Vísir - 24.10.1917, Blaðsíða 3

VJL&IR
H. P. Duns A-fleilfl
Hafnarstræti.
Nýkomið:
Svart og misl. flauel — Morg-
^nkjólatau — Rifstau — Mol-
skinn — Nankin — Mouselin
— Tvisttau — Saumavélar —
Regnkápur, — Rúmteppi —
Ullarteppi — Pique — Léreft
— Gardinutau — Lasting —
o. m. fl.
Banðaríkjamenn
á víflvellinum.
Amerfsk blöð segjs, að hátt-
stmdaHdi þýsfear herforingi einn,
hafi hdtið verðUvnHm fyrir fyrgta
BandarikjahermftnBÍnn sem næðiisí,
d&uðar eða lifandi. VerðUnniii
Vom: járnkrossinn, 300 irörk og
14 daga „frí“. Hver hlotið h*fl
þessi verðlaun, það fylgir ekki
sögunni, en vafalaust hefir ein-
hver hlotið þiu.
Amerískur blaðumaðar einn
heirasðtti Ianda sina á vigveliin-
nm í Frahklandi, fyrir aítan víg
stöðvar Breta; „en evo framar-
lega þó, 80 kúlur Þjóðverja náðu
til þeirr*u. Htnn segir frá við-
tali aínu við liðsforingja cinn.
„Hveraig kunnið þér við yður
hér ?“ sparöi hann.
Liðsfoiingínn borfði út nm
dyrnar á skálanum og þagði. Svo
langt sem uugað eygði vur ait i
rústum. Hér og hvar voru hálf-
hrundir veggir, sem sýndi að þar
höfðu verið bændabýli eða jafnvel
þorp. Á vlð og dreif voru trjá-
etofnar, sem sprengikúlurnar höfðu
Ti'fið npp með rótum eðu tætt í
sandur, eins og eldingu hefði
loítið niður í þá. Hér og þar
grafir bermannu, þýskra eða enskr*.
Ait var Undið grasi vaxið, en þó
ekki svo, að ekki sæist í bnrm-
ana á gýgam þeim og gjótum, sem
sem sprengikúlurnur höfðu grsfið
í jarðveginn.
„Jæja“, stgði Iiðsforinginn loks-
ins; „það er auðvitað töluvert
ólikt því *ð ganga nm Fertugu^tu-
og aðra götuna, eða Broadway í
New York, en við fórum ekki
hingað til að leita að „stóra hvíta
veginum". Við fórum hingað í
„viðskifta“-erindum og okkur fell-
ur starfið vel, Sumpart vegna
starfsins sjálfs og sumpart ve na
þess að okkur á að falla það. —
Við viljam leggja okkar skerf til
og erum ákveðnari i að gera þ«.ð
en cokbru ainni áðnr.
Mér er þó n»r að halds, að
piltarnir snmir hefi orðið fyrir
voEbrigðum, þegar þeir hafa skrið-
ið upp til þess að geta séð oiu-tu-
etöðvarnar. Yitanlega höfðu þeir
lesið iýsingar á orustunum hérns,
en leir höfðu þó ekki báist við
því, að þeir fengju alls ekki tð
sjá blaktandi berfána á vígvellin-
um e)a horfylkingar á göngu á
barsvæði. Eu þeim fisst mikið til
um það samt“.
Bolinders-mótorar.
Nokkra bátamótora með hreyfanlegum skrúfublöðum hefir verk-
smiðjan fyrirliggjaadi í Stokkhólmi nú sem stendur, og getur afgreiðsla
farið fram með fyrstu skipsferð er hingað verður frá Norðurlöndum.
Stærðirnar eru: 1 cyl. 5, 12, 25 og 30 b.f.
2 — 30, 40, 50 og 60 —
Væntanlegir feaupendur eru beðnir að snúa sér til mín scm fyrst.
O. Elríliss,
einkasali á íslandi fyrir Bolinders inótorveiksmiðjurnar,
Stockbolm & KallbáU.
mjög á orði, að nú gæfist þeim
tækifæri tll að Iauna Frökkum
hjálpins, sem Lafayette veitti
þoim í frelsisstríði þeirra. Þeir
bafa líka minst Lafayettes með |
þvi að kenna fyrstu flugmannu |
deildina, sem þeir sendn til Frakk-
lands, við bann. Einn besti flag-
maðurinn i þeirri deiid heitir
Lnfbery og hefir hann unnið mörg
hreystiverk siðan hánn kom til
vigvallarins.
Bandarfkin og ófriðurinn.
Fyrsta opinbertiIkynningBsnda-
ríkjastjórnarinnsr nm hernaðar-
framkvæmdir á vígvðllinum var
gefin út 27. sept. síðastl. Þ*r
var þrí lýst yfir, að sóknin væri
nú orðin algerlega bandamanna
megin á vesturvigstöðvunum, @n
að þeir ætleða að lát* sér nægja
að nota yfirburði sína til þess að
þreyta óvinina, þangað til hertfli
Bsnd*rikjanna væri orfiinn svo
mikiil, að áhrifa hans yrði vart
á vígvellisum.
Frá Gyðingalandi.
Bretar hafa svo sem kunnugt er
sent her til Gyðingalands gegn
Tyrkjum. Fyrst í stað bárusfc
fregnir af þeim leiðangri öðru
hvoru, en aifiustu másnðina er
varla minst á hann i opinberum
(iikynningum. Bresk blöð ssgja
að Tyrkir birtidaglega fregnir af
viðureigninni í Gyðingalandi og
vilja láta bresku stjórnina gera
slikt bið sama og segja þau að
þess sé jafnaðarlega getið, hvað
fr«m fari bæði í Afriku, Meso-
potamiu og jafnvel á Balkan, og
herstjórnin í Frakklandi kynoki
eér ekki við því *ð skýra opinber-
lega frá þvi þegar þar gerist
ekkert.
Erlend mynt.
Kh- 27xo Brak. Póath
Sterl.pd. 14,90 15,80 15,50
Frc. 55,00 60,00 57,00
Doll. 3,15 3,52 3,60
- 204 -
hlýtur að verða komið ab kvöldmatartíma
þegar þú loksins kemst þangað“.
Kitti ætlaði að fara að byrja á einhverj-
um afsökunum og útskýringum, en sá þá
gletnina í svip félaga síns. Hann hélt þá
áfram að búa sig, setti upp fiibba og
Jhnýtti bálshnýtið þó að hann væri farinn
að gerast fremur fingrastirður við þau
handbrögð.
„Eg vildi bara að eg hefði ekki farið
með allar „manohett“-skyrturnar mínar til
þvottakonunnar11, tautaði Shorty. „Eg hefði
þá kann ske getað hjálpað þér um eina!“
Kitti var nú að baslast við að troða sér
í nýleg stigvél, en sokkarnir hans voru
svo svörgulslegir, að það var ekkert viðlit.
Hann leit bænaraugum til félaga síns, en
Shorfcy hristi bara höfuðið.
„Ja-nei-nei!“ sagði hann. „i>ó að eg
setti splúnkurnýja spariskó, hvað ekki er,
þá dytti mér ekki i hug að lána þér þá.
Farðu aftur í mokkasínurnar þínar, lags-
tnaður! Það yrði heldur ekki til annars en
að þig kæli á fótunum ef þú færir að troða
þér í þröngva skó“.
„Já, en eg borgaði fimtán dollara fyrir
þessa skó og þó eru þeir ekki alveg nýir“,
aagði Kitti í öngum sínum.
„Eg get ekki ímyndað mér að neinn af
gostunum, það er að segja af karlmönnun-
tim, hafi annað en mokkasínur á fótunum!“
Jack London: Gull-æðiC.
- 205 -
„Já, en þarna verða líka kvenmenn,
Shorty, og eg á að sitja til borðs með
kvenfólki, heldra kvenfólki, eins og til
dæmis ofurstafrúnni og einhverjum fleir-
um“.
„Nú, hvað um það! Það er þó vonandi
að minsta kosti, að þær missi ekki matar-
lystina þó að þú sért í mokkasínunum“,
sagði Shorty. „En mér þætti annars fróð-
legt að vita hvað ofurstinn vill þér?“
„Ja, það hefi. eg enga hugmynd um
sjálfur“, svaraði Kitti, „nema ef einhver
skyldi hafa frætt hann um það, að eg
hefði rekist á Undravatnið. Það þyrfti
sand af peningum til þess að þurka það
upp og Gúggenheimarnir eru að bráðólmir
að leita sér að fyrirtækjum, sem þeir geti
fleygt miljónum sínum í“.
„Já, þarna kemur það! Það hlýtur að
vera erindið! Jæja! Farðu bara í mokka-
sínurnar! Nei, herra trúr! Yísfc er þessi
frakki þinn ekkerfc annað en hrukkur og
alt of þröngur þér og þér er best að ráð-
ast varlega að réttunum, því að ef þú tek-
ur til matar þins eins og almennilegur
maður, þá sprengirðu þessa flík óðara utan
af þér. Sömuleiðis er þér ráðlegast að
láta vasaklútana kvenfólksins afskiftalausa,
þó að þeir detti á gólfið. Blessaður, farðu
ekki að beygja þig eftir þeim. Fyrir alla
- 206 -
muni, vertu ekki að því hvað svo sem á
dynur!“
n.
Bowie ofursfci átti heima í eínhverju
fyrirmannlegasta búsinu í Dawson eins og
sómdi efnuðum námufræðingi og forstjóra
hins volduga verslunarhúss Gúggenheim.
Sjálft var húsið reist af fersfcrendum,
handhöggnum bjálkum, tvilyft og svo ó-
trúlega ríkmannlega frá því gengið, að í
því var stór dagstofa, sem ekki var notuð
til neins annars.
Gólfið var úr óhefiuðum borðum, en á
það voru breiddir sfcórir bjarndýrafeldir og
á veggjunum héngu elgshöfuð og hrein-
dýra með öllum hornunum. Bæði var þar
opin eldstó eða hióð og stærðar-ofn, sem
kyntnr var með digrum tijástofnum.
Og hér hitti þá Kitti Stormur úrvalið
af' helsta og raerkasfca fólkinu í Dawson —
ekki neina fjárglæframenn og tilviljunar-
miljónara, heldur göfugustu mennina, sem
til voru í þessum námubæ, þar sem mönn-
um úr öllum heimsins álfum ægði s&man.
Þar var Warþurston Jones, heimskautafari
og rithöfundur, Consadine kafteinn, til-
heyrandi riddaralögregluliðinu,Haskell, gull-
greftrarumsjónarmaður fyrir Norðvestur-