Vísir - 06.11.1918, Blaðsíða 3

Þegar þið þoriið að íá ykkur á iæiurua, þá munið að koma íyrst i skó-
verslua HVANNBERGSBRÆÐRA Hainarstræti 15. Sími 604.
mér heldur ekki á óvart, og er þa'ö
gott aö hann getur sannfært sig
um, hva'ö bakarar græöa mikiö;
því þaö er gróöinn sem stungiö
hefir þá mest, sem hæst hafa gal-
aö i þessu máli. Og mér er þaö al-
veg óskiljanlegt, hvaö sumir menn
hafa getaö hnoöa'ö satnan aí
skönnnum og ö'örum óþverra, sem
eg ætla ekki að skrifa um, þvi þaö
er ágætur minnisvaröi yfir þá hina
sönut. sent það hafa gert. Þeir
hafa aldrei, mér vitanlega, sýnt
fram á þa'ð, hva'ð brauöiö hafi ver-
iö selt of dýru veröi, satnanboriö
viö hækkunina á efni og fleiru.
Alþýöubrauögeröin varö aö
hækka sín brauö frá upprunalegu
veröi, svo nú er þaö ekki nerna hé-
gónii einn, sem munar, bara til aö
sýnast, og henni vær nær aö selja
meÖ sama veröi og við hinir, en
ef ágóöi yröi ntikill, þá kæmi hann
niður á hinutn mörgu hluthöfum.
Annars skal eg ekki ræða tneir
um þaö atriöi, en víkja máli mínu
aö öðru, sem skeði ekki alls fyrir
löngu. Þegar brauögerö Reykja-
víkur var i undirbúningi og átti
aö greiöa atkvæði um fjárupphæð-
ina til breytinga á húsi og ofnunt
i Gasstöðinni, þá voru það einmitt
þessir svo kölluðtt jafnaðarmenn,
til sölu i tunnuyerksmiðju
Emil Rokstad.
amatiéFÚm
og
járnrúm
fyrir fullorðna
í
VÖRUHUSINU.
sent mér virtust helst á móti þvi
Hr. Ólafur Friöriksson greiddi at-
kvæði á móti þvi að verkið yrði
hafið, og var helst á honum að
heyra, þótt ekki kærni beint fram
i ræðu ltans, að það kænii i bága
við Alþýöubrauðgerðina, og nú
selttr brauögerð Reykjavikur eitt-
hvað heldur ódýiiara heldur en
Alþýðubrauðgérðin og er það
slærn samkepni.
Heyrst hefir að forstjórinn hafi
sagt við útsölumenn sina, að ef
þeir seldu alþýðunni þessi ódýru
brauð, ]>á hætti hann að láta þá
fá hveitibrauð. Með öðrum orðum,
þá fá þeir ekki aö selja fyrir al-
þýðubrauðgerðina lengur; en hann
hefir víst verið farið a'ö dreyma
um það, að Alþýðubrauðgerðin
yrði einvöld um allan hveitibakst-
ur fyrir bæinn.
D. ólafsson.
■ .j.. vi- .u -i.- —i- -i- -r* *— - -1"
5-
Bæjarfréttir.
Afmæli í dag.
Ólafur Eiríksson, söðlasm.
Pétur Hjaltested, úrsm.
Steinun Krisjánsdóttir, ekkja.
Þork. Þorkelsson, kennari, Ak.
Jens S- Lange, málari.
Bened. S. Þórarinsson, kauprn.
Hansína Eiríksdóttir, húsfrú.
Loftskejrti : i |!|
komu engin i morgun.
Lagarfoss
hafði komið inn til Halifax fyr-
ir nokkrum dögum með veikan
mann, brytann á skipinu, Ágúst
Benediktsson, og farið þaðan aftur
samdægurs.
Síminn
norður um land var bilaður í
gær, en búist var við því að hann
kæmist í lag aftur i dag.
Plitieosvindla
og Embassy-cigaretur
úr Landstiöri
183
í sömu andránni hrirígdi símatólið í
forslofunni. Var það Bobby Dodd, sem
vildi fá símasaintál.
„Eg cr nýbúinn að fá símskeyti frá
New York. Pétur Voss, miljónaþjófurinn,
hefir náðst!“
Polly bljóðaði upp yfir sig og slépti
símatólinu. Gamli maðurinn studdi hana
inn i stofuna og fól bana unisjá ráðskon-
unnar, en gekk sjálfur að símanum aftur.
„HvaÖ ætbð þér nú að gera?“ spurði
hann Dodd. ,-J^ví miður er frii Voss ckki
fær uni að lialda simtalinu áfram.“
„pað er nijög svo leiðinlegt,“ svaraði
Dodd, „en annars held eg helst, að það sé
eklci sá rélti Pétur Voss, sem þeir hal'a
náð.“
„pað þvkir mér líka sennilegt,“ svaraði
amtmaður háðslega.
„Eg ætla að biðja yður að hugga frú
Voss og tala um fyrir henni,“ hélt Dodd
áfram, „cn eg fer tafarlaust lil New York.
Ef þeir hafa íeldð mann í misgripum, þá
verð eg kominn liingað áftur eftir þrjár
vikur í mesth íagi, en síma ykkiir að öðr-
um kosti.“
„pað skal cg með ánægju gera,“ svar-
aði amtmaður og hi’ingdi af.
En það var ekki auðgert að liugga Polly.
Henni fanst það hreint ekki ólmgsándi,-
184
að Pétur hefði snúið aftur til New York.
„Hann lcggur út í hvað sem fyrir er,“
sagi hún kjökrandi, „og vilar ekkert fyr-
ir sér.“
En Dodd hafði ekki skýrt frá símskeyt-
inu ncma að hálfu lcyti. í því stóð einiríg,
að þessi Pétur Voss, sem tekinn hafði ver-
ið fastur, liefði gott og gilt vegabrél' í fór-
um sínum, en því hlaut hann að hafa stol-
ið einhvérstaðar eða komist yfir það á
annan hátt, og það 'var aðallega vegna
þessa vegabréfs, að Dodd fór lil New
York og lók með sér' almanaþið mcð
í'ingraförunuin.
Leiðin að járnbrautarstöðinni lá rétt
hjá fangelsismúrnum, en fyrir innan hann
sat Pétur Voss eða Emil Pópcl öðru nafni
og hugði á flótta.
Honum var farin að leiðasl fangelsis-
yistin og hann var lika búinn að finna ráð
til undankomu, en hann varð að gæta
sérstakrar varúðar með frainkvæmdina.
Xt.
Emil Pópel — sá rétti Emil Pópel sat
í varðlmldi á lögreglustöðinni í New York
og var dauðhræddur um að hann yrði
séndui' til pýskalands aftur. Tjl þess að.
komast hjá því, sá hann eklci árínað ráð
vænna cn að standa á því -fastara en fót-
unum, að hann hcti Pétur Vqss, því ekki
liaf'ði hann neinn grun um, að liann liafði
tekið upp nafn miljónaþjófsins.
Ekki var lionum sagt livers vegna hann
hcfði verið tekinn fastur, hvernig sem
hann spurði um ástæðuna til þess, enda
skiídi fangavörðurinn ekki þýsku og Emil
Pópel ekki ensku.
Var honum það mikill hugarléttir, að
eftir hálfan rnánuð gekk maður inn i
klefa lians og ávarpaði hann á þýsku.
„pér segisl heita Pétur Voss?“ sagði
Bobby Dodd, þyi að sá var maðurinn.
„lá eg heiti Pétur Voss,“ svaraði Emii
Pópel og tók upp vegabréfið.
„Hvernig komusl þér yfir þetta vega-
bréf?“
„Eg hefi — —“ stamaði Emil og komst
ekki lengra.