Vísir - 19.03.1917, Blaðsíða 3

VI3IR
Var Þolinmæði,
ains og á stóð, er fjarlægðin yar
ákveðin, þ. e. í björta veðri.
íla það er ekki það, hvort
þessi „mæling“ hafi verið „full-
nægjandi“, sem um er deilt. E>ið
verður sem sé að teljast fyllilega
sannað, að hún hafi ekki vsrið
fullnægjandi, úr þvi að skipið
atrandaði. — Ea þó að mælingin
hafi verið röng, þá hefði það eitt
væntanlega ekki komið að sök,
ef veður hefði haldist bjart.
Hr. Svb. E. vitnar í „Den is-
landske Lods" um reglur þær, er
©igi að fara eftir, er siglt sé fyr-
ir Rit og Straumnes. En hann
veit sjálfsagt eins vel og eg, að
reglur og venja fara ekki ætíð
saman hvorki á sjó né Iandi. —
Hvað svo seia reglurnar í „D. i.
L.“ segja, þá hefir stjórn skips-
ins verið fullforsvaraaleg, ef hún
hefir verið samkvæm algengri
siglingavenju. Ef hr. Svb. E.
ætlar að sanna sekt skipstjóra,
þá verðar hann að sanna, að það
sé algerlega gagnstætt venju að
setja stefnuna fyrir Straumnes
í ágiskaðri fjarlægð af Rít, þó að
í björtu veðri sé, eins og gert
var í þetta skifti.
En um þetta vill hr. Syb. E.
aýnilega ekkert tala, hvernig sem
á þvi stendur. — Eg verð því,
þó honum íalli það illa, enn einu
sinni að vitna í sjóprófin.
Hr. Páll Halldórsson skólastjó/i,
einn af þeim sem sæti áttu í sjó-
réttinum, lét leggja þá spurningu
fyrir Júlíus skipstjóra, „hvort
hann teldi það gætilega „navige-
rað“, að vera ekki viss um affar
arst&ð sinn, þegar lagt va
út í dimmviðri". Svars
aldrei krafist við þessari spurn-
ingu af skipstjóranum, vegna þass
að það var talið upplýst, að veð-
ur hafði verið b j a r t meðan
h a n n var á þilfari og setti
stefnuna. Og P. H. lét spurning-
una falla niður að því sinni. Hon-
*m hefði þó verið ianan handar
að leggja spurninguna fyrir skip-
j stjóra þanaig: Teljið þér það
■ gætilega navigerað, að vera ekki
viss um affararetað sinn, þegar
stefna er sett fyrir Straumnes
frá Rit, þó að i björtu veðri sé?
— En haun gerði það ekki.
— Hvers vegna?
Eg finn ekki aðra ástæðu en
þá, að hann telji það ekki ógæti-
lega navigerað í björtu veðri. —
Eg er að vísu ekki lærður „navi-
gatör“, hr. Svb. E. segir að eg
hafi ekki hugmynd nm hvað eg
sé að f&ra með, en jeg verð að
segja það, að um þetta er eg al-
gerlega á sama máli og P. H.—
Ef veðrið hefði haldist bjart, þá
g a t þetta ekki komið að sök.
og eg verð að draga þá ályktun
af þessu, að skipstjóri hafl farið
forsvaranlega &ð, og samkvæmt
venju.
Framh.
Erleiad mynt.
Kbh. »/. Bank. Póath.
Sterl. pd. 16,73 16.95 17,00
Fr«. 60,50 61,00 61,00
DolL 3,54 3,65 8,75
ísiiiogmilionii
eftir
gharlcs |§arvice.
108 ' Frh.
eitthvað miklu merkilegra væri á
döfinni eítir því að dæma, hvað
allir gestirnir sýnast vera á nál-
nm. Hefirðu ekki tekið eftir því
hve fjármálamennirnir okkar hafa
virst vera milli vonar og ótta þessa
seinustu daga?
—r Nei, svaraði Stafloid og
hristi höfuðið. — Eg hefi ekki
veitt þeim neina sérstaka eftir
tekt, og s&tt að segja umgengst
þá mjög lítið — rétt varpa á þá
kveðjn ef eg rekst á þá. Mér
sýnist þeir annar# vera ofboðlík-
ir sjálfum ser.
— Sá sem er ungur og ham-
iúgjusamur og laus við allar á-
hyggjur, hann er um leið blind-
*ður, sagði Howard brosandi. —
^il dæmis eru hvolparnir blindir
®ius og þú veist.
Stafford glotti.
— Það á vÍ9t að minsta bosti
að vera meint mér til sæmdar,
sagði hann. — en hvað heldurðu
helst að sé í aðsígi?
— Eg hugsa að sir Stefán ætli
nú að binda endahnútinn á fyr-
irætlnn sína, sagði Howard. —
Heldnrðn annars að svartfiekk-
óttur rottuhundur prýði nokkuð
kjólinn þinn með þvi að flatmaga
ofan á honum? /
Mjóni hafði hrÍDgað sig ofan á
veisluföt Staffords. sem þjónn hans
hafði lagt þar á stól, og lá þar
í mestu makindum og horfði á
húsbönda sinn.
— Þetta er óþektarangi, sagði
Stafford, — og treður sér alstað-
ar þar sem hann á ekki að vera,
Hana! Farðu ofan af fötunum,
seppi!
Haun tók hundlnn upp og lagði
hann á rúmið, en Mjóni stökk
jafnharðan ofan úr því og lagðist
við fætnr Stafiords á loðskinn,
sem þar var á gólfinn.
— Hann sýnist vera hændur
að þér, hundsmáninn, sagði Ho-
ward. — Já, eg ímynda mér að
þetta áform sirStefáns sé nú til
Barnakennari eínn er 'að byrja
að kenna krökknnum frádrátt. — I
Heyrðu Pétur minn, segir hann
við röskan og greindarlegan strák-
hnokka, ef þrjár plómur Iægi á
horðinu heima hjá þér, og systir
þín borðaði eina, hvað yrðu þá
margar eftir?
Pétur: Hvað margar systur,
eigið þér við?
Kennarinn: Nei, heyrðirðu ekki
hvað eg sagði?
Eg á við það, hvað margar
plómur yrðu eftir.
Pétur: Já en það er ómöglegt,
því plómur eru ófáanlegar á þess-
um tíma árs.
Kennarinn: En setjum nú svo,
að þær væru til. Hvað yrða þá
margar eftir?
Pétur: Þér eigið þá við niður-
■oðnar plómur?
Kennarinn: Nei.
Pétur: Þurkaðar?
Kennarinn: Nei, nei, nei! Eg
sagði að við settum sem svo, að
þrjár plómurlægju á borðinu.
Pétur: Einmitt. Yið setjum
svo.
Kennarinn: Já, og svo 'kemnr
■ystir þin, borðar eina og fer svo.
Pétur: Nei, systir mín fer ekki
fyr en hún er búin með þær aliar.
Kennarinn.- Yertu nú ekki með
neina vitleysu Pétur litli.
Pétur: Þér þekkið ekki systir
mina eins vel og eg.
Kennarinn: Jæja, setjum svo
að pabbi þinn sé við staddur og
banni henni að borða fleiri en eina
plómu.
Pétur: Já, en pabbi er ekki
Iykta leitt og mig skyldi ekki
undra þóttfjármálamennirnirhéma
skytu á fundi í kvöld og gerflu
heyrinkunnugt að hlutafélagið væri
komið á laggirnar.
— Þú talar um þetta eins og
það væri eitthvert lítilræði, sagði
Howard brosandi. — En góði minn
veistu þá ekki að hér er um
huudruð þúsunda eða jafnvel mil-
jónir að teffa — að það er hvorki
meira né minna en járnbrautar-
lagning frá-------
Stafford kinkaði kollí.
— Jú, eg veit það, sagði hann.
Þú varst búinn að segja mér það
áður. Það. er eflaust ákaflega
stórfelt fyrirtæki, en þaðsemmér
gengur erfiðast að skilja er það,
hvers vegna faðir minn er &ð
leggja þetta á sig. Hann er sann-
arlega nógu rikur. — —
— Enginn þykist nógu ríkur,
sagði Howard alvarlega. — En
við skulum nú ekki vera að fara
út í þá sálma. Það er ekki til
annars en að eySa tlma sínum að
vera að rökræða slíka hluti við
mann, sem ekki hugsar um ann-
að en refaveiðar, fiskiróðra, fugla-
veiðar og dansleiki. En meðal
L. F. K. R.
Fundur i dag kl. 9 í Iðnó.
Fjölbreytt dagskrá. Heimilt að
taka gesti með á fundinn.
S t j ó r n: n.
K. F. U. M.
Söngæfing í kvöld kl. 7.
Flokksmenn mæti stundvíslega.
FataL>iiðin
sími 269 Hafnarstr. 18 sími 26?
er laadsins ódýrasta fataverslun.
Regnfrakkar, Rykírakkar, Y#tr-
arkápur, Alfatnaðir, Húfur, Sokk-
ar, Hálstau, Nærfatnaðir o. fl. o. fl.
Stórt óiwsl — Tandaðar vörmr.
Best »ð kaupa í Fatabúðinni.
heima og kemur ekki heim fyr
en á mánndaginn.
Kennarinn: (Þurkar af sér
svit&n) ■ Heyrðn nú Pétnr! Eg
ætla að endurtaka spurninguna
einu sinni enn, og ef þú svarar
ekkitafarlanst, skýrt og ákveðið,þá
8et eg þig í skammakrókinn. — Eí
þrjár plómur liggja á borðinu og
systir þín borðar eina, hvað verðt
þá margar eftir?
Pétur: (með innilegri sannfær-
ingu): Engin!
Kennarinn: Hvernig stendur á.
því?
Pétur: Auðvitað flýti eg mér
að gleypa hinar í mig.
Kennarinn lætur fallast niður é
stólinn, staðuppgefinn.
annara orða. Hvað marga dansa
ætlarðu að dansa við griskn gyðj-r
una?
— Grísku-------? Við hvað áttuf
spurði Stnfford.
— Hana nngfrú Falconer, auð-
vitað. Grískar gyðjur eru nú ekid
svo algengar að raaður geti búist
við fleiri en einni í ekki meira
fjölmenni en hér er s&mankomið.
— Hvað marga dansa? Það
veit eg ekkert um, svaraði Staf-
ford. — Hvernig í fjandanum
dettur þér í hug að spyrja aé
slíku ?
Howard horfði á hann gletn-
isiega.
— Eg bið afsökunar hafi þér
þótt þetta ósvinna, en hins vegar
get eg sagt þér, að þessa spurn-
ingn hefir alt kvenfólkið hérna í
húsinu verið að leggja fyrir sig.
Stafford blíndi á hann og vissi
ekkert hvaðan á sig stóð veðrið,
— Stafford minn góður, hélt Ho -
ward áfram. — Að ví«u veit eg
það, að þú ert enginn fyrirtaks
skopleikamaður, en sjálfssgt erts
ekki [svo skyni skroppinn að þú
sjáir ekki, að athygli sú sem þú
veitir ungfrú Falconer, dylst engnm.