Vísir - 18.08.1918, Blaðsíða 3

Kiata '
Ofát.
Steingríimir Matthíasson lækn-
ir segir í „íslendingi“:
3?ótt kaffi, tóbak og áfengi sé
alt saman ilt manni, og ætti kaffi
helst að bannfærast (nema máske
á sunnudögum, t. d. eftir inessu),
þá er þó eitt, sem flestir gera
síg seka í, sem margir læknar
telja að muni leggja fleiri í gröf-
ina en hitt alt samanlagt — og
það er ofát.
Ofát er ein af höfuðsyndun-
um. — Menn eta yfirleitt langt
um meira en þeir hafa gott af
og langt um meira en líffærin
þola til lengdar. Fyrst veiklast
maginn og meltingarfærin, en
því næst hvert líffærið á fætur
öðru. Og þótt sagt só að þessi
«ða hinn hafi dáið úr nýrnaveiki
eða hjartaveiki eða lifrarveiki
o. s. frv., þá er oft sama ástæð-
an, ofát. Þetta er alt of lítið
kunnugt almenningi og þess
vegna drotnar enn sá misskiln-
ingur, að það séu góðgerðir að
troða í menn kaffi með brauði
eða súkkulaði með brauði og
ýmsu öðru svo nefndu góðgæti,
rétt eftir að þeir hafa — mér
liggur við að segja — etið sig
i spreng. Nei, það eru sannar-
iega ekki góðgerðir — en það
verður að fyrirgefast meðan
„mennirnir vita ekki hvað þeir
gera“ (reyndar væri réttara að
segja konurnar, því að þær eru
í þessu efni yfirleitt syndugri en
mennirnir, og ekki síður nú í
dýrtíðinni en áður).
Margir venja sig á ofát með
því að tyggja illa og flýta sér
að snæða. Ef vandlega er tugg-
ið, þurfa menn margfalt minna
til saðnings en annars. Fæðan
meltist þá margfalt betur, þvi
um meltinguna gildir setningin :
hálfnað er verk þá hafið er.
Hálf melting fer fram í munn-
inum.
Danski læknirinn Hind-
hede, sem í Danmörku hefir
mest og best frætt fólk um þessa
hluti, er nú orðinn víðfrægur
fjTÍr rit sín og rannsóknir. Eink-
um hafa Þjóðverjar kunnað að
notfæra sór kenningar hans nú
á styrjaldartímunum.
Maurice Maeterlinck
um íramtíð Belgíu.
I ensku blaði einu birtist ný-
lega grein um „framtíð Belgíu"
eftir Maurice Maeterlinck. Er
greinin einkum eftirtektarverð
fyrir það, sem þar er sagt um
hlutleysi Belgíu og verslun henn-
ar í framtíðinni í sambandi við
heimsviðskiftin. Þeir kaflar sem
þar að lúta, fara hér á eftir:
„Yiðreisn vor verður að vera
þannig, að þjóð vor só í virki-
leika óháð og frjáls — það er
að segja, að hún sjálf hafi rótt
til að gera þá samninga við aðr-
ar þjóðir, er hún skoðar nauð-
synlega og gerir sig ánægða með.
Sár skóli reynslunnar hefir nú
kent henni hvers virði samning-
ar þeir séu, er aðrar þjóðir hafa
fyrir hana gert. Hlutleysi Belgíu-
þjóðarinnar var aðal orsök ó-
fara hennar.
Samkvæmt íbúatölu hennar
hefði hún átt að eiga að minsta
kosti 800,C00 manna her, (ef svo
hefði verið, þá hefðu Þjóðverja
síður ráðist á hana), en hún treysti
á hlutleysi sitt og lét sér nægja
her, sem aldrei var stærri en
160,000 til 200,000 menn. Þing-
ið neitaði hvað eftir annað að
samþykkja fjárveitmgar til efl-
ingar her vorum. Yirki vor voru
þar af leiðandi varin af liðsafla,
sem var í alla staði ónógur. Af-
leiðingarnar urðu þær, að á þeim
tíma, þangað til orustan við Ys
er hófst, höfðum vér mist um
áttatíu þúsundir manna — helm-
ing hers vors — í drengilegri
en árangurslausri vörn móti of-
urefli því, sem að oss sótti.
Hvað viðkemur fjárhagslegri
framtíð Belgíu, þá er hún háð
vissum. skilyrðum. Ef algert
verslunarfrelsi á að ríkja að nýju,
þá þýðir það óumflýjanlega éyði-
leggingu Belgíu. Þjóðverjar hafa
af ásettu ráði lagt til rústa all-
an vorn iðnað og þess vegna
verðum vér, til þess að byggja
upp iðnað vorn aftur, að kom-
ast að hagkvæmlegum verslunar-
samningum við bandaþjóðirnar.
Þjóðir þessar verða að taka oss
í umsjá sína og kenna oss —
mega ekki gleyma því, að Belgíu-
þjóðin var viljug að fórna öllu
sínu þeirra vegna. Hennar vegna
verða þær að koma á vemdar-
tollasambandi gegn Þýzkalandi
°g tryggja þannig framtíð henn-
ar, annars hremmir Þýskaland
allan iðnað vorn í klær sínar og
útilokar oss með öllu frá verald-
armörkuðunum “.
.Útlendíogahættan ‘
í Bretlandi.
Mikið er um það rætt í ensk-
um blöðum, hve mikil bætta
stafl af þeim mönnum þar í landi,
sem ættaðir eru frá óvinalöndum,
þó að þeir hafi verið búsettir í
Englandi í mörg ár og öðlast
þar borgararóttindi. Og komist
hefir það upp, að þeir hafa sum-
ir setið á svikráðum við Breta,
t. d. maður einn, sem hafði ver-
ið þar borgarstjóri og hlótið að-
alstign. Hann hafði, frá því
nokkrum árum áður en ófriður-
354
illræðismenn gengu í sína eigin eigin snöru.
Þaö viröist svo sem Gallíni liaíi tvisvar sinn-
um látist vera Gregory og þegið fé fyrir, en
nú er hann dæmdur til tiu ára fangelsisvistar
ú Salzburg. Þar á móti hefir frú Kynaston
veriö slept og hefst hún nú viö í París. Menn
vita uni nöfn allra þeirra manná \ Bosníu,
sem eitthvað voru riönir viö þetta samsæri,
en Mordacq hefir afráðio aö láta þá afskifta-
lausa til þess að koma þessu ekki í hámæli.
Ef þiö hafið lesið einkafréttirnar í blöðun-
xim, þá hafið þið sjálfsagt íurðað ykkur á
jþví, aö eg, óþektur læknir i Kensington, skuli
vera orðinn austurrikskur barón og nýbúinn
að eignast fagran og mikinn herragarð á hin-
um frjósömu bökkum Dónár í grend við Eng-
elzell.
En sjálfsagt grunar engan hvernig í þessu
iiggur. og er þá best að eg segi eins og er,
og játi það hreinskilnislega, að þessi upphefð
mín var nauösynlegt skilyrði fyrir þvi, að eg
gæti gengið að eiga Xeniu. hina indælu dóttur
Leópolds stórhertoga.
William le Queux: Leynifélagið.
Hefir okkur síðan liðið hverjum deginum
betur og vonum aö svo megi alt af verða,
en ekki veit neinn maður í Kensington með
vissu, hvað við bar i Argyllgötu þetta marg-
umrædda dimmviðriskvöld og jafnvel leyni-
lögreglan i Scotland Yard telur það eina af
hinum ótal mörgu ráðgátum, sem fyrír koma
í Lundúnum og enginn kann úr að leysa, enda
gerir Mordacq alt sitt til, aö sannar sögur um
„leynifélagið“ komi aldrei fyrir almennings
augu.
ENDIR.
IH
ÍYGnnhattar
úr strál
seljast með
| ao°/0 afslættl
Sð nú nokkra daga.
I I
1 Egill Jacobsen. |
inn hófst, verið njósnari Þjóð-
verja.
Það telst svo til, að nu séu á
öllu Stórabretlandi 12600 karl-
menn, ættaðir úr óvinalöndum,
sem algerlega hafa verið látnir
fara frjálsir ferða sinna, 6000
Þjóðverjar, 5500 Austurrikismenn
og 1100 Tyrkir, og hafa skoð-
anir verið skiptar um það, hvern-
ig farið skuli með þá.
Nefnd, sem skipuð hefir verið
til að íhuga þetta mál í þinginu,
hefir lagt til, að allir karlmenn-
irnir verði settir í varðhald,
nema sérstakar ástæður séu til
þess að veita einstökum mönnum
undanþágur, og fullorðnar konur
fluttar úr landi, ef þær eru ekki
giftar mönnum, sem fengið hafa
slíka undanþágu. Ennfremur vili
nefndin láta rannsaka öll borg-
arabróf sem veitt hafa verið ó-
vinaþjóðamönnum og svifta þá
borgararéttindum, ef ekki eru
sórstakar ástæður til undanþágu,
Einnig vill nefndin láta rann-
saka borgarabréf, sem gefin hafa
verið mönnum hlutlausra þjóða
eftir 1. ágúst 1914. Alla óvina-
þjóðamenn, sem vinna á skrif-
stofum stjórnarinnar á að reka
úr vistinni undantekningarlaust.
Eftirlit með hlutlausum skipum,
sem koma til breskra hafna, viU
nefndin láta skerpa og ýmsar
varúðarráðstafanir aðrar.
Fjöldi þessara manna, sem hér
er um að ræða, hefir unnið í
skotfæraverksmiðjum Breta, Og
sagt er t. d, frá því í sama enska
blaðinu, sem þetta er tekið úr,
að Þjóðveri einn, Frederic Plutte
að nafni, só forstjóri skotfæra-
verksmiðju einnar í Enfield.
Margir eru þeir í miklum mét-
um og hafa unnið Bretum mikið
gagn á ýmsum svæðum. Og
vafalaust verða margar undan-
þágur veittar.
Eriead myat.
Kh. 78 Bank. Pósth.
Sterhpd. 15,03 15,40 15,70
Doll. 3,16 3,30 3,60
Sv. kr. 11^,40 116,00 116,00
N. kr. 103,00 103,00