Vísir - 23.11.1917, Blaðsíða 2

FI’SIR
Tilkynning.
Að gefuu tilefni tilicynnist heiðrnðam viðakiftaviuum mínum fjær
og nær, að Ijósmyndavinnastofa min i Þingholtsatræti 3 heidar
áfram með þeirri breytingu að eins, að hún verðnr framvegis rekin
undir minu riaíni einu, «em er eðlileg aflaiðicg af því, að eg
er ná orðinn eigsndi hennar að öllu leyti.
Reykjuvík, 20. nóv. 1917.
Virðingarfyllst
Ól, Oddsson,
Kaupfélag verkamanna, Laugaveg 7
hefir sætsaft frá SANITAS.
Til minnis.
Baðhúsið: Mvd. og ld. kl. 9—9.
Bamalesstofan: Md., mvd., föd. kl. 4—6.
Borgarstjöraskrifst.: kl. 10—12 og 1—3.
Bæjarfógotaskrifstofan: kl. 10—12 og 1—6
Bæjargjaldkeraskrifst. kl 10—12 og 1—5
Htisaleigunefnd: þriðjud., föstud. kl 6 sd.
Islandsbanki kl. 10—4.
K. F. U. M. Alm. samk. sunnud. 8 sd.
L. F. K. B. Útl. md„ mvd., fstd. kIJ 6—8.
LandakotBspít. Heimsðknart. kl. 11—1.
Landsbankinn ki. 10—3.
Landsbökasafn Útl. 1—3.
Lándssjóðnr, 10—2 og 4—5.
Landssíminn, v. d. 8—9, helgid. 10—8.
Náttúrugripasafn snnnnd. V/2—21/,.
Pósthúsið 10—6, helgid. 10—11.
Samábyrgðin 1—5.
StjómarráðsBkrifstofurnar 10—4.
Vífilsstaðahælið: Heimsóknir 12—1.
Þjóðmenjasafnið, sunnnd. 121/,—l*/*-
Atvinnuhælurnar.
Óheilindi stjórnarinnar.
Það eru því miður altof fáir
raenn, sem útiit er fyrir að geti
fengið vinnn i atvinnubótavinnu
stjórnarinnar.
Og seint ætlar sú vinna áð
komsst í framkvæmd með fullum
krafti, vegna þesa hve seint var
farið að undirbúa hana.
Bn hvað befir tafið atvinnu-
bætur bæjarins?
Menn vita, að bæjsrstjórnin
hefir gert tillögu um að byrjað
verði á Hafnarfjarðarveginum*
Sú tillaga er komin til stjórnar-
innar fyrir löngu.
Menn v i t a ennfremur, að
bæjarstjórnin befir fyrir löngu
leitað fyrir aér um d ý r t í ð a r-
lán hjá stjórninni, til að byrja
aðra atvinnubótavinuu, en fengið
það svar, að að svo ttöddu væri
ekki hægt &ð veita það. Og við
það befir setið,
Menn vita það.enn, samkv.
því sem borgarstjóri ekýrði frá
á alþýðufl.fundi, að bæjarstjórnin
hefir reynt að fá lán í báðum
bönkunum hérna, til þess að geta
haldið áfram hafnarvinsnnni, en
fengið afsvar hjá öðrum bankan-
nm og óákveðið svsr hjá hinnm.
Eftir þessu »ð dæms, hafg
framkvæmdir bæjarstjórnarinnar
hingað til strandað á örðugleik-
um sem hún fær ekki við ráðið —
féleysi.
Þetta var það »em menn v i t a.
Ea svo er ýmialegt sagt og
haft eftir bestu heimildum, beint
frá l&ndsstjórninni.
Forkólfar alþýðufií. s e g j a,
að fjármálaráðherrann eegi, að
bæjamtjórnin geti fengið nóg fé
til &ð byrja atvinnubótavinnu!
Og það er notað til æsinga gegn
bæjftrstjórniuni í bænum, að húa
láti framkvæmdir dragast að ó-
þörfu.
En hvers vegna heflr þá ekki
fjármálaráðberrann tilkynt bæjar-
stjórniai, að hún gæti fengið
íéð, aem hún hefði verið að biðja
um?
Finst bonum það br.tar við eiga,
að láta fyrst nota aðgerðaleysi
bæjsrstjórnarinnar sem æsiugt-
meðal?
Að ovo sé, virðist mega ráða
t.f öðrum aöguburðl ráðherrans,
sem nú skal skýrt frá.
Vegna þess að allar Ieiðir tií
þess að fá fé til atvinnnbóta
virtust loksðar í svip, fór dýrt:ð-
srnefnd bæjarstjórnarinnar fram
á það við stjórnarráðið, að þeim
hluta andvirðis seldu botnvörp-
wnganna, sem ákveðið er &ð v»r-
ið i-kuli til að bæta þeim atvinnu-
tjón, sem við söln skipanna hafa
orðið atvinnulandr, yrði til
bráðabirgða varið til at-
vinnubótavinuu og dýrtiðarlána-
Upphæð þaasi, 135 þús. kr., er
að sögn geymd í rparisjóði, og er
þsð vitanlega ætlun bæjarstjórn-
ar, að það sem af henni kynni
&ð verða tekið í þessu skyni til
bráðabirgða, yrði þegar endur-
greitt, er landssjóður væri búinn
að fá annað fé til nmráða, til að
veita dýrtíðarlán samkv. dýrtíðar*
bjálparlögunum.
Það sem hér er farið fram á
af dýrtíðarnefndar hálfn, er ekk-
ert annað en að fá að nota þetta
fé í s v i p, meðán annað er ekki
fáanlegt, svo að menn þurfi ekki
að ganga atvinnulausir og sveit-
andi um bæinn, meðan íéð liggur
gagnslaust í bankanum. — Ea það
á líka að v^ta tii ædnga gegn
bæjarstjórainni.
Stjórnarráöið hefir hlaupið með
þetta í forkólfa alþýðuíéiaganua,
sem sjálfir vilja fá þetta fé til
umráða, og virðist hafa talið þeim
trú um að bæjarstjðrnin ætli með
þesiiu að sölsa þessar 135 þúaund-
ir undir sig.
Vitanlega mótmælir alþýðasam-
bandsBtjórnin kröftuglega! — Hún
gætir þess ekJci aJf með því er hú/n
aS mötmœla því einu, aS'jatvinnu•
bötavinna bcejarins geti byrjaS þeg-
ar í staS.
Um endanlega ráðstöfun f'árins
er ekki að ræðaog þurfti því ekkl
að mótmæla þess *euns,
Ea hvað gengur stjórmnai til ?
Hvers vegna er hún að falast
eftir þessum mótmælum Albýðu-
flokksins? Var hún ekki einfær
nm að tilkynna bæjarstjórninni að
hún teldi ebki við eiga eða leyfi-
legt að verja þessu fé þannig, þó
ekki væri nema til bráðsbirgða ?
Þurfti hún að fá umsögn alþýðu
samb. stjórnarinnar til þess.
Nei, tilgangurinn er auðsær, sem
sé sá, að kveikja eld 4 miili al
þýðuflokksins og bæjantjórnar-
ianar. Tilgangarinn getur ekki
verið annar. Það eést líka best
best [á því, að nú loks tilkynnir
stjórnin .borgarstjóra, að hún geti
veitt bænam 100 þús. kr. láa til
atvinnubóta af öðru fé.
Það lán hefði stjórnin áreið-
anlega alveg eins getað veitt mán-
uðl fyr. Og úr því þfð fé var
nú til, hvers vegna þá ekkl að
láta við það sitja, að tilkynna
bæjárstjórn að bæriun gæti ekki
fengið lán af botovöipnngaféau
en annað fé vseri honum velkom-
18? — Vitanloga mátti borgarstj.
og bæjarstjórn gilda það einn,
bvort stjórnin tók féð úr þessum
handraðanum eða hinam.
Menn þykjaat vita, að stjórnin
sé að hefna sin á bæjarstjórninni
fyrir syKurmálið. —
Verðlagsnefndin.
Kæfan og hangikjötið.
Oft hefirveriðsagtBÍttafhverju
nm verðlagsnefndina og gerðir
heunar og hún látið það kyrt
liggja. En líklega hefir hún þóst
verða þess vör, að síðasta afrek
hennar ’hafi mælst þannig fyrir,
að hön megi ekhi láta þsð af-
okiftalaust.
V í S1 R.
Afgreiðsla blaðsins í- Aðalstræti
14, opin frá kl. 8—8 4 hverjum degi.
Skrifstofa á sama stað.
Simi 400. P. O. Box 367.
Ritstjórinn til viðtals frá kl. 2—3.
Prentsmiðjan á Laugaveg 4,
sími 133,
Auglýeingum veitt móttaka í Landa-
stjörnnnni oftir kl. 8 á kvöldin.
Auglýsingaverð: 40 anr. hver cm.‘
dálks í stærri augl. 4 aura orðið í
smátuglýsingum með öbreyttu letri.
Það er hverjum manni ljóst,
sem les „viðtalu Morgunblaðains við
einn „kunningja þess“ í nefndinni,
sem birt var í blaðinu í fyrrad., að
þaðer form&ður nefndarinnar
sem þar hefir orð fyrir henni;
enda mun þetta mál honum skyld-
ast, og hann hotfir yfir alt þ«ð,
sem nefndin hefir gert, og finst það
harla gott.
Aiftllegft akilst manni að nefnd-
in hafi fundið eig knúða til þess
að leggja hámarksverð á kæfuna
(og hangikjötið líka) af þd að
það hafi komist upp t fy:ra, að í
kæfa, sem seld var í búð bérinn
á Liigaveginum, hefði verið sánd-
ur, íucgu og fieira af líku fcsgi.
En hvað það getur komið há-
marksverði við, man flestam hul-
ið, enda væri ekkert þvi tilfyrir-
stöðu, hámarksverðsins vegna, að
kæfa yrði seld fyrir h æ s t a verð,
þó að þrír fjórðu hlutar hennar
værn sandar, lungu og annað
rusl, aðeins ef feitin væri 25% ••
Þarna hefir neíndin sjálf vakið
dtbygli á einu glappaskotinu, sem
hön hefir gert sig seka í ogekkl
hefir verið bent á áðnr. Því þó
það yrði vitanlega ekki leyft »ð
selja „kæfa“ sem mikið væri i af
sandi, þá get.ur fyrsta flokks
kæfa nefndarinnar (verið hreinaft*
óæti, þrátt fyrir það þó 25°/0 af
feiti eða meira sé í henni og 10
% eða minna af salti.
Þá segir formaðurinn aðnefnd-
inni hikfi verið það vel Ijóst, sem
„Vísir fyrir belglná" hati sagt að
að nefndia virtist ekki hafa gert
ráð fyrir, sem sé að það gæti kom-
ið íyrir, að 25% af feiti eða
meira og 12% sf salti eða meira
gæti verið í söma kæfunni. En
á þá kæfa hafði neffndin ekkeit
hámarksvesrð setfc.
Við þessn gefar formaðurinn þ*ð
goðasvar, að elík kæfa Iendi ebk*
í neinum fiokki! Hún verði undir
öllum flokkum, af því hún sppfy'Ii
ekki öll skilyrði. — En finst hon-
um það þá vera að „gera ráð fyr-