Vísir - 26.07.1917, Blaðsíða 3

VISIR
.Thermos-flöskur, sem halda drykk heitum 1—2 sólarhringa, selur Haralður Árnason
vera stórkostlega brotin og vildi
endilega ná einhverjn samkomi-
lagi við bannmenn nm að leyfa
aðflnming á bjór og vægari vín-
sm en banna hitt. Taldi það
mnndi verða hollara en „Koges“
og „Spóla“. Þegar hér var kom-
ið settist Binar niður og af því
margir höfðn beðið nm orðið var
nmræðnm fresta.
Benedikt Sveinsson var kosinn
í fjárveitinganefnd í stað Skúla
heit. Thoroddsens.
Fnndi slitið.
Nýmæli.
Gísli Sveinsson og Jón á
Hvanná bera fram frv. til laga
nm giftingar. Aðalefni frv. er
það, að gera kirkjnlegnm og
borgaralegum hjónavigslum alger-
3ega jafnt undir höfði þannig, að
ná verði ekki lengnr annaðhvort
brúðhjónanna að vera ntan þjóð-
kirkjnnnar til þess að borgara-
lega bjónavígelan sé lögleg. Sömn-
leiðis má nú hver „löggiltur"
prestur gifta hjón þó í annars
sókn sé. Ennfremur er skírn,
altarisganga og ferming felt i
bnrti sem hjúskaparskilyrði, eins
þótt um presta sé að ræða.
Nefndarálit er komið frá alls-
herjarnefnd Nd. um bankaútibúið
á Austfjörðum. Leggur nefndin
til að frumvarp Sunnmýlinganna,
um að útibúið skuli vera í Suður-
Múlasýslu, sé samþykt. Telur
nefndin að þar sem Landsbankinn
sé eign landsins, beri i þessn máli
sérstaklega að líta á það, á hvern
hátt útibúin komi almenningi best
a5 notnm, en það verði vitaskuld
með því að þan séu sem dreyfð-
ust.
Þá er og komið fram nefndar-
álit frá sömu nefnd um útibú frá
Landsbankanum í Árnessýslu, og
leggur nefndin til að ákveðin heim-
ild verði veitt bankanum til uð
stofna útibúið.
Um húsaleigulögin er komið
nefndarálit frá allsherjarnefnd Ed.
og leggur hún til að frv. verði
samþykt með þeirri efnisbreytingu
einni, að rýmkaður verði svo rétt-
ur húseigandu, að hann geti sagt
upp húsnæði með venjulegum
fresti til eigin íbúðar, ef hann
sjálfur er húsnæðislaus, enda
skeri húsaleignnefndin úr. — En
24 tillögur um orðalagsbreytingar
á frumvarpinu viil néfndin gera.
Askornn
til Alþingis.
Eftirfarandi áskorun eða til-
mæli til Alþingis hafa Vísi verið
símuð norðan af Aknreyri og hann
beðinn að birta:
Alþingi leggi niður allan
flokkaríg, en stundi alþýðu-
heill, og ylirlýsi vanþóknnn
sinni á yfirstandandi Evrópu-
styriöld, sem fyrírboðar eyð-
ing hins hvita kynbálks, og
beiðist þess að ófriðarþjóð-
irnar semji vopnahlé nú þeg-
ar og leggi þrætumái sin í
gerð áður meira tjón er af
orðið.
Frímann B. Arngrímsson.
Jafaframt hefir hr. Fr. B. A.
beðið Vísi að styðja þessi tilmæli,
en blaðið telnr sér sm megn að
fá nokkru áorkað í þessu máli,
og biður háttv. höf. að virða það
á betra veg.
Skipaijón Norðmanna.
Skipastóll Norðmanna heflr é
þeim helmingi ársins 1917 sem af
er minkað um 276 skip, samtals
415 þús. smál. að stærð. Þar af
eru 204 gufuskip 314 þús. smál.
og 85 seglskip 101 þús. smál. Af
völdum ófriðarins hafa farist 297
skip, samtals 449 þús. smál., auk
skipa, sem ófriðarþjóðirnar hafa
dæmt upptæk. 29 skip að stærð
31700 smál. hafa farist „á venju-
legan hátt“.
Ný skip hafa verið byg5 í Nor-
Gróð karlmannsnærföt fym og w, seinr Haraldur.
Mr og miliönir
eftir
gharlcs ^arvice.
232 Frh.
hafði minst á jarðeignir þeirra.
Já, það var nokkurnveginn áreið-
anlegt, að hún mundi gleyma öllu,
aem 4 nndan var gengi5, ef hún
gerðist eiginkona Játvarðar, —
en samisat að segja, þá kærði
hún sig ekki um að gleyma því
og óskaði þess ekki í hjarta sínu.
Ást hennar til Staffoids var
eins heit og innileg og nokkru
sinni áður, og þó að hún hefði
ekki haft annað en raun af henni
að svo komnu, þá var hún henni
samt dýrmætari og hugljúfari en
lífið sjálft. Og þó var þetta í
sjálfn sér ekki annað en synd og
vanvirða, að hún skyidi bera ást
til manns, sem var heitinn annari
stúlku og ætlaði sér að giftast
henni.
Hún gekk seint til borðs þann
daginn og snerti varla á matnnm.
Skynsemin bauð henni að segja
„já“ — hjartað sagði „nei“ og
hún vissi, að sér bar að hlýða
skynseminni, en ekki hlasta eftir
huliðsmálum hjartans, Hún gekk
lengi um gólf í dagstofunni föl á
kinn og dauðþreytt á þeasu stríði,
sem hún átti i við sjálfa sig. Þá
réði hún það af í skyndingi, að
hún skyldi táka Játvarði, og hún
ætlaði ekki að láta hann lengi
vera vonbiðil. Það fanst henni
ekki sæmandi og illa Iannuð ást
hans og trúfesti.
Hún gekk að skrifborði sínu og
hafði hraðan á rétt eins og hún
þyrði ekki annað en flýta þessa
sem allra mest. Tók hún bréfs-
efni á borðinu og byrjaði að skrifa
á þessa Ieið:
— Kæri Játvárður--------Lengra
var hún ekki komin þegar Dðn-
ald og Bess, sem lága og flat-
möguðu við arininn, stnkku app
og runnu til dyranna með gelti
og hávaða. Hún Iagði frá sét
pennann og gekk fram að dyr-
mnum og opaaði þær. Tunglið
skein glatt iun í forstofuna gegn-
um gluggann, en hundurnir rudd-
ust að útidyrunnm og geltu ákaf-
lega. Hún hleypti þeim út eins
og í einhverri leiðslu, en þeir
þutu eftir grashjallannm, yfir
grasflötina og álla Ieið að trján-
nm, sem atóðu við gangstiginn.
ída hafði sent Jessie tii Brands-
mýrar um daginn og datt henni
nú í hug, að það mundi sjálf-
sagt vera hún, sem væri að koma
og varð því fegin. Fylgdi hún
því hundunum eftir í hægðum
sinum eftir grashjallanum.
Hundarnir hættu snögglega að
gelta og var húu enn sem áður
sannfærð um að þetta væri Jessie
og hélt áfram. Þá sá hún hvar
karlmaður, hár vexti, stóð milli
trjánna og flöðruðu hundarnir
kunnuglega upp um hann og Iétu
vinalega að honnm. Hún varð
hálfhrædd og hikaði sér, en mað-
arinn leit npp, sá hana og gekk
á móti henni. Hún hélt enn á
ný, að sig væri að dreyma og að
þetta gæti ekki átt sér stað —
þetta gæti ekki Stafford verið.
Samt var það svo líkt honum.
Þau störða hvort á annað um
stund — hún fann til óstyrks,
riðaði við og Iá við sjálft að hún
félli, en þá flýtti hann sér ti!
hennar og tók hana í fang sér.
41. kapituli.
Hún hallaði sér að brjósti hans,
hvildi sig þar nm stund og sagði
svo loksins:
— Stafford, það ert þá þú, —
já, það ert þú sjálfir ! Hvenær
— — hún gat svo ekki sagt
meira í svipinn.
— Já, sagði hann, það er eg.
Hann var lika óstyrkur og hélt
henni eem fastast að sér. Eg
kom með lestinni í gærkvöldi —
og kom beint irá hafnarkviunum.
Hún standi við.
— Komstu þaðan — og það
svona fljótt — boint hingað?
Þegar eg sá þig áðan, hélt eg að
þetta væri tðm vitleysa úr mér,
og hefða handarnir ekki verið
hérna þá — þá mundi eg það,
að hundar sjá ekki vofur. — Æ,
Stafford — það er svo Iangt síðan
eg »á þig, svo Iangur og Ieiðin-
legur timi, að mér finst. Segðu
mór — og segðu mér alt! Hvar
hefirðu verið? Jú, eg veit þetta
." . ' ■ 1
Odýrar matartöskur sem lenia m sman, fást Ijá Haraldi