Vísir - 22.02.1919, Blaðsíða 2

S7 f V r Ty
'*r fe)
))INteiTHaM&OiLsai((
A lager:
Ansjósur
‘Sardinur
Tómatax
Kjöt.
*
Nj LEREFT
bleikjað
verð:
1,35 1,50 pr.mtr.
Smjörlér, 0,50 mtr
Egiil Jacobsen
Sknggar.
/r 'C ísthy'W’S
BÍÉ 0^'
5 a i
ins til Antiokíu og J>aðan um
Aleppo i Euphrates-fljót hjá
Kahlat-Balis og eftir farveg þess
til Fao og verður skurðurinn þá
969 enskar milur á lengd.
Y opnahlésskil málarnir.
Búist er við. að peir verði ekki
fullgerðir fyr en í næstu vika.
Lloyd Georges er væntanlegur
til Parísar á föstudag og verður
viðstaddur þegar Foch leggur til-
lögur sínar um skilmálana fyrir
Clemenceau forsætisráðherra.
■ . - ' ; I -
t
J Aall-Hansen
ræðismaður.
pað sorglega slys vildi til hér
i fyrrinótt, að J. Aall-Hansen,
ræðismaður Norðmanna, féll í
sjóinn milli skips og hryggju við
Amarhólsgarðinn og druknaði.
Hafði hann, ásamt nokkrum
mönnum öðrum, verið þar í
norsku seglskipi, sem liggur við
bryggjuna, í heimboði hjá skip-
stjóranum, en ólga nokkur var
við bryggjuna, er þeir fóru í land
og dimmviðri, og mun A.-H.
hafa orðið fótaskortur á flekan-
um rnilli skipsins og bryggjunn-
ar.
Líkið er ófundið.
Gleðilegur vottur um það, að
þjóðleg íslenzk leikritalist eigi
eftii’ að dafna vor á meðal er
það, að æ fjölgar þeim islenzk-
um leikritum, er sýnd eru. Er
mikill bagi að því, að sum leik-
rit vor, eins og t. d. „Jón Ara-
son“ Matthíasar Jochumssonar
og „Sverð og bagall“ Indriða
Einarssonar skuli enn ekki hafa
komist á leiksvið; þau eru hvort
um sig einn þáttur í þróun ís-
lenzkrar lcikritalistar og smekk-
ur upprennandi leiki'itahöfunda
vorra og þjóðarinnar batna við
það að fara yfir þróunarveg ís-
lenzkrar leikritalistar.
Sifjaspell er efni þessa nýja
leikrits eftir Pál Steingrimsson,
þekt viðfangsefni í erlendum og
íslenzkum skáldskap (porgils
gjallandi: Upp við fossa og Axel
Thorsteinsson: Börn dalanna).
Sekt og sætt. Sek eru þau Dag-
ur og Svanlaug og afkvæmi sekt-
arinnar er Úlfhildur, dóttir Svan-
laugar. Svanlaug verður blind
icog Dagi bónda farnast illa og
má því segja, að þau fái mak-
leg málagjöld. En börnin? Úlf-
hildur segir skilið við Steinþór,
er hún veit, hversu ástatt er,
þótt hún gleymi sér eitt andar-
tak, en ekki varð heyrt, að Stein-
þór vissi um liið rétta samhengi
fyr en í siðasta þætti, er Úlfhild-
ur segir við hann, að héðan af
skulu þau vera sem systkini.
Steinþóri er vel lýst, mannkosta-
maður og þó verður hann til að
vega porbjörn, er ræðst á hann;
átti Steinþór líf.sitt að leysa og
virðist því ekki hafa þurft að
sætta neina sekt eftir á. En hann
á að taka fastan, og kýs þá Stein-
þór heldur að varpa sér í gjána
og fyrirfara sér. Er liöfundur-
inn að ráðast á réttarmeðvitund
manna og þjóðfelagsskipun?
Að mínu áliti hefði miklu bet-
ur farið á að láta Dag vera
mannkostamann liinn mesta;
þessi eina ávirðing hans hefði þá
vcrið sektin, er fall lians og
hverskyns ólán hefði getað sætt.
j Eins og leikritið er virðist Stein-
í þór saklaus og þarf því enga
i sekt að sætta; nema reiði guð-
j anna Ijósti hann fyrir að hafa
lagt ástir á systur sína, en þá
verður leikritið örlagaleikrit ems
g „23. febrúar“ eftir pjóðverj-
nn Zacharias Werner og mörg
nnur samskonar leikrit.
pá er að gæta þess, að allar
aukapersónumar eiga ekki að
gera annað en að aftra eða flýta
fyrir rás viðburðanna, hafa ein-
hver þau áhrif á aðalpersónurn-
ar, er breyti stefnu viðburðanna,
sýni lyndiseinkunnir þeirra, og
eigi sinn þátt í atburðum leiks-
ins.
Höf notar um of gamansam-
ar persónur til þess að skemta
áhorfendum og gætir þessa
einkum í 3. þætti og tæplega
er hægt að segja, að allar auka-
persónurnar séu nauðsynlegar
fyrir gang leiksins. En þær eru
margar skemtilegar og eðlileg-
ar. Margt er vel sagt í leikritinu
og ýmsar lýsingar góðar og með-
ferðin yfirleitt leikfélaginu til
sóma, enda aðalhlutverkin í
liöndum bestu leikaranna. Af
aukapersónunum ber einkum að
geta hr. Ragnars E. Kvaran, er
hefir sýnt bæði í „Lénharði fó-
geta“ og einkum í þessum leik,
að mikils má af honum vænta.
A. J.
Islandsbanki
og raímagnslánið.
pað var ekki skýrt eins ná-
kvæmlega og skyldi frá því, í
fregnum af bæjarstjórnarfundi
blaðiu i gær, hvers vegna ís-
landsbanki hvarf frá þvi, að gera
það að skilyrði fyrir þátttöku
sinni i rafmagnsláninu, að verk-
ið yrði boðið út. En því var lýst
yfir við bankann, af hálfu bæj-
arstjómar (rafmagnsnefndar)
að útboð ætti að hafa á öllum
vélum og rafmagnstækjum til
stöðvarinnar og jafnvel einnig
verkinu sjálfu að einhverju
leyti. Við þetta gat íslandsbanki
sætt sig. — Eins ber að geta
þess, að vissa var elcki fengin
fyrir þvi, að lánið hefði fengist
alt í Danmörku ef bankinn hefði
skorist úr leik.
Álsherjar-vínbann
í Banðarikjmmm.
j t sambandsþingi Bandaríkj-
anna var samþykt sú grundvall-
arlagabreyting ái'ið 1917, að al-
gert áfengisbann skyldi í lög leiti
öllum Bandaríkjunum og hjá-
lendum þeirra, ef 36 sambands-
ríkin, af 48, féllust á það og
staðfestu þessa grundvallarlaga-
breytiftgu innan 7 ára, og skyldr
bannlögin þá ganga 1 gildi í öll-
um ríkjunum eftir eitt ár frá
Sti'f tas anmnr
firk. í pökkurn, allar lengdir og
Pakkasanmnr
í eíns kg. pökkum, er íung-
ódýrastur í
Versl. B. H. Bjarnasen.
staðfestingu grundvallarlaga-
breytingarinnar.
petta var samþykt í senatimi
1. ágúst 1917, með 65 atkv. gegn
20, og í þinginu 17. des. s. á.
með 282 atkv. gegn 128, og sið-
an skotið undir atkvæði hinná
einstöku ríkja og nú hafa 38 ríki
staðfest grundvallariagabreyt-
inguna og er hún því .gengin í
gildi. Frá 1. jan. 1920 verður þá
bannaður tilbúningur, sala og
flutningur áfengra drykkja í
Bandaríkjnnum öllum sem og
innflutningur og útflutningur
þeirra.
Af einstökum ríkjum varð
Missisippi fyrst til að samþykkja
grundvallarlagabreytinguna þ. 8.
jan. 1918, en 36. rikið varð Ne-
braska, 16. jan. s.l., og réði því
úrslitunum, en sama dag var
grundvallarlagabreytingin emn-
ig samþykt í Missouri og Wyom-
ing og víst er talið að fleiri komi
á eftir. Eftir er að setja lög um
framkvæmd laganna.
Wilson
og bannið í Bandaríkjunum.
Alstaðar þar, sem Wilson for-
seti hefir komið, í Norðurálfu-
för sinni, hefir honum verið
fagnað með kostum og kynjum
og síst sparaðar veitingamar. Og
Bretar, Frakkar og ítalir hafa
drukkið skál hans í sínum dýr-
ustu vínum, Whisky, Kampa-
víni og Kriststárum, en Wilson
hefir ekkert þegið af þeim guða-
veigum og í glasinu hans hefir
aldrei verið annað en vatn.
pað hefir verið sagt frá því að
i „Hvíta húsinu“ í Washington
hafi aldrei komið vín á borð, sið-
an Wilson varð forseti. Hann lít-
úr svo á, að það sé ósæmilegt, að
forseti Bandaríkjanna drekki
eða veiti vín, vegna þess að vín-
bann er komið á i mörgum ríkj-
unum, og þó ekki öllum. Og svo <
mögnuð er þessi ,,sérviska“ bans,
að hann hefir lýsl þvi yfir i veisl-
unum, sem honum hafa verið
haldnar í Norðurálfunni, siðan
hann kom þangað, að forseti
Bandaríkjanna megi ekki bragða
vín, vegna þess að Bandaríkin
hafi algert vínbann á stefnuskrá
si.nni. pað væri að svivirða
Bandarikin, ef æðsti máður
þeirra teldi sig yfir það hafinn
að lúta anda þeirra laga, sem sett
lrnfa verið þar, hvort sem hann
er heima eða erlendis.
Frá þessu er sagt í erlendum
blöðum. Menn munu líka minn-