Vísir - 15.07.1918, Blaðsíða 2

V iSiK
entaskólinn.
Stjórnarráðið hefir ákveðið, að Mentaskólinn starfi að vetri
með líku fyrirkomulagi og síðastliðinn vetur; þó fellur kensla eigi
niður í 5. bekk og byrjar í öllum skólanum á venjulegum tíma
(1. októberj.
Tekið skal fram, „að komið getur fyrir, að frekari takmörkun
verði gerð á skólahaldinu, er á veturinn líður, ef nauðsyn krefur“.
Yegna dýrtíðar og annara erfiðleika er öllum nemendum, er
þess óska, heimilt að lesa utan skóla að vetri og fá þó leyfi til að
ganga undir próf að vori, hver með sínum bekk.
Allir nemendur, bæði þeir, sem ætla að lesa utan skóla að
vetri og þeir, sem ætla sór að sækja skólann, eru beðnir að tilkynna
mér það fyrir 1. september.
Mentaskóianum 14. júlí 1918.
G. T. Zoéga.
Dreng vantar
til að bera Vísi nt nm bæinn
nn þegar.
Tilhoð óskast
í feitan reyktan ldX. bér á staðnum. Tilboð merkt „Lax“
leggist inn á afgr. Vísis.
Til mÍDLiiia.
Baðhúsið: Mvd. og ld. f» 1. 8—8.
Borgaratjðraskrifgt.: kl, 10—12 og 1—8.
Bæjarfðgotaekrifstofan: kl. 1—S
Bæjargjaldkeraskrifst. kl 10—12 og 1—6
Húsaleigunafnd: þriðjnd., föstnd. kl 6 sd.
íslandsbanki kl. 10—4.
K. F. U. M. Alm. eamk. sonnnd, 8 sd,
L. F. K. R. Útl. md. kl. 6—8.
Landakotsspít. Heimsökncrt. kl. 11—1.
Landsbankinn kl. 10—8.
Landsbðkasafn Útl. 1—3.
L&ndssjöðnr, 10—2 og 4—5.
Landssíminn, v. d. 8—9, helgid. 10—8,
Náttúrngripasafn sunnnd. l‘/»—21/*-
Pösthúsið 10—6, helgid. 10—11.
Samábyrgðin 1—5.
Stjörnarráðsskrifstofnrnar 10—4.
Vifilsstaðahælið: Heimsöknir 12—1.
Þjóðmenjasafnið, sunnnd. 12‘/*—1‘/*>
Alafossverksmiðjan.
Alþingi hefir nú veitt heimild
til þess, að eigendum Álafoss-
verksmiðjunnar (Sigurjóni Péturs-
syni kaupmanni o. fl.) verði veitt
lán úr landssjóði til endurbóta á
verksmiðjunni, alt að 100 þús.
kr. Upphæð þessari er ráðgert
að verði varið þannig:
Tii kaupa á nýjum vólum til
ullariðnaðar . . kr. 40000,00
Til kaupa á nýjum
vélum til þess að
búa til nærföt og
sokkaföt . . . . — 15000,00
Til kaupa á vói-
um til þorskaneta-
gerðar...........— 25000,00
Til ýmsra mann-
virkja...........— 20000,00
Uað má telja víst, að þó að
þetta þing verði skammað fyrir
margt, þá verði iáir til þess, að
finna að þessari ráðstöfun þess.
3?að má með réttu telja Jánveit-
ingu þessa til nauðsynlegustu
bjargráða. Og til mikilla fram-
fara mundi það horfa, ef komið
yrði upp fullkominni ullarverk-
smiðju hér. En aðaleigandi verk-
sœiðjunnar er nú orðinn svo
þektur að dugnaði og framtaks-
semi, að öðrum mun ekki þykja
betur treystandi til þess, að
verða brautryðjandi i þessu efni.
Það er hörmulegt að hugsa
til þess, að öll eða því nær öll
ull verði fiutt út úr landina fyr-
ir hálfvirði, en sv'o inn aftur
ullarfatnaður og annar lólegri,
sem landsmenn verða að kaupa
fyrir geypiverð. Úr því er von-
andi að takist að bæta með
þessari ráðstöfun, að nokkru
leyti að minsta kosti. Og þá er
hitt ekki síður mikilsvert, ef
komið verður upp fullkominni
netaverksmiðju. Vonar Yísir að
fyrirtæki þetta blómgist betur en
önnur slík, sem styrkir og lán
hafa verrð veitt til úr lands-
sjóði. og hann veit, að það muni
gera það, af því að það er í
þeim höndum, sem það er.
Vöruvöndun
landsverslunarinnar.
Einn aðalannmarkinn á versl-
unareinokun kefir verið talin sú
hætta, sem vöruvönduninni staf-
ar af henni. Þegar enga sam-
kepni er að óttast, er svo hætt
við því, að þeir sem vörurnar
útvega, vandi ekki eins valið.
Alstaðar þar sem einokun hefir
verið, hefir þetta komið í ljós,
hvort sem um einstakar vöru-
tegundir hefir verið að ræða eða
allsherjar einokun, hvort sem
einokunarverslunin hefir verið i
höndum einstakra manna eða
undir opinberri stjórn.
Nú hefir verið talað um. að
landsstjórnin ætti að taka í sín-
ar hendur öll innkaup á „þurft-
ar“-vörum. Það er því eðlilegt
að menn fari að reyna að gera
sér grein fyrir því, hvers konar
varningi menn gætu þá átt von
á, Og af því að eg þekki eitt
dæmi um vöruvöndun lands-
verslunarinnar, sem er lærdóms-
ríkt um þetta efni, tek eg mér
nú penna í hönd.
Eg keypti nýlega tvö pund af
óbrendu kaffi. Annað pundið
var frá iandsversluninni en hitt
frá kaupmanni. Eg sá þegar, að
landsverslunarkaffið var talsvert
meira fyrirferðar og var eg í
nokkurri óvissu um, hvort það
væri kostamerki. En þegar eg
fór að skoða í pokana, sá eg að
landsverslunarkaffið var miklu
„ógirnilegra á að líta“. Baun-
irnar voru margar skorpnar og
sumar kolsvartar, En í hinum
pokanum sé eg ekki eina ein-
ustu skemda baun. Þegar kaffið
var brent, þá kom það lika í
Ijós, að landsverslunarkaffið létt-
ist sem næst */„ meira en hitt.
En það furðulega var að það var
þó dýrara.
Eg fór nú að grenslast eftir
því, hvernig á þessu stæði, fór
á fund kaupmannsins og spurði
hann hverju þetta sætti. Hann
tjáði mér þá, að báðar þessar
kaffitegundir hefðu verið á boð-
stólum hjá heildsölum hér, en
heildsöluverðið á þeirri tegund-
.■*
VlSlR,
Aígrciðgln blaée!Es i ASaisttKÍt
14, opúi M bl. 8—8 ú hverjam d«gi,
ákriíalofe á s&ma steð.
Simi 400 P. 0. Bost 867,
Ritatjörin!! tii viötUs M kí. 2—8,
Prentamiðjftn & Laagsvfis 4,
sírni 188.
ÁngSýBÍagKEi vaitt aötteka i L&nöa
stjöntnnni «ft» kl, 8 £ fcvöldin.
Angiýaingaverí: 50 6ar. hv®* «ss
Æúlka i ítærri angl, 5 acra oxfu í
BBiáringlýalngn** sesð öhreyttn Ietri
Hentug
Barnaíeikföng
eru
Hjólbörur
er seljast nú fyrir
S.65 og 3.65.
iEgillJacobsen

inni, sem landsverslunin seldi,
nokkru lægra en á hiuni, það
væri því lakari tegundar, eins
og líka á því sæi.
„Lægra verð!“ sagði eg. „Eg
varð þó að borga það hærra verði,
þar sem eg keypti það!“ — „Já,
því trúi eg“, sagði kaupmaður-
inn, „Kaupmaðurinn sem þér
hafið keypt það hjá, hefir orðið
að greiða hærra verð fyrir það
heldur en eg fyrir mitt kaffi.
Landsverslunin selur kaffið til
kaupmanna fyrir sama verð sem
eg sel viðskiftavinum minum
mitt kaffi í heilum pokum. Hún
leggur meira á það. Og hun
vill ekki hina tegundina. af því
að eftir „meginreglum“ verslun-
arinnar yrði sú tegund að vera
ennþá dýrari í útsölu til kaup-
manna heldur en hún er nú
í smásölu hjá þeim kaupmönn-
um sem hana hafa. Og ef til
vill ætlar hún líka að spara
mönnum peninga með þvi að
selja ódýrara kaffið“.
„Sem er dýrara“, sagði eg.
„Og hver verður svo sparnaður-
inn, þegar það þar að auki rýrn-
ar miklu meira?“,
Svona er þá vöruvöndun lands-
verslunarinn, þrátt fyrir það, þó
að hún hafi þó ekki einkasölu
á neinni vörutegund enn. Hvern-
ig mundi hún þá verða, ef full-
bominni einokun yrði komið á?
Bæjarmaður.
A5 pjakka með haka.
Eg hef nú ekki átt kost á að
studera sórstaklega „vinnuvis-
indi“, svo það er kannske ekki
að marka mig. En eg get ekki
orða bundist út af því, hvernig
margir beita hakanum við
vinnu á Eeykjavíkurgötum.
Það eru ekki allir sem finna