Vísir - 18.03.1917, Blaðsíða 3

VISIR
Mönnum dylst það heldur ekki,
að sendiherra Breta í Pétursborg
«g þá um leið breska stjórnin,
hefir einnig fylgst með í því, sem
fram fór. — Stjórnarbyltingin er
vafalaust gerð í samráði við
*nd«menn Rússa.
Eftirfarandi skýrslu nm starf
Sjúkrasamlags Reykjavíkur s. I. ár
hefur Vísir verið beðinn að birta.
Samlagsmenn voru í árslok 922
Eiahverja hjálp vegna veikinda
höfðu 702 menn (karlar og konur)
fengið á árinn og þá ótalin öll
hörn, sem mörg höíðu veikst.
Á árinu voru greiddir dagpen-
ingar, mönnum sem lágu veikir í
heimahúsum, samtals kr. 1060,50.
Hjálp til sængurkvenna 440,00.
Greitt fyrir vist samlagsmanna á
sjúkrahúsnra kr. 1573.65; auk
þess til Vífilstaðahælis kr. 524.00;
Fyrir læknishjálp 6709.47; fyrir
meðnl kr. 4245.71. Fyrir böð kr.
13.50
Árið 1915, greiddi bærinn kr
18,962. 89. til hjálpar sjúknm fá-
tæklingum og styrkti Sjúkrasam-
lagið með kr. 720.00
Einginn efi er á því, að fjöldi
manna verða þurfalingar vegna
veikinda, eiga ekki í „annað hús
»ð venda“, er veikindi ber að garði,
en til fátækrastjórnarinnar. Fáir
munu þeír vera, sem ekki vildu,
þegar svo er komið, vinna töluvert
til að þurfa ekki aö leita þeirrar
hjálpar.
Istip og miliömr
eftir
f|harles Hfarvicc.
106 Frh.
— M veist ekki hvers þú kreíst
af mér, dóttir mín góð, sagði hann
— Þú ert að sækjast eftir aumri
®g vesælli æfi — þeirri ógæfu að
giftast mannni, sem ekki elskar
Þig-
Hún hló við og rétti úr sér.
Augun leiftruðu og roði færðist í
kinnarnar.
— Sem elskar mig ekki! sagði
hún. — Nei, ekki núna sem stend-
ur, ef til vill. En heldurðu ' an-
ske, að eg fái hann ekki til að
elska mig — Iáti hann ekki elska
mig? Líttu á mig, faðir sæll!
Hann gerði svo og gat ekki ann-
að en dáðst að fegurð hennar. —
Heldurðu að nokkur maður geti
staðist ef eg áset mér að náhon-
á vald mitt? Nei og aftur
En hvars vegna ganga menn þá
ekki í Sjúkrasamlagið? Með því
tryggja menn sig gegn þeirri hættu
að fara á sveitina vegna veikinda
og nær allir sem veikir verða spara
fé með því.
í Samlaginu voru aðeins 922
menn um áramótinn.
Andstæðingablöð dönsku atjórn-
arinnar hafa legið stjórninni mjög
á hálsi íyrir það, að hún hafi ekki
birgt landið betur upp að kolum
en raun ber vitni. — Hefðum við
ekki getað fengið eusk kol? Hefð-
um við ekki getað fengið þýsk
kol, amerisk kol, eða belgiskkol?
spyfja þau.
Svar stjórnarinnar við þessnm
spurningum er mjög eftirtektarvert,
að minsta kosti fyrir sumaíslend-
inga. Það er á þessá leið:
Án samþykkis Breta gátum við’
engin kol fengið, hvar í heiminum
sem við hefðum leitað fyrirokkur.
Ýmsar gasstöðvar í Danmörku, sem
kolalausar hafa orðið í bili og feugið
tiiboð um þýsk kol, þorðu bók-
staflega ekki að taka þeim tilboð-
um nema með leyfi Breta, af ótta
við það, að Bretar kynnu þá að
neita þeim um kol síðar meir —
Allar gasstöðvar í landinu eru því
jafnilla staddar, hafa engar kola-
birðir.
nei! Og eg veit, að þetta er ekki
tóm ímyndun mín. Eg veit hver
máttur minn er, enda veit hver
kvenmaður til hvers húnmátreysta
sér. Látta mig vera með honim
vikutíma og þá — hún varpaði
öndinni. — Ást! Já, hann skal
endurgjalda mér ást mína tifalt !
Eg skal laga hann til! Þú þarft
ekki að kvíða öðru, faðir minn —
eg skal sjá um f r a m t í ð i n a !
Hjálpaðu mér aðeins núna —
hjálpaðu mér eius og eg hefibeð-
ið þig um!
— En þú mælist sannarlega til
of mikils, sagði hann bistur.
Hún stóð frammi fyrir honum
og horfði á hann. En smámsam-
an færðist roðinn úr kinnum henn-
ar og nábleiknm fölva sló á and-
Utið, augun döpruðust og varirnar
drúptu. Þessa sjón stóðst hann
ekki og leit á hana spyrjandi aug-
um, en hún hneigði höfði eins og
sparning bms hefði verið iklædd
orðnm.
— Já, sagði hún. — Þetta’dreg-
ur mig til dauða. Þúmansteftir
móður minni? Nú fer eg sömu
leiðina.
Bretar heimta skaðabætur
af Bandaríkjunum.
Mr. Árthur Henning segir í blað-
inu Tribune:
Bretar hafa sent Wilson forseta
kærnr um það, að Bandarikin hafi
orðið sek um mörg brot við hlut-
leysi i stríði þessu, og af brotum
þessum hafi bandamenn beðið
mörg og stórkostlegt tjón og skaða.
Eftir stríðið ætla bándamenn
að krefjast skaðabóta fullra af
Bandaríkjuaum, samkvæmt kærum
þessmn. Og verða mál þessi iangt
um yfirgripsmeiri og stærri en
Alabama málið gamla þegar Banda-
ríkin létu Breta borga sér 15milli-
ónir 'fyrir skemdir og spellvirki
ræningjaskips þessa.
Ein kæran er sú, að Bandaríkin
hafi Iiðið þýskum agentum að
brngga samsæri á amerikanskri
grundu til að koma á upphlaupum
og stjórnarbyltingu á Indlandi.
' Hkr.
Canadamenn í stríðinu.
Til 15. desember 1916 höfðu
381,438 manns gengið í herinn i
Canada og yfir 250,000 af þeim
voru farnir anstnr nm haf; helm-
ingur af þeim hefir þegar farið i
skotgrafirnar.
í orustunum hjá St. Eloi og
Zillebeke féllu um 13,500 Canada-
menn. Um 70,000 hafa fallið og
særst alls þaðan upp að síðustu
áramótum; af þeim fóllu í orustu
$
Hann veinaði npp og greip um
hendur hennar. Svo slepti hann
þeim aftur, sneri aér frá henni
og sagði ógreiniiega eins og hon-
um væri erfitt um mál:
— Þú skalt fá vilja þinn og
hefir altaf fengið honum framgengt
alveg eins og móöir þín sáluga.
En trúðu mér fil þess, að þar að
kemur &ð þú munt bölva þeirri
•tund, sem þú neyddir mig til
þes« að láta þetta eftir þér.
Hún dró andann djúpt, lagði
hendurnar á öxl föður sínum og
kysti hann á ennið.
— Eg ætla að eiga það á hættu
sagði hún og hló við.
Þau þögðu stundarkorn, en þvi
næst mælti hún aftur:
— Eg vona að þú farir hyggi-
lega að þessu, faðir minn — að
þú látir Sir Stefán halda, að þetta
sé vilji Stafford* — farir varlega
en þó djarflega.
Hann aneri sér snúðugt að henni
og blótaði.
— Þér er best að láta mig um
það, sagði faann hranalega. — Eg
ætla að reyna að gæta sóma þín«
að svo mikiu Ieyti, sem mér er unt
Sjnkrasamlagið. j Kola|eysið, Danmðrku.
11,000, en 4,000 dóu af sárumo^
sjúkdómum. Af þessum 70,000
hafa Canadamenn mist 46,000 síð-
an í júní í «umar og 15,000 i okt.
Fyrir ári síðan voru 3,000 Can*
adamenn látnir fara úr hernum
sem óhæfir vegna heilsunnar, en
nú eru þeír orðnir 8,600. Af þess-
um mönnum voru 277 veikir af
tæringu, 168 vitskertir. 1,640 særð-
ir eða taugaveiklaðir af áhrifum
skothríða. Nú sem stendur eru í
sjúkrahúsum 2,700 manns.
Ctnada hefir tekið hultfallsiega
mikinn þátt í stríðinu, hvort »011.
iitið er á frá fjárframlagalegu eða
mannaflaglegu sjónarmiði. Mætti
geta þess hérað Canadamenn lán-
uðu 150,000.000 dollara til stríðs-
ins árið° sem leið.
Lögb.
Kolalítið í Hamborg,
Þýskaland er talið kolaríkast
allra landa í Norðurálfunni, þó
að kolanám sé þar minna en í
Englandi. Þó er nú svo komið,
að þar er víða kolaskortur. t. d.
skýrir Politiken frá því 17. i. m.
að hætt sé að hita npp kirkjur i
Hamborg, öllum !skólum, öðrum ss
alþýðuskólum, leikhúsum, kvik-
myndahúsum og öðrum opinberum
skemtistöðum hafi verið lokað og
bannað að selja kol og koks til
•líkra stofnana. — Hald hefir varið
lagt á aliar elásneytisbirgðir í
borginni og þær afhentar borgar-
stjórninni til umráða,
En farðu nú frá mér fyrir alla
muni, og láttu mig vera einan.
21. kapifcali.
Þegar Stafford var að búast til
kvöldverðar þetta kvöld og velta
þvi fyrir sér, hvort hann ætti nú
þegar afi minnast á Ida við4föð*r
sinn, ef honum gæfist færi á þvf
þá barði Howard að dyrum hjá
honum. Stafford bauð honum að
ganga inn og sendi þjón sinn burti,
en Howard settist i hægindastðl
og hafði þegar haft fataskifti.
Hann horfði á Stafford með að-
dánn.
— Þú hefir sett npp hvítt háls-
hnýti, Staff, sagði hann. — Er
nokkuð sérlegt i vaandum?
— Já, það verður dansað á eft-
ir, svaraði Stafford utan við sig.
Hverju skyldi faðir hans svara
og hvað skyldihanngera? Skyldi
hann fara yfir til Heronhallarinn—
ar daginn eftir ? Já, það var
langliklegast að hann gerði það.
— Dansaö? Er það alt og
sumt? Eg hefði helsfc hugsað