsýn, fór
undirrituð í 10 daga ferðalag til
Þýzkalands og Luxemborgar. Sig-
urður Magnússon, fulltrúi hjá Loft
leiðum, var fararstjóri, og eftir að
hafa ferðazt með hópnum um há-
værar borgir Þýzkalands eyddi
hann með okkur einum degi til
þess að sikoða Luxemborg. Og þar
þurfti engan innfæddan leiðsögu-
mann, því Sigurður þekkti þar
allt og alla og var alveg eins og
heima hjá sér.
Eftir að hafa skoðað borgina
uen stund, sagði hann við okkur,
„nú ætla ég með ykkur út í
sveit“, og ef við höfum heppnina
með þá ætla ég að reyna að ná
tali af honum Króki vini mínum,
og vita hvort hann getur ekki
$ýnt okkur klaustrið. Þetta heppn-
aðist allt saman, og eftir að hafa
ekið um blómlega dali og borðað
indælis hádegisverð í lítilli krá,
var haldið upp að klaustrinu.
Það stendur upp á hæð mikilli
og gnæfir yfir þorpið Clervaux.
Þetta er stór bygging og mikilúð-
leg, sem vekur manni lotningu.
Er bifreiðin hefur hringað sig
upp dalinn, eigum við eftir ör-
skamman spotta að þessu klaustri.
og Sigurður rekur sögu þess á
rneðan-
Benedikta klaustrið í Clervaux,
er munkaklaustur og var reist
árið 1918 af 30 munkum, sem upp-
haflega komu frá Frakklandi, en
reglan var stofnuð 1115. Klaustrið
varð fyrir miklum skemmdum í
stríðinu, en þá var það hernumið
af Þjóðverjum, en með dugnaði
og þrautseigju tókst munfcunum
að lagfæra það, svo að það ber
engar menjar frá þeim tíma.
Árið 1938 gerðlst biskupinn í
Fíaupmannahöfn munkur í Clerv-
oux, og varð hann fyrsti Daninn,
sem gerðist munkur, eftir að
'lútherska kirkjan hafði verið gerð
að ríkiskirkju í Danmörku. Allt
frá þeim tíma hefur þetta klaust-
ur verið athvarf fyrir skandinav-
iska menn, sem hafa kosið að
dvelja í klaustrinu um lengri eða
skemmri tíma, við ritstörf eða
lestur.
Nú dveljast í klaustrinu 60
munkar, meirihlutinn er franskur.
hinir eru belgískir eða frá Lux-
emborg, en þó eru þar nokkrir
Danir. Á hverjum fimmtudegi
syngja munkarnir messu í Útvarp
Luxemborg kl. 9.30 (G.M.T.), fyr-
ir sjúka.
Nú rennir bíliinn að múrnum,
sem umlykur klaustrið, hliðið er
opið en við sjáum engan. Þessi
hópur samanstendur af ferða-
skrifstofufólki og umboðsmönn-
um Loftleiða, og þar á meðal er
sölustjóri Loftleiða á fslandi, Ás-
björn Magnússon, sem er eini
kaþólski maðurinn í hópnum.
Hann hafði með sér talnaband
sem hann hafði fceypt í Kölnar
dómkirkju og ætlar að biðja föð-
urinn að blessa það.
Sigurður bregður sér út úr
bílnum og grípur í klukkustreng-
inn. Eftir skamma bið kemur
grannvaxinn og brosleitúr maður
til dyra. Þetta er faðir Krókur
segir Sigurður, og við heilsum
öll upp á föður Krók, sem er
hinn vinsamlegasti imaður og
mjög glaður yfir því að hitta ís-
lendinga, sem séu allir beztu vin-
ir sínir. Hann býður okkur að
ganga inn, og við fylgjum á eftir
honum inn langan gang, þangað
til við staðnæmumst í bókasafni,
sem er innst I ganginum. Þar er
alveg eins útlits og í íslenzkri
skólastofu, nema hvað það eru
blóm í gluggunum. Allt er svo
hljóðlátt, það er eins og tíminn
standi í stað, einungis daufur
klukknahljómur í fjarska.
Faðir Krókur býður okkur sæti
og spyr okkur frétta, hvað við
séum að gera, hvemig ferðin haíi
gengið og hvort öllum líði ekki
vel á íslandi. Og hann fer að
rifja upp eneð okkur hvaða ís-
lendingar hafi dvalið í þessu
klaustri. Fyrst skal frægan telja.
Halldór Kiljan Laxness, sem dvald
ist þar á árunum 1920—1922, og
var skírður Halldór María, þá Jón
Stefánsson og einhver var sá
þriðji sem faðir Krókur mundi
ekki nafnið á þessa stundina.
Eftir að hafa spjallað um dag-
inn og veginn við ferðafélaga
mína, sagði hann okkur frá lífl og
starfi bræðra sinna.
Aðalstarf munkanna er bæna-
söngur frá Divine Office, sem
stendur yfir 4 til 6 klst. daglega,
en þeir eru einnig uppteknir við
önnur störf, eins og smíðar, járn-
gull-, eða silfurvinnu, bókband, út-
saum eða Biblíulestur. Þeir vinna
einnig við jarðyrkju og rækta
grænmeti, ávexti og blóm. Klaustr
ið hefur gefið út þýðingu á Róm
önsfcu messusöngsbókinni, sem er
vel þekkt í öllum frönskucnælandi
löndum, og bókasafn klausturs-
ins telur hvorfci meira né minna
en 50.000 bækur ásamt fjölda
handrita. Gestaherbergi klausturs
ins er alltaf upptekið, því að
Benedikta-munkarnir eru þekkt-
ir fyrir gestrisni. Krókur hefur
dvalið í klaustrinu í 10 ár og
lítur út fyrir að vera 32 ára gam.
all.
Faðir Krókur spyr hvort við
viljum ekiki ganga inn í kirkjuna,
því nú sé bænastundin að hefjast
hjá munkunum. Við eltum hana
aftur eftir göngum, og hann opn
ar fyrir okkur hliðarhurð, og á-
minnir ofckur um að tala lágt.
Við komum inn í stóra og rúm
góða kirkju, og höfum rétt tyllt
okkur á öftustu bekkina þegar
munkarnir ganga inn. Þeir eru í
síðum dökkum kuflum, með rakað
höfuð og með hendur faldar. Þeir
ganga inn í röð, þeir elztu fyrstir
en yngri munkarnir reka lestina.
Eftir að hafa komið sér fyrir, til
beggja handa við altarið, draga
þeir upp hetturnar og hefja bæna-
lesturinn. Eftir skamma stund
fcallar Faðir Krókur á mannskap
inn og við förum út. Hahn ætlar
að sýna okkur klausturklefana á
meðan munkarnir eru að biðja,
segir Sigurður, Þið fáið ekki að
kotna með, aðeins karlmennirnir,
og faðir Krókur afsakar það við
okkur, og segir að einungis karl-
menn fái að skoða klausturCdef-
ana, þar hafi aldrei kvenmaður
stigið fæti sínum, og með það fara
þeir, og við Ragna (frá Ferða-
sfcrifstofu ríkisins) stöndum ein-
af eftir. Úti er rigning, svo að
við leitum okkur húsaskjóls í
kirkjunni. Munkarnir eru ennþá
önnum kafnir við bænalesturinn.
Á meðan við vorum úti, hefur
fullorðin kona komið inn. Eg
virði hana fyrir mér. Hún situr
hljóð með talnabandið sitt, ein-
ungis varirnar bærast. Eftir
nokkra stund ganga munfcamir
út og konan gengur að einu altar-
inu og biðst fyrir.
Við háaltarið situr fálki og
vaktar alla þá sem ganga fram-
hjá. Auk háaltarins eru 8 önnur
ölturu og er eitt þeirra helgað St.
Ansgar, sem er dýrlingur Norður-
landa.
Við njótum kyrrðarinnar um
stund, en allt í einu heyri ég
fótatak upp á svölunum, og lít
upp, þar er þá einn af munkunum
að kíkja niður á okkur trúlitlar
konurnar. Sú kaþólska er hætt að
biðjast fyrir og gengur til ofckar,
hún talar eitthvað við Rögnu. Hvað
er hún að segja? spyr ég.
Alin upp / Rvík, m kunn
bezt vib sig úti á landi
Innan skamms tefcur til
starfa sumarhótel að Eiðum og
veitir því forstöðu ungfrú Guð-
rún Ásgeirsdóttir. Hún er ný-
komin frá Sviss, en þar hefur
hún starfað á vetrarhóteli, i
skíðaþorpinu Klosters í 1200
metra hæð, og hét hótelið Pard
enn. Það hafði rúm fyrir 90
gesti og meðal gesta voru
prinsessur og annað fínt fólk
með blátt blóð í æðum.
— Eg fékk tæfcifæri til þess
að fara á skíði, segir Guðrún,
og fór m. a. í skíðalyftu i
fyrsta sinn.
Guðrún er Austfirðingum að
góðu kunn, en hún var skóla
stýra Húsmæðraskólans á Hall
ormsstað veturinn 1962—63, þá
nýútskrifuð úr Húsmæðrakenn
araskóla íslans og aðeins 22ja
ára gömul.
— Hvemig stóð á því að þú
valdir þetta fag, Guðrún?
— Ó, ég var búin að starfa
á skrifstofu í 3 ár, var farið
að leiðast það, og vildi fara
í lífrænna starf. Það er efcki
nema hálfur mánuður síðan ég
kom heim, en samt er ég bú-
in að fara austur og skoða skól
ann þar. Það þarf að gera svo
margt, segir hún full af áhuga
Bæði húsin á að nota fyrir
hótelreksturinn, í nýja húsinu
verða 21 gistiherbergi, en 30 í
því gamla, en efsta hæðin ?
gamla húsinu verður notuð fy:
ir svefnpokapláss. Þarna er
yndislega fallegt, og sé geng-
ið út á nes fyrir neðan skóla
húsin, þá finnur maður hið
snotrasta kjarr.
— Hvaða starfa hafði þú að
allega á hótelinu í Sviss?
— Eg gerði allt, var bæði á
skrifstofu, á barnum, var
þjónustustúlka, en lengst af
var ég búrkona og hafði lykía
völdin í eldhúsinu. Eg þurfti
að sjá um að þjónarnir færu
spart með, og lærði mikið af
því. Það er miklu betra að
fara í vinnu á hóteli, í staðinr
fyrir það að fara í hótelskóla
þar sem nemendurnir eru látn
ir vinna 2 vikur við að ryksuga
og svo eru þeir settir i upp
þvottinn eða látnir afhýða kari
öflur, ég hafði engan tima ti’
þess, var að flýta mér.
— Það er ósköp gott að kom?
heim, bætir hún svo við o?
verður dreymin á svip. Hugs
GUÐRÚN ÁSGEiRSDÓTTIR
ásamt þjónum á Hótel Pardenn.
aðu þér segir hún svo, ég er
uppalin hér í Reykjavík, en
kann aldrei betur við mig en
þegar ég er úti á landi.
— Hún viU skrifta, en veit
ekki hvemig hún á að hringja
og ná í munk, og konan fer og
krýpur aftur við altarið. Allt er
hljótt, ekkert rýfur þögnina, nema
ómurinn af talnabandi konunnar,
þegar hún veltir því á milli handa
sér.
Við göngum út úr kirkjunni. Við
útganginn sjáum við bjölluraar,
sem á að hringja til föðurins
þegar beðið er um skriftir. Það
era 8 bjöllur, og við þær stendur
nafn föðurins og hvaða tungumál
hann talar. Úti er hætt að rigna
og komið sólskin, við göngum að
bifreiðinni. Eftir skamma stund
kocna félagar okkar út, þeir hafa
keypt nokkra fallega gripi, og
Sigurður Magnússon færir okkur
Rögnu sitt talnabandið hvorri að
gjöf, til minningar um þennan
friðsæla stað.
Olga Ágústsðóttir.
Heitt
brauö
í sjálf-
sala
ENSKT fyrirtæki getur nú
státað af því að gefa viðskipta-
vinum sínum kost á heitu ilm-
andi brauði allan sólarhringinn.
í sjálfsala, sem komið er fyrir
við fjölfamar götur, er hægt að
fá keypt heit rúnstykki og nokkr-
ar kökutegundir-
Viðskiptavinurinn lætur nokkra
smápeninga í apparatið, styður á
takka og út kemur ilmandi vínar-
brauð, eða það sem hann óskar
sér í það skiptið.
Við hliðina á sjálfsalanum eru
pokar, sem viðkomandi notar und-
ir brauðið.
13 ára drengur
13 ára drengur vill komast
í sveit í sumar.
Nánari upplýsingar í síma
15561.
8
T í M I N N, föstudagur, 29. maf 1964.