Vísir - 25.07.1918, Blaðsíða 2

Vút 3
V I 81 R.
Af(jr*ifi»la blaiaiat i Áðaiatxat
14, opín frá fel. 8—8 á h'rerjTUE öagi.
Skrifetofa 4 sama stað.
Sirci 400. P. 0. Box 8S7.
Ritstjórins til viðtsk írá kl S—8.
Prenísmiðjan 4 Langareg i
simi 138.
Angljilsg m vaitt mðttaka i Lanói-
atjörnnnai sftir kl. 8 & kvölðin.
Anglýsingavðri: 50 anr. hvet ea
dálki I stærri acgi. 5 anra osð. i
BMánnglýsingnn með öbreytta letri.
Kafbátarnir.
Það leynir sér ekki i nýjustu
enskum blöðum, sem bingað hafa
borist, að Bretar þykjast nú hafa
náð yfirhöndinni í viðureign-
inni við kafbátana. Nýlegasagði
sir Eric Geddes flotamálaráðherra*
að nú væru það ekki kafbátarnir
sem eltu, heldur væru þeir eltir.
Einnig má sjá það á fregnum
þeim, sem um kafbátahernaðinn
berast frá Þýskalandi, að Þjóð-
verjum þykir ekki blása byrlega
fyrir kafbátunum um þessar
mundir. Er það haft eftir einu
blaðinu, að menn megi ekki ör-
vænta um árangurinn af kafbáta-
hernaðinum; Capelle flotamála-
ráðherra hafi sagt í ræðu 6. júli,
að það gæti komið fyrir við og
við, þegar kringumstæðurnar væru
sérstaklega hagstæðar óvinunum,
að fieiri kafbátum yrði grandað
en venjulega. „En þó að fleiri
kafbátum sé sökt en bygðir eru,
á einum einstökum mánuði“,
segir blaðið, „þá er það svo sjald-
gæft, að engin ástæða er til að
örvænta um úrslitin þess vegna".
JÞað er að víau satt, segir blað-
ið enn fremur, að stjórnin hefir
verið of bjartsýn, þegar hún var
upphaflega að gera áætlun um
það, hvenær Bretar myndu verða
að gefast upp. En af því má
ekki draga þá ályktun, að tak-
marki kafbátahernaðarins verði
aldrei náð. Það dregst auðvitað
lengur vegna þess hve óstjóm-
legt kapp óvinirnir leggja áþað
að byggja ný skip. En vér get-
um verið alveg öruggir um end-
anleg úrslit kafbátahemaðarins.
Bannlög i Kína.
Með árinu 1917 gengu þau lög
í gildi í Kína að ópíurr. skyldi
Isannað og öllum ópíumsreykinga-
búðum lokað.
Strax hefir þó borið á því, að
ekki hefir verið fyrir alt girt
með þessu. Nú nota Kínverjar
morfín í staðinn, en morfín er
eitt af þeim mörgu svefnlyfjum,
sem vinna má úr ópium og er
miklu áhrifameira eu ópíum sjálft.
Morfínið fá þeir að mestu leyti
beint frá Bretlandi, t. d. 16000
kíló árið 1916 (i stað að eins
Þorsteinn Gíslason
ritstjóri, Þingholtsstræti 17
gegnir vátryggingastörfum fyrir mína hönd í fjarveru minni.
Þorvaldur Pálssoa læknir.
Sjúklingiim míimin
gefst til vitundar, að eg verð fjarverandi um tima.
Þorvaldnr Pálsson, læknir.
1 verslixn
Arna Eirikssonar
Hörtvinni, Beiníingurbjargir, Barnasokkar, Barna-
bolir, Stúfa-sirtsi, Stúfa-fiónel, Barnakragar, Sund-
buxur, Kústasköft, Götusópar, Salernisblöð, Hand-
sápur, Sunlight-sápa, Rúmteppi hvít, Vefjargarn
hvítt og mislitt, Gluggatjaldadúkar, Vasaklútar
mislitir og margt fleira. — —
Sanmavéiar, stignar og handsnúnar, með hraðhjóli og
10 ára verksmiðjnábyrgð.
Stúlka
getur fengið bókhaldarastöðu hjá IVathan & Olsen,
Yerður að vera vel fær í tvöfaldri bókfærslu.
Eiginhandar umsókn, ásamt meðmælum, leggist inn á afgr.
þessa blaðs fyrir 1. ágúst.
til að aka hestvagni, vantar í
Gosdrykkjaverksmiðjima MlMI.
Sími 280 eða 421.
Lítið loítherberg’i
til leigu í Þórshamri frá 1. ágúst. Lysthafendur snúi sér til
J. Fenger.
Lestagjöld af bátum,
7500 kíló 1912). En auk þess
er smyglað inn ensku morfíni .
frá Japau undir öðrum nöfnum
eins og „hvíta duftið", „draum-
lyf“ o. fl.
í fátækrahverfunum, þar sem
kinverski verkalýðurinn býr (kuli-
arnir), ganga morfínbyrlararnir
á milli manna með grugguga
morfínblöndu og innspýtinga-
dælu úr gleri eða bambus til að
stinga þeim svefnþorn er óska.
Þótt þetta varði tveggja ára
fangelsi er ekki horft í þá hættu,
Enskur læknir, dr. Tuff, sem
er kunnugur þar eystra, segir
enn fremur, að á flestum tugt-
húsföngum og beiningamönnum
sjáist ör á handleggjum eftir
morfíninnspýtingar, og segir hann
að morfín-notkunin breiðist óð-
fluga út og sé verri en ópíums-
brúkuniu. —
Fyrirspurn.
til ritstjóra Þjóðólfs.1)
GetiS þér ekki, hr. ritstjóri, sagt
mér, útaf viðaukagrein yðar vi8
„tillögu" hr. Eggerts Briems, er
birtist i síöasta blaði yðar, og þar
sem þér teljið það óviSkunnan-
legt að kaupmenn ákveði sór sjálf-
ir hag af vöru sinni, hvort yður
finnist þá ekki einnig óviðkunn-
anlegt að t. d. bændur ákveði
hvaða hag þeir hafi á smjöri
sínu? [Eða að t. d. Sláturfélag
Suðurlands selji landsmönnum
kjöt með hærra verði en það get-
ur fengið til útflutnings.
Einnig væri fróðlegt að vita
hvort yður, sem einlægum föður-
landsvini, finnist það ekki hálf ó-
tilhlýðilegt, að þingbændur hafi
sig alla við til að sporna við því
að verðleg sé sett á landafurðir,
og geri í þoini tilgangi tilraun til
að afnema verðlagsnefndina okk-
ar?
Teljið þér ekki ósæmilegt, að
bændur, á þessum vandræðatím-
um, og það ekki síður en
kaupmenn og aðrir sem vörur
hafa til sölu, noti sér neyðará-
standið til að halda afurðum sín-
um í ósæmilega háu verði, og
finst yður ekki sjálfsagt að láta
einnig setja verðlag á íslenskar
afurðir sem erlendar? Með því
væri óneitanlega öllum gert jafnt
undir höfði, og haldið þér ekki
að með því væri einnig bygt fyrir
þann leiöinlega misskilning hjá
sjávarsíðunni að bændur tæki ó-
þarflega mikinn hag af afurðum
sinum?
Pési.
sem greiðasfc átfcu þanu 1. þ. m., en ógreidd verða um næstu mán-
aðamófc, verða eftir 1. ágúsfc innheimt á kosfcnað báfcaeigenda með
lögtaki.
Reykjavík. 22. júlí 1918.
Hafnarstjórinn í Reykjavík
Þóp. Kristjánsson.
*) Þar sem eg býst við að tor-
velt gangi að fá ritstjóra „Þjóð-
ólfs“ til að taka þessa ,fyrirspurn‘,
þá birtist hún í „Vísi“.