Vísir - 12.02.1918, Blaðsíða 2

VI SIR
Munið eftir
uppboðinu
í Goodtemplarahúsinu
kl. 4 í dag.
Reform-Malt-Extrakt
fæst hjá
Frakkastíg 14.
Sími 727. Nofið tækifærið. Sími 727.
A ðalfundur
i Dýravernduuarfélagi felaitds
verður haldixm i Bárubúð (uppi) miðvikudaginn 13. þ. m. kl. 8 sd.
Fundarefni samkvæmt 6. og 7. gr. félagslaganna.
Keykjavík 4. febr. 1918.
Jón íaórarinsson
p. t. formaður.
Til minnis.
Baðhfisið: Mvd. og ld. kl. 9—9.
Barnalesstofan: Md., mvd., föd. kL4—6.
Borgarstjöraskrifst.: kl. 10—12 og 1—B.
Bæjarfógetaskrifstofan: kl. 10—12og 1—5
Bæjargjaldkeraskrifst. kl 10—12 og 1—6
Húsaieigunofnd: þriðjud., föstnd. klösd.
íslandsbanki kl. 10—4.
K. P. U. M. Alm. samk. snnnud. 8 sd.
K. P. K. K. Útl. md„ mvd., fstd. KljJ 6—8.
Landakotsspít. Heimsóknart. kl. 11—1.
Landsbankinn kl. 10—3.
Landsbókasafn Útl. 1—3.
Lfindssjóður, 10—2 og 4—5.
Landssíminn, v. d. 8—9, helgid. 10—8.
Náttúrugripasafn sunnnd. I1/*—21/*.
Pósthúsið 10—6, helgid. 10—11.
Samábyrgðin 1—6.
Stjórnarráðsskrifstofnrnar 10—4.
Vífilsstaðahælið: Heimsöknir 12—1.
Þjóðmenjasafnið, sunnnd. 12*/,—!*/*•
Úr landi.
„Hégómi einn!“
í stjórnarblaðinu „Frón“, sem
út kom á laugardaginn, stendur
þessi klausa:
„Eftir samtali við ræðismann
Breta hér, Mr. Cable, er sá
orðasveimur með öllu tilhæfu-
laus, að hálft þriðja hundrað
manns héðan úr bænum og
grendinni séu búnir að ráða
sig í vinnu hjá ensku stjórn-
inni, og að skip muni koma
einhvern næstu dagana og
sækja þá. Eru því fregn-
ir þær, er ýms blöð nm
þetta flytja, hégómi einn“.
Leturbreytingarnar í lok klaus-
unnar hefir Vísir gert, og stafar
það af því, að þau orð blaðsins
eru einkennilegur vottur um
ábyrgðartilfinningustjórnarinnar,
sem nú situr að völdum í þessu
landi, eða þess hluta hennar sem
að því blaði stendur.
En það blað virðist ekki hafa
neina sérstöðu í þessu máli inn-
an stjórnarflokksins, því að „Tím-
inn“ syngur við sama tón og
vítir það mjög, að blöðin skuli
vera að birta svo staðlausar
fregnir, sem hér sé um að ræða.
Vildu nú ekki blöð þessi, og
ráðherrar þeirsem að þeimstanda,
athuga dálítið betur hvað það er
som upplýst er í þessu máli?
Það er upplýst, að margir
menn, vafalaust svo hundruðum
skiftir, hafa farið þess á leit, að
fá að fara til Bretlands í þvi
skyni að fá atvinnu þar. Og
breski ræðismaðurinn telur ekki
alveg ólíklegt að það megi tak-
ast. — Ef þetta er „hégómi
einn“, eins og „Frón“ segir, þá
væri það líka hégómi einn, þó
að mennirnir væru þegar ráðnir
og farnir af landi burt. Hin al-
varlegasta hlið þessa máls fyrir
okkur íslendinga er sú, að svo
og svo margir verkamenn sjá sig
knúða til þess að flýja land
ef þeir með nokkru móti geta.
Hitt, hvort Breta vantar verka-
menn og vilja fá þá hér eða
annarstaðar, það skíftir okkur
miklu miuua.
Það er upplýst með yfirlýsing
breska ræðismannsins, að því fari
svo fjarri, að hann hafi gert
nokkuð til þess að f á menn til að
ráða sig til Englands, að hann ein-
mitt hafi fremur látið það á sér
skilja við þá sem hafa leitað
máls á þessu við hann, að tals-
verðir örðugleikar mundu verða
á þvi. — En, þrátt fyrir það,
koma fleiri og fleiri, eftir að
tveir fyrstu mennirnir höfðu tal
af honum, og æskja aðstoðar
hans. Og ræðismaðurinn lót það
í ljósi við Vísi, að hann kviði
því, að menn kæmu til sín tug-
um saman á hverjum degi í
þessum erindum, eftir að sagt
hefði verið frá því í blöðunum.
En i raun og veru gat þ a ð
ekki haft nein áhríf, því að orða-
sveimurinn, sem um bæinn gekk,
var svo ákveðinn, að frásögn
blaðanna hefir líklega fremur
dregið úr aðsókninni.
Það sem stjórnarblöðin telja
„hógóma einn“, er þá það, að
upplýst hefir verið að nokkur
hundruð manna hata leitað til
einnar af ófriðarþjóð-
u n u m til þess að fá e i n-
h v e r j a vinnu fyrir e i 11-
h v e r t k a u p, og eru reiðu-
búnir að fara hvenær sem sent
verður eftir þeim, vitandi ekki
hvort þeir komast heilu og
höldnu í áfangastað, en vitandi
að lif þeirra getur verið í stöð-
ugri hættu þegar þangað er
komið.
í>að er hægt fyrir ráðherrana
og ritstjóra stjórnarblaðanna að
sicja á skrifstofum sínum og
segja að þetta sé „hégómi einn“.
— En mundu þeir lengi fá „hald-
ið virðing sinni“ eða trausti
þjóðarinnar, ef þeir taka slíkum
fregnum með svo g 1 æ p s a m-
1 e g r i lóttúð ?
Það er ekki „hégómi einn“ fyr-
ir fátæka verkamenn að afla sér
og sínum viðurværis. Það er
ekki „hégómi einn“ fyrir þá
menn, sem „vilja halda virðingu
sinni“ að verða upp á aðra komn-
ir eða sjá skyldulið sitt svelta.
En það mega þau vita, þessi
skammsýnu og ábyrgðartilfinn-
ingarsnauðu lítilmenni, sem stjórn-
arblöðunum ráða, að sú tilhugs-
VÍSIR.
Aígreiðsla blaísins i AðaUtrati
14, opin frá kl. 8—8 ó hverjum dagi.
Skrifeiofa é sama stað.
Sími 400. P. 0. Box 367.
Ritstjðrlnn til viðtaia frft kl. 2—3.
Prentsmiðjan á Laugaveg 4,
sími 133.
Anglýwngum veitt mðttaka í Lac&-
stjömuaai eftir kl. 8 á kvöldin.
AuglýsingBverð: 40 aur. hver on
dðlks í stærri angh 4 aura orðið
swás uglýsingui* með óbreyttu letri.
un ein hefir knúð menn til að
leita sér atvinnu í einu af ófrið-
arlöndunum.
„Tírninn" bregur Vísi um, að
hann hafi ekki aflað sér ábyggi-
legra upplýsmga um þetta mál.
Eu þar til er því að svara, að
Vísir hafði haft tal af mönnum,
sem kváðust þegar vera ráðnir
til Englands. En „Tíminn“ sjálf-
ur er samnr við sig og skirrist
ekbi við að skýra vísvitandi rangt
frá málavöxtum, er hann segir
að sögurnar séu gersamlega ó-
sannar, því hann hlýtur þó að
vita, að það er hæft í þeim, að
fjöldi manna hefir farið þess á
leit að fá atvinnu í Englandi.
Tíminn segir, að Vísir hafi
geíið það óbeinlínis í skyn
„að menn væru að flýja land
vegna þess hvernig landinuværi
stjórnað". Þetta fully^rðiv
Vísir alveg liiLclaust.
Það er áþreifanlega sannað, að
fjöldi manna muni flýja land ef
þess verður nokkur kostur og
ekki verður bætt úr atvinnuleys-
inu hér. Stjórnin hefir ekkert
gert til þess að bæta úr því.
Hún liggur enn á tillögum út-
gerðarnefndarinnar, sem henni
voru sendar fyrir mánuði síð-
an.
Aðgerðaleysi liennar í því að
draga ýmsar nauðsynjar að land-
inu til útgerðar, meðan tími var
til, valda því hvernig komið er.
Og loks er enginn vafi á þvi,
að það síðasta tiltæki hennar að
þversballast við því að fram-
kvæma lögin um almenna dýr-
tíðarhjálp á sinn verulega þátt
í því að fjöldi manna sér nú
e n g i n ráð til þess að komast
af yfir veturinn.
En það er „hégómi einn“ —
að dómi stjórnarblaðanna. Mundi
þá þeim háttvirtum kjósendum",
sem halda þeim blöðum uppi*
einnig finnast það vera hégómi