Alþýðublaðið - 27.04.1957, Blaðsíða 5
JLaugardagur 27. apríl 1957
Alþýftuhlafti®
5
ÍÞRÓTTifO uÞRóýrÍR MÍ^ÓTTÍR) ( íþrqttxr) ( íþrÓttír!
-
Skíðalandsmótið
3. dagur
Eysteinn vann brun, Sveinn norræna fvikeppni
Á LAUGARDAG hélt svo
mótið áfram eftir eins dags
hvíld. Veður var hið bezta og
snjór nýfallinn, þó var færi
hálfslæmt og rennsli ekki sem
bezt.
Áður hafði verið búið að
leggja aðra braut fyrir brun-
keppnina en þá, er keppt var í,
en sú braut þótti heldur glanna
leg og var hætt við hana og
önnur lögð.
Toni Spiess keppti í þessari
grein sem gestur og sigraði
glæsilega, fékk sjö sekúndum
betri tíma en íslandsmeistar-
inn.
Eysteinn hefndi fyrir ósigur-
inn í stórsviginu og vann auð-
veldlega. Hilmar kom á óvart
xneð að ná þriðja sæti.
Úrslit:
íslandsmeistari:
Eysteinn Þórðarson, R 2:30,1
Úlfar Skæringsson, R 2:33,4
Hilmar Steingrímss., R 2:38,2
Ásgeir Eyjólfsson, R 2:38,8
Hér áttu Reykvíkingar fjóra
fyrstu menn eins og í stórsvigi.
BRUN KVENNA
Jakobína sigraði með miklum
yfirburðum í þessari keppni
eins og hennar var von og vísa,
enda er hún okltar bezta skíða-
kona fyrr og síðar. Siglfirðing-
ar áttu í þessari keppni góðan
fulltrúa, sem er hin kornunga
og efnilega Kristín Þorgeirs-
dóttir, og á hún eftir að láta að
sér kveða, ef að líkindum lætur.
Hún náði fjórða sæti.
Matthías er góður göngumað
_ur og einnig góður stökkmaður
af svo ungum manni að vera.
Samanlagt hafði hann betri út-
komu en Islandsmeistarinn
sjálfur.
Matthías er einn af mörgum
ungum skíðamönnum, sem við
eigum upprennandi og megum
mikils vænta af í framtíðinni.
Úrslit:
Matthías Gestsson, A 449,8 stig
(Stökk 212,1, ganga 237,7)
NORRÆN TVÍKEPPNI
15—-16 ÁRA
í keppni þessi sigraði mjög
svo efnilegur unglingur, Bogi
Nílsson, maður, sem var 11. í
svigi karla og 25. í stórsvigi.
Úrslit:
Bogi Nílsson, S 449,2 stig
(Stökk 212.5, ganga 236,7)
Birgir Guðlaugsson, S 429,0 st.
(Stökk 215,6, ganga 213,4)
Þrír beztu í bruni. Frá vinstri: Úlfar Skæringsson, Eysteinn
Þórðarson og Hilmar Steingrímsson.
Knattspyrnan:
vann
Úrslit:
Islandsmeistari:
Jakobína Jakobsdóttir, R 1:50,7
Eirný Sæmundsdóttir, R 2:04,7
Marta B. Guðmundsd., í 2:06,8
STÖKK í NORRÆNNI
TVÍKEPPNI
Síðasta keppni dagsins var
stökk í norrænni tvíkeppni.
Keppendur voru fjórir í þessari
grein. Gunnar Pétursson hafði
langbeztan tíma í göngu af
þeim, sem lögðu til atlögu í
stökkið, en eins og allir vita er
hann lakur í stökki og því voru
sigurmöguleikar hans ekki
miklir. Sveinn Sveinsson, sem
hafði staðið sig mjög vel í
göngu, er ágætur stökkmaður
og hafði því mikla sigurvon.
Enda fór sem giz'kað var á,
Sveinn varð annar í stökki og
tryggði sér þar með sigur í nor-
rænni tvíkeppni.
Stökkið vann aftur á móti
Sveinn Jakobsson, Siglfirðing-
ur, sem nú keppir fyrir Kefla-
vík. Áður fyrr fylgdi þessum
sigri sú nafngift, að vera kall-
aður ,,Skíðakóngur íslands11, en
nú hefur allt slíkt verið fellt
niður.
Úrslit:
íslandsmeistari:
Sveinn Sveinsson, S 436,6 stig
(Stö’kk 208,9, ganga 228,6)
Haraldur Pálsson, R 420,0 stig
(Stökk 205,6, ganga 214,4)
Gunnar Pétursson, í 417,1 stig
(Stökk 1779, ganga 239,2)
Sveinn Jakobsson, K 402,1 stig
(Stökk 247,0, ganga 155,1)
Sveinn Jakobsson átti tvö
lengstu stökkin, 37 og 39 m.
NORRÆN TVÍKEPPNI
17—19 ÁRA
í þessari keppni vann einn
'efnilegasti skíðamaður lands-
ins, Matthías Gestsson, sigur.
KNATTSPYRNUKEPPNI
sumarsins er hafin. Fyrsta
mótið — Reykjavíkurmótið —
hófst með leik á sumardaginn
fyrsta milli Vals og Víkings. Er
þetta fyrsti leikurinn af um 200
áætluðum á þessu keppnistíma-
bili, sem nú fer í hönd.
Þessi fyrsti leikur fór fram
við næsta erfið veðurskilyrði, í
miklum vindi, nánast stormi, og
kuldahryssingi. Leikslok urðu
þau að Víkingur ba rsigur úr
býtum með 3:2. Magnús Pét-
ursson dæmdi leikinn röggsam-
lega og áliorfendur voru marg-
ir. Af gangi leiksins og getu
leikmanna almennt er það ljóst
að þeir komu ekki til leiks nú
betur undirbúnir en oft áður.
Þó eiga ekki allir þar um óskil-
ið mál.
Vörn Vals, að- undanskildum
miðframverðinum, Halldóri
Halldórssyni, sem lék þar í for-
föllum Einars Halldórssonar og
sýndi mjög góðan leik, var væg
ast sagt léleg, og má skrifa
þessi þrjú mörk, sem Víkingur
skoraði, algjörlega á hennar
reikning. Öryggi Björgvins Her
mannssonar í markinu var víðs
fjarri og jafnv.ægisleysi hans á-
berandi. Magnús og Árni. bak-
verðirnir báðir, án sýnilegrar
þjálfunar, einkum þó Árni.
Vörn Víkings, með Ólaf Ei-
ííksson í markinu og Pétur
Bjarnason miðframvörð sem
sterkustu menn sína í leiknum,
tókst hvað eftir annað, með
dyggilegri aðstoð bakvarðanna,
þeirra Gunnars og Andrésar, að
stöðva snöggar sóknir fram-
herja Vals og bjarga marki sínu
frá yfirvofandi háska. Vörn
Vi'kings var sterkari hluti liðs
þeirra. Hins vegar var sóknarlið
þeirra næsta sundurleitt, en lé-
leg vörn mótherjanna bætti
þeim upp eigið getuleysi.
Fyrsta mark sitt fékk Vík-
ingur þegar á fyrstu mínútu
leiksins. Árni hugðist senda
knöttinn til Björgvins, sem þeg
ar var hlaupinn út o ghafði því
ekki hendur á honum fyrr en
inni í marknetinu. En 24 mín-
útur liðu áður en Val tókst að
jafna, en það gerði hægri inn-
herjinn Matthías Kjartansson,
sem átti mjög góðan leik og
skoraði með fallegu og hreinu
skoti af alllöngu færi, eftir
góða og vel skipulagða sókn.
Tíu mínútum síðar skoruðu
Valsmenn sitt síðara mark í
leiknum, en það gerði Páll Ar-
onsson, sem lék h. framvörð,
einnig með ágætu skoti, eftir
sendingufrá Gunnari Gunnars-
syni. Nokkru fyrir hálfleik
bjargaði Ólafur marki sínu
prýðilega með úthlaupi á réttri
stundu, er Björgvin Daníelsson
skaut úr góðu færi. Tókst Ólafi
að slá yfir. í þessum hálfeik lék
Valur undan vindinum. Skall
hurð oft nærri hælum og Vik-
ingsvörnin mátti hafa sig alla
við, þar sem knötturinn hélt til
nær látlaust á vallarhelmingi
Víkings.
Þrátt fyrir það að Víkingur
fengi vindinn með sér í seinni
hálfleiknum, hélt framlína Vals
hvað eftir annað uppi góðri
sókn, en hættunni var bægt frá,
þó stundum munaði mjóu, þá
munaði þó nógu. En er átta
mínútur voru af leik komst
miðherji Víkings, Óli Björn, í
færi, Björgvin hljóp út g'egn
honum, en knötturinn snerti
annan varnarleikmann Vals og
missti Björgvin knattarins, sem
rann í mannlaust markið. V.ar
nú jafntefli xxm langa hríð, en
sótt og varizt af kappi á báða
bóga, án þess að nokkuð gengi
eða ræki með skoranir. Loks
Framhald á 7. síöu.
Bréfakassinn:
ÞEGAR ég las viðtal við
Magnús Pétursson og Ágúst
Guðjónsson í Alþýðublaðinu
fyrir nokkru, þótti mér þeir
gefa í skyn lakari ástæður í
Kvæðamannafélaginu Iðunni
en ég taldi rétt vera, var þó;
orðalagið óákveðið nokkuð sem :
sjá má á orðinu blær, en blæ- !
inn á félaginu settu þsir fvrir
sig;
Eg hélt þó í heimsku minni
að þar væri kannski um mis- j
tök að ræða, ég trúði því illa 1
að meðlimir félags, menn, sem
ekki höfðu sótt fundi í tvö ár.
létu það henda sig að höggva til
félags síns í blaðaviðtali. þar
sem enginn var til varnar eða
| andsvara, eftir að þeir þó höfðu
I sofið á aðfinnslum sínum að
mestu eða öllu að minnsta kosti
í tvö starfsár félagsins nýliðin.
Ekki svo sem að þeim væri ekki
lieimilt verkið. Á voru landi er
málfrelsi og ritfrelsi, en það
verkar í báðar áttir þannig að
sérhver maður, sem. lætur í
Ijósi skoðun sina má búast við
að fá umtal um hana í ræðu eða
riti.
Eg taldi kvæðamannafélagið
Iðunni örugglega þola rökræð-
xxr jafnt í blöðum sem einstak-
linga milli, en var ekki eins viss
um, að því væri hollt niðrandi
umtal, sem látið væri ómót-
mælt, sízt ef það kæmi frá eig-
in félögum og á almannafæri.
Eg óttaðist að óviðkomandi
menn kynnu að telja viðtalið
óyggjandi fyrstu ahndar heim-
ild um skemmilega sviksemi fé-
lagsins við yfirlýsta og viður-
kennda stefnuskrá, en það var
því hættulegra, sem félagið var
nýbúið að fá fjárveitingu frá
Alþingi til þeirrar sömu starf-
semi. sem búast mátti við eftir
viðtalinu að það svikist um að
vinna að.
En svo fór sem mig ekki varði
og illt er. Þeir á’tu við það
versta, sem af orðuro þeirra
mátti ráða og halda sig þar við.
En þeir játa í grein sinni
,,Blærinn í Iðunni“ í Alþýðu-
blaðinu 17. apríl síðastliðinn,
að þeir miði við árshátíðir Ið-
unnar fyrr og nú. í því liggur
sú upplýsing sjáanleg öllum
læsum mönnum, að annaðhvort
þekkja þeir ekki annað til síns
eigin félags nú hin síðustu ár
en árshátíðirnar einar, eða ann-
að af starfsemi þess er — í
þeirra augum — ekki nothæft,
sem sönnxxnargagn fyrir fram-
burði þeirra. Fundarmenn á
Iðunarfundum vita það og, að
af öðru en árshátíðum hafa
þessir menn engin eigin kynni
um það tímabil, sem þeir tiltaka
og geta fremur til ills en góðs.
En þá er heimildargildi frásagn
ar þeirra minnkað um mikinn
mæli, og um leið hættuminna
fyrir heiður félagsins en áður,
og er þá raunar mest fengið af
því, sem Iðunni skiptir máli,
þótt að vísu yrði hún að þola I
þá sorgarfregn að nú stæðu á
henni vopn úr eigin herbúðum.
Gagnvart umhverfinu er það j
nokkur bót, að miðað er við 1
samkomu aðeins af rumum tug
á vetri. Enn dregur það úr trú-
verðugheitum ásakananna að!
ekki þykir þeim félögum okk-
ar Iðunnarmanna þöi'f á að
grundvalla ásakanir sínar með
meiri þekkingu á starfinu en
skvndiáliti á minna en tíunda
hluta þess, sem er þó ótraustur i
grundvöllur. Samt væri þar um i
talandi, ef þetta væri satt um j
árshátíðirnar, en það er einkaá-:
lit rnanna, sem sjálfir báru fyrri
árshátiðir uppi að nokkru, en
höfðu engin hlutverk á hinum
! síðari, og bætir slík aðstaða
! ekki traustleika neinnar skoð-
j unax'gerðar. En nú verð ég að
i geta þess, að um hinar góðu,
gömlu árshátíðir verð ég að
láta mér nægja svipaðar heim-
ildir og þeir félagar mínir í Ið-
xxnni Magnús og' Ágúst hljóta
að nota um annað en árshátíðir,
nefnilega annarra manna sögu-
sögn, veldur því fjarvera mín
fi'á starfssviði félagsins á með-
an þeim líkaði það. Því hefi ég
spurzt fyrir um samanburð ann
arra kunnugra manna á árshá-
tiðum fyrr og nú og fengið þann
úrskurð einan, að allur munur
þessara skemmtana hafi verið
sá, að þá Ágúst og Magnús hafi
vantað í kvæðamannahópinn á
dagskrá tveggja hinna síðustu
árshátíða, hefur þá farið nærri
gátu minhi, þótt ekki sé ég lærð
ur í sögu Kvæðamannafélags-
ins Iðunnar, en ég hélt að varla
hefði Iðunni getað farið öllu
meir aftur en sem svaraði missi
þeirra félaga. En misstir hafa
þeir verið félagi sínu nú um
skeið, þótt ekki hafi ég frétt að
árgjöld þeirra hafi horfið með
þeim, eða vonlaust sé að þeir
geti komið í leitirnar aftur.
I gi'ein hinna stemmumörgu
félaga minna Magnúsar og Ág-
ústs stendur sem lýsing fyrri
tíða þeirra, sem báru hinn rétta
blæ, að allt það efni, sem á fund
um var flutt hafi verið kveðið,
undantekningarlítið.
Undantekningarlítið er gott
orð, fyrirtaks kolluband að
kasta í land, sé maður hætt
kominn. En hér þarf við engan
að deila, fundarbækur Iðunnar
geta skorið úr um þetta, ef
nckkru munar, sem verulegt er.
En þótt ég hafi tírna til að siga
út langhundum um hin ólíkleg-
ustu efni, þá hefi ég, sökum
þess á hvaða tíma ég vinn, ekki
haft kost á að fá fundai’gei'ðir
til rannsóknar, en ætla eftir
tímaskvni mínu að svipað megi
segja enn, og nægir ekki til að
afsanna það, að láta prenta sögn
ina að lesa með eintómum upp-
hafsstöfum.
Höfuðtilgangur Iðunnar er
enn í heiðri hafður og aldrei
betur að því er séð verður af
verkum hennar og ölium
árangri, þótt vel megi hún hafa
haft fleiri listfenga kvæðamenn
að tiltölu um einhver tímabil
eitt eða fleiri. Er mér kunnur
orðstír Jóns Lárussonar, Kjart-
ans Olafssonar og Björns Frið-
rkssonar, þótt engan hevrði ég'
manninn kveða, en raddír
þeirra eða þeirra ígildi gefur
ekkei’t félag meðlimahópi sín-
um. Þær eru öðruvísi tilkomn-
ar. En enn ei' kennt að kveða
í félagi okkar og að mai'gra áliti
betur en áður var og eins og ég
gat um í fvrri grein minni um
þetta efni hafa 10 nýir, kveð-
andi meðlimir bætzt í hópinn
á þessu ári.
Hversu margir værxx þeir
orðnir, ef svipað hefði miðað á
undanförnum árum?
Þó hefur meira fjölgað í fé-
laginu, en sem þessu svarar og
fundai’sókn stórbatnað.
Hvað sækja hinir þögulu
fundargestir til Iðunnar. Ef það
er aðeins þessi upphafsstafalest-
ur, sem dregur þá, sýnist hann
vinsælli en búast mátti við.
Þeir Magnús og Ágúst segja
að lokum: „Við teljum það ekki
Frambald á 7, síðu.
rt
i
r